BDSM...Πως και πότε?Πως ξεκινήσαμε; Ποια ήταν η αρχή;

RE: BDSM...Πως και πότε?

Μα νομίζω γεννήθηκα μ' αυτό. Από την εφηβεία όταν διάβασα ένα σεξουαλικό εγχειρίδιο της μεγάλης μου αδελφής το οποίο είχε αρκετές σελίδες αφιερωμένες στο θέμα. 'οταν το διάβασα ρίγησα, βρήκα τον εαυτό μου, τρελλάθηκα. Αυτό ήταν, επιτέλους αυτό που είχα μέσα μου εκδηλώθηκε. Το ίδιο συνέβει με τα βιβλία του Σαντ, την ιστορία της Ο κ.λπ. Το να μπω λοιπόν στο χώρο ήταν μια φυσική και αυθόρμητη διαδικασία. Και ομολογώ πως αισθάνομαι πολύ καλά γιατί μετά από κάθε session είμαι ο πραγματικος μου εαυτός.

 

Πως ξεκινήσαμε; Ποια ήταν η αρχή;

Βάζω το τόπικ αυτό από περιέργια, να δούμε όλοι και να μοιραστούμε τις ιστορίες μας, για το πως ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στον κόσμο του bdsm. Πότε καταλάβαμε τον εαυτό μας; Προϋπήρχε κάτι; BDSM & DNA? Ποιό ήταν το έναυσμα; Ενα μικρό ταξίδι στο παρελθόν μας.

Οπότε ας κάνω την αρχή.


Η πρώτη μου επαφή με οτιδήποτε που μπορούσε να είχε σχέση ήταν κάπου στα τέλη των 70'ς όταν μικρός ακόμα, και καθώς η μητέρα μου μαγείρευε στην κουζίνα, είχα μείνει μόνος στο σαλόνι και ανοιξα την ασπρόμαυρη τηλεόραση (και όμως, ωραία η Αθήνα τότε... ). Είδα ένα επεισόδειο της γνωστής σειράς, ' Αγγελοι του Τσάρλι'. Στο συγκεκριμένο επεισόδειο μπήκαν και οι τρείς στην φυλακή και τις εξευτέλισε η ' αρχη-αστυνομικίνα'. Αυτό ήταν. Κάτι μου έκανε αυτή η σκηνή, μου άρεσε.
Μετά απο λίγα χρόνια, νομίζω το 82 η 83, είδα σε σινεμά (μια καράτε -μια περιπέτεια- μια τσόντα) μια ταινία που πρέπει να ήταν της σειράς " Ίλσα ". (Μπορείτε να βρείτε όλα τα κλασσικά στο xploitedcinema.com)
Tότε ήξερα τι με έφτιαχνε. Οι αλυσοδεμένες, το μαστίγωμα, ο εξευτελισμός. Ολα ερωτικά, χωρίς κανένα, μα κανένα μίσος προς το γυναικείο φύλλο. Απο κει και πέρα, εψαχνα από μικρός ταινίες με τα σχετικά.... στοιχεία. Βρήκα ορισμένες με καλόγριες, και κατάλαβα ότι η σχέσεις μπορούν να υπάρξουν έτσι όταν είδα την Ιστορία της Ο. Ίσως η "Ο" να ήταν και το έναυσμα να το προχωρήσω και να αφοσοιωθώ περισσότερο.
Περάσανε τα χρόνια και μεγαλώνοντας σε τουριστική περιοχή, αλλά και απο μικρός στα μπαρ των Εξαρχείων τον χειμώνα, έπαιζα με πολλές γυναίκες. Αρκετές φορές είχα μικροπαιχνίδια με δεσίματα, spankings, αλλά ποτέ ολοκληρωμένη σχέση μπι-ντι-εσ-εμ.
Το 97 μετακόμισα στην Ολλανδία, για πάρτυ Ολλανδέζας. Εκεί (εδώ μάλλον, αφού από Ολλανδία γράφω), συνέβησαν καταλητικά γεγονότα.
1) Η κολλητή της, υποτακτική, με κοίταξε στα μάτια, και μου είπε πως είμαι 100% κυρίαρχος. 10 χρόνια μεγαλύτερη από μένα, είχε και εμπειρεία... (αυτο πριν αποφασίσω να κάνω μόνιμη σχέση με την άλλη), μου έδωσε ενα μαστίγιο και μου είπε να την πάρω όπως ξέρω εγώ. Και έγινε.
2) Πήγαμε σε ορισμένα πάρτυ, και σε ορισμένα κλάμπ...που μου ανοίξανε τα μάτια.
3) Η δικιά μου αποφάσισε πως θα της άρεσε να δοκιμάσει την εκπαίδευση. Η σχέση κράτησε 10 σχεδόν χρόνια. Ακόμα βλεπόμαστε.
4) Το Ιντερνετ. Βρήκα όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματα μου. Και ακόμα πιο σημαντικά, κατάλαβα πως υπάρχει μια παγκόσμια κοινωνία, ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ.

