3pli aporia

Γεια σας, όπως θα έχετε ήδη προσέξει, εγώ έχω vanilla female στο προφίλ μου και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Με εξιτάρει ο κόσμος του bdsm, τον ψάχνω, αλλά ακόμη δεν νιώθω απόλυτα έτοιμη να μυηθώ σε αυτόν. Ίσως γιατί δεν βρήκα τον κατάλληλο άντρα που θα με σπρώξει προς αυτή την κατεύθυνση.

Έχω όμως μια απορία, εδώ και πολύ καιρό... Το bdsm είναι απαραίτητα τρόπος ζωής? Δηλαδή δεν μπορεί να είναι απλά ένα «role-play» κατά την διάρκεια του σεξ και όχι απαραιτήτως πάντοτε? Έχω συγχυστεί επί αυτού. Επειδή εμένα με τραβά για παράδειγμα η ιδέα του να είμαι η σκλάβα, να δίνω τον απόλυτο έλεγχο, να νιώσω τον πόνο κτλ, αλλά σίγουρα όχι για να συμβαίνει κάθε μέρα και όχι για να επεμβαίνει αυτό σε οποιαδήποτε άλλη πτυχή της ζωής μου. Μήπως έχω παρεξηγήσει το όλο ζήτημα? Ή γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο στα επίπεδα που τραβά ο οργανισμός του καθενός?

Επίσης κατά την άποψη σας, για να αρχίσεις να μετατρέπεις την σεξουαλική σου ζωή σε πιο bdsm φάση, είναι καλύτερα να το κάνεις με κάποιο μυημένο στο είδους ή με κάποιο πρωτάρη για να ανακαλύψετε τον νέο κόσμο μαζί?

Η 3η μου απορία είναι η εξής: κατανοώ απόλυτα το πως μπορεί να δουλέψει το όλο θέμα ανάμεσα σε 2 τυχαία πρόσωπα ή 2 fucking buddies αλλά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πως γίνεται να αγαπάς κάποιον και να θέλεις να του προκαλείς πόνο. Υπό κανονικές συνθήκες, δεν μας πιάνουν τα χαζοχαρούμενα σε τέτοιες περιπτώσεις? Χμ.. διερωτώμαι...

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και περιμένω με ανυπομονησία τις απόψεις των ειδημόνων. !

 

Den mporeis ola na ta valeis se ena kaloupi, oute iparxei kapoios ieros kanonas pou na prepei na ton akoloutheis pista, opws niwtheis ki opws sou vgainei. 

 

πως γίνεται να αγαπάς κάποιον και να θέλεις να του προκαλείς πόνο.



Δεν είμαι ειδήμονας θα πω μόνο τι νομίζω και πως το αισθάνομαι.
Οταν ανεβαίνει η λίμπιντο γίνονται μέσα μας διάφορες αλλαγές, δεν εννοώ βέβαια ότι αρχίζουμε να μισούμε αυτόν που αγαπάμε, αλλά το ένα μέρος του εαυτού μας αισθάνεται ηδονή που προκαλούμε πόνο και το άλλο μέρος αισθάνεται ευχαρίστηση επειδή ξέρει ότι μ αυτό που του κάνουμε προσφέρουμε ηδονή.

Δεν το αντιλαμβάνεται σαν κάτι κακό, δεν του το κάνει για να τον βλάψει. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να προκαλέσω πόνο σε άτομο που δεν το θέλει γιατί σ αυτή την περίπτωση η γνώση ότι κάνω κακό εμποδίζει την ενεργοποίηση της λίμπιντο. Κάποιες φορές προκαλώ πόνο στον ίδιο τον εαυτό μου και δεν πιστεύω ότι τον αντιπαθώ ή τον μισώ, μου προκαλεί ηδονή και το κάνω χωρίς να ξεπερνάω τα όρια της, και να φτάσω στα όρια της δυσαρέσκειας. Και δυσαρέσκεια δεν προκαλεί μόνο η ένταση του πόνου που ξεπερνάει τα όρια αντοχής, προκαλεί και το είδος του πόνου, εμένα τουλάχιστον δεν μ αρέσουν όλα τα είδη πόνου κι ας είναι σε χαμηλή ένταση.

