26 Ιουνίου: Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων

Το παράδειγμα αναφέρεται σε σχέση όπου δημιουργήθηκε συνειδητά μία σχέση εξάρτησης, από έναν Κ. Ένας Κ παρουσιάστηκε σε ένα Υ και είπε,"Έρχομαι ως Αφέντης". Και παρέμεινε ως Αφέντης, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. (Το ερώτημα παραμένει ακαδημαϊκό, για τις επερχόμενες γενιές. Δεν με αφορά προσωπικά και θα επιμείνω σε αυτό.)

Θα μπορούσες λοιπόν, Durcet, να εντοπίσεις τις συνέπειες μία σχέσης εξάρτησης; Είσαι ένα ιδιαίτερα λογικό άτομο και συνήθως δεν υπεκφεύγεις, γι αυτό και σου το ζητώ. Εάν το κάνεις, θα μπορέσουμε να το συζητήσουμε, πιστεύω...Απαιτείται ένας ορισμός της σχέσης εξάρτησης. Ποιες είναι οι συνέπειες για ένα άτομο το οποίο είναι εξαρτημένο, όσον αφορά τον τρόπο ζωής του, την απόλαυσή του, τον πόνο του, τον έπαινο, την τιμωρία; Πώς ζει; Και πώς μπορεί να αλλάξει τρόπο ζωής ομαλά, χωρίς βλάβες στην ψυχοσύνθεσή του, όταν ήδη έχει επέλθει η εξάρτηση;

 

Με καλύπτει η απάντηση σου. Τηρουμένων των αναλογιών ένα ανάλογο μπορεί να είναι και η ψεύτικη αδιαφορία μεταξύ επίδοξων εραστών. Η αφόρητη συνηθισμένη κοινοτυπία του στυλ πλησιάζω και απομακρύνομαι. Είμαι ζεστός και μετά είμαι κρύος. Παιδαριώδη ψυχολογικά παιχνίδια της πεντάρας.
Πρόκειται αναμφίβολα για ρηχή προσέγγιση.

 

Θα επιθυμούσα να παραμείνει το νήμα εντός θέματος, συνεπώς αν υπάρχει κάτι να ειπωθεί επί του συγκεκριμένου ας ειπωθεί.

@ Babylon & elfcat: Μέχρι το 1994 τα διεθνή διαγνωστικά εγχειρίδια ψυχιατρικής ταξινομούσαν τον σαδομαζοχισμό στις ψυχικές διαταραχές λόγω της σεξουαλικής ικανοποίησης που οφείλονταν στον βασανισμό, την πρόκληση πόνου τον εξευτελισμό κλπ. ανεξάρτητα από το αν οι πρακτικές αυτές ήταν συναινετικές ή όχι. Μάλιστα έχουν υπάρξει πολλές δικαστικές καταδίκες μέχρι σήμερα (ορισμένες και την δεκαετία 2000 – 2010) για σαδομαζοχιστικές σεξουαλικές πρακτικές (και μιλάω για συναινετικές πρακτικές) επειδή οι πρακτικές αυτές υποτίθεται ότι προσβάλουν την ανθρώπινη «αξιοπρέπεια». Τα διαγνωστικά εγχειρίδια της ψυχιατρικής όπως και οι δικαστικές αποφάσεις αντανακλούν την επικρατούσα ηθική και εκφράζουν εν πολλοίς τις κοινωνικές ανοχές. Το ζήτημα συνεπώς καθορίζεται από μια σοβαρή πολιτική συνιστώσα. Ακολουθώντας το παράδειγμα της ομοφυλοφιλικής κοινότητας που πέτυχε να «φυσιολογικοποιήσει» τις προτιμήσεις της μόλις το 1985, η σαδομαζοχιστική ακτιβιστική κοινότητα πέτυχε να άρει τον στιγματισμό των συναινετικών πρακτικών πριν από 10 περίπου χρόνια. Σήμερα, η συναινετική σαδομαζοχιστική πρακτική δεν θεωρείται διαταραχή, ΟΜΩΣ η συχνή και επί μακρόν (πάνω από 6 μήνες) φαντασίωση ή επιθυμία για ακούσιο βασανισμό, εξευτελισμό, υποδούλωση κλπ που προκαλεί σεξουαλική διέγερση, εξακολουθεί να συμπεριλαμβάνεται στα διαγνωστικά εγχειρίδια ως ψυχική και διανοητική διαταραχή και να χρίζει θεραπείας, κάτι που αφήνει πολλά παραθυράκια ανοιχτά.

