"Aγάπη μου, πρέπει να αυτώσω κάτι αυτά..."

@Brt

Λάτρις της τεχνολογίας και i-οτιδήποτε, δεν είναι συμβατά πράματα, εκτός απειροελαχίστων περιπτώσεων (τριάντα χρόνια και, προσωπικώς ξέρω μόνον δυο, #2)...
Με το μπαρδόν...

 

Ένα εκατομμύριο χρόνια πριν. Είμαι φαντάρος σε άδεια. Έχω κανονίσει ραντεβού με κομενάκι το βράδυ πριν επιστρέψω στο στρατόπεδο. Έχω πάρει και τα κλειδιά από το σπίτι κολλητού, στην προξένου κορομηλα, αν θυμάμαι καλά, εχω πείσει και τη δικιά μου ότι θα πρέπει να επιστρέψω από το βράδυ γιατί αύριο ξεκινάμε άσκηση. Όλα καλά.

Το κακό ήταν οτι η δικιά μου δεν με άφηνε να φύγω. Μου την έπεφτε από το πρωί και μια και δύο, της έκατσα. Το αποτέλεσμα ήταν να πάω στο κομενάκι ψιλοκομμάτια. Οριακά αξιοπρεπής, ίσα που γλυτώσαμε τα χειρότερα.

Α, ξέχασα να πω ότι η νόμιμη με ειχε γεμίσει ρουφήγματα τα οποία τα είδε η άλλη και ευτυχώς αντέδρασε θετικά και δε μου έφερε τίποτα στο κεφάλι. Θυμάμαι ακόμα την έκπληξη που είχε όταν μου έβγαλε τη μπλούζα. Είχε πει "πω, πω, η δικιά σου πρέπει να είναι πολύ παθιάρα "

Αυτή ήταν η μοναδική φορά στη ζωή μου που γαμήθηκα με δύο γυναίκες την ίδια μέρα.
Δεν ξέρω αν μετράει για κέρατο, είχαν περάσει 8 ώρες μεταξύ των συνευρέσεων. Άλλη βάρδια η μια άλλη η άλλη...

 

...η δικιά σου κατάλαβε ότι θα πας σε άλλη και έκανε ότι μπορούσε για να ρεζιλευτείς  

 

Λες;
Δεν είναι να έχεις εμπιστοσύνη στις γυναίκες τελικά!

 

Μπορεις να τις εμπειστευτεις οτι θα σου την κανουν.
Αχαστο ειναι να ξες...

 

Δεν γαμάς καλά και σε κερατώνουν, απομυθοποιήθηκες.

 

Ιστορια που τυπικα μπορει να θεωρηθει κερατο, παρολο που ηταν γνωριμια λιγων ημερων αλλα με καλες προοπτικες.
Αφου λοιπον γνωριστηκαμε με την υποσχομενη σχεση και περασαμε 5 μερες βγαζοντας ολα τα κουσουρια του παλιου της σπιτιου στη φορα, παω σε νησι που με περιμενουν φιλοι και περναω τελεια χωρις ιδιαιτερη διαθεση να κυνηγησω. Ειχα φυγει γεματος (ή αδειος καλυτερα) και με τις καλυτερες εντυπωσεις.
Γενεθλια φιλου, παραλιες, ολη μερα ξυδια, και το βραδυ απλυτος με τα αλατια, ντυσιμο του σουρωμενου και πιθανοτητες να ειμαι ελκυστικος μηδαμινες. Καταληγω σε μπαρ να φιλιεμαι και να πιανω τον κωλο θελκτικης παρουσιας. Ακομα και τοτε δεν το κυνηγησα τερμα, πηρα τηλεφωνο και κανω να φυγω, με προλαβαινει εχει βρει κλειδια απο σπιτι κολλητης. Mood μια ζωη την εχουμε, ενδιδω.
Εντονη νυχτα με αγριες διαθεσεις . Πρωινο κατουρημα επιπονο, εγω ανακαλυπτω δυο πληγες στο κεφαλι που εκανε κουμαντο, απο τα δοντια της, και η κοπελα αχνα ξεραμενα αιματα στο προσωπο. Κανεις μας δεν ειχε καταλαβει τιποτα πιο πριν. Ψυχολογια στα ταρταρα και mood karma is a bitch. Εφυγα αρον αρον νοσοκομειο, η γιατρος να με συμβουλευει να ειναι πιο ηρεμη η κοπελα, εγω να προσπαθω να θυμηθω ποσο αποτομος ημουν, και αργοτερα να ευχαριστω το καρμα που δεν ειχε πιο εκδικιτικη διαθεση.

Χρησιμοποιουσα αλοιφες και χαμομηλι για τον πουτσο για κανα μηνα. Δεν ξαναειδα καμια απο τις 2 αλλα οχι λογω κερατου.

 

Ικαρία... Με τυπάκι κουκλί που βρεθήκαμε στην ίδια παρέα. Ένα βλέμμα τα είπε όλα...
Κι η μέρα έφερε νύχτα... Κι η νύχτα τράβαγε... Με το κουκλί να παίζει μπαγλαμαδάκι και να τραγουδάει ρεμπέτικα με τις ώρες στο Να. Και το βλέμμα του να με καρφώνει διαρκώς και να χαμογελάει... Μια σύντομη πριβέ συνάντηση στην τουαλέτα του καφενείου. Άλλη μία, ώρες μετά, για βουτιά. Και κάποια στιγμή, 4 τα χαράματα;... κινήσαμε να φύγουμε οι δυο μας. Πιωμένοι κάργα..Μας πήρε ένα αγροτικό ωτοστόπ. Προκαταρκτικά στην καρότσα. Κυρίως πιάτο στην παραλία στον Αρμενιστή... Η ανατολή μας βρήκε στο Κασμίρ, το μπαρ.

Την άλλη μέρα έφευγα. Ερχόταν εξεταστική... "Μη φεύγεις ρε..." μου είπε. Εγώ όμως έφυγα. Ούτε τηλέφωνα ούτε τίποτα... Μόνο μια όμορφη ανάμνηση έμεινε...

Χρόνια μετά που τα συζητούσαμε με τον φίλο μου, τού το είπα. Του περιέγραψα τη φάση.
"Καλά έκανες. Κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα... Τέτοιες μαγικές στιγμές είναι αμαρτία να τις χάνουμε...". Κι αυτός δεν είχε χάσει και πολλές! Ήταν το πρώτο μου κέρατο. Πριν 25 χρόνια...