26 Ιουνίου: Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων

Απάντηση: Re: 26 Ιουνίου: Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων

Το να ασχολείται ένας Κ και να μεριμνά για το μέλλον του υ μετά το τέλος της σχέσης το βρίσκω εν μέρει υποκριτικό και ένα καλό βάλσαμο προς τον εαυτό του...

 

Είναι πράγματι ένα πολύ δύσκολο ερώτημα. Ούτε εγώ συμμερίζομαι το δόγμα των ανθρωπιστικών επεμβάσεων.
Ποιός έχει το δικαίωμα να ασκήσει βια;
Ο εκσυγχρονισμός τον κοινωνιών απαιτεί χρόνο, παιδεία και κίνητρα και όχι των βούρδουλα των "πολιτισμένων", κατά κανόνα δυτικών, που κάθονται αναπαυτικά στον καναπέ τους και επιδοκιμάζουν τις εκκλήσεις που κάνουν στο Ισραήλ ο Ομπάμα και ο ΟΗΕ, για να συμμορφωθεί με τους διεθνείς κανόνες. Τι υποκρισία.
Αν θέλουμε να είμαστε ανθρωπιστές, ας δείξουμε τουλάχιστον σεβασμό στο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ζήσουν ελεύθεροι σύμφωνα με το τρόπο που τους υπαγορεύει ο πολιτισμός τους και η θρησκεία τους.

 

Ναι, αλλα μπορεί το release να είναι στα ψέματα.

 

Σίγουρα η συχνή επίκληση του λύκου -χωρίς εκείνος να εμφανίζετε τελικά- δεν κάνει καλό.
Όμως το «παίξιμο» με τα συναισθήματα δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα;

 

Πάγια θέση μου, MasterJp, και συμφωνώ. Το release δεν είναι τιμωρία κατά την άποψή μου, αλλά λήξη της σχέσης, διάλυση του όποιου πλαισίου. Το ερώτημά σας μπορεί να απαντηθεί μόνο από τον νηματοθέτη, επομένως. Εγώ είμαι (και) σε αυτό ξεκάθαρη.

Σε περίπτωση όμως που λάβουμε την θέση του νηματοθέτη ως ορθή, έχουμε υποχρέωση να απαντήσουμε στα ερωτήματα που ο ίδιος έθεσε, και που προφανώς τον απασχολούν, περί βασανιστηρίων, ηθικής, βαρβαρότητας κλπ. Συνεχίζω τις λογικές μου συνεπαγωγές λοιπόν, εάν μου επιτραπεί στο παρόν νήμα.

Εάν θέλεις να μιλήσουμε για την επιλογή του Μάστερ, φρόντισα ήδη να δημιουργήσω το κατάλληλο νήμα γι αυτό. Παραπέμπω στην σχετική τοποθέτηση:

...(μετά από αρκετές ακόμη παπαριές, πηγαίνω στον ζωμόν - τον μέλανα εν προκειμένω - και ελπίζω να γελούν απαξάπαντες, διότι η διάθεσή μου δεν είναι διόλου σκωπτική, απλά βαριόμουν σήμερα, καθότι αναρρώνω σε πλήρη εξάντληση, λολ)...

Ας δούμε όμως τί λέει απ' αυτού ένα άλλο μέλος του φόρουμ, που δεν αποτελεί τόσο κόκκινο πανί, όπως η υποφαινόμενη, αλλά είναι κατά γενική ομολογία, από ότι ακούω, μία αξιόλογη φωνή σύνεσης και γνώσης...

Διαφαίνεται επομένως ο ενεργός ρόλος στην προσωπική εξέλιξη του Κυρίαρχου, μετά την αρχική επιλογή. Η άποψή μου είναι ότι, εκεί ακριβώς δημιουργούνται τα όποια προβλήματα. Αυτό μου έχει συμβεί προσωπικά τόσες πολλές φορές - με βανίλλα συντρόφους, συζύγους κλπ - που θα αποτελούσε ειλικρινή έκπληξη για μένα η ανατροπή αυτής της τάσης. Καταδικασμένη άραγε σε μια ζωή μοναξιάς; Ή σε μια διαρκή εξέλιξη; Αυτό δεν το γνωρίζω...Να κάτι που δεν εξαρτάται από μένα.

Λοιπόν εσύ κι εγώ, καλέ μου vautrin, κάνουμε - άθελά μας ίσως - ένα great team. Για να πω λοιπόν κάτι για να γελάσουμε, γιατί πολύ στην φιλοσοφία το ρίξατε τώρα τελευταία (εσείς, όχι εγώ, εγώ ασχολούμαι με το αν ένα quart είναι όντως ένα λίτρο ή όχι, λολ): μούγκα είχα και πριν, μούγκα έχω και τώρα. Double lol. 