@ ariadni: Η κλειτοριδεκτομή είναι μια από τις πρακτικές που εμείς οι «πολιτισμένοι» δυτικοί θεωρούμε ότι προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Επιπρόσθετα, ορισμένοι εναντιώνονται στην εκτομή της κλειτορίδας και των χειλών διότι πέραν της σεξουαλικής ικανοποίησης που πλήττει, λένε ότι τίθεται ζήτημα υγιεινής αφού οι γυναίκες που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό προσβάλλονται ευκολότερα από διάφορες ασθένειες. Μήπως όμως τέτοια επιχειρήματα νομιμοποιούν από την άλλη πλευρά παρεμβάσεις «καλών προθέσεων» από αυτόκλητους «σωτήρες» της δημόσιας υγείας, οι οποίοι μεταξύ των άλλων δοκιμάζουν νέους ιούς και εμβόλια σε πληθυσμούς – πειραματόζωα;

Πέραν της κλειτοριδεκτομής θα ήθελα να σημειώσω ορισμένες ακόμα παραδοσιακές πρακτικές που αποδοκιμάζονται όπως: το θρησκευτικού χαρακτήρα μαστίγωμα, ο ιεραρχικός δημόσιος εξευτελισμός και στιγματισμός, η τελετουργική αιώρηση από τσιγκέλια, η σταύρωση, άλλες μορφές αισθητικού ακρωτηριασμού, χαράγματος ή παραμόρφωσης κλπ, αλλά επίσης και πρακτικές που αντιβαίνουν στις δυτικές πεποιθήσεις περί ισότητας και δικαίου. Όλα αυτά δίνουν την αφορμή για μια παρεμβατικού τύπου κριτική και καταδίκη στο όνομα μιας «ανώτερης» κουλτούρας και πολιτισμού… Κατ’ επέκταση τέτοιες κριτικές και παρεμβάσεις χωρίζονται με μια λεπτή γραμμή από τις κριτικές εκείνες που οδηγούν στις απαράδεκτες «ειρηνιστικές» σταυροφορίες εκπολιτισμού και εκδημοκρατισμού, από την πλευρά των υπερασπιστών της παγκόσμιας τάξης!

@vautrin: Φίλτατε θα συμφωνήσω μαζί σου στα περί χρήσης βίας, όταν η αντίδραση είναι αποτέλεσμα της άσκησης με οποιονδήποτε τρόπο, "της υποχρέωσης της αντίστασης" (και λέω υποχρέωσης όχι δικαιώματος) αυτού που καταπιέζεται ή αδικείται. Σε καμιά περίπτωση δεν επικροτώ τις εκ των άνω ή έξω παρεμβάσεις για οποιονδήποτε λόγο. Οι δρόμοι της κόλασης είναι στολισμένοι με τις καλύτερες των προθέσεων και ο εκ των άνω ή έξω παρεμβατισμός οδηγεί κατά τη γνώμη μου στην υποκατάσταση μιας «ανωμαλίας» με άλλη συχνά χειρότερη.

@tender lilly: Αν ο βασανισμός έχει χαρακτήρα «καθαρμού» και το θύμα γίνεται στη συνέχεια αποδεκτό από την κοινότητα, τότε θεωρείς ότι είναι θεμιτός ακόμα κι αν είναι ακούσιος;


