24/7 - πραγματικότητα ή φαντασία?

Στο δικό μου μυαλό είναι καταχωρημένα έτσι:
Το Ds μπορεί να είναι μη 24/7
Το Ms είναι πάντα 24/7.

 

Tο 24/7 δεν πραγματοποιείται απαραίτητα μόνο με συμβίωση, δεν είναι "είμαστε οι δυο μας κλεισμένοι σε ένα σπίτι και αν βγω μια ώρα την ημέρα γίνεται 23/7".
Είναι η συνεχής διαθεσιμότητα σε εικοσιτετράωρη βάση, η οποία δεν προϋποθέτει απαραίτητα φυσική παρουσία, και που μπορεί να υπάρχει και σε D/s.

Ως σύντομη αναφορά:

 

Κι εγώ αυτό δεν είπα;!  
Απλώς προσθεσα κι ένα bonus round πως το βιωσαμε εμείς όταν το βιωσαμε.

Το ξέρω ότι ο,τι κάνω είναι γαματο αλλά δεν είναι απαραίτητο να κάνουν όλοι το ίδιο για να ακολουθούν το τέλειο παράδειγμα μου!  

 

Συμφωνούμε λοιπόν, μάλλον με αποσυντόνισαν γάτες, ΔΕΗ και φυλλάδια.  

 

Παρακαλώ μπορείτε να εξηγήσετε πώς φαντάζεστε το περιβάλλον M/s 24/7;
Και πώς αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την αντίληψη του παιδιού για την αυτοδιάθεση του; Όπως λέτε.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω αυτήν την ανησυχία, όταν μιλάμε για M/s ή D/s.

Την πρώτη φορά που γονάτισα διεκδίκησα το δικαίωμα μου στην διαφορετικότητα. Την πρώτη φορά που είπα "μάλιστα Κύριε", ένιωσα ένας πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος. Στην ασυμμετρία νίκησα την ανισότητα γιατί δεν υπήρχε πια μέσα μου, ούτε σαν εχθρός.

Για να μπορείς να απολαύσεις αυτό που είσαι, είτε ως Κ είτε ως υ, θα πρέπει πρωτίστως να έχεις διδάξει στον εαυτό σου κάποιες αξίες. Αξίες που μπορούν να διδαχτούν στα παιδιά, μέσα από αυτό που είμαστε, μέσα από την αλήθεια μας.
Υπάρχει περίπτωση μια υ με ελεύθερη και ανοιχτή σκέψη να δώσει πρότυπα ανισότητας στο παιδί της?

Εγώ ξέρω ότι ένα παιδί αντιλαμβάνεται την μανούλα ως κατώτερο ον, αν - και μόνο αν- η ίδια η μανούλα νιώθει κατώτερο ον. Και αυτή η μανούλα μπορεί να είναι πολλά πράγματα, μπορεί όμως να είναι υποτακτική?

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/to-ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ-της-ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ-υποταγής.8566/#post-109492

"ΣΕΒΑΣΜΟΣ
Στον κόσμο του D/s, η προτίμηση δεν είναι μέτρο σεβασμού. Αυτή η στάση που τόσοι πολλοί έχουν ότι ένας κυρίαρχος είναι με κάποιον τρόπο ανώτερος του υποτακτικού και, για αυτόν τον λόγο, περισσότερο άξιος σεβασμού είναι γελοία. Οι υποτακτικοί αξίζουν εξίσου σεβασμό για την υποτακτικότητά τους όπως και οι κυρίαρχοι για την κυριαρχία τους. Εν πρώτοις, ένας κυρίαρχος δεν μπορεί να είναι κυρίαρχος χωρίς έναν υποτακτικό και αντιστρόφως. Εξαρτώνται ο ένας από τον άλλον. Αυτό το γεγονός από μόνο του τους καθιστά εξίσου άξιους σεβασμού από τον έναν προς τον άλλον.

