Abusive σχέσεις και BDSM

Ακριβώς

 

Άρα μήπως πρέπει να ξανασκεφτείς την απάντηση που έδωσες; Θαρρώ πως αν ήταν θύμα μιας τέτοιας σχέσης, τα όποια κυριαρχικά στοιχεία είχε σε αυτήν τη σχέση πήγαιναν περίπατο. Το να φύγει από αυτήν είναι απλά θέμα κοινής λογικής και περιορίζεται εκεί, όμως το να ξαναγυρίσει πίσω μπορεί να υποκρύπτει ακόμη και στοιχεία του συνδρόμου της Στοκχόλμης, όπου το θύμα ερωτεύεται τον θύτη.

 

Προσωπικά αμφιβάλλω για το αν θα είχε την απαραίτητη «νηφαλιότητα» για κάτι τέτοιο.

 

Δύο ερωτήματα

θεωρείς βίαιο το bdsm?

και δεύτερο το Κ θα είχε μέσα του και το θέμα της ᾽᾽εκδίκησης᾽᾽ ως έναν βαθμό;

 

Βίαιο ναι, με την καλή έννοια για μένα.
Εκδίκηση όχι, θα έλεγα καλύτερα αυτοέλεγχο και υγιή διοχέτευση συναισθημάτων

 

τι σημαίνει κατά καλή έννοια για εσένα; Η βία δεν είναι μία;
Για το δεύτερο, η υγιής διοχέτευση συναισθημάτων πηγάζει από το bdsm status? γιατί?

 

Για εμένα προσωπικά ναι, είναι βίαιο, ωραίο, έντονο, γεμάτο συναισθήματα πρωτόγνωρα για μένα, όμορφα επώδυνο... Μπορώ να συνεχίσω αν θέλεις αλλά το νόημα δεν είμαι εγώ, ή μήπως έγινα ξαφνικά?

 

(Η διάγνωση θα είναι διαθέσιμη απόψε,; να περιμένω; ή θα καθυστερήσει 5 - 6 σελίδες ακόμα;   )

 

Γιατί οι ερωτικές σχέσεις δεν είναι για να γέρνουμε τον ώμο; Δεν είναι δεκανίκι, σίγουρα, αλλά για να γέρνουμε τον ώμο;

Καλημέρα  

 

Ωμπωωω.

Στις ζωές των άλλων ψυχολόγοι.. στις δικές μας ψυχασθενείς!   

 

Πιθανότατα να μην βρει την "λύτρωση" μέσα από καμία σχέση.

Διάβασα όλο το νήμα ( σχεδόν όλο για να είμαι ειλικρινής ), απ' τα γραφόμενα σου η κοπελιά με το bdsm δεν είχε καμία επαφή.
Ήταν απλά μέρος μιας καταχρηστικής σχέσεως και δεν θα διαχώριζα ανάμεσα σε καταχρηστική, vanilla και bdsm.
Αφού κάλλιστα οι δυο τελευταίες θα μπορούσαν και καταχρηστικές να ήταν.

Τώρα στο αρχικό σου ερώτημα. Αποφεύγω να μιλήσω από ψυ σκοπιά, γιατί όπως έχω ξαναγράψει, δεν έχω τ' απαραίτητα εχέγγυα.
Κάποια αναγνώσματα, οι ελάχιστες προσωπικές/επαγγελματικές μου εμπειρίες με άτομα θύματα μικρότερης ή μεγαλύτερης κακοποίησης, δεν θεωρώ ότι φτάνουν, για να εκφέρω όσο γίνεται πιο σωστή και καθολική άποψη. Θα γράψω κι εγώ το τετριμμένο - αλλά για μένα πάντα λογικό -. Πρώτα τα βρίσκεις με τον εαυτό σου, ακόμη και αναζητώντας την συνδρομή φίλων/συγγενών και γιατί όχι, κάποιου επαγγελματία του ψυ κλάδου. Και μετά "βουτάς" σε αχαρτογράφητα για σένα ύδατα ( λέγε με bdsm ), που ίσως και σε κάποια σημεία τους να σου θύμιζαν τραυματικά γεγονότα/καταστάσεις. Το shock treatment μάλλον δεν ταιριάζει σε όλους/ες και για κάθε είδος "νόσου".

Ως προς τη λύτρωση ή "λύτρωση"...συνεχίζω ν' αντιλαμβάνομαι την έννοια - μπορεί και λανθασμένα - σαν πολύ βιβλική, αν μη τι άλλο πολύ βαριά.
Όπως συνεχίζω να πιστεύω, ότι απ' τα όποια δεσμά μας, μονάχα εμείς μπορούμε να μας απελευθερώσουμε, κανείς και τίποτ' άλλο.
Οτιδήποτ' άλλο έξω από μας μπορεί στο ροκάνισμα των σχοινιών μας, να συμβάλλει. Μα το κόψιμο τους είναι αποκλειστικά δική μας υπόθεση.