and cameras off...

Βρισκομαι στο δωματιο ενος ξενοδοχειου. Τραβηγμενες κουρτινες, καθομαι στη λευκη μοκετα και κοιταζω την πολη.
Φθινοπωρο στη Νεα Υορκη. Ολως παραδοξως ειμαι μονη.

 

boom boom !

Στις μεγαλύτερες πόλεις οι άνθρωποι είναι περισσότερο μόνοι.

Φοβούνται τον διπλανό. Μπορεί να είναι εγκληματίας, απατεώνας, φονιάς.
Φοβούνται τι μπορεί να συμβεί. Μπορεί να βρεθούν σε κατάσταση που δεν ελέγχουν.
Φοβούνται τον ίσκιο τους.

Και ο φόβος τους κρατάει μόνους. Τους εγκλωβίζει. Είναι φαύλος κύκλος. Είναι από τα λίγα καλά που είχαμε στην Ελλάδα {με έμφαση, δυστυχώς, στον παρατατικό}.

Επειδή διαπιστώνω ότι είσαι σε blues mood το τελευταίο διάστημα, προτείνω αυτό, για να ανεβάσεις ρυθμούς!  

 

Απάντηση: and cameras off...





Εκεί σκορπισμέμη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράγματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.

Αίμα στο στόμα μου και τ' όνειρο άσπρο
μικρές αγγελίες στον τύπο διαβάζεις
μου μοιαζεις με όστρακο κι απόρθητο κάστρο
Αίμα στα πόδια μου και τ' όνειρο άσπρο
γυμνή-ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
μου μοιάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ' όνειρο άσπρο
στο χρώμα μπερδεύτηκα - δεν βλέπω - μ' αρπάζεις
φωνάζω σαν νήπιο μια λέξη σαν ''άσ' το''.

Εκεί διάλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ' ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα

'Να 'μαι '' φωνάζω μπροστά στον καθρέφτη
''γυναίκα από πέτρα με ψυχή βιασμένη''
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
''να 'μαι '' ψελλίζω κοντά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
''να 'μαι '' υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέπω σπασμένη.

Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ' ένα κάλπικο ψεύτη.

Ξυπνώ μουσκεμένη...

 

Απάντηση: boom boom !

Thank you hun.Ειναι περιεργο αλλα δεν ειμαι blue. Η μουσικη που ακουω μονο ειναι. Εχω πολυ φεγγαρι στ'αστρα μου ντε.  

 

Απάντηση: and cameras off...

μεγάλο κεφάλαιο η μοναξιά. γεννιόμαστε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι??

& επειδή η Simone τυγχάνει να είναι η αγαπημένη μου, ας παραθέσω το fav μου




 

 

Απάντηση: and cameras off...

Ολως παραδοξως ειμαι μονη.

Mου πήρε χρονια για να διαχωρίσω την μοναξια απο την μοναχικότητα.

Την πρωτη την φοβάμαι, το ομολογώ. Την δεύτερη την φλερτάρω σε αυτοκαταστροφικό βαθμό.

Εχω αισθανθεί πολλές φορές αλχημιστής προσπαθώντας να βαφτίσω την μοναξιά οπως θα με βόλευε. Αδικος κόπος.

Ακόμη και όταν το κοινωνείς, μόνος σου είσαι.

Και αισθάνεσαι... και μαθαίνεις.

 

Απάντηση: and cameras off...

Ωραια μουσικη ακουτε εσεις εδω...θυμηθειτε κ αυτο λοιπον Σ'αυτους που ονειρευονται με παθος  

 

Απάντηση: and cameras off...

Το νημα δεν το ανοιξα για την μοναξια η την μοναχικοτητα παντως. Αλλα για την στιγμη εκεινη που αναγκαζομαι η μη να με κοιταξω χωρις τις μασκες...Not everything has to make perfect sense to everyone.

 

Απάντηση: and cameras off...