 

Αυτή η Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων θα μας μείνει αξέχαστη. Το "μας", καταχρηστικό, ασφαλώς. Ο Boris Vian αποκαλούσε τα δάκρυα των κοριτσιών "insipid" - και τώρα πλέον ξέρω γιατί...Αδιαπραγμάτευτο. Η πηγή της ζωής παραμένει ο Μούνος. Ο Νόμος αποτελει κάτι αφύσικο - όχι ανέφικτο, απλά αφύσικο, δηλαδή ανθρώπινο...

Εάν υποθέσουμε λοιπόν ότι τα διλήμματα τύπου "σε παρατάω", "αυτό είναι λόγος για release", "it is my way or the highway", και λοιπά φοβερά αυταρχικά καμώματα - πόσο ξενερώνω με τις ντίβες, και πόσο με φτιάχνει ένας ήρεμος, συνειδητοποιημένος άνθρωπος , είτε τοπ είτε μπότομ - αποσκοπούν στην κινητοποίηση του Υ, θα συμφωνήσω με τον MasterJp ότι αποτελούν ανέντιμες κινήσεις, κτυπήματα κάτω από την ζώνη...

Εάν λοιπόν ερχόμουν ποτέ - αχ, ήρθα - σε λειτουργία ως τοπ, αντιμέτωπη με την ερώτηση, "Θα με παρατήσετε ποτέ Κυρία αν δεν το κάνω αυτό;", η απάντησή μου θα ήταν ένας κεραυνός (και άθελά μου ίσως):

"Δεν θα σε παρατήσω ποτέ, αν δεν το θέλεις. Τί με πέρασες εμένα, για τον τάδε;"

Ας μην γίνουμε ο τάδε. Ας σεβαστούμε το υπέροχο κυνήγι της απόλαυσης, με όση εντιμότητα μας απομένει...Αν και δεν ξέρω γιατί θα πρέπει να με ακούσετε. Ίσως επειδή η θέση μου πρεσβεύει την προστασία των αδυνάτων;;;

 

Κατά την αντιγραφή, ο δαίμων της επικόλλησης αφαίρεσε την τελική πρόταση του σημειώματός μου. Την προσθέτω εδώ:

Η βία αυτή πηγάζει από τις αναπόφευκτες συγκρούσεις στο εσωτερικό μιας χώρας ανάμεσα στις δυνάμεις της κοινωνικής προόδου και στις αντίστοιχες συντηρητικές ή αντιδραστικές. Όλα τα νεωτερικά κράτη προέκυψαν ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης αυτής, η οποία σχεδόν πουθενά δεν στάθηκε δυνατόν ν’ αποφευχθεί δια των ειρηνικών μεταρρυθμίσεων.

 

Είμαι της άποψης πως η προστασία των αδυνάτων οφείλει να έχει ως στόχο την εξισορρόπηση ή τον περιορισμό της ισχύος του δυνατού και όχι στην αντιστροφή των ρόλων ισχυρού - ανίσχυρου.

Στο παράδειγμα που τέθηκε αντιλαμβάνομαι πως ο ισχυρός (ο Κ δηλαδή) τίθεται, έστω και οικειοθελώς, στη θέση του ανίσχυρου, απεμπολώντας το δικαίωμα που έχει να αποχωρήσει από τη σχέση. Τι κι αν, για οποιοδήποτε λόγο, δεν τον καλύπτει πια; Οφείλει να είναι εκεί, να προστατεύει τον υ, να καλύπτει τις ανάγκες του, το θέλω του για υποταγή. Με λίγα λόγια, καθίσταται αυτός ο ανίσχυρος, που αδυνατεί να κάνει πράξη αυτό που επιθυμεί, μόνο και μόνο για να μη φέρει σε άσχημη θέση τον (πρώην) υ.

 

@tender lilly

Πολύ μου άρεσε η ανθρωποκεντρική σου θεώρηση. Έχοντας γνωρίσει και συναναστραφεί επί μακρόν δυο πολιτικούς κρατούμενους που βασανίστηκαν, τείνω να επιβεβαιώσω το δεύτερο σκέλος των συμπερασμάτων σου. Μεταβλήθηκαν σε φανατικούς που δίχως έλεος θα ανταπέδιδαν τα ίσα σε υπαρκτούς ή φανταστικούς αντιπάλους.

@Elfcat

Σεβαστή η άποψή σου αλλά γιατί να χρειάζεται βάλσαμο ο κυρίαρχος; Γιατί να αισθάνεται ενοχή όταν αποδεσμεύει τον υποτακτικό του;

@MasterJp

Αποκλείεται δηλαδή η αποδέσμευση να είναι όντως τιμωρία για πολύ σοβαρό παράπτωμα; Πιάνω την σκλάβα μου στα πράσα με άλλον… ή να μου ξαφρίζει τον τραπεζικό λογαριασμό… λέμε τώρα. Τι πρέπει να κάνω; Να μην τη στείλω από ‘κει που ήρθε;