Λέγοντας είδος πόνου εννοώ τα διάφορα σημεία του σώματος από τα οποία προέρχεται ο πόνος, ο πόνος στα γεννητικά όργανα πχ ή στα πόδια, μου φαίνεται εντελώς διαφορετικός από αυτόν του σώματος, και δεν μ αρέσει όσο χαμηλής έντασης και να είναι. ολα αυτά μπορεί να φαίνονται πολύ περίεργα αλλά ο εγκέφαλος έτσι λειτουργεί, κι από κει και πέρα για τον καθένα μπορεί να ισχύουν πράγματα διαφορετικά.

Ο καθένας έχει την ψυχολογία του κι ενδεχομένως να μην μπορεί κάποιος να κάνει τέτοια πράγματα με κάποιον που αγαπάει. Κάτι παρόμοιο που συμβαίνει σε πολλά παντρεμένα ζευγάρια, που δεν κάνουν στοματικό μεταξύ τους γιατί λέει (το έχω ακούσει πολλές φορές) αυτά γίνονται με τη γκόμενα δεν πάει να τα κάνεις με τη σύζυγο. δεν το κάνουν με τη σύζυγο λόγο σεβασμού γιατί το αντιλαμβάνονται ως κάτι κακό.

 

sto s/m h epafh antikeimenwn me ormh sto soma kapoiou yperdiegeiroun to neyriko systhma. Otan kapoios einai se erwtikh diegersh o ponos ginetai diegersh.
Kata kyrio logo to proktiko sex einai apo tis pio epodynes sexoualikes drasthriothtes. parayta se katastaseis sexoualikhs diegershs o ponos ginetai hdonh. einai kai 8ema egkefalikhs antilhpshs kai neyrologikhs diegershs.

 

Καλησπερα και καλως ηρθες στον συναρπαστικο κοσμο του BDSM.

Κατ αρχας θα πρεπει να πω, πως το πως ο καθενας βιωνει μια τετοια εμπειρία ειναι εντελως προσωπικο, κι οτι θα πω στην συνεχεια αποτελει την προσωπικη μου αποψη κι οχι φυσικα κανονα.

Οσον αφορα το πρωτο σου ερωτημα: ΟΧΙ, δεν ειναι απαραιτητο το BDSM να ειναι τροπος ζωης, παρ οτι υπαρχει κοσμος που το βιώνει ετσι. Για μενα προσωπικα ειναι ενα ωραιο side-dish στο μεγαλο lunch που ειναι οι ανθρωπινες σχέσεις. το σιγουρο ειανι πως (οπως εσυ η ιδια υπεθεσες):
γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο στα επίπεδα που τραβά ο οργανισμός του καθενός

Επισης να προσθεσω, πως οπως και καποιος αλλος φιλος ήδη είπε, υπαρχουν
3 "κλάδοι" στο BDSM, κι αναλογα με το αν κανεις απολαμβάνει τον πονο ή την υποταγη, διαλέγει και παιρνει.

Οσον αφορα το 2ο σου ερώτημα, νομίζω ειναι καλύτερα να βρείς καποιον με εμεπιρία. Νομιζω όμως πως ακόμα πιο σημαντικό είναι οτι γίνει να γίνει σε ενα κλίμα απολυτης εμπιστοσύνης, γι αυτο προτείνω να κρίνεις πρώτα με βάση το ποσο σου εμπνέει κανεις εμπιστοσύνη και μετα με το ποση εμπειρία έχει.

Τέλος οσον αφορα το 3ο, και πιο ενδιαφέρον, ερώτημα σου... κατ αρχάς βασική προυπόθεση για να φτασουμε στο σημειο του να προκαλέσει πόνο καποιος σε καποια, είναι αυτη να το ζητά και να το θέλει... Εξ ού και μπορει καποιος που αγαπα να προκαλέσει πόνο... Προσωπικά νομίζω πως για να φτάσει μια σχέση στο σημείο του BDSM η αγαπη ΠΡΟΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ κι αν οχι η αγάπη τουλαχιστον ο έρωτας... Η υοπταγη ειναι πολυ μεγαλο δώρο και δεν ειναι σωστο να δίδεται (αλλα και να λαμβάνεται) απο οποιονδήποτε, απλα για να περασουμε καλα...

Αυτα νομιζω αρκουν για τώρα, ελαβες αλλωστε πολλες απαντήσεις και θα χρειαστεί χρόνος για να τα διαβάσεις και να τα κατανοήσεις όλα. Ελπιζω να ξεκαθάρισα λιγο τα πράγματα ή τουλαχιστον να γεννηθηκαν νεές - πιο ενδιαφερουσες - απορίες....