Απλά επειδή ο υποτακτικός αλληλεπιδρά ως υποδουλωμένος στη σχέση αυτό δεν εξευτελίζει την προσωπικότητά του ή την υπόστασή του ως άτομο. Αντίστροφα, η κυριαρχία δεν εξυψώνει αυτόματα κάποιον. Είναι ισότιμοι συνεργάτες στη σχέση, ο ένας εκπληρώνοντας τις ανάγκες του άλλου, και για αυτόν τον λόγο δικαιούνται εξίσου σεβασμό για αυτό που φέρνει ο καθένας στη σχέση.

Το είδος κυρίαρχου ή υποτακτικού που κάποιος είναι, Σαδιστής ή Χαλάκι Εξώπορτας, Ηδονοθήρας ή μαζοχιστής, Κέρβερος πειθαρχίας ή Παλιόπαιδο, δεν έχει σημασία. Δικαιούνται πάντα σεβασμού. Σε αυτόν τον τρόπο ζωής κανείς δε διαλέγει τη ροπή του. Είναι αυτό που είναι. Το συνολικό νόημα του τρόπου ζωής μας είναι ότι είμαστε ελεύθεροι να ακολουθήσουμε τη φυσική μας πορεία χωρίς καταδίκη εφόσον τηρούμε πιστά τις αρχές του Ασφαλές Λογικό Συναινετικό.

Το να θεωρεί κανείς αυθαίρετα κάποιον κατώτερό και ότι για αυτόν τον λόγο ότι δε δικαιούται σεβασμού βασισμένος μόνο στη διαφορετική ροπή του είναι προδικασία και προκατάληψη στην πιο βλακώδη μορφή της και είναι λάθος! Μόνο αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν αυτό δεν αξίζουν σεβασμό.

Αυτό το περιορίζω στενά στον κόσμο της κυριαρχίας και της υποταγής (D/s) και δεν έχει να κάνει με σεβασμό, ή με την έλλειψή του, με βάση την ατομικότητα. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι το να θεωρεί ασύστολα κανείς ότι οποιοσδήποτε είναι λιγότερο άξιος σεβασμού επειδή είναι φυσικά, φυλετικά, ιδεολογικά ή με οποιονδήποτε άλλο φυσικό τρόπο αντίθετος με τις αντιλήψεις και τις προτιμήσεις του, είναι εντελώς λάθος, θανάσιμο για κάθε D/s σχέση, και αυτόματα αποκλείει τον κομιστή αυτής της συμπεριφοράς από αυτό τον τρόπο ζωής."

(Από τα πρώτα κείμενα που διάβασα στο έμπα μου εδώ. Το πέτυχα να σουλατσάρει πρόσφατα σε άλλο νήμα και το απόλαυσα! Ανακάλυψα με μεγάλη μου χαρά, πως σήμερα το καταλαβαίνω ακόμα καλύτερα. )

Την μεγαλύτερη "σύγχυση" στο νήμα, την προκάλεσαν οι προσδοκίες για "ετοιματζίδικες" απαντήσεις. Δεν υπάρχουν.
Απαντήσεις όμως δόθηκαν και αρκετές από αυτές είναι καλή τροφή για σκέψη. Παρόλα αυτά παραμερίστηκαν, παρανοήθηκαν και παρεξηγήθηκαν, όπως συμβαίνει συνήθως όταν δεν μπορούμε να καταλάβουμε μια απάντηση άμεσα και δεν της δίνουμε χρόνο να την επεξεργαστούμε σωστά μέσα μας.

Γενικότερα και χωρίς να απευθύνομαι συγκεκριμένα στο θέμα ή σε μέλη, πολλά ερωτηματικά μας, συχνά, είναι περισσότερο συνέπειες της μπερδεμένης σχέσης που έχουμε με την υποτακτικότητα (μας), παρά εύλογες ανησυχίες.

 

η θεμελιώδης παραδοχή του προβληματισμού σας είναι οτι εξέφρασα αγανάκτηση ή διαμαρτυρία. αυτό μπορεί να κάνει ολόκληρο τον προβληματισμό της ανάρτησης κάπως ασταθή.

