24/7 - πραγματικότητα ή φαντασία?

Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι κάνετε λάθος. Δε μιλώ για κατήχηση. Θεωρώ ότι ήμουν ξεκάθαρη απόλυτα. Αν πάλι το πρόβλημα είναι η λέξη υπόδειγμα, να την αλλάξω στη λέξη πρότυπο για να γίνω πιο σαφής; Τα παιδιά δεν χρειάζεται να είναι ενήμερα για την ιδιαίτερη σχέση των γονέων γιατί μπορεί αυτή να είναι λανθασμένο κίνητρο να ακολουθήσουν μια ίδια πορεία που μπορεί να μη τους ταιριάζει. Είναι επιβεβλημένο να ακολουθήσουν τη δική τους πορεία κι όχι επηρεασμένα από κάτι που ίσως βίωσαν. Να είναι επιλογή τους . Λυπάμαι αν δεν έγινα πιο σαφής τώρα, αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω καλύτερα.

 

αφού αφήσαμε, πια, απ' έξω τις ερωτήσεις των παιδιών κι επανερχόμαστε στις συμπεριφορές μέσα στο σπίτι, ρωτώ πάλι: υπάρχει τρόπος, αλλά κυρίως λόγος, να κρυφτεί ο τρόπος που συσχετίζονται οι γονείς; αν κρυφτεί ο τρόπος, τότε δεν παρουσιάζεται στα παιδιά ένας άλλος τρόπος στην θέση του αληθινού τρόπου;

η «ιδιαίτερη» σχέση, ως προς τι είναι ιδιαίτερη; τι ιδιαίτερο έχει; είναι κάτι «ιδιαίτερο» που πρέπει να αποκρυβεί; κάτι βρώμικο και κακό ενδεχομένως;
ο «άλλος» τρόπος συσχέτισης, που μπορεί να παρουσιάζεται στα παιδιά, αν κρύψουμε την συσχέτιση, δεν αποτελεί ντε φακτο ένα πρότυπο;

 

Πιστεύω πως είναι μια ατέρμονη συζήτηση χωρίς άκρη, χωρίς σωστό ή λαθος, χωρίς να υπάρχει σαφες αποτέλεσμα. Μην ξεχνάμε πως άνθρωποι 60-70 χρόνων ζούσαν κατά κόρον σε bdsm περιβαλλον. Τα παιδιά μιλούσαν στους γονείς στον πληθυντικό, απόλυτος σεβασμος, απόλυτη υπακοή, τιμωρίες αν έκαναν λαθος. Μεγάλωσαν όλα "χαλασμενα" ; Όχι! Μεγάλωσαν όλα και εγιναν σωστοί ανθρωποι; Πάλι όχι. Έχουμε ανάμεικτα αποτελεσματα. Το μόνο στάνταρ που έχουμε είναι πως τα παιδιά έχουν ανάγκη την αγκαλιά και την αγάπη. Τώρα κατά πόσο μπορούμε σαν άτομα , να δώσουμε σε ένα παιδί να καταλάβει πως "η μαμά με μαστιγώνει επειδή με αγαπάει" και δεν θα πάει την επόμενη ημέρα το παιδί να χτυπήσει το παιδάκι που το ίδιο αγαπάει είναι μείζον ζήτημα. Επίσης κατά πόσο μπορούμε να του πούμε πως "εγώ επιτρέπεται να δείχνω έτσι την αγάπη μου ενώ εσύ (παιδί μου) όχι είναι κακό"; Είναι πολύ λεπτά ζητήματα που ο καθένας μας πρέπει να συλλογιστεί και να πράξει αναλόγως.

 

Η ''ιδιαίτερη'' σχέση είναι ακριβώς ιδιαίτερη. Και μια ιδιαίτερη σχέση έχει και σαν χαρακτηριστικό το σεβασμό. Δεν είπε κανένας ότι είναι βρώμικο και κάτι κακό. Και προσωπικά δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο. Υπάρχει θεματάκι όταν υπάρχουν παιδιά και πρέπει να αντιμετωπιστεί αναλόγως και με μεγάλη λεπτότητα. Ένα παιδί μικρό που θα δει να συμπεριφέρεται κάποιος στη μητέρα του πιο σκληρά , ούσα εκείνη υπό, πολύ πιθανά να μη τη σέβεται στο μέλλον, αν δεν αντιμετωπιστεί με υπευθυνότητα αυτή η ιδιαίτερη σχέση (οι καταστάσεις κακοποιήσης, ξυλοδαρμού είναι άλλο κεφάλαιο για αυτό και δε το πιάνω). Όπως έχω ήδη πει σε κάποια από τις πρώτες σελίδες του συγκεκριμένου νήματος, υπάρχει πολύ όμορφος τρόπος να υπάρξει αυτή η σχέση και μπροστά σε παιδιά χωρίς να έρθει σε δύσκολη θέση το ζευγάρι.