_V


ps. @ Master JP: Είναι παλιά η συζήτηση αν η επιβολή μιας ποινής όπως η φυλάκιση πχ αποσκοπεί στην τιμωρία ή στον σωφρονισμό. Η τιμωρία με αυτή την έννοια περιέχει μια τελεσιδικία ή και ένα βιβλικής καταγωγής εσχατολογικό συμβάν και μπορεί ενδεχομένως να έχει και εκδικητικό χαρακτήρα. Οι κριθέντες πάνε όπου πάνε και δεν ενδιαφέρει ο σωφρονισμός τους. Ο σοφρωνισμός ή η διόρθωση από την άλλη είναι μια διαδικασία δυναμική. Παρακολουθείς – αξιολογείς- αναπροσαρμόζεις κλπ. Καθόλη την διάρκεια της σχέσης ο Κ επιβάλει ποινές για να διορθώσει. Όταν «αποδεσμεύει» όμως δεν στοχεύει σε σωφρονισμό. Για να το καταλάβουν και οι θρησκευόμενοι, όταν ο θεός έδωσε release στους πρωτόπλαστους δεν το έκανε για να τους σωφρονίσει αλλά για να τους τιμωρήσει. Δεν λέω πάντως ότι το release είναι πάντα τιμωρία, μπορεί να είναι και ανταμοιβή ή τίποτα από τα δύο. Αυτό που λέω είναι ότι αν κάποιος επιθυμεί να τιμωρήσει έναν μαζοχιστή, μοναδική τιμωρία είναι το release, όχι όμως ότι το release συνεπάγεται απαραίτητα και πάντα, τιμωρία. Η συνεπαγωγή δεν είναι αμφίδρομη. Όσοι και όσες επιθυμούν να συζητήσουν αυτό το θέμα υπάρχουν αξιόλογα ανάλογα νήματα όπως του Yes https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t15752/, ας το κάνουν λοιπόν εκεί ή αλλού.

...

 

Δεν είχα προσέξει την υποσημείωση στο προηγούμενο ποστ σου. Βεβαίως λέμε πάνω κάτω τα ίδια... και χαίρομαι γι αυτό.


_V


ps. Master JP δεν υπάρχει λόγος μετακίνησης όσων έχουν ήδη γραφτεί. Απλώς επειδή τέτοια θέματα μπορεί να παρερμηνευθούν αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος χώρος για ανάλυση, όσοι επιθυμούν την συνέχιση της συζήτησης περί τιμωρίας μπορούν να το κάνουν σε πιο κατάλληλο χώρο.

 

Θα διαφωνήσω. Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της BDSM σχέσης η εναλλαγή της οικειότητας με την απόσταση, της τρυφερότητας με την σκληρότητα, κι ένα σωρό άλλα που τα είχα εντοπίσει και καταγράψει κάποτε αλλά τώρα μου διαφεύγουν, καθότι είναι και κομματάκι άσχετα με το θέμα του βασανισμού και των ηθικών υποχρεώσεων των Δυνατών έναντι των συναινούντων αδυνάτων μέσα στο BDSM.

Περί ρηχότητας, μπορείτε να δείτε εδώ:

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t27484/

 

Αντικειμενικοί λόγοι για την διακοπή τέτοιων παραδόσεων μπορούν εύκολα να βρεθούν. Ωστόσο η νομιμοποίηση παρεμβάσης από αυτόκλητους σωτήρες είναι ένα άλλο θέμα.

Η καταδίκη του πολιτισμένου κόσμου δεν περιορίζεται μόνο στην περίπτωση της κλειτοριδεκτομής ή άλλων “ακραίων” παραδοσιακών πρακτικών , αλλά επεκτείνεται σε οτιδήποτε διαφέρει από την κουλτούρα και την κοινώς αποδεκτή νόρμα του δυτικού κόσμου. Υπενθυμίζω τον περίφημο νόμο Σαρκοζί για την μπούρκα. Αντίστοιχος νόμος ψηφίστηκε στο Βέλγιο, ενδεχομένως και αλλού.

Το πρόβλημα είναι συνολικό και δεν περιορίζεται στις τελετές “βασανιστηρίων” που ασκούν παραδοσιακά οι διάφορες φυλετικές ομάδες.
Το αναπόφευκτο τίμημα που έχει η παγκοσμιοποίηση δεν μεταφράζεται μόνο σε οικονομικούς όρους. Αναμενόμενο...

 

Απάντηση: Re: 26 Ιουνίου: Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων

Για αυτό το είδος βασανισμού, αν υφίσταται κοινωνικά, δεν αισθάνομαι να μου πέφτει λόγος. Υπάρχει ένα είδος διαπραγμάτευσης εδώ, ιδίως αν είναι γνωστά στο θύμα ο χαρακτήρας του βασανισμού και το διακύβευμα.

Εφόσον ερωτήθηκα, θα έλεγα ότι μου φαίνεται θεμιτός μεν, ανόητος δε, λόγω διαπραγμάτευσης και ίσως προκαθορισμένου ή τουλάχιστον προβλέψιμου αποτελέσματος.