χρήσιμο και κρίσιμο είναι να ξαναξεκαθαρίσω, γι άλλη μιά φορά, και για όσες ξαναχρειαστεί, οτι ούτε διαμαρτύρομαι ούτε αγανακτώ με τις συγχύσεις ή τις εμμονές ή τις πίκρες ή πετριές κανενός. δεν διατύπωσα ποτέ απαίτηση ορθότητας, ούτε κολακείας. δεν συμμερίζομαι καθόλου μα καθόλου την ιδέα «αν δεν με κολακεύεις, τότε με παρενοχλείς». αντίθετα.

ισχυρίζομαι, για πολλοστή φορά, οτι είναι χρήσιμη και συχνά τελέσφορη, η διατύπωση και της πιό βλακώδους, της πιο εμμονικής, της πιό ανερμάτιστης και της πιο κακοπροαίρετης γνώμης. διότι συντελεί σε διευκρινίσεις. διότι επιτρέπει ταξινομήσεις και συμπεράσματα. βοηθά στον εντοπισμό εκκίνησης και συστήματος αναφοράς. και οριοθετημένου τέλους.

για την ταξινόμηση, λοιπόν, των προσεγγίσεων του αρχικού προβληματισμού του νήματος, προσέθεσα στην δική σας ταξινόμηση, που διέκρινε την αντίληψη που εκφράστηκε ήδη στο νήμα, οτι το βδσμ ή η ασυμμετρία είναι και εξαντλείται στο πορνό, και άρα δεν μπορεί να διαρκεί λόγω εξάντλησης ή λόγω άλλων αναγκών ή γιατί τα παιδιά δεν πρέπει να βλέπουν πορνό, μια ταξινόμηση επιπλέον, η οποία είναι, στην ματιά μου, εξ ίσου ή και περισσότερο αναγνωρίσιμη, και πιο γενική, γιατί περικλείει και την πρώτη ταξινόμηση, την δική σας. οτι, δηλαδή, εκτός απο τη σύγχυση ανάμεσα στη συσχέτιση και στο πορνό, υπάρχει μια ευρύτερη σύγχυση, καθοριστική, αυτή ανάμεσα στην συσχέτιση και στο δαιμονικό (ή δαιμονοποιημένο), γενικά.

οι παραπάνω συγχύσεις, ισχυρίζομαι, δεν είναι τυχαίες, δεν είναι απορίες ή ερωτήματα, αλλά έχουν εκκίνηση, έχουν αιτία, καλλιεργούνται.
μεταφέρουν το ερώτημα από το «πως ερμηνεύει ο καθένας την 24/7 Ds σχέση. Είναι εφικτό? Συνεχίζει να είναι εφικτό μέσα στο γάμο, με παιδιά;» σε καινούριο ερώτημα «είναι αποδεκτή μια τέτοια σχέση ή πρέπει, έχουμε καθήκον, να την κάνουμε μη εφικτή γιατι προσκρούει στις προλήψεις μας;»
η ίδια η μετακίνηση του ερωτήματος δεν έχει τίποτε μεμπτό, από μόνη της, τουναντίον. και καλά κάνει και διατυπώνεται.
καλά κάνει και γιατί δίνει την ευκαιρία να ταξινομούμε, να διαπιστώνουμε την καθηκοντολογία και την πρόφαση, μαζί και την στρέβλωση.
ένα δήθεν ερώτημα του στυλ «πώς μπορείς να φοράς 24 ωρες πλαγκ; πότε πας τουαλέτα;» ταξινομείται εύκολα σε μια απ' τις κατηγορίες ηλίθιο, πορνόπληκτο, ή υστερόβουλο. ειδικά αν επαναλαμβάνεται συχνά οπότε μηδενίζεται η πιθανότητα να είναι βιαστικό κι ανεπεξέργαστο. είναι προϊόν σκέψης.
ένα ερώτημα του στυλ «πώς θα θηλάζω τα παιδιά μου μπροστά τους; είναι πιθανό να νομίσουν οτι είναι ο μπαμπάς τους κατώτερος που δεν έχει βυζιά;» είναι επίσης προϊόν σκέψης, και κατηγοριοποιείται στις προφάσεις και στις εμμονές.