Περάσανε τα χρόνια. Σκέφτομαι συχνά πως ίσως στην γενετική μου μνήμη υπάρχει κάποιος κώδικας, από κάποιον πρόγονο, ο οποίος είχε δούλες στην αρχαία Ελλάδα. Ίσως από προηγούμενη ζωή; Ποιος ξέρει. Πάντως και καταπληκτικά παιδικά χρόνια είχα, και γενικά στην ζωή μου έχω περάσει καλά. Δεν θα βάλω όλες τις λεπτομέρειες εδώ, διότι ήδη έγραψα πολλά. Ελπίζω να μοιραστούμε την ιστορία μας. Να παραποιήσω λίγο τους Rolling Stones:
It's only s&m and I like it, like it, yes I do!

 

RE: Πως ξεκινήσαμε; Ποια ήταν η αρχή;

φιλε μου δεν εχεις παρα να το ψαξεις το 8εμα μεσω των 2 παρακατω τροπων,

1)αρχισε τα πειραματα γενετικης για να ανακαλυψεις το αν υπαρχει συγκεκριμενο γονιδιο υπευθυνο της τασης μερικων προς το bdsm

2)πηγαινε σε υπνωτιστες-παραψυχολογους για να σε βοηθησουν να ανακαλυψεις τι εισουν στις προηγουμενες ζωες σου

και επειδη οπως καταλαβαινεις τα παραπανω δεν θα σε βοηθησουν και πολυ εγω θα σου ελεγα να δεχτεις το πραγμα καθως εχει,απλα και πεζα,αυτο γουσταρεις αυτο κανεις,γιατι δηλαδη πρεπει να ωραιοποιουμε το καθε τι που μας συμβαινει στη ζωη τη καθε επιλογη και το καθε γουστο μας ?

τωρα το οτι εζησες καλα παιδικα χρονια που κολλαει ?

δηλαδη οσοι δεν εζησαν καλα παδικα χρονια το ριχνουν στο bdsm ?

με αλλα λογια οσοι ασχολουνται με το bdsm εχουν παιδικα καταλυπα η ειναι λιγο τζαζ ?

και αν δεχτουμε οτι ειναι λιγο τζαζ τοτε ποιοι ειναι οι φυσιολογικοι ?

 

RE: Πως ξεκινήσαμε; Ποια ήταν η αρχή;

Τώρα θες απάντηση; Αυτα κατάλαβες;

 

RE: Πως ξεκινήσαμε; Ποια ήταν η αρχή;

εγω οταν ειμουν μικρος δεν ειχα παιχνιδια οποτε επαιρνα διαφορα αντικειμενα και εχτιζα πολιτειες... δηλαδη θα επρεπε να γινω Κυριαρχος?

αυτη την ταση την ειχα καταλαβει γυρω στα 14-15 οπου ζουσα μονος (εκει δοκιμαζα και διαφορα "κακα" πραγματα...) και δε ξερω αλλα εφτασα στο σημειο να μαρεσει να παιζω κακος στα παιχνιδια και να αυτοτιμωρουμε (ποτε μα ποτε μην αφηνετε τα παιδια Σ/σας να παιζουν μονα τους..) την ιδια περιοδο εντελως ασυναισθητα χτυπουσα με τα χερια μου τα μπουτακια μου τα τρυφερα μεχρι να κοκκινισουν και μαρεσε αυτη η αισθηση εξαιρετικα  

μετα βλεπωντας καποια εργα(εγω γεννηθηκα το 83'.. )και ειδα που καταντασονταν τα γουστα μου και πως αντιδρα η κοινωνια σε αυτα πανικοβληθηκα και προσπαθησα να τα κρυψω...

