24/7 - πραγματικότητα ή φαντασία?

Ότι οι γονείς τους κάνουν BDSM, η μαμά τους πάντα υπακούει στον πατέρα τους για λόγους προσωπικής τους απόλαυσης και ότι ο πατέρας τους έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στο σπίτι και σε ό,τι αφορά την μαμά τους πάλι για λόγους προσωπικής τους απόλαυσης και ότι αυτό συμβαίνει σε λίγα και μεμονωμένα σπίτια και επιπλέον πηγαίνει κόντρα και σε άρθρα του συτνάγματος γιατί να μην καταλαβαίνουν τα παιδιά; Αυτό ρωτάτε;

Κατ αρχήν επειδή το BDSM είναι για ενηλίκους και μόνον.

Γιατί να εισάγει οποιοδήποτε δεδομένο, κρίσιμο ή μη, στη ζωή των παιδιών το γεγονός ότι οι γονείς τους κάνουν BDSM; Δεν είναι μια κάποια στέρηση της ελευθερίας των παιδιών αυτή;

Ειδικό περιβάλλον είναι ένα όπου ισχύουν άλλες παραδοχές αλλιώτικες από των άλλων οικογενειών. Όσοι μεγαλώσαμε επί χούντας και δεν είμασταν υπέρ του καθεστώτος ξέρουμε λίγο πώς ήταν τα πράγματα όταν στο σπίτι σκεπτόμασταν αλλιώς από ό,τι μας μάθαιναν στο σχολείο. Και εμείς μεν είχαμε την τύχη να αποδειχτούν σωστά αυτά που μαθαίναμε στο σπίτι, αφενός και αφετέρου κάποια στιγμή σύντομα να γκρεμιστεί αυτή η διχοτομία. Στο BDSM μπορεί να μην ισχύει αυτό.

Κάποιοι Κ αυτήν την επιλογή θα σκεφτούν πολύ και σοβαρά αν θα την κάνουν. Δεν θα την προτιμήσουν για "αδιευκρίνιστους και ασαφείς" λόγους σχετιζόμενους με το πώς θα ήθελαν να είναι τα πράγματα και με κεντρικό πρόσωπο το παιδί τους.

Και αυτά που δεν τα αφορούν και αυτά που δεν μπορούν να διαχειριστούν αντιλαμβάνονται. Δεν το λένε, βέβαια. Δυστυχώς. Αυτή είναι η έννοια του παιδιού. Ο λόγος που χρειάζονται προστασία, φροντίδα, ανατροφή. Για αυτό λέω ας προσέχουμε. Κατά μία εκδοχή και όχι την μόνη, σίγουρα  

 

Αργα ή γρηγορα το παιδι θα αντιληφθει οτι οι γονεις βρισκονται σε bdsm σχεση. Οταν αυτο συμβει, καλο ειναι να του μιλησουν οι γονεις προτού μεσω συγκρισης εμπειριων, το καταλαβουν και οι συμμαθητες του/της.

 

Οταν υπαρχει χημεία μεταξύ δυο ανθρώπων ολα μπορουν να γινουν πραγματικότητα Ακομη και με παιδια, το ζευγαρι θα βρει τη λυση.

 

Προσπαθώ να βρω που ακριβώς έχει γραφτεί ότι Κ είναι ντε και καλά ο πατέρας και δεν το βρίσκω

 

Η ερωτική ζωή των γονέων δεν αφορά τα παιδιά.

 

δεν συμμετέχουν τα παιδιά σ' αυτό που είναι για ενηλίκους. ούτε αλκοόλ πίνουν τα βράδυα που έρχονται καλεσμένοι. ούτε καπνίζουν με τους ενηλίκους. μαθαίνουν όμως τι είναι το αλκοολ, όπως και τι κάνει ο ενήλικος οδηγός στο αυτοκίνητο με το οποίο ταξιδεύουν.
η συνειδητή ασυμμετρία δεν είναι αίρεση, δεν είναι ενοχική.

γιατί δεν ζουν σε γυάλα τα παιδιά, ούτε τους είναι χρήσιμη η γυάλα. ούτε είναι εφικτό να ζήσουν σε γυάλα. ελευθερία στερεί η ισοπεδωτική εξαπάτηση.
η «εισαγωγή» δεδομένων είναι εντελώς αναπόφευκτη, και ευκταία, από ποικίλες πηγές. προτιμότερα τα αληθή δεδομένα.

τότε στη χούντα, μιλώντας με άλλα παιδιά, μιά χαρά ξέραμε τι συνέβαινε σε άλλα σπίτια, και σε ποιά, και πόση ήταν η απόσταση απ' την προπαγάνδα του σχολείου για κάθε ένα σπίτι. όπως και σήμερα πάνω κάτω, δηλαδή.

υποθέτω πως θα σκεφτούν. σοβαρά και καθαρά.

ένα παιδί που βλέπει να του κρύβουν, ίσως διευκολύνεται να μάθει να κρύβει. να μην λέει. παρόμοια κι αν εμποδίζεται να λέει, ανεξήγητα.
ως εκδοχή.

