BDSM και Θεοπαίγνιο

Re: Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Σε ποιον αναφέρεσαι, αν επιτρέπεται, Elysium;

 

Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Στους e-θεούς.

 

Re: Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Σύντροφε DO πάντα με κάνεις να χαμογελώ, thnx. Πράγματι, θεραπείες και θεραπευτές έχουν ακριβύνει τελευταία (όπως ενδεχομένως να έχεις διαπιστώσει) και δεν σκοπεύω να ακολουθήσω καμιά εναλλακτική μέθοδο. Όχι μόνο αυτό, αλλά επέλεξα να σταματήσω και κάθε υποστηρικτική αγωγή. Τέρμα τα φάρμακα, τέρμα η μηχανική υποστήριξη. Βγάλαμε τα σωληνάκια και ο Θεός πέθανε. Καιρός ήταν. Στο συνιστώ ανεπιφύλακτα. Να δεις ότι θα σου αρέσει. Σε διαβεβαιώνω ότι δεν πονάει καθόλου.

Επί της ουσίας του νήματος (σύντροφε DO θα μου επιτρέψεις τώρα, να απευθυνθώ γενικότερα σε όσους έχουν τη διαστροφή να με διαβάζουν) . . .όσοι νομίζουν ότι είναι Θεοί (ή όσοι - όσες πιστεύουν σε αυτούς) να κάνουν ένα βήμα μπροστά!

Δείτε προσεκτικά τώρα το βιντεάκι…





Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια εγγενή τάση στο παραμύθιασμα. Ο διάσημος ιμπρεσάριος Phineas Taylor Barnum (νομίζω τον αναφέρει στο prestige αν θυμάμαι καλά) θεμελίωσε την «επιστήμη του κέρδους και τη φιλοσοφία της εξαπάτησης». Έλεγε ότι το κλειδί έγκειται «στην ανακάλυψη, όχι του πόσο εύκολο είναι να εξαπατήσει κανείς το κοινό, αλλά μάλλον, του πόσο αρέσει στο κοινό να ξεγελιέται»…

Το κοινό, και ειδικά οι σουμπίτσες (το λέω αυτό επειδή τυγχάνει να γνωρίζω περισσότερες τέτοιες, ενώ master γνωρίζω ελάχιστους και δεν έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο- ακόμα) είναι επιρρεπείς στο να πιστεύουν σε φανταστικά, απίθανα και αδύνατα πράγματα (για του λόγου το αληθές αναρωτηθείτε πόσοι – πόσες από εσάς πιστεύουν στον έρωτα!!!)...

Στο Μέσα από τον καθρέπτη του Caroll η Αλίκη αντιδρά ότι δεν μπορεί να πιστέψει σε κάτι παράλογο...

«-Δεν μπορείς; είπε η βασίλισσα με οίκτο. Προσπάθησε ξανά: πάρε μια βαθιά ανάσα και κλείσε τα μάτια σου.
-Η Αλίκη γέλασε. Δεν έχει νόημα να προσπαθείς, είπε. Δεν μπορεί κάποιος να πιστεύει αδύνατα πράγματα.
-Τολμώ να πω ότι δεν έχεις εξασκηθεί αρκετά, είπε η βασίλισσα. Όταν ήμουν στην ηλικία σου, πάντα το δοκίμαζα για μισή ώρα κάθε μέρα. Και μερικές φορές πίστευα μέχρι και έξι αδύνατα πράγματα πριν το πρόγευμα».​

Ένας τυπάκος από το Λονδίνο, ονόματι Wolpert (ζει ακόμα) μελέτησε τη νευροφυσιολογία αυτών των ατελών όντων (των ανθρώπων) και απεφάνθη ότι το «παραμύθιασμα είναι φυσικό να συμβαίνει και αποτελεί μάλιστα εξελικτική προίκα. (Προφανώς, καταλαβαίνετε ότι δεν φταίτε εσείς, αλλά τα γονίδια που κληρονομήσατε!!!). Η πίστη στο Θεό λοιπόν, είτε αυτή είναι μια μεταφυσική οντότητα είτε είναι ο Θεός-της-διπλανής-πόρτας, είναι κάτι που έχουμε την προδιάθεση να δεχτούμε, είτε για να εξηγήσουμε διάφορα δυσεξήγητα φαινόμενα (πχ. γιατί τρέμεις όταν με βλέπεις) είτε για να αποδώσουμε νόημα στη μίζερη και ασήμαντη ζωή (σου)! Αναλογικά μπορείτε να εξηγήσετε γιατί πιστεύετε στον έρωτα, στην ευτυχία, στην ελευθερία, κλπ κλπ. Η πίστη στον Πατέρα – Θεό κλπ, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα απλοϊκό σύστημα πεποιθήσεων οι οποίες όσο συντηρούνται όλα βαίνουν καλώς. Τι γίνεται όμως όταν φας τη φλασιά και διαπιστώσεις ότι οι πεποιθήσεις σου είναι εσφαλμένες; Κάποιος θα πρότεινε να αλλάξεις «παράδειγμα». Αυτή είναι μάλλον νηφάλια σκέψη. Οι περισσότεροι θα σταυρώσουν ή θα διαμελίσουν (μεταφορικά βεβαίως) τον Θεό ή το πρόσωπο στο οποίο αντανακλώνται τα χαρακτηριστικά των ως άνω «αδύνατων» πεποιθήσεων τους.

