24/7 - πραγματικότητα ή φαντασία?

Τι άλλο θα ακούσετε δεν μπορώ να γνωρίζω. Για το αντιληπτικό πεδίο στο οποίο θα εντάξετε αυτό που θα ακούσατε ολοκλήρωσα άποψη  

 

Kαι επιπλέον,δύναται να είναι και αρκετά ενοχικό άτομο, αυτό το παιδί του τελευταίου.Όσο μεγαλύτερη η δυστυχία των γονέων τόσο μεγαλύτερη μπορεί να είναι η ενοχή, και το ενοχικό συναίσθημα πέρα του ότι πονάει κάπως, μπορεί να προκαλέσει και πολύ άσχημες συμπεριφορές.

 

Δηλώνω φανατικός της σοκολάτας, και της πραγματικής που τρώγεται, αλλά και της διαδικτυακής, που διαβάζω αυτά που γράφει κατά καιρούς και σκάω στα γέλια. Εδώ όμως κορίτσι, μου το χαλάς. Το συγκεκριμένο νήμα νομίζω,δεν προσφέρεται για πλακίτσα. Απόλυτα σεβαστές όλες οι απόψεις, αλλά πιστεύω πως πρέπει να κατανοήσεις το ζητούμενο για να πεις τη γνώμη σου σε κάτι . Με άλλα λόγια από πίτα που δεν τρως τι σε μέλλει κι αν καεί; .

Με όλο το σεβασμό , προς έναν άνθρωπο που πιστεύω πως έχει ανεπτυγμένη νοημοσύνη και καταλαβαίνει τι λέω.

 

με αφορά το πόσο πικάντικη η ζεστή είναι η πίτα τόσο ,όσο αφορά και τους υπόλοιπους που σχολίασαν σε τούτο δω το νήμα .

 

καθόλου δεν αναφέρθηκα σε καμμιά πλειονότητα. αναφέρθηκα σε συγκεκριμένες ισοπεδωτικές απαιτήσεις καθωσπρεπισμού που αναπαράγονται στο νήμα. διατυπώσεις της μορφής «να αλλάξουμε συμπεριφορά μην και κάνουμε να νομίσουν οτι τρώμε κρέας αντί για μαρούλια» περιέχουν και υποκρισία και χειραγώγηση. περιέχουν και απέχθεια και προς το κρέας και προς τα μαρούλια. για τα παιδιά επιφυλάσσομαι.

άριστα μέχρι εδώ. το «δεν ακούω παρουσία τους σκυλάδικα για να μην γινουν σκυλάδες» είναι καθαρόαιμος ιδεασμός. κι όχι μόνον αυτό.

θα καρφωθώ, το αντιπαρέρχομαι.

γιά να απαντηθεί μια ερώτηση, χρειάζεται να κατανοηθεί. αλλιώς οι απαντήσεις αστοχούν. δεν χρειάζομαι να υποκριθώ οτι δεν κατάλαβα την ερώτηση.

--

αν πρόκειται να απαντήσω προσχηματικά, δεν απαντώ καθόλου. έγραψα παραπάνω για το χειρισμό των ψευδοερωτημάτων.

ομοίως

σε αυτό, πού ειναι πιό κοντά στο ερώτημα του νήματος, μπορεί να προβληματιστώ σε εξωμουντιαλικές ώρες. πάντα όμως στα πλαίσια της παραδοχής οτι η ασυμμετρία είναι το φυσικότερο πράγμα, κι όλα τα ζητήματα είναι διαχειρίσιμα εντός της. χωρίς αναζήτηση εκβιασμένων αδιεξόδων.

 

Θα κάνω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου... Μήπως θα έπρεπε να κάνουμε ακόμη μια διευκρίνηση , ο λόγος είναι καθαρά ότι υπάρχει μια σύγχυση, ότι δε μιλάμε για τη σεξουαλική ζωή ΜΟΝΟ αλλά και για άλλες πλευρές της σχέσης για να γίνει κι αντιληπτό από τα άτομα που έχουν αυτές τις ισοπεδωτικές απαιτήσεις;
Γιατί για να υπάρχουν αυτού του είδους οι απόψεις σε ένα ελευθεριακό forum δεν σημαίνει απαραίτητα ότι συντηρητικοί κάφροι μπήκαν να κάνουν μποϊκοτάζ στα bdsm ζευγάρια. Παίζει κι η περίπτωση να υπάρχει λανθασμένη αντίληψη για το τι είναι αυτό που λέμε τελικά, πέρα και των υπολοίπων περιπτώσεων.
Εδώ ας μου επιτραπεί να κάνω ένα γενικό σχόλιο για εκείνους που είναι λίγο μπερδεμένοι...
Η 24/7 σχέση δεν είναι μόνο σεξ . Υπάρχει μια ιδιαιτερότητα (σε σχέση με αυτό που λέμε ότι επικρατεί σε μια βανίλα κατάσταση) και στη κατανομή των ρόλων μέσα σε αυτή, αν και στην ουσία δεν είναι ρόλος αλλά ο τρόπος ζωής τους. Αυτή του Κ και του σ. Το πώς θα το χειριστούν έχει να κάνει με τους ίδιους καθαρά. Περιλαμβάνει δε, και κοινωνικές δραστηριότητες με άλλα άτομα, ενασχόληση με τα κοινά, με τα παιδιά, συνεστιάσεις με φιλικά και συγγενικά πρόσωπα, εκδρομές, γέλια, αγκαλιές και τρυφερότητες. Περιλαμβάνει διάλογο ανάμεσα στο ζευγάρι.
Και πάρα μα πάρα πολλά άλλα που κάνει κι ένα βανίλα ζευγάρι, μα τω θεώ ορκίζομαι ότι λέω την αλήθεια!!!
Δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχουν κρεμασμένα μαστίγια και σκεύη ηδονής στους τοίχους. Δεν είναι σώνει και καλά η σκλάβα στα γόνατα όλη μέρα, δεν θα μπορούσε κι όλας, δεν φορά δερμάτινα ο Κ. Είναι κανονικοί άνθρωποι. Έχουν κάποιους κώδικες επικοινωνίας που κάνουν αυτό το τρόπο ζωής ίσως πιο ξεκάθαρο και με ονοματεπώνυμο (Μ/σ 24/7 σχέση).
Εμένα θα έλεγα ότι η μοναδική μου επιφύλαξη είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μπορέσουν να το επικοινωνήσουν στο παιδί τους , εφόσον επιλέξουν να το κάνουν κι εκεί επιμένω και λέω ότι χρειάζεται λίγο προσοχή προκειμένου να μεταδώσουν σωστά μηνύματα.