 

@tithon , δεν είναι υποχρεωτικό ένα παιδί να γνωρίζει απαραίτητα τι κάνουν οι γονείς του στη προσωπική τους ζωή, γιατί κι οι γονείς έχουν ψυχή και πίσω από την πόρτα της κρεβατοκάμαράς τους μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Όταν ένα παιδί το φορτώνουμε με περιττές λεπτομέρειες το μπερδεύουμε. Και μπορεί να πέσουμε στην παγίδα να προσπαθήσει να μας μιμηθεί στη μετέπειτα ζωή του. ΄Ισως να του ταιριάζει το life style, ίσως όμως κι όχι. Αν του ταιριάζει, καλό θα ήταν σε μια άλφα ηλικία να γίνει μια συζήτηση απέξω απέξω για να του δωθούν κάποια μονοπάτια . Αν δεν του ταιριάζει δεν είναι απαραίτητη αυτή η συζήτηση. Το ιδανικό για μένα, οι γονείς να προσπαθούν να αφουγκραστούν τις απορίες του παιδιού και να προσπαθήσουν να τις λύσουν με όσο πιο ΄ανώδυνο΄ τρόπο μπορούν. Όταν ερωτηθούν από το ίδιο. Ένα παιδί δεν μπορεί να έχει την αντίληψη όντας μικρό, να καταλάβει μια φιλοσοφία που ακόμη και για μας πολλές φορές είναι δύσκολο να καταλάβουμε απόλυτα.
Δεν είναι απαραίτητο να δει μελανά σημάδια στο σώμα της μητέρας του. Δεν θα το καταλάβει. Αντίθετα θα του μείνει μια άσχημη εικόνα. Διαφορετική εικόνα δίνει μια εικόνα γονιών που μιλάει ο ένας τρυφερά στον άλλο, και που ο Κ της σχέσης δίνει μια καλυμμένη εντολή τύπου ''Μπορείς να μου φέρεις το ποτό μου, μωρό μου/αγάπη μου, κοκ''.

 

????

 

σχολίασα αυτό που λέτε πιο πάνω με την gaby, σε σχεση με το αν πρέπει να μάθουν τα παιδιά αν οι γονείς του κάνουν bdsm ή όχι. λάθοςςςς. αλλού πήγαινε το quote. το διορθώνω.

 

Δεν νομιζω οτι ειναι πραγματικοτητα οταν το ζευγαρι αποτελειται απο μισθωτους υπαλληλους. Εγω το κανω εικονα. Η μανα γυρναει απο την δουλεια. Διαβαζει τα παιδια και τους φτιαχνει κατι να φανε. Μετα μαγειρευει και κανει λιγες δουλειες στο σπιτι. Στην συνεχεια τους ετοιμασει την τζαντα και τα βαζει για υπνο. Αφου εχουν πεσει για υπνο και εχουν κοιμηθει ο μπαμπας της ζηταει να την δεσει και να την μαστιγωσει γιατι εχει καυλες. Δεν το βλεπω ομως..

Το ιδιο ισχυει και αντιστροφα!

 

Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν κι εγώ.
Θεωρούμε σχεδόν δεδομένο ότι Κ είναι ο άντρας. Σε αυτή την περίπτωση το μεγαλύτερο ζήτημα είναι, κατά τη γνώμη μου, αν θα υπερισχύσει η ιδιότητα της μάνας ή της σκλάβας σε κρίσιμες στιγμές (αν και η απάντηση σε εμένα είναι σαφής και υπέρ της πρώτης) .

Θα ήταν όμως (ίσως και πιο) ενδιαφέρον να δούμε τι γίνεται όταν ο πατέρας είναι ο σκλαβος. Και πάλι θα μπορουσαν να προκύπτουν λεπτά ζητήματα.

Νομίζω πως με σωστούς χειρισμούς όντως μπορούν τα παιδιά να ζουν την ασύμμετρη σχέση των γονιών τους ως μια σχέση μεγάλης αγάπης, όπως αναφέρει και η @anthea [C_M] . Βασικό είναι να μην υποτιμάται κανένα μέλος του ζευγαριου από το άλλο. Αλλο ένας πατέρας(σκλάβος) που φροντίζει-υπακουει την (Κ) σύντροφό του και εκείνη δείχνει πως το(ν) εκτιμά , αλλο ένας πατέρας (σκλάβος) που αντιμετωπίζεται με 'Σκάσε, άχρηστε' μπροστά στα παιδιά του.

 

Και κάτι ακόμα. Παιδιά μεγάλωναν και μεγαλώνουν μέσα σε απολύτως πατριαρχικες οικογένειες, μέσα σε οικογένειες όπου επικρατούσε/εί η βία σωματική και ψυχική ή η απαξιωση και η απέχθεια μεταξύ των γονέων.
Τουλάχιστον στους bdsmers ο πόνος δεν έχει σκοπό την κακοποίηση, η υποταγή είναι οικειοθελής και ολόψυχη, όχι αποτέλεσμα ματαιώσης και συμβιβασμού αλλά ψυχικής ανάγκης και ολόψυχης επιθυμίας, ο/η Κ δεν είναι δυνάστης αλλά 'ηγέτης'. Έτσι, μπορεί να υπάρχει ασύμμετρια αλλά επικρατει και αρμονία. Αν το δούμε έτσι, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε πλαίσιο bdsm είναι πολύ πιο τυχερά από πολλά άλλα (αρκεί και πάλι να τηρούνται κάποια βασικά μέτρα 'προστασίας' τους).