8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Αν θέλεις κάτι πραγματικά πολύ τότε όλο το σύμπαν... ξύνεται με μανία.

Δεν ξέρω αν θα βρεις αυτό που ψάχνεις ή κάτι κοντινό ή αν θα αναγκαστείς να το εφεύρεις, κάνοντας πιθανώς τη ζωή μίζερη σε κάποιον άτυχο φουκαρά.

Σου εύχομαι πάντως πολλή και καλή τύχη και κλείνω με μια off topic παρατήρηση: Χρήσιμο τόπικ. (*)






(*) Όχι, δε θα το εξηγήσω.

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

όχι αγαπητέ....δεν είμαι εγώ ραπτομηχανή.Δεν θέλω να πλάσω εγώ κανέναν.Άλλος θέλω να με πλάσει.Άλλος θέλω να γίνει η ραπτομηχανή μου.Αυτό ακριβώς είναι που ζητάω.Τον Άντρα που θα είναι ικανός να με ράψει,να με μεταποιήσει, να με αλλάξει.Αυτό είναι το πρόβλημά μου, ότι πλεόν τέτοιοι άντρες φαίνεται να σπανίζουν.

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

@ assassina,

Αυτό που ζητάς έχω τη γνώμη ότι είναι το πλέον φαντασιακό τοπίο και δεν είναι τόσο δύσκολο να ζουν δύο μέσα σε αυτό ή μάλλον αποκτά νόημα και ουσία μόνον τότε.

Ο Όσκαρ Γουάιλντ είχε πει ότι στον έρωτα δεν ψάχνει κανείς, βρίσκει. Είχε δίκιο ο Ιρλανδός, το έχω διαπιστώσει. Αλλά τότε χρειάζονται εύκαμπτες φαντασιώσεις και πίστεψέ με, κανένας συμβιβασμός. Χώρια απ αυτά, όταν κάθεσαι απέξω και αναρωτιέσαι για πολλά, τότε χάνεις τη διάθεσή σου να αναγνωρίσεις ότι κάτι έχεις βρει και μπορεί να λειτουργήσει.

Είναι αυτό που λέει, ίσως κάπως πιο ωμά ο DreamMaster,

Δεν είναι διόλου κακό να συμβαίνει αυτό το πράγμα και γίνεται γλυκύτερα. Η κεντρική φαντασίωση συνδιαμορφώνεται και βιώνεται πολύ πιο όμορφα, όχι μοναχικά, αλλά φέυ, σκληρά, πιο σκληρά απ ότι στα όνειρά μας.

Υστερόγραφο: Συμβιβασμό στην αισθητική σου μην κάνεις ποτέ.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

δεν αναθεωρω...οχι..

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Ποτε οι ανδρες δεν το έκαναν αυτο, καποιοι ψυχοθεραπευτες προσπαθησαν και προσπαθουν εδω και χρονια.. με αμφιλεγομενα αποτελεσματα.

Οι ανδρες αυτο που πάντα εκαναν ηταν να απολαμβανουν τις γυναικες με το λιγοτερο δυνατο κόστος γι αυτούς..
Αυτο που παρουσιαζεις εσυ δεν θυμιζει ευκολη απολαυση, ουτε καν απολαυση σκέτο, μυριζει... πρόβλημα κ αυτο..διώχνει τους άνδρες.(και όχι μόνο)

Το κόψε ράψε που ζητάς γινεται μια φορα και το κάνουν τα γονιδια των γονιων μας και το περιβάλλον που μεγαλώνουμε.
Αυτο που εισπράττω απο εσενα μ αυτα που λες, ειναι οτι.. δεν σου άρεσεις ..
και ζήτας έναν απο μηχανής θεό για να σε μετατρέψει σε κάποια άλλη,(καλυτερη?) η οποία θα του αρέσει και εν συνεχεια αφου του αρεσεις στην νεα σου βερσιον.. πιστευεις οτι θα αρεσεις και σε σενα. 

Λάθος αντιμετωπιση..
ετσι εξηγουνται όμως, στο γιατι συνέβησαν, όλα αυτα που ανεφερες στο πρώτο σου ποστ.



φιλικά
Ψέμματα

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Πεστα!  

 

Μη βαράτε όλοι μαζί κυρίες και κύριοι το κορίτσι… τι ομοβροντία είναι αυτή!

Θέλω να σταθώ στο αίτημα της αλλαγής. Σκεφτείτε το λίγο: οποιαδήποτε επικοινωνιακή πράξη εμπεριέχει ένα αίτημα αλλαγής. Ακόμα και για καφέ να πεις στον άλλο να πάτε, του προτείνεις να βγει από αυτό που κάνει εκείνη τη στιγμή και να σε ακολουθήσει, δηλαδή να αλλάξει. Κι ο άλλος, ανταποκρινόμενος, πράγματι θα αλλάξει, θα δει, θα ακούσει, θα νιώσει διαφορετικά πράγματα από αυτά που θα έκανε αν δεν είχε έρθει για καφέ.