 

Επιτέλους ! Εξόχως λυσιτελής , η επισήμανση.

Φαντασιακό ,το οποίο δομείται στην επιθυμία , υπό την στρεβλή επίδραση του Ιδεώδους του Εγώ .

Παρά ταύτα , το φαντασιακό αποτελεί συστατικό στοιχείο , της ψυχικής ισορροπίας του υποκειμένου. Τούτου δοθέντος , ουδεμίαν λοιδορία εκφράζω. Διαπίστωση μόνον...

 

Αυτή η ''στρεβλή επίδραση'' φαντάζομαι πως γνωρίζεις ότι συχνά ανάγεται στο άγχος ευνουχισμού και συνδέεται με την ΜΗ πραγματοποίηση των επιθυμιών που γεννά την ενοχή και την ντροπή, αυτό που κάνει το άτομο να αντιλαμβάνεται πως ολιγωρεί -απέναντι στον εαυτό του και αυτό που αναγνωρίζει ως επιτακτική ανάγκη για το ίδιο-, αν δεν πραγματοποιήσει τις επιθυμίες αυτές. Η σχέση του Εγώ με τις εν λόγω επιθυμίες συναρτάται με τα αισθήματα παντοδυναμίας και ενός εξιδανικευμένου ''θάρρους'' και ''ικανότητας'' πραγματοποίησης των επιθυμιών αυτών και όχι μόνο.
Για την δεύτερη διατύπωση, επίτρεψέ μου να διατηρώ άπειρες επιφυλάξεις, υπάρχουν πλείστες όσες ενδείξεις/αποδείξεις ΚΑΙ για το αντίθετο, οπότε δεν μπορώ να δεχτώ μία απόλυτη τοποθέτηση επ΄αυτού.
Όσο για το λυσιτελές της επισήμανσης, πάντα σχετίζεται με τα μάτια του βλέποντος...

 

Δυστυχώς υπάρχει μεγάλο χάσμα ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα Το θέλω μου να το κάνω πράξη πραγματικά είναι πολύ δύσκολο Αλλά υπάρχει και αυτό που το λένε ελπίδα

 

"Όταν κάποιος γίνεται γονιός, τότε είναι η στιγμή που έρχεται στην επιφάνεια το δικό του εσωτερικό παιδί, των δικών του παιδικών χρόνων, έρχεται ξανά σε επαφή με το παρελθόν του, με τα τραύματά του. Και μπορεί είτε να υποκύψει σ’ αυτά και να τα αναπαράγει, διαιωνίζοντας με τη σειρά του αυτό το φαύλο κύκλο γενεών, είτε μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με τις πληγές του, σπάζοντας τον κύκλο. Όποια κι αν είναι η επιλογή του, οι συνέπειες είναι αναπόφευκτες και αντίστοιχες της απόφασής του. Ο πρώτος δρόμος είναι σίγουρα ο πιο εύκολος, αλλά εξίσου σίγουρα είναι και ο πιο επικίνδυνος και επώδυνος για το παιδί μπροστά του.[...]
Μας οφείλουμε λοιπόν να βγούμε στο φως, να δούμε τις σκιές μας, να τις αναγνωρίσουμε, να τις γνωρίσουμε κι αυτή τη φορά να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε. «Να πούμε “ναι” στον εαυτό μας, να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας σαν αυτό να είναι το σοβαρότερο απ’ όλα τα καθήκοντά μας.» (C. Jung). Να βγάλουμε τη μάσκα! Να σπάσουμε τον κύκλο!"

https://antikleidi.com/2016/08/31/pedi_apodextikan_trexi/

 

Είναι όμως μια διεργασία που θέλει να βρεις το θάρρος ώστε να μπεις στο δρόμο της συνειδητοποίησης και σαφώς δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει σωστά χωρίς τη βοήθεια ειδικού, γιατί το άτομο θα ολισθαίνει σε παράπλευρα χωρίς καν να το αντιληφθεί.
Επίσης βασική προϋπόθεση να φέρνουν και τα παιδιά τους στον κόσμο μέσα από συνειδητότητα κι όχι επειδή πρέπει ή έτσι είθισται (κάτι που πυροδοτεί την αλυσιδωτή αντίδραση και διαιωνίζει τις καταστάσεις)

 

Η μοναδική μας ''πατρίδα'' ειναι η παιδική μας ηλικία. Πέραν αυτής δεν είμαστε παρά μόνον 'δραπέτες' στην ίδια μας την ύπαρξη.