24/7 - πραγματικότητα ή φαντασία?

Αν και M/sας ποτέ μου δεν ήμουν να γνωρίζω εκ των έσω κάποια πράγματα, διαβάζοντας ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του νήματος βλέπω ότι υπάρχει μία θεμελιώδης και γενικευμένη παρεξήγηση σχετικά με το M/s και το 24/7 στην πράξη τους.

Νομίζω ότι για πάρα πολλούς το M/s είναι ένα σκληρό D/s χωρίς σύνεση και ότι το 24/7 σημαίνει ότι τόσο ο αφέντης/α όσο και η σκλάβα/ος είναι δύο αχαλίνωτα ζώα που κάνουν πρωί μεσημέρι βράδυ, χειμώνα καλοκαίρι, σε βουνό και θάλασσα το bdsm που βλέπουμε στις τσόντες. Δερμάτινα, μαστηγώματα, δεσίματα, σφήνες και πάει λέγοντας.

Κατα μία έννοια δικαιολογημένες παρεξηγήσεις γιατί το να λειτουργεί κάποιος πάντα και διαρκώς σύμφωνα με το πως θα επιθυμούσε κάποιος δεύτερος να λειτουργεί, που εγώ προσωπικά θεωρώ την ουσία του M/s, είναι κάτι που μπορεί να μη φαίνεται καν σε ένα τρίτο μάτι, ειδικά αν ο δεύτερος κρατάει και σε πλαίσια καλής ιδιωτικότητας τα παιχνίδια του με τον πρώτο.

 

Συγγνώμη αλλά εγώ γιατί έχω την αίσθηση ότι εδώ και αρκετές σελίδες έχουμε αφήσει το θέμα του σεξουαλικου κομματιου στην άκρη και συζητάμε για την σχέση και την επιρροή της στα παιδιά;

 

Ποια επιρροή στα παιδιά? αν

 

Πρώτον, δεν μπορείτε να συμπεράνετε αυθαίρετα τα κίνητρα της ερώτησής σου. Είχα μια απορία και την εξέφρασα, πήρα μάλιστα απάντηση.
Δεύτερον, γιατί θεωρείτε ότι θα ήταν υποτιμητικό αν η τοποθέτηση της @Seras Victoria ήταν φεμινιστική;
Αδυνατώ δε τελείως να ακολουθήσω την σκέψη σας στην αντίθεση φεμινιστικό - ανθρώπινο.

 

Εμ, αυτό ρωτάω τόση ώρα. Είμαστε τόσο βέβαιοι ότι δεν θα το καταλάβουν; Τόσα νήματα για ασσυμετριες και ανισότητες και τώρα υποστηρίζουμε οτι δεν θα φαίνεται τίποτα;
Δεν μιλάω για τους έξω από την σχέση. Συγγενής, φίλους κτλ κτλ. Το παιδί είναι μέσα στο σπίτι, μέσα στη σχέση, οι γονείς για πολλά χρόνια είναι το κέντρο του, οι προσλαμβανουσες του. Ξαφνικά δεν θα αντιληφθεί τίποτα; Όσο και αν το έχουν δουλέψει, όσο και αν έχουν βρει τις μεταξύ τους ισορροπίες.

Πόσο θα ήθελα να μου απαντήσουν ανθρωποι με M/s σχέση και παιδιά γιατί ειλικρινά η θεωρία με έχει κουρασει σε σημείο που χάνω πλέον το ενδιαφέρον μου. Ούτε καν άνθρωποι που γνωριζουν κάποιους που το ζουν, οι ίδιοι, γιατί μέχρι τώρα διαβάζω manuals διαπαιδαγώγησης που θα μπορούσαν κάλλιστα να εφαρμοστούν και σε βανιλα. Από άτομα που δεν έχουν παιδιά. Και δεν κάνουν M/s αλλά D/s.
Όπως εγώ θα μου πεις. Αλλά για αυτό εκφραζω τις απορίες και όχι τις απαντήσεις. Και ακόμα χειρότερα τις βεβαιότητες.