Ωστόσο, αυτό το αυταπόδεικτο πράγμα, φαίνεται να εγείρει πλείστες αντιστάσεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: «Όχι αγάπη μου, δε θα με κάνεις εσύ καλή νοικοκυρούλα σαν τη μάνα σου!», «Μήτσο πρόσεξε, αυτή θα σου ξυρίσει και το μουστάκι» και ταλιμπάν και ταλιμπάν. Φαίνεται λοιπόν να υπάρχει στην επικοινωνία ένα αίτημα για αλλαγή (αμφίδρομη) ταυτόχρονα με ένα αίτημα για αδράνεια. Θέλω να μ’ αλλάξεις αλλά και δεν θέλω, θέλω να σ’ αλλάξω αλλά και δεν θέλω.

Η Mikra_Psemata υποθέτει ότι τα λεγόμενα της νηματοθέτριας δείχνουν ότι δεν της αρέσει ο εαυτός της και αυτό το χαρακτηρίζει «λάθος αντιμετώπιση». Η γνώμη μου είναι ότι σε ένα επίπεδο οφείλουμε να μην μας αρέσει ο εαυτός μας, στο επίπεδο εκείνο που θα μας προφυλάξει από το να γίνουμε αυτάρεσκα και γραφικά μηδενικά. Και για να θέσω πεζά ένα άλλο αυτονόητο, σοφότερο όλων είναι να έχεις στενή επαφή με την πραγματικότητα, να είσαι σε θέση να κάνεις reality check και να λες εδώ είμαι ωραίος κι εκεί είμαι μαλάκας. Λέω εγώ τώρα… (αναγνωρίζοντας ότι η αυτοκριτική δεν είναι το φόρτε των Ελλήνων, σε αντίθεση με την κριτική στην οποία είμεθα πρωταθλητές).

Πέραν τούτων, να μας υπενθυμίσω μια από τις μείζονες περιπτώσεις στην οποία επικαλούμαστε τη φράση «έγινα άλλος άνθρωπος»: τον έρωτα. Εκεί που σάπιζα και σκούριαζα και γκρίνιαζα και προφήτευα τη δευτέρα παρουσία, να ‘σου κι ανοίγουν οι ουρανοί και προκύπτει ο από μηχανής, κι εξαίφνης θέλω να κυνηγήσω πεταλούδες με απόχη στην εξοχή, να στρώσω καρώ τραπεζομάντιλα στα αγριόχορτα και να τον ταΐσω κεφτεδάκια στο στόμα… Το γιατί νιώθουμε ότι αλλάζουμε τόσο βαθιά σε καθεστώς έρωτα ας μην το αναζητήσουμε στις αντιποιητικές ερμηνείες των νευροεπιστημών που έχουν βαλθεί να μας ζαλίσουν τον έρωτα. Ωραία τα λέει ωστόσο ο Καροτενούτο επ’ αυτού, τόσο ωραία που κόντεψα να του συγχωρήσω το γεγονός ότι είναι γιουνγκιανός. Σας παραπέμπω εκεί για να μη φλυαρώ.

Το να πεις λοιπόν «θέλω ν’ αλλάξω» αποτελεί (μεταξύ άλλων) αφενός ένδειξη ισορροπημένης αντίληψης για τον εαυτό, αφετέρου ανάμνηση και προσμονή στιγμών ελκυστικών.

Σας παράθεσα μια σύνοψη του υποκεφαλαίου Φ, του κεφαλαίου Κ, του τόμου Ζ, του μνημειώδους έργου «Εγώ κι εσύ μαζί». Αν έχετε απορίες για το ερώτημα «καλά όλ’ αυτά, αλλά είναι εξίσου δέον να θέλουμε να αλλάξουμε τον άλλον;» σας παραπέμπω στα αντίστοιχα λήμματα του έτερου πολύτομου έργου «Εσύ κι εγώ μαζί».

Για την ώρα, μια επιπλέον εκδοχή για το προφίλ όσων επιμένουν «έτσι είμαι εγώ» χωρίς να νιώθουν ότι αντιφάσκουν όταν συμπληρώνουν «εχθρός του ίδιου του εαυτού μου».

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Παλιοτεμπέληδες. Το νού τους διαρκώς στην καλοπέραση.

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Π.χ.

Θελω να ερωτευτω
Θελω να με ερωτευτουνε γιαυτο που ειμαι
Θελω ν'αλλαξω
Θελω να μ'αλλαξουνε σε κατι
Θελω να μ'αλλαξουνε ουτως ωστε να ειμαι ερωτευσιμη η τουλαχιστον εγω να με αντεχω.
Θελω να μ'ερωτευτουνε και να ερωτευτω μηπως και αλλαξει κατι.

Δεν μπορω το εδω και το τωρα. Μπορω εμενα;
Τι ειναι πιο ευκολο ν'αλλαξει; Εγω η οι συνθηκες;

Εγω η το βλεμμα μου;

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

θεωρώ πως έκαστος υποτακτικός έχει στο υποσυνείδητό του ένα τέτοιο συναίσθημα/άποψη για τον εαυτό του ...