πριν 3-4 χρονια οταν μεσω του mirc ειδα οτι υπαρχουν ατομα που ασχολουντε σοβαρα με αυτο το θεμα ασχοληθηκα παλι μεχρι τοτε το εκρυβα
γιατι φοβομουν τη κρατακαυγη του κοσμου τωρα σιγα σιγα αρκετοι γνωστοι μου γνωριζουν οτι μαρεσει το "ανωμαλιαρικο" sex ,αλλα οχι οτι ειμαι και σκλαβακος  

 

Ενδιαφέρον θέμα. Εγώ δεν έχω καταλήξει ακόμα τι είμαι καθότι οι προτιμήσεις μου είναι λίγο αντιφατικές. Πάντως από την εφηβική μου ηλικία ήθελα οι σχέσεις μου να είναι "κάπως". Και αν και οι φαντασιώσεις μου ήταν και είναι Domish (ή Topish) στην ζωή μου τα πράγματα είναι κάπως μπερδεμένα με αποτέλεσμα να μην είμαι σίγουρος για το τι ψάχνω.

Και εξηγούμαι:

Σε καμία περίπτωση δε μου αρέσει να με διατάζουν ή να μου υποδεικνύουν. Ωστόσο εμένα μ'αρέσει αυτό να το κάνω (και για να είμαι ακριβής προτιμώ να υποδεικνύω στους άλλους τι να κάνουν παρά να τους διατάζω να το κάνουν.)

Μ'αρέσουν οι έξυπνες, δυναμικές γυναίκες που έχουν άποψη και δε φοβούνται να την εκφράσουν. Ταυτόχρονα όμως θέλω να είναι και ευαίσθητες και να μη φοβούνται να ανοιχτούν και να δωθούν. Θέλω να έχω το πάνω χέρι στη σχέση αλλά απέναντί μου θέλω "ισότιμο" άνθρωπο. Δεν έχω κόμπλεξ κατωτερότητας/ανωτερότητας και δε μ'ενδιαφέρει ιδιαίτερα η επιβεβαίωση (φυσικά δεν λέω καθόλου γιατί θα ήμουν ψεύτης).

Δε μ'αρέσει να επιβάλομαι με φωνές και βία. Δε μ'αρέσει να ασκώ σωματική βία ως μέσο τιμωρίας. Δε μ'αρέσει να ασκώ σωματική βία ούτε σε επίπεδο παιχνιδιού. Δε με φτιάχνει ο πόνος που φτιάχνει τον άλλον.

Είμαι καθαρά σαδιστής και ως τέτοιος δεν επιδιώκω σχέση με μαζοχιστή γιατί δεν μπορεί να μου καλύψει την ανάγκη. Από την άλλη είναι παράνομο να καλύψω την ανάγκη μου σε κάποιον που δε το θέλει οπότε απλά δεν κάνω τίποτα. Δε με "φτιάχνει" ο πόνος του άλλου, με ερεθίζει (και δεν εννοώ σεξουαλικά) ο φόβος που απορέει από τον πόνο.

Στο σεξ θέλω να μου προσφέρουν και θέλω να το κάνουν χωρίς δισταγμό και φυσικά επιθυμώ η σύντροφος να ευχαριστιέται από αυτό το δώσιμο. Όμως κι εγώ μπορώ να δώσω, αν και σε λιγότερο βαθμό και μόνο αυθόρμητα και όχι κατά παραγγελεία (ή έστω παράκληση)

Δεν είμαι Master γιατί δεν επιθυμώ, και τελικά δεν επιδιώκω, το απόλυτο δώσιμο του άλλου. Από την άλλη μ'αρέσει να είμαι απαραίτητος (όχι ωστόσο στο βαθμό του "ουκ άνευ"). Νομίζω ότι είμαι κάτι περισσότερο από vanilla και κάτι λιγότερο από Dom.

(υπόDom? ΑνθυποDom? Dom και δεν το ξέρω;   )

Τελικά αυτό νομίζω ότι θα με τράβαγε (χωρίς να είμαι ιδιαίτερα σίγουρος μιας και δεν μου έχει τύχει) είναι μια Dominatrix η οποία θα της άρεσε, όχι ακριβώς να υποταχτεί και υπηρετεί, αλλά να βρίσκεται κάτω από τη σκέπη μου. (Γι αυτό αποκλείω την περίπτωση Toping, μ'αρέσει να έχω γενικά το πάνω χέρι σε όλα τα πράγματα και όχι μόνο στο σεξ) Και ακόμα περισσότερο θα ήθελα (και θα με "εξίταρε") να έχει και κάποιο σκλάβο!. Αλλά αν είναι Dominatrix το παραπάνω δε νομίζω ότι θα της άρεσε ιδιαίτερα οπότε "πιάσ'τ'αυγό και κούρευ'το."

