150 λέξεις

Χωρις να ανοιξω τα ματια μου, τεντωνομαι, σαν μεγαλη γατα. Η δικη του πλευρα του κρεβατιου ειναι αδεια. Ακουω νερο απ'το νεροχυτη του μπανιου να τρεχει και υποθετω πως ξυριζεται. Χαιρομαι που δεν εχει φυγει ακομα. Σηκωνομαι και περπαταω νωχελικα προς το μπανιο. Στεκομαι στην πορτα και τον κοιταω νυσταγμενα. Με φιλαει στο λαιμο. Μυριζει after shave και φοραει ενα φρεσκοσιδερωμενο λευκο πουκαμισο. Οπως χρονια πριν ο πατερας μου, οταν εφευγε για δουλεια και μερικες φορες τον πετυχαινα στο μπανιο. Με την διαφορα, πως τοτε φορουσα πυτζαμες και δεν ειχα βυζια. Τον ακολουθω καθως παει στο σαλονι, ενω σηκωνω απ'το πατωμα το χθεσινοβραδινο του πουκαμισο και το φοραω. Εκεινος πιανει την ζωνη του απ'την πολυθρονα και την περναει στο παντελονι. Ο ηχος της δερματινης ζωνης στο υφασμα αυτοματα με ερεθιζει και μου φερνει στο μυαλο την χθεσινη νυχτα. Ασυναισθητα γλειφω τα χειλη μου και εκεινος το παρατηρει, μαλλον καταλαβαινει τι σκεφτομαι και χαμογελαει “Γιατι τα πουκαμισα μου δειχνουν πιο ωραια πανω σου;” Φευγει για δουλεια και εγω ξαναπεφτω για υπνο.

 

Μιλάνε για ώρες, σχεδόν κάθε βράδι, για τα πάντα και για τίποτα αυτοί οι δύο. Αυτός σε ένα ρετιρέ στο κέντρο, αυτή σε μια μονοκατοικία στα προάστια.

Πάνε δυο βδομάδες απο τότε που ήταν για πρώτη φορά σίγουρος οτι την έχει ερωτευτεί. Προσπαθεί να μην τη φοβίσει. Αλλά απόψε είναι αρκετά φοβισμένη απο μόνη της.

Απαγορεύεται να επικοινωνούν.

"Nα σου πω," του λέει με φωνή απο βιολοντσέλο, "θέλεις να πάμε για φαγητό το Σάββατο;"

Είναι το μυστικό τους σινιάλο οτι κάτι δεν έχει πάει καλά. Το παρελθόν τους έχει προλάβει. Δεν κρύφτηκαν σωστά.

Βουτάει τo εννιάρι Glock απο τη ντουλάπα, χωμένο κάτω απο ένα χαλαρό τούβλο πίσω απ'την κρεμάστρα με τις γραβάτες.

Οδηγάει σα δαιμονισμένος μέσα στο ήσυχο καλοκαιρινό ξημέρωμα.

"Απέχω δύο λεπτά," της λέει με το γκάζι σανιδωμένο.

"Ελπίζω να φτάσεις πριν απ'αυτούς."

Ψιθυρίζει το όνομά της με τα χείλη του κολλημένα στο κινητό. Και μετά: "Στο υπόσχομαι."

 

Gustav Flaubert (επιστολή προς τη Λουίζ Κολέτ)

Ιούλιος 1846

Είμαι δεμένος στο σώμα σου σαν άγριο σκυλί σε πάσσαλο και αλυχτάω, όχι γιατί θέλω να λευτερωθώ και να το σκάσω, αλλά επειδή δεν σε φέρνουνε σε μένα μια ώρα αρχύτερα να κόψω με τα δόντια μου τις σάρκες σου, αυτές που ντύνεσαι για να είσαι «όπως πρέπει» μπρος στους τρίτους. Το πάθος μου για σένα συγκρίνεται μονάχα με ένα μάτσο απρέπειες μη εξημερωμένου ζώου. Θέλω να σε απολαύσω αργά. Θα μένω λοιπόν κάμποσο νηστικός. Θα αφήνω την πείνα μου να ξαναμεγαλώνει σαν κλαδεμένο κλαρί, για να σε ευχαριστηθώ πάλι από την αρχή. Δεν θα σε λυπάμαι που θα κείτεσαι κι εσύ αιχμαλωτισμένη. Θα σε ποδοπατάω. Κανείς δεν λυπάται κάτι το θεϊκό. Κανείς δεν δείχνει ευσπλαχνία για το αναίτια υπέροχο. Θα τα υποστείς όλα μέχρι να γιατρευτεί η λύσσα του έρωτά μου.