Εδώ η διαφορά με τον εν σαδομααοχισμώ αποδέκτη βασανισμών δεν βρίσκεται στην πρόθεση εξόντωσής του, βρίσκεται στην κοινωνική διάσταση του θέματος και στο τί είναι διατεθειμένος να κάνει αυτός προκειμένου να ανήκει ή να επανενταχθεί κοινωνικά.

Αν το καλοσκεφτούμε - συσχετίζεται μάλιστα με τις fake τιμωρίες - δεν είναι λίγοι αυτοί που άλλαξαν αρχές και απόψεις στο τραπέζει των ηλεκτροσόκ πάνω και προτίμησαν να γίνουν πληροφοριοδότες του καθεστώτος αντί για την εξόντωσή τους ή την πιθανή εξόντωσή τους, μόνο που - ασφαλώς - δεν γνώριζαν από πριν ποιά θα ήταν η έκβαση των πραγμάτων. Οι βασανιστές μπορεί και να το γνώριζαν...

ΥΓ Η απεχθής σ εμάς κλειτοριδεκτομή είχε καταργηθεί για μερικές δεκαετίες, τουλάχιστον σε κάποια μέρη της Αφρικής. Επανήλθε ως μορφή πολιτικής αντίστασης στη δυτική κουλτούρα και πολιτική εξάρτηση. Στις δεκαετίες 60 και 70 γίνονταν πολύ λιγότερες από τώρα, η δολοφονία του Σαντάτ άλλαξε πολλά στην Αφρική...

 

Απάντηση: Re: 26 Ιουνίου: Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων

Ειναι η πρωτη φορα που θα με βρει ριζικα αντιθετο μια γνωμη σου ,φιλτατε.
Το πρωτευον για μενα ειναι η αυτονομια και η αυτοδιαθεση της καθε κοινωνιας,πολιτισμενης η απολιτιστης ,αλλα και ο σεβασμος των νομων και της οργανωσης της καθε κοινωνιας απο την παγκοσμια κοινοτητα,στο βαθμο που αυτα δεν θιγουν η δεν προσβαλλουν τα συμφεροντα και τον τροπο οργανωσης των υπολοιπων,(ασε που και οι "απολιτιστες" καθ'ημας κοινωνιες,η λαοι εχουν τον δικο τους,ιδιαιτερο πολιτισμο και κουλτουρα, τα δικα τους ηθη και εθιμα,ασχετως αν σε μας φαινονται - και μπορει να ειναι ,με τα μετρα μας-,βαρβαρα,φρικωδη η αποκρουστικα).
Η δια της βιας επιβολη του εκσυγχρονισμου των κοινωνικων δομων παραπεμπει σε μια παγκοσμιοποιημενη ισοπεδωση της ιδιαιτεροτητας καθε λαου,καθε κοινωνιας,που στα ματια μου τουλαχιστον φαινεται το ιδιο ,αν οχι περισσοτερο αποκρουστικη απο την ιδια την υπαρξη βιαιων,απανθρωπων η "απολιτιστων" εθιμων η πρακτικων στα πλαισια μιας τετοιας κοινωνιας,αποτελει δε ουσιαστικα μια δικαιολογια για την καθυποταξη και εκμεταλλευση τους.
Η αποδοχη δε της βιας ως κινητηριου μοχλου της προοδου,στο εσωτερικο μιας κοινωνιας ειναι εξ ισου επικινδυνη .Ουσιαστικα αποτελει αποδοχη της πρακτικης των "πυρηνων της φωτιας" η του "επαναστατικου αγωνα" που αντιμαχεται με τους γνωστους τροπους και μεθοδους την αντιδραστικη,συντηρητικη,σαπια,διεφθαρμενη Ελληνικη κοινωνια και τους ταγους της.Ειναι βλεπεις εντελως υποκειμενικη η καταταξη του καθενα μας στο στρατοπεδο της κοινωνικης προοδου η σε αυτο της συντηρησης...