 

Το σιγουρο ειναι πως και η κυριαρχικοτητα αλλα και η υποτακτικοτητα υπαρχουν μεσα σε εναν ανθρωπο απο την στιγμη της γεννησης του.

Το θεμα ειναι αν κατα την διαρκεια της ζωης του θα βρει τα ερεθισματα ωστε αυτα να γινουν εντονοτερα και φυσικα να βγουν στην επιφανεια μεσα απο τις συναναστροφες του με τους ανθρωπους και ειδικοτερα μεσα στην εκαστοτε σχεση του...

Καπως ετσι συμβαινει σε ολους μας....

Εν ετη 1995 στο hannover....

Και οπως λενε και οι going throuth ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΙΑ....

 

RE: RE: Πως ξεκινήσαμε; Ποια ήταν η αρχή;

ναι θελω απαντηση,δηλαδη αλλα εγραψες ?

 

RE: RE: RE: Πως ξεκινήσαμε; Ποια ήταν η αρχή;

Απ ότι μπορώ να καταλάβω έγραψε αυτά και άλλα και πολύ καλά έκανε, καλύτερα να αποφευχθούν τα flames και μάλιστα χωρίς κανέναν απολύτως λόγο...

 

Δε μπορώ να θυμηθώ πως ξεκίνησα - πάντα ήμουν στην πορεία -- και δε νομίζω πως έφτασα πουθενά -- αυτό που ζω τώρα είναι ενα ακόμα επεισόδιο μιας επεισοδιακής ζωής.

Υπάρχουν μερικά ορόσημα. Ο πίνακας "αρπαγή των Σαβίνων" γυναικών απ’ τους Ρωμαίους ήταν πολύ εξιταριστικός οταν ημουν παιδί, όπως και μερικά κεφάλαια της ιστορίας όπου πειρατές άρπαζαν γυναίκες ή κάποια διηγήματα οπου οι φρικτοί άρχοντες, σουλτάνοι ή γαιοκτήμονες βίαζαν ή επαιρναν στο χαρέμι τους γυναίκες.

Η απαρχή του φετιχισμού μου των ωραίων ποδιών (δεν ανέχομαι γυναίκα με άφτιαχτα πόδια) πρέπει να ήταν πάλι στο δημοτικό κοιταζοντας τα πεδιλάκια μια συμμαθητριάς μου.

Τα εργα του μαρκησίου, οι 11 χιλιάδες βέργες και ολα τα άλλα θαυμάσια έργα της γαλλικής λογοτεχνίας, ο θεικός Εμπειρίκος, το περιοδικό «περιοδικό», το «φετιχ» του Αρανίτση κλπ, κλπ. ήταν βιβλία και έντυπα που πάντα τιμούσα, ποτέ δε δάνεισα και τα έχω φυλαγμένα.

Η σεξουαλική απελευθέρωση της δεκαετίας του ‘70 με βρηκε στις επάλξεις κι ακομα παραπέρα.

Οι σχέσεις μου με τις φεμινίστριες και τις αντρογυναίκες ξακαθαρίστηκαν στα 23 μου, οταν μετά από μια φρικτή συνεύρεση με μια γαλλίδα δήλωσα «δε γ.... φεμινίστριες», πραγμα που τήρησα και θα τηρήσω ως το θανατό μου, εκτός κι αν πρόκειται για πράξη φρικτής εκδίκησης και τιμωρίας (θυμάμαι καποια εικόνα του μαρκησίου οπου ο ιππότης με σύφιλη πηδάει τη μαμά της ευγενίας, αν το θυμαμαι καλά).

Θεωρώ οτι η φυση της γυναίκας είναι υποτακτική και δε ζητώ τιποτα περισσότερο από φυσιολογικές γυναίκες – δηλαδή θηλυκές και υποτακτικές. Ισως ζητάω κατι παραπάνω. Να τις εκτιμώ. Τα τσόκαρα και τα γύναια μιας χρήσης, κατά κανόνα τα αποφεύγω. Αναγνωρίζω πως υπαρχουν και κυριαρχικές γυναίκες – εκτιμώ κάποιες.

Μ’ αρεσε και μ’ αρεσει να δοκιμάζω τα οριά μου και μ’ αρέσουν οι ανθρωποι που το τολμούν. Οταν βρίσκω τέτοιους ανθρώπους είμαι πρόθυμος να τους βοηθήσω. Είμαι γνωστός διαφθορέας και εχω βοηθήσει πολλές γυναίκες, αλλά και αντρες, να τολμήσουν.