 

Ήταν μια απο εκείνες τις νύχτες που ζητιανεύεις μια τρυφερή κουβέντα, μια αγκαλιά, ένα χάδι, απο οποιονδήποτε. Δεν σε ενδιαφέρει το χθές και το αύριο, το τίμημα που θα πληρώσεις, μόνο να απαλύνεις τον πόνο και τον τρόμο του τώρα. Πολλά αύριο έχω ξυπνήσει μετανιώνοντας την στιγμιαία αδυναμία, ζυγίζοντας τι έχασα και τι κέρδισα. Ξέρω οτι δεν με κρίνεις. Εξάλλου μια τέτοια νύχτα με οδήγησε σε Εσένα. Ήρθα στην πόρτα σου σαν πληγωμένο ζώο, βρώμικο και ψωραλέο, που δεν θύμιζε τίποτα απο το υγειές, λαμπερό καθαρόαιμο που ήμουν. Σου δώθηκα ολοκληρωτικά, όπως εκείνο το γατάκι που είχες κάποτε βρει στα σκουπίδια, πεταμένο σε ένα κουτί. Θα σκότωνε λύκο με τα νύχια και τα δόντια του για χάρη Σου απο εκείνη την μέρα, το ξέρεις. Πάρε με τώρα στην αγκαλιά Σου και πες μου πως όλα θα πάνε καλά. Πως θα με φροντίσεις, γιατί ήμουν καλό κοριτσι. Πες μου να αφεθώ ολοκληρωτικά σε Εσένα, γιατί Εσύ όλα τα ξέρεις, γιατί Είσαι Θεός.

 

you goin out

yea

where you goin

out

yea i know that but where you goin

out with friends

friends

yea, friends

what friends

just friends

you goin out with friends

yea

well have a good time

yea, thanks, what you gonna do

gonna go out

out

yea, gonna go out

out where

with friends

you gonna go out with friends

yea, with friends

we'll talk later then

yea, talk later

you know what

what

on second thoughts, i don't wanna go out with friends, i wanna stay here with you

me too

let's stay here then

sounds like a plan

what you wanna do

let's watch a dvd and fuck sideways

sounds like a plan

i'll get the drinks

not too much ice in mine

when did i ever put too much ice in your drink

never my love

thank you

i love you

i love you too

 

Ήξερα πως σήμερα τον πόνεσα περισσότερο από άλλες φορές. Όταν πριν λίγο τον χτυπούσα ήξερα πως η πλάτη του θα του το θυμίζει για ώρες, ίσως και μέρες μετά. Τώρα κοιμόταν αποκαμωμένος. Αυτό το πανέμορφο πλάσμα κοιμάται δίπλα μου. Το κατάλαβα ότι χανόταν στην αγκαλιά του Μορφέα, όταν καθώς τον κρατούσα αγκαλιά οι χτύποι της καρδιάς του άρχισαν να ηρεμούν και η ανάσα του να γίνεται ρυθμική. Απομακρύνομαι ελαφρά. Θέλω να τον βλέπω. Γυμνό, εκεί στο κρεβάτι μας, παραδομένο στον ύπνο και σε μένα. Τον παρατηρώ. Είναι αρμονία. Σαν ένα τραγούδι που η τελειότητα δεν του επιτρέπει να τραγουδηθεί, όχι ακόμα. Παρατηρώ με προσοχή τα πάντα επάνω του. Τα μακριά του δάχτυλα, το πρόσωπο του τόσο γαλήνιο. Τα αποτυπώνω όλα στη μνήμη μου. Τραβώ αυτό το έργο εξαίσιας τέχνης μέσα μου. Δακρύζω καθώς σκέφτομαι πως έτσι πρέπει να είναι όταν αγγίζει η ευτυχία το τέλειο. Νιώθω τόσο τυχερή και πλήρης.