Το βέβαιο είναι πως όταν συμβεί αυτό, ο Θεός θα έχει άσχημο τέλος. Και οι Θεοί (αποδεδειγμένα) έχουν πάντα άσχημο τέλος...

Για περεταίρω διερεύνηση προτείνω την Ασημένια Σφαίρα του Ζουλάφσκι.


___

ps. Syrah, άσχετο, άκουσα να μας κατηγορούν ότι έχουμε κοινές παθήσεις, επειδή δεν μας αρέσει το «ελεύθερο» κάμπινγκ.. . Πως είναι «ελεύθερο» δηλαδή; lol.. Θα σχολιάσω το post σου σε επόμενη ανάρτηση αν έχεις υπομονή.



...

 

Re: Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Είναι "systran" μετάφραση από τα αγγλικά my dear...
(free = δωρεάν)

 

Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Ο φόβος δεν είναι ούτε γυναικείο, ούτε αντρικό χαρακτηριστικό, είναι ανθρώπινο και μόνο. Διαφωνώ ακόμα και με την λογική ότι η ανασφάλεια είναι γυναικείο χαρακτηριστικό και από κάποιους χαρακτηρίζεται ως εν δυνάμει λόγος υποταγής. Απλά εκτιμώ ότι θα πρέπει να αφήσουμε την όποια προσπάθεια θεοποίησης ανθρώπων. Οι άνθρωποι είναι όντα με αδυναμίες, κατί που δεν είναι ο Θεός, σε όποιον και πιστεύει ο καθένας. θα ήταν άδικη τέτοια προσπάθεια προς τον Θεό. Η κρίση των αξιών και των θεσμών δεν θα πρέπει να μας οδηγήσει στην απαξίωση αυτών. Το κείμενο μου δεν έχει καμία πρόθεση ούτε να προσβάλει, ούτε να θίξει κανενός τις απόψεις και παρακαλώ να μην ληφθεί από κανέναν έτσι. Εκφράζω την καθαρά προσωπική μου και μόνο άποψη, χωρίς να διεκδικώ κανένα αλάλθητο.

 

Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Ο Sartre που κολλάει; Είναι μόδα τελευταία να κοτσάρουμε και κάποιο απόσπασμα διάσημου σαν απόβαρο στο ποστ μας. Αυτό η γιαγιά μου το λεγε κλέψιμο στο ζύγι.

Σοβαρά; Αρνήθηκες κι εσύ το νόμπελ λογοτεχνίας;

 

Re: Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Αποφεύγουμε να γράφουμε πολλά δικά μας για να μην πιστώνουμε το Greek BDSM Community αγαπητέ. Ο Sartre δεν ζητάει πνευματικά δικαιώματα.

 

Ελπίζω να μου επιτραπεί να πω μερικά πραγματάκια, με όλο το θάρρος, στο πλαίσιο της προσωπικής μου θεραπείας. 

Το BDSM είναι απολαυστικό μόνο για όσους το αποδέχονται. Οι υπόλοιποι, θα μπορούσαν κάλλιστα να πληρώσουν για τις υπηρεσίες μίας οποιασδήποτε πόρνης, που θα δεχόταν να παρέχει υπηρεσίες έναντι - ευτελούς, με τα δικά μου κριτήρια - αντιτίμου.

Εννοώ ότι η αναζήτηση συνειδητοποιημένων παρτενέρ στην εξερεύνηση και δημιουργία σχέσεων ανταλλαγής ελέγχου, οι οποίες να φτάνουν στο απαιτούμενο - από τους απαιτητικούς - βάθος, και οι οποίες είναι κουκιά μετρημένα (ο Ένας έχει τον έλεγχο, τελεία και παύλα), προϋποθέτει την εγνωσμένη επιθυμία των παρτενέρ να αντλήσουν απόλαυση από την ανταλλαγή ελέγχου.