 

Απάντηση: 26 Ιουνίου: Διεθνής Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων

Έχω την αίσθηση ότι αντιλαμβανόμαστε την κοινωνία σαν ένα συμπαγές μόρφωμα που βασανιστές και βασανιζόμενοι συμφωνούν για όσα συμβαίνουν αναμετάξυ τους και ο "πολιτισμένος" δυτικός έχει δύο επιλογές να επέμβει και να επιβάλει ή να μην επέμβει και να συνεχίσει να κάθεται στον καναπέ του φιλοσοφώντας για το δικαίωμα των κοινωνιών σε ό,τι...Φυσικά αυτός πάντα "πολιτισμένος" θα νιώθει, ενίοτε και προχωρημένος>
Αυτές οι δύο ισοπεδωτικές αντιλήψεις, παραβλέπουν την ικανότητα της διάκρισης. Ως τότε είτε έτσι είτε αλλιώς θα παραμένουμε "πολιτισμένοι δυτικοί", είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο γιατί απλά δεν μπορούμε να δούμε με τα μάτια του "άλλου" του μη "δυτικού". Καλά κρασιά.

 

Αγαπητέ Underherfeet, ως ιδιοκτησία του ΔΝΤ, δικαίως συμβιβάζεσαι με μετριοπαθείς λύσεις στις αλλαγές. Αυτό στο οποίο έχει αναφερθεί ο vautrin και με το οποίο συμφωνώ, είναι ότι καμιά ουσιαστική αλλαγή στην ιστορία δεν έχει γίνει χωρίς χρήση βίας. Η δε μεγαλύτερη βία έχει ασκηθεί για «καλό» σκοπό εκ των «άνω και έξω» (σταυροφορίες, ιεροί και ειρηνευτικοί πόλεμοι κ.α) και την οποία οι περισσότεροι (θέλω να πιστεύω) καταδικάζουμε. Αυτό που Εγώ υπερασπίζομαι είναι ότι αν οι ίδιοι οι πολιτισμοί, κάποτε, αντιδράσουν σε αυτό που εκείνοι (όχι εμείς) θεωρούν άδικο, βάναυσο κλπ, θα το κάνουν δια της βίας και αυτή η εκ των «έσω και κάτω» χρήση βίας δεν είναι απλώς δικαίωμα αλλά υποχρέωση τους. Μόνο έτσι αλλάζουν παγιωμένες καταστάσεις αιώνων. Αυτό στο οποίο δεν συμφωνώ είναι η χρήση της λέξης «πρόοδος» για την περιγραφή τέτοιων κοινωνικών μεταβολών. Δεν είναι σπάνιες οι φορές που οι αλλαγές συμβαίνουν (καλώς ή κακώς δεν μας αφορά) προς το συντηρητικότερο (με την έννοια του κλειστότερου).

Στα περί αυτονομίας, αυτοδιάθεσης και διαφύλαξης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε κοινωνίας και πολιτισμού, συμφωνούμε.
---------

@ elfcat: ελεήστε τον αόμματο!

---------

Σημερινό από το tvxs:

Συνεργασία ευρωπαϊκών μυστικών υπηρεσιών με «βασανιστές».

Την αποκάλυψη ότι η Γαλλία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο κάνουν χρήση πληροφοριών που αποκτούν μυστικές υπηρεσίες τρίτων χωρών μέσω βασανιστηρίωνκαι υπό το πρίσμα του αγώνα κατά της τρομοκρατίας, φέρνει στο φως της δημοσιότητας έκθεση του οργανισμού προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, «Human Rights Watch».
Στην 62 σελίδων έκθεση, η οποία τιτλοφορείται «Ερωτήσεις που δεν τέθηκαν: Συνεργασία με χώρες που βασανίζουν», αναλύεται η στενή συνεργασία των κυβερνήσεων της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου με ξένες μυστικές υπηρεσίες χωρών που τα βασανιστήρια αποτελούν συστηματική πρακτική τους. Οι τρεις αυτές κυβερνήσεις, λοιπόν, χρησιμοποιούν πληροφορίες που εξαγάγονται κατόπιν βασανιστήριων, αν και ο βασανισμός απαγορεύεται ρητά από το διεθνές δίκαιο, χωρίς να επιδέχεται ουδεμία εξαίρεση.
«Το Βερολίνο, το Παρίσι και το Λονδίνο θα έπρεπε να εργάζονται για την εξάλειψη των βασανιστηρίων, κι όχι να στηρίζονται σε αυτά για να αποσπούν μυστικές πληροφορίες», ήταν το σχόλιο της Τζούντιθ Σάντερλαντ, ερευνήτριας του «Human Rights Watch», η οποία υποστηρίζει ότι η λήψη πληροφοριών από βασανιστές είναι παράνομη και λάθος.


...