Φιλικά
Alarg

 

Υπήρξαν εποχές που στην ιδέα ότι θα προκαλέσω πόνο σε κάποιον (που το ήθελε) με σοκάριζε, ένοιωθα και ενοχές κι έτσι έπνιξα για πολύ καιρό τις τάσεις μου. Αλλος λόγος επίσης που τις καταπίεσα ήταν ότι ένιωθα λύπη στην ιδέα ότι θα παραμερίσω το ρομαντικό για χάρη του άγριου. έτσι έχασα τότε κι ευκαιρίες καταβάλλοντας προσπάθεια να πείσω και τον εαυτό μου και το άλλο άτομο ότι δεν μου αρέσουν τέτοιες διαδικασίες. πέρασε πολύς καιρός πιστεύοντας ότι μου έχει περάσει κι ότι πραγματικά δεν το θέλω, αλλά σαν να γινόταν μέσα μου διαδικασίες που δεν τις καταλάβαινα, κάποια στιγμή ένιωσα να έρχεται ξανά πολύ ορμητικά και αποφάσισα να το κοιτάξω κατάματα. συμφιλιώθηκα πολύ εύκολα και μέσα σε μικρό διάστημα τακτοποιήθηκαν όλα μέσα μου. Βλέπω τώρα νέα άτομα να αναζητούν τέτοιες διαδικασίες και τα ζηλεύω για την άνεση τους. Στερνή μου γνώση να σ είχα πρώτα

 

Να συμφωνήσω με τις περισσότερες απόψεις που γράφτηκαν σχετικά με τις ερωτήσεις της paroinia, και θα προσθέσω σε αυτά που έγραψε ο Alarg οτι χωρίς την αγήπη δύσκολα νιώθεις την υποταγή, έστω και σε σεξουαλικό μόνο επίπεδο. Για να επιτρέψεις τον εαυτό σου να υποταχθεί πλήρως, πρέπει να εχεις εμπιστοσύνη στα χέρια που αφήνεσαι, και εδω είναι που κολλάει η αγάπη. Για τα υπόλοιπα, με κάλυψαν οι προηγούμενοι..!
Για ότι έχει να κανει με το lifestyle, σας παραθέτω μια γνώμη:"το BDSM είναι τόσο ποικοίλο όσο και οι άνθρωποι που το κάνουν".
Τέλος, σχετικά με την εμπειρία,ένας έμπειρος σύντροφος είναι σίγουρα ο κατάλληλος για να βουτήξεις απο την αρχή στα βαθιά, όμως αν θέλει κανείς να προχωρά με μικρά βήματα, δεν νομίζω οτι ειναι ακατάλληλος κάποιος άπειρος με τις ίδιες προτιμήσεις, αρκει τα βήματα να είναι αργά. Η πρώτη και η μοναδική μεγαλη μου σχέση με στοιχείο το BDSM,προέκυψε απο την εξερεύνηση κοινών προτιμήσεων μαζί με την τότε κοπέλα μου. Σιγα σιγά γνώρισα και έζησα καταστάσεις αρκετά προχωρημένες, χώρις να εχει ακούσει καν κανείς απο τους 2 μας τον όρο BDSM. Πέρασε καιρός μέχρι να ψάξω στο διαδικτυο και να βρώ εκέι κάποια πράγματα (τα οποία μου φανηκαν περιέργως γνωστά και οικεία πια!!). Αν κάποιος που σε σέβεται και σ αγαπά έχει ιδιες προτιμήσεις με σένα, δεν είναι κακή ιδέα να ψαχτεις μαζί του.

 

Αν κάποιος που σε σέβεται και σ αγαπά έχει ιδιες προτιμήσεις με σένα, δεν είναι κακή ιδέα να ψαχτεις μαζί του.


Μ αρέσει αυτή η άποψη. Μόνο μ ανησυχεί το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχει κίνδυνος λόγο άγνοιας για το τι θα πρέπει να αποφευχθεί για να μην προκαλέσει κάποιο πρόβλημα που θα εμφανιστεί αργότερα. Κατά τα άλλα δεν με πειράζει καθόλου να είμαστε δυο ατζαμήδες, το ένστικτο θα μας οδηγήσει. Είναι έτσι ή κάνω λάθος;