Η ανταλλαγή ελέγχου όμως προϋποθέτει την απουσία συναίνεσης. Για να υπάρξει συναίνεση στην απουσία της συναίνεσης, από την πλευρά του παραδίδοντος τον έλεγχο, πρέπει να υπάρχει τυφλή εμπιστοσύνη. Αυτή η εμπιστοσύνη έχει ένα αντίτιμο. Δεν είναι περιρρέουσα, γενική, ασαφής ή εξορθολογισμένη. Και έχει συγκεκριμένο αντι-κείμενο. Τον Αφέντη, ο οποίος - συνειδητά θέλω να ελπίζω - την ενέπνευσε. Δεν πρόκειται για εξαπάτηση, εκτός εάν δεν μιλούμε για Αφέντη αλλά για απατεώνα, ο οποίος εκμεταλλεύεται ανάπηρους (ψυχικά, διανοητικά, συναισθηματικά κλπ) ή παιδιά. Στο BDSM, όπως το έχω κατανοήσει εγώ - και χάρη σε σας, κατά ένα μεγάλο μέρος, και ευχαριστώ γι αυτό - δεν νοείται υποδούλωση ατόμου που δεν είναι κατ' ουσίαν αυτόνομο, αλλά και με παράλληλη γνώση των ορίων αυτονομίας του. Αυτή είναι η έννοια της εθελοδουλείας (καθώς και η μόνη απουσία συναίνεσης που δεν οδηγεί στη φυλάκα).

Κι έτσι, εάν ο Αφέντης δεν πληρώσει, Master V, δεν θα απολαύσει. Είναι τόσο απλό. Αυτό είναι το αντίτιμο. Πρέπει να αντέξει το βάρος της τυφλής εμπιστοσύνης. Δηλαδή της ευθύνης. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, κατά την άποψή μου, και τόχω ψάξει πολύ το θέμα.

Ίσως η ιδέα σας φαίνεται απεχθής, δεν ξέρω, το νήμα αυτό μου δείχνει εμένα, αλλά ίσως και να μην κατάλαβα το ύφος. Δυστυχώς, το μόνο πράγμα που είναι πραγματικά free σε αυτή τη ζωή, είναι το free camping. Γι αυτό, εκπλήσσομαι ειλικρινά που δεν σας αρέσει.

Το BDSM έχει το τίμημά του. Αυτό είναι. Οι υστερικά κυνικές σκλάβες είναι μία ουτοπία. Για δύο λόγους: α) δυσκολεύονται να συναινέσουν στη μη συναίνεση - στο απαιτούμενο βάθος, χρονικά, ποσοτικά και ποιοτικά - λόγω του survival instinct (σύμφωνα με έρευνές μου το waterboarding παραμένει δυνατότερο οποιασδήποτε ψευδαίσθησης αγάπης, πίστης και αφοσίωσης) και β) επειδή, αν υπήρχαν, θα βρίσκονταν στα αζήτητα, διότι δεν θα ήταν απολαυστικές. Η υστερικά κυνική σκλάβα δεν ιδρώνει ούτε κλαίει. Δεν το ζει. Ψιλοβαριέται κιόλας. Αναιρεί η ίδια τον εαυτό της (και σας "κλέβει" στο ζύγι, δλδ σας παρεμποδίζει την απόλαυση). Κυρίως, η ουσία του (μη θεατρικού ή/και μη αγοραίου) BDSM, είναι η συναίνεση στη μη συναίνεση (από κάποια που το αποζητά και το απολαμβάνει και το ζει σε όλο του το μεγαλείο): πράγμα που συνεπάγεται την απόλυτη ελευθερία του Μάστερ, έναντι του αντι-κειμένου Του. Παράλληλα όμως, συνεπάγεται και την τρομακτικά μεγάλη και βαριά αφοσίωση της σκλάβας.

Αυτό θα μπορούσε να αποτυπωθεί ως εξής:
έμπνευση εμπιστοσύνης> τυφλή εμπιστοσύνη> συναίνεση στη μη συναίνεση> ευθύνη αλλά και ελευθερία vis-a-vis του αντι-κειμένου (ο χώρος της ελευθερίας είναι αναγκαστικά περιορισμένος εντός της σχέσης αλλά η αίσθησή της είναι άπειρη - και διορθώστε με παρακαλώ αν κάνω λάθος).