μην θεωρείτε, παρακαλώ άλλη μιά φορά, οτι η ταξινόμηση και η ανάλυση είναι διαμαρτυρία. είναι εργαλεία κατανόησης και συνεννόησης, μαζί με άλλα αντίστοιχα εργαλεία.

διαμαρτυρία είναι το «πες μου αυτά που θέλω ν' ακούσω, πες μου τι καλά τα λέω, αλλιώς θα κρατήσω τη μύτη μου».

εκτός απ' την κατανόηση και την συνεννόηση, η ταξινόμηση έχει άλλη μιά χρησιμότητα, την οποία έχω επίσης επανειλημμένα επικαλεστεί.
μας διακρίνει. διαλύει την φενάκη οτι είμαστε όλοι ίδιοι. οτι μοιάζουμε επειδή γράφουμε στο ίδιο φορουμ. οτι μας συνδέει κάτι γιατί κάτι μοιραζόμαστε. δεν μοιραζόμαστε. άλλοι γράφουμε εδώ για την ασυμμετρία, άλλοι ψάχνουμε πόδια, άλλοι κάνουμε κηρύγματα, άλλοι νομίζουν πως μελετάνε, κι έναν σωρό άλλα. δεν είμαστε υποχρεωτικά ομοτράπεζοι, ούτε φίλοι.

καθόλου δεν εξεπλάγην, ειλικρινά. το αντίθετο.

 

Η ευτυχία ή η δυστυχία δεν είναι βαλίτσες που τις αφήνουμε πίσω από την πόρτα, είναι κομμάτι της ζωής μας και αν εξαιρέσεις κάτι ''λύσεις'' τύπου Πρόζακ, που ειλικρινά δεν ξέρω τι ''λύνουν'', όλοι κουβαλάνε τον εαυτό τους στο σύνολό τους, με την χαρά και την λύπη τους, στην επαγγελματική και στην προσωπική τους ζωή, στα παιδιά και στο D/s ή το M/s τους.
Τα ανεπίλυτα προβλήματα βάζουν τρικλοποδιές στην ζωή και υπονομεύουν όχι μόνο την σχέση των γονιών με τα παιδιά, αλλά ακόμη και την σχέση του ατόμου με τον ίδιο του τον εαυτό.
Οπότε θα ήμουν αρκετά προσεκτική με διατυπώσεις τύπου ''αφήνω τα προβλήματά μου απέξω''. Εγώ φυσικά μιλάω για μένα και αυτά που έχω βιώσει προσωπικά ή στο περιβάλλον μου, όπως άλλωστε ο καθένας για τον εαυτό του.
Είμαστε το όλον μας, με τα προβλήματά μας, μικρά ή μεγάλα, το αν αφήνουμε τα προβλήματα να μάς κάνουν κομμάτια, ή αν τα διαχειριζόμαστε, είναι θέμα συγκρότησης και συντονισμού του εαυτού και των δυνατοτήτων μας, ίσως και της παίδευσης στην οποία έχουμε υποβληθεί έξωθεν, ή υποβάλλει εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας.
Πάντως η ρομποτοποιημένη έκδοση των γονιών, που ενώ βιώνουν μεγάλες δυσκολίες, είναι ταυτόχρονα μέσα στην τρελή χαρά όταν βρίσκονται με τα παιδιά τους δεν φαντάζει, ούτε και είναι, εφικτή, στα δικά μου μάτια. Επίσης θεωρώ πως δεν βοηθά κανέναν κάτι τέτοιο, ούτε τους ίδιους, ούτε τα παιδιά, η ''μόνωση'' μπορεί και πρέπει να γίνεται, χωρίς όμως υποκριτική χαρά, η οποία, πέραν του ότι γίνεται διαισθητικά αντιληπτή, δεν συμβάλλει στην συναισθηματική ωρίμανση των παιδιών.
Ο κάθε άνθρωπος βρίσκει τον δικό του τρόπο να αντιμετωπίσει τα θέματα της καθημερινότητας, -μικρά ή μεγάλα-, και να συνδυάζει τους ρόλους που έχει επιλέξει να ενδυθεί αποτελεσματικά, κατ΄ευχήν, χωρίς να σπαράσσεται εσωτερικά, είτε είναι ο ρόλος του γονιού, είτε είναι ο ρόλος μέσα σε μία σχέση, είτε είναι ένας κοινωνικός-επαγγελματικός ρόλος.
Εντός-εκτός BDSM και επί τ΄αυτά. Άμα θέλουμε να τα συσχετίσουμε με την πραγματικότητα και την φαντασία και ό,τι αυτά συνεπάγονται.
Σε περίπτωση που σε ενδιαφέρει και πραγματικά θέλεις να μάθεις. 
Φιλούμπες... 