Και προσοχή!!! Δεν θέλω να απορρίψω το ότι γίνεται θέλω να καταλάβω το πώς γίνεται. Αλλά δεν, οπότε θα επιστρέψω στην ηλίαση μου και θα κοιμηθώ για χιλιοστή φορα σήμερα.

 

@Seras Victoria

Γιατί δεν βάζετε συγκεκριμένα πρακτικά ζητήματα καθημερινότητας, για να μπορέσουμε επιτέλους να γίνει η συζήτηση συγκεκριμένη.

 

Πολύ πιθανό να φαίνεται αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να είναι κάποιος μελετηρός και σπουδαγμένος για να σου πει ότι τα παιδιά των μελετηρών και σπουδαγμένων δεν θα είναι κατα ανάγκη μελετηρά και σπουδαγμένα ακόμη και αν οι γονείς τους είναι με ένα βιβλίο στο χέρι όλη την ημέρα, τα παιδια των κομουνιστών παρόλη την κατήχηση δεν θα βγουν κατα ανάγκη κομουνιστές, τα παιδιά των κλασσικών γιατρών μπορεί να ακολουθήσουν την ομοιοπαθητική οδό κτλ κτλ.

Η ισότητα των δύο φύλων δεν είναι κάτι που διδάσκεται κατα αποκλειστικότητα ή κατα κύριο λόγο μέσα στο σπίτι και πάρα πολλές φορές τα παιδιά έχουν μία εν γένει τάση αμφισβήτησης.

Η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού ειδικά όσο αφορά την εμφύτευση ιδεολογίας, αρχών και ηθικής είναι ένα πολύ πιο περίπλοκο πράγμα από το απλό αυτό που βλέπει το παιδί αυτό κάνει το οποίο ισχύει σε ένα μεγάλο βαθμό όσο αφορά την συμπεριφορά του και εκεί πάλι επιλεκτικά.

 

Για να βάλει κάποιος συγκεκριμένα ζητήματα καθημερινότητας πρέπει να έχει στοιχειώδη εμπειρία, τουλάχιστον να ξέρει περί τίνος πρόκειται.
Με θεωρητικολογίες σχετικά με την ζωή των άλλων (η οποία εκ προοιμίου έχει απορριφθεί, από την σχετική θεωρητικολογία) η κουβέντα γίνεται μόνο για την κουβέντα.
Κανένας ιθαγενής στον Αμαζόνιο δε ενδιαφέρεται για το αν εμπλουτίσει τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις, σχετικά με τον τρόπο ζωής στον Αμαζόνιο, ένας που απλά ντύθηκε ινδιάνος στα καρναβάλια.
Μην περιμένουμε λοιπόν τους ανθρώπους που βίωσαν ή βιώνουν αυτές τις καταστάσεις να κάνουν το χατίρι, να ικανοποιήσουν την περιέργεια αυτών πουν δεν μπορούν ν΄ αποδεχτούν την ύπαρξη τους.
Το M/s και η 24/7 αλληλοεπίδραση, δεν είναι για το τσίρκο, είναι η ζωή κάποιων ανθρώπων.

 

Κάτι τέτοιο πιστεύω ότι θα ήταν ιδανικό σε μία καθαρά σεναριακά Bdsmική οικογένεια. Στο άρρωστο μυαλό μου φέρνω σκηνή "οικογενειακού" πικ νικ στην εξοχή με το κυριαρχικό "μπαμπά" στο γρασίδι να γευματίζει με την little girl princess "κόρη" του, άντε να βάλουμε και μία switch "θεία", και την υποτακτική "μαμά" σιμπαρομένη σε κλαδί πλάτανου από επάνω. Και λίγο πέλαγος στο βάθος. Κάνει και ωραίο κάδρο.