 

Good morning, ladies and gentlemen, this is the Captain speaking. I would like to welcome you aboard today's flight to Miami, Florida. We are currently cruising at 34,000 feet and our groundspeed is 580 miles per hour. Soon the cabin crew will be serving lunch consisting of lamb or pork with vegetables and dark gravy sauce. Do enjoy that, I know I will. My submissive serves dark gravy with everything. I miss her when I'm not with her. Especially the way she shrieks whenever my belt lands on her sweet, frumpy, pink arse. I once spread KY-jelly all over her brown frowning anus and inserted my belt buckle inside it, she came instantly. She's been begging me to do it every night, but knowing she likes it so much I just give it to her as a treat every now and then. Sit back and enjoy your flight.

 

"Under fool moons, she comes alive again"
Κοίταξα ξανά αφηρημένος το χαρτάκι στην οθόνη του υπολογιστή. Το άρπαξα και το έσφιξα στη γροθιά μου. Είμουν τόσο ηλίθιος που ενώ είχα προειδοποιήσει τον εαυτό μου την πάτησα.
Πετάγομαι πάνω, το μαχαίρι γλυστράει στο πάτωμα.
"Perfume coils in the air, serpent of my dire straights"
Μυρίζω τον αέρα. Ξέρω κάτι που δεν ξέρω?
Ξανακοιτάζω το χαρτάκι. Πότε το είχα γράψει αυτό? Το μυαλό κολλάει. Δεν είμασταν μαζί τότε. Δεν την είχα γνωρίσει καν. Και όμως, την εκφράζει απόλυτα.
"Μήπως εγώ πλάθω την πραγματικότητα τριγύρω μου?"
Κοιτάω το τσιγάρο. Πρέπει να κόψω το χασίς.
"And yet she dances macabre, her footsteps flourish asphodels..."
Η καρδιά μου χτυπά δυνατά. Τον θυμάμαι αυτό το στοίχο. Ω Θεέ μου, τι έκανα?
Ανοίγω την πόρτα της κρεββατοκάμαρας με το μαχαίρι στο χέρι ακόμα.
"...on my marbled heart, a graveyard, she, a Queen of Spades, dies by my hand"

(150)

 

Ξαφνικά δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Παλεύεις για λίγο με τα χέρια του και την στιγμή που λιποθυμάς, ξυπνάς.
Η ζέστη είναι αφόρητη, και γυμνή όπως είσαι σηκώνεσαι και πας στο μπάνιο. Στέκεσαι για λίγο μπροστά στον καθρέφτη. Κοιτάς τον εαυτό σου. Το πρόσωπό σου, το σώμα σου. Το κορμί σου ασημάδευτο. Μοναδική χρωματική παραφωνία, 4 μικρά μωβ κυκλάκια.
Τα κοιτάς.
Ανέκαθεν σε μαγνήτιζαν τα σημάδια στο κορμί σου. Την πρώτη φορά που γύρισες σημαδεμένη στο σπίτι σου, κλείστηκες στο μπάνιο, γδύθηκες μπροστά στον καθρέφτη και έμεινες να τα χαζεύεις. Με μια αίσθηση παραίτησης. Μετά έκλαψες.
Δεν κάνεις το ίδιο τώρα.
Τραβάς το βλέμμα σου και μπαίνεις κάτω από το παγωμένο νερό.
Αναρωτιέσαι…Είχε περάσει τόσος καιρός από την τελευταία φορά, κι όμως, δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο περίμενες. Μήπως αυτό είσαι τελικά?
Όχι.
Όταν βγαίνεις από το μπάνιο τα σημάδια έχουν εξαφανιστεί.
Το κρύο νερό έχει σκληρύνει τις ρώγες σου.