 

αν καταλαβαίνω καλά, εννοείτε πως συμπεριφορές που δύσκολα γίνονται κατανοητές από παιδιά, είναι συνετό να αποφεύγονται παρουσία των παιδιών. γιά παράδειγμα το σεξ, η επίλυση αντιδικιών, ο σχολιασμός δυσδιαχείριστων ιατρικών δεδομένων, η διαχείριση νομικών και οικονομικών εμπλοκών, κι ένας σωρός άλλα, ανάλογα και με την ηλικία των παιδιών. αυτό όμως αφορά σε κάθε μορφή συσχέτισης. δεν αποτελεί εμπόδιο ειδικά για μιά ασύμμετρη, d/s ή m/s ή παρόμοια συσχέτιση, με ή χωρίς στοιχεία s/m. στην πραγματικότητα δεν αποτελεί εμπόδιο για κανενός τύπου συσχέτιση, αποτελεί συνθήκη.

ο ισχυρισμός οτι η παρουσία παιδιών αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την διατήρηση και εξέλιξη μιάς ασύμμετρης σχέσης, και υποχρεώνει στην αναστολή της ή στην απόκρυψή της, είναι ισχυρισμός όσων είτε δεν δοκίμασαν ποτέ μιά τέτοια συσχέτιση, με παιδιά ή χωρίς, είτε απλώς φαντάζονται (ή ονειρεύονται) τέτοιες συσχετίσεις, σαν μιά αδιάκοπη σαδομαζοχιστική σεσσιον, χωρίς ύπνο, ενδεχομένως. σαν τις ταινίες πορνο, που είναι και η πηγή τους.

 

Χρησιμοποίησα κάπου τη φράση ''ανασταλτικό παράγοντα''; Έχω την εντύπωση ότι μιλούμε χώρια κι ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το λόγο που συνεχίζεται ο διάλογος μεταξύ μας τη στιγμή που μεταφράζετε όπως θέλετε αυτά που γράφω. Άλλο το ανασταλτικός παράγοντας, άλλο η προσεκτική αντιμετώπιση. Θεωρώ ότι ήμουν απόλυτα σαφής στο τι εννοώ,  

 

επιχειρήσαμε να κάνουμε έναν διάλογο γιατί προτείνατε να μην παρέχουν οι γονείς υπόδειγμα (δια της σχέσης τους) στα παιδιά, και μου φάνηκε ανεφάρμοστο.
μάλλον, εννοούσατε οτι είναι καλό να είναι προσεκτικοί με πρακτικές, αλλά δεν ορκίζομαι.
αν δεν θέλετε, δεν υπάρχει ανάγκη να συνεχιστεί ο διάλογος.

 

Να ορκιστειτε γιατι ακριβως αυτο λεω  

 

Ξεμπερδεύω το κουβάρι λοιπόν...
Οποιαδήποτε πρακτική, οποιαδήποτε ενέργεια επί του πρακτέου, οποιαδήποτε δράση για οποιοδήποτε θέμα αντιμετωπίζεται/προκύπτει, δεν μπορεί παρά να "πατάει" (εδράζεται, περιστρέφεται, εκπορεύεται, στηρίζεται, γιου νέιμ ιτ) στην καταρχάς δυνατότητά μας να ανταπεξέλθουμε στα δεδομένα.
Η δυνατότητα αυτή καθορίζεται από τα βιώματά μας, την παιδεία μας και την όποια ακαδημαϊκή μας εκπαίδευση που με τη σειρά της διαμορφώνει την θεωρητική μας προσέγγιση (στην πραγματικότητα αποτυπώνει το σύστημα αξιών μας ή/και τις ικανότητές μας να επεξεργαζόμαστε πράματα και καταστάσεις σε διάφορα πεδία).
Η προσέγγιση αυτή στην εφαρμογή της θα ρυθμιστεί/προσαρμοστεί στον δρόμο, βάσει των όποιων δεδομένων προκύπτουν.
Από την όποια κοινωνική μου πείρα, οι δυνατότητες ρύθμισης/προσαρμογής είναι από ελάχιστες έως τυπικές στην συντριπτική τους πλειοψηφία.
Μπορώ επίσης να προσθέσω πως ακόμα και οι τυπικές δυνατότητες, μπορεί να παράγουν ικανοποιητικά αποτελέσματα με συνεπή εφαρμογή.

Αααα, μπάι δε γουέι, την έχω περάσει την "τάξη" με σχετικά καλό βαθμό...
Ένιγουέι, λήξις συναγερμού...

 

Δεν είναι αυτό το M/s και το 24/7 D/s
Και ο " βανίλα "Μπάμπακας μπορεί να τα γουστάρει αυτά και καμιά δεν θα κάτσει να τα πει στο παιδί της, όπως και τιποτα σχετικό μέχρι το πονηρό παιδί να δει να ακούσει ή να ανακαλύψει κατι. Αν.

 

Από πότε αυτός που κρατάει τις προσωπικές του στιγμές για τον εαυτό του και τον σύντροφό του, θεωρούμε πως κρύβεται; .

 

Όλα αυτά που αναφέρονται είναι σαδομαζοχιστικές πρακτικές, οι οποίες δεν είναι το κυρίως χαρακτηριστικό των ασύμμετρων σχέσεων, είτε D/s είτε Μ/s.
Συχνότατα δε, s/m πρακτικές συναντιούνται και σε μη ασύμμετρες, "βανίλα" σχέσεις.

Η αναφορά σε μαστίγια - μαστίγωμα και στα τρία παραδείγματα μου φαίνεται ενδεικτική της κοινότατης στερεότυπης σύγχυσης ανάμεσα σε σαδομαζοχισμό και ασυμμετρία ως πλήρη τρόπο σχετίζεσθαι.