 

@brenda μου ...

ολοι η ανθρωποι δεν εισαι εσυ ... εχει πολλους που δεν μεταφερουν κουβαλανε η οπως θελεις πεσ το τα προσωπικα τους προβληματα στο σπιτι/σχεση/φιλους τους
ουτε εγω ειπα αν ειμαι καποιος απο αυτους ειπα ομως οτι υπαρχουν


Βασικα ουτε αυτα ειπα ειπα ενας γονιος φροντιζει να μην μεταφερει τα οποια προβληματα και αν εχει στα παιδια του


ΥΓ. εχω διαβασει την μιση σου απαντησει καποια στιγμη ισως καταφερω να την διαβασω ολη

 

Στις εν έτη 2018 αναβιώσεις του νήματος τούτου δεν έχω διακρίνει ούτε ένα επιχείρημα που να μην είναι εύκολα αναστρέψιμο. Περιλαμβανομένου και αυτού στο οποίο αναφερθήκατε.

Ας κάνω πιο σαφές το σχόλιο, αφού στην υπαινικτική του μορφή δεν έγινε αντιληπτό   Ορισμένοι που γράφουμε στο νήμα αυτό, διανύουμε αισίως την έκτη δεκαετία της ζωής μας. Γιατί φανταζόμαστε ότι από μας εξαρτάται πώς θα γίνεται σήμερα το 24/7 με παιδιά και όχι από αυτούς που ψάχνονται να κάνουν 24/7 και μπορούν και ίσως κάποια στιγμή κάνουν παιδιά; Άσχετα με το αν εμείς μερικές φορές μοιάζουμε να τους κόβουμε στα προφορικά;

 

ούτε τι εννοείτε με την λέξη «νοιάζεται» είναι σαφές, ούτε οτι νοιάζεται (με οποιαδήποτε έννοια) είναι σίγουρο. μπορεί να νοιάζεται για κάτι άλλο απ' αυτό που ρωτάει, απ' την πίσω πόρτα.
παράδειγμα:
- δεν ακούω μουσική παρουσία των παιδιών, γιατί (φοβάμαι οτι) θα επηρεαστούν οι επιλογές τους.
- δεν ακούω σκυλάδικα παρουσία των παιδιών, γιατί θα καταλάβουν οτι είμαι σκυλάς
- δεν ακούω σκυλάδικα παρουσία των παιδιών, για να μην γίνουν σκυλάδες.

μιά προσεκτική ανάγνωση διακρίνει και το «νοιάξιμο» και το αντικείμενο του νοιαξίματος, και την φοβικότητα.

η φοβικότητα τσακίζει, η αναζήτηση και καλλιέργεια φόβων και φοβιών. οι εμμονές. ο φόβος είναι κατά κανόνα διαχειρίσμος.