 

"Γδύσου."
Το βλέμμα του παγωμένο στους μηρούς της. Ήταν αρκετά όμορφη, ίσως πολύ όμορφη για αυτό που έκανε.
"Στα τέσσερα."
Το μικρό δερμάτινο μαστίγιο χτύπησε με θόρυβο το πάτωμα, και μόνο αυτός ο ήχος σε συνδυασμό με το ελαφρύ μουρμουριτό της κοπέλας του ξυπνούσε τον πόθο. Το χέρι του χούφτωσε τη στήση του, αλλά μόνο για να της αλλάξει θέση.
"Δείξε μου πόσο θέλεις να σε πονέσω."
Το βλέμμα της έδειχνε πόσο το ήθελε και η ίδια: ένα υπέροχο μείγμα φόβου και προσμονής που λάτρευε να βλέπει.
"Παρακάλα."
Η γλυκιά φωνή της υψώθηκε σε ένα κρεσέντο ηδονής καθώς την ξαναχτήπησε.
Η πόρτα άνοιξε σιγά, και γυμνά πόδια σαν να ακούστηκαν στα πλακάκια.
"Τι κάνεις μωρό μου τέτοια ώρα ξύπνιος?"
Έκλεισε την τηλεόραση και γύρισε να κοιτάξει τη γυναίκα της ζωής του. Δεν ήταν εκεί.
"Τίποτα μωρό μου, κάτι παλιά βίντεό μας." Είπε στον αέρα.
"Πάμε για ύπνο, δουλεύουμε το πρωί."

(150)

 

Πριν ακόμα ξυπνήσω κανονικά και ανοίξω τα μάτια μου, την ώρα που περνάνε φευγαλέες σκέψεις, μια μένει, κάτι σου χρωστάω. Όταν τα ανοίγω , συνειδητοποιώ το γυμνό μου σώμα, το αγγίζω με τα χέρια μου, μέχρι εκεί που μπορώ, μέχρι εκεί που δεν χάνεται η ουσία..κ όσο κ αν θέλω να νιώσω την υγρασία που υποπτεύομαι ανάμεσα στα πόδια μου, δεν το κάνω, επέλεξα να σε ρωτάω πρώτα..κ όσο κ αν δυσκολεύομαι να σε ενοχλώ γι αυτήν την ερωτησούλα, το προτιμώ..και χαμογελάω, ευχάριστο ξύπνημα σκέφτομαι, αλλά..
Κάτι σου χρωστάω κ δεν θέλω να σου ξαναπώ ότι ‘θα το κάνω’, πέρασε κοντά ένας μήνας, με κούρασα..στριφογυρίζω για καμιά ώρα, σιγά μην το έπαιρνα κατευθείαν απόφαση..μου έρχονται εικόνες, να ξυπνώ δίπλα σου, να χαζολογάμε, θυμάμαι πόσο είχα τρομοκρατηθεί όταν σου περιέγραφα αυτή την εικόνα..
Αναρωτιέμαι..γιατί να μου είναι τόσο δύσκολα αυτά τα ‘μικρά’..δεν βρίσκω απάντηση, ελπίζω να καταλάβω με τον καιρό..Δεν βιάζομαι..Χαμογελάω.
(150)

 

Είναι ωραίο να μπορείς να δεις τον εαυτό σου.

-Κλείσε τα μάτια.

Είναι ωραίο να μπορείς να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο έτσι.

Κλείνω τα μάτια.
Το ζήτησε για εμένα.


Η κίνησή μας απαλή, ήρεμη, ομαλή.

Τρέχει και ο αέρας φέρνει το άρωμα των μαλλιών μου,

Το χέρι μου αφήνεται να παρασυρθεί από τον δυνατό άνεμο.

Προσπαθώ να φανταστώ τα σχέδια που σχηματίζει ο δείκτης μου.
Λεπτές φωτεινές γραμμές βγαίνουν από την άκρη του και ταξιδεύουν για λίγο πίσω μας.
Μετά χάνονται.

Ο αέρας γύρω μας είναι δροσερός, υγρός και μυρίζει βανίλια.

Δεν ακούγεται τίποτα.
Μόνο το τραγούδι.

Και η ανάσα μας.


Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω πίσω μας.
Τα φώτα της πόλης μέσα στο σκοτάδι είναι μαγευτικά

Βουλιάζω στο κάθισμα.

Κλείνω τα μάτια και σε κοιτάω.

Μου αρέσει να ταξιδεύω μαζί σου.
Από τότε που θυμάμαι.

Μου άρεσαν τα τραγούδια που άκουγες.
Και η φωνή σου όταν συνόδευες τον τραγουδιστή...