Ως γονέας εικάζω ότι είναι λίγο δύσκολο έως αδύνατο να είναι πάντα οι επιλογές του κυριαρχικού αυτό που θα εφαρμόζεται. Μπορεί κάποιος να κάνει M/s με την/τον σύζυγο/σύντροφο/οτιδήποτε αλλά σίγουρα δεν κάνει και με τα παιδιά του/τους. Ύπνο βαθύ πράττουμε αν νομίζουμε ότι οι γονείς βαρούν το ντέφι και τα παιδιά χορεύουν, τα παιδιά οδηγούν με το δικό τους τρόπο και σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες άπειρα πράγματα στην σχέση των γονέων τους και όσο για το M/s, πιστεύω ότι ναι μεν κάλλιστα μπορεί να είναι M/s, ιδιαίτερα αναθεωρημένη έκδοση δε.

Αν όμως κάνω λάθος και όντως σε μία M/s σχέση ο αφέντης/ντρα παντού ορίζει τα πάντα και τα πάντα είναι επιλογές του, έχω μία ερώτηση που θα ήθελα να σου κάνω καλή μου gaby_m. Θεωρείς, στα πλαίσια του M/s, ορθή την επιλογή ενός αφέντη να γίνει γονέας αφήνοντας έγκυο την σκλάβα του αδιαφορώντας για την ενδεχόμενη αντίρρηση σε κάτι τέτοιο ?

 

Για άλλη μια φορά δεν έχετε καταλάβει τι γράφω. Ούτε με εκπλήσσει ούτε με ενδιαφέρει  

 

Ε αφού κάποια παιδιά έχουν μια εν γένει τάση αμφισβήτησης να τους μάθουμε τα χειρότερα μπας και μας κάτσει ανάποδα η ζαριά;

Προφανώς για εμένα φροντίζουμε να μάθει το παιδί ότι τα φύλα είναι ίσα. Και στα λόγια και στην πράξη. Το θέμα μου είναι πως τους εξηγούμε ή πως τους περνάμε το μήνυμα ότι οι γονείς σου είναι ίσοι και οι άνθρωποι είναι ίσοι αλλά έχουν επιλέξει αυτή τη σχέση για λόγους που είναι αδύνατο να εξηγήσεις σε ένα παιδί.

(Το ίδιο ισχύει σε επίπεδο προτυπου με το να μάθεις το παιδί σου και με τα λόγια-εξηγήσεις αλλά και με το να λειτουργεις ως παράδειγμα ο ίδιος το να σέβεται και να αγαπάει τη φύση και τα ζώα, το να μην κοροϊδεύει ό,τι δεν καταλαβαίνει, το σεβασμό και την αγάπη για την διαφορετικοτητα.. Η λίστα είναι μεγάλη και αφορά προσωπικά κριτήρια.
Φυσικά και περνάμε πρότυπα. )

 

@Seras Victoria

Σας απάντησα. Αυτό που θεωρείτε "γενικότερο" ισχύει για μένα, όπως είπα, για κάθε είδος συσχέτισης, άρα και για το M/s πρότυπο.
Εκεί που δεν συμφωνώ είναι ότι το πρότυπο μιας σχέσης D/s ή M/s, ως ερωτική διαπροσωπική σχέση, προωθεί ή σιγοντάρει οποιαδήποτε κοινωνική ανισότητα. Και εδώ μάλλον διαφωνούμε ανεπανόρθωτα.

Όσο για την διαχείριση της σχέσης των γονιών απέναντι στα παιδιά, είναι βέβαιο ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται πώς λειτουργούν τα πράγματα, ειδικά όσον αφορά την ύπαρξη ή μη αρμονίας ανάμεσα τους γονείς. Εύκολα περνάει στα παιδιά, προφανώς και μόνο με το ζωντανό παράδειγμα τους, ότι οι γονείς τους είναι ευτυχισμένοι και γεμάτοι με τις προσωπικές τους επιλογές - D/s, βανίλα, M/s, σε ομόφυλη ή ετερόφυλη οικογένεια, whatever.