Ετσι ήμουν πάντα. Έτσι είμαι και τώρα. Το νικ μου Κυριος G δεν είναι τιποτε άλλο απ΄αυτό που με αποκαλούν και στην καθημερινή μου ζωή.

Το bdsm, ως lifestyle, είναι πρόσφατο για μένα. Επί της ουσίας άλλαξε μόνο ένα πράγμα. Ολα αυτά που τα είχα καπως νεφελώδη στο μιαλό μου, είναι πια πεντακάθαρα.

 

θα σεβαστώ την μοντεράτορ και δεν θα απαντήσω ξανά στον κυριο enslaveme....

 

Καλησπέρα...

Πολυ ενδιαφέρον θέμα...Η προσωπική μου σχέση και ένταξη στον χώρο ξεκίνησε εντελώς αντίθετα.......Είχα μια σχεση στα 20 μου ,στο Λονδίνο με μια υπέροχη , μια πανέμορφη κοπέλα ,την Αννα , η οποία ήταν μυημένη στον χώρο και ήταν Αφέντρα...Εγω δεν είχα ιδέα.....Σιγα σιγα με τον δικό της μοναδικό τρόπο με ενταξε στον χώρο και ύστερα από 1 χρόνο (21) ήμουν 24Χ7 σκλαβος της . Ηταν όλη μου η ζωή τότε....ο αέρας που ανέπνεα.....με αποκορύφωμα στα 22 μου να έχει πληρη έλεγχο της ζωής μου.....ειχε στην κατοχή της ταυτότητα και διαβατηριο.....Η απόλυτη σχέση κυριαρχίας....εκτος απο 1 λεπτομέρεια....: Ημουν τρελλα ερωτευμένος μαζί της.....δεν έβλεπα περα απο την παρουσία της..την οντοτητα της.....Εκεινη εδειχνε εντονα να μην θελει κατι τετοιο.......η σχεση κυριαρχίας κλωνιζόταν επικινδυνα.....Εκεινη ισως το καταλαβαινε οτι κατι σημαντικο αλλαζε και σε μενα.....
Με εδιωξε ξαφνικα και εξαφανιστηκε,,,,Για μένα αυτη η κινηση της εμοιαζε με το τελος του κόσμου......Ημουν σε πολυ ασχημη ψυχολογική και σωματικη κατασταση......Ειχα χασει την γη κατω απο τα πόδια....Δεν ηθελα να έχω καμμια απολύτως σχεση με τον χώρο ....ειχα "δολοφονικά" ενστικτα ας πουμε για τους ανθρωπους του χώρου εκτός απο ένα πολυ καλό φιλο ( Dom) Αγγλο , ο οποίος ηξερε την ιστορία μου απο την αρχή και μου στάθηκε παρα πολύ στις δυσκολες καταστάσεις....
Εφτασα στα α κ ρ α κάποια στιγμή.......Ο Αγγλος μου έσωσε την ζωη....
Υστερα απο 2 χρόνια εντελως αστατης και απαραδεκτης ( μαλλον εβγαζα το αχτι μου) συμπεριφόρας μου σε επιπολαιες σχεσεις με κοπελλες....σταθηκα στα ποδια μου...ανεκτησα δυνάμεις....και εκει ένιωσα μια αγνωστη εσωτερική πηγή δυναμης......ενα υπέροχο,μοναδικό συναίσθημα.....Αισθάνθηκα ότι τιποτα και κανεις πλεον δεν μπορει να με βλαψει ουτε συναισθηματικα ουτε ψυχικα ουτε σωματικα.....
Ηταν πιστευω η ολοκληρωση της αλλαγης μου και η σταθεροποίηση σε αυτο που παντα ηθελα να κανω.....αυτο που ειμαι τωρα υστερα απο 11 χρονια, στα 36 μου πλεον......

Αυτη ειναι η δική μου ιστορία...με λιγα λόγια.....πολυ λιγα σε σχεση με αυτα που ενιωσα......


Υ.Γ. Με την Αννα βρέθηκα ξανα πριν απο 3 χρόνια περίπου,εδω στην Αθηνα.....Μου αποκάλυψε βεβαια τον λόγο που εφυγε........Ειχε δει το μελλον στα ματια μου οπως ισχυριστηκε ,για αυτο με εδιωξε....

Να ειστε καλα...

Γ.