Εάν βγάλουμε οποιονδήποτε από αυτούς τους παράγοντες, το σχήμα θα καταρρεύσει. Εάν δεχτούμε το σχήμα ως έχει, θα πρέπει να γνωρίζουμε τί συνεπάγεται ο κάθε ένας από τους παράγοντες αυτούς. Έμπνευση εμπιστοσύνης=γνώση ψυχολογίας, εντοπισμός κομβικών σημείων στην ψυχοσύνθεση της σκλάβας, μεθοδολογία κ.ο.κ. Εμπιστοσύνη= εξάρτηση, συναίσθημα κλπ. Δηλαδή παραμύθιασμα. Συναίνεση στη μη συναίνεση=γνώση εκ μέρους του Μάστερ των επιπτώσεων, σωματικών και ψυχικών της ενδεχόμενης κακοποίησης του (λατρευτού, λολ) αντι-κειμένου Του. Ευθύνη=βάρος. Ελευθερία=υπέρτατη καύλα.

Δεν ξέρω αν κάπου κάνω λάθος στο σκεπτικό μου. Αν ναι, σας παρακαλώ να με διορθώσετε. Και συγνώμη για την παρέμβαση, αλλά θεωρώ ότι η συζήτηση είναι πολύ ουσιαστική και χρήσιμη για να μείνει πριβέ. Εάν πάλι θέλετε να την πάμε πριβέ ή να βάλω το φίμωτρο, πολύ ευχαρίστως. 

 

Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Αγαπητέ V, με βαθύτατη εκτίμηση στο πρόσωπό σας, θα έλεγα να επανεξετάσετε τις παρεές σας ...
Προφανώς συγχρωτίζεστε με σουμπίτσες που πιστεύουν στο Θεό. Σας διαβεβαιώ ότι υπάρχουν και άθεες... ελπίζω στο διάβα σας στη λεωφόρο του βδσμ να τις συναπαντήσετε!
Αμήν.

 

Re: Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Σε αυτό ακριβώς αναφέρομαι όταν λέω ότι είναι εντελώς αδύνατον για κάποιον να ζήσει το BDSM, εάν δεν κάνει το εντελώς παράλογο leap of faith. Η "άθεη" σουμπίτσα, είναι απλώς μια σουμπίτσα. Ονειρεύεται το BDSM, αλλά αδυνατεί να το ζήσει. Δεν μπορεί να το στηρίξει, ούτε σαν πράξη, ούτε σαν αίσθηση, ούτε σαν παροχή της υπέρτατης υπηρεσίας στον Μάστερ της, με την μορφή της ελευθερίας.

Kάποιες παλαιότερες τοποθετήσεις ίσως σου φανούν χρήσιμες σε μία πιο εμπεριστατωμένη επεξεργασία του σκεπτικού που κατέθεσα. Αλλά δεν κρατώ και την ανάσα μου γι αυτό. Συχνά, οι σκλάβες που έχουν ήδη αποκρυσταλλώσει την ταυτότητά τους βρίσκουν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει κατανοητή η προσέγγισή τους, παρά μόνο από τις ήδη "θρησκευόμενες". 

Αναφέρεται σε ένα τασκ σκλάβας, που θα βρεις στα λινκς που παραθέτω:

Πέραν τούτου, αναμένω και την τοποθέτηση του Master V επί του θέματος. Νομίζω πως εκείνος θα καταλάβει πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάω.

 

Πολύ ωραία τα ποστ σας κορίτσια αλλά θα κάνω μια μικρή επισήμανση για να μην ξωκείλει το νήμα.

Δεν αναφέρομαι και δεν θίγω την πίστη (τόσο με την έννοια της εμπιστοσύνης, όσο και της πιστότητας) στον Κύριο ούτε τη λατρεία και το θρησκευτικού τύπου τελετουργικό. Έχω εκτεταμένως αναφερθεί τόσο στο τελετουργικό όσο και στον μαζοχισμό της θρησκευτικής πίστης, στο νήμα σαδισμός και θρησκεία, το οποίο το έφαγε η μαρμάγκα αλλά τώρα που απ'το φόρουμ έχουν αποκλειστεί (θεωρητικά) οι «τουρίστες» προτείνω να επανέλθει (βλέπετε πλησιάσουν και χριστούγεννα)...

Εδώ δεν μιλάω ούτε για τη θρησκεία όμως, ούτε για την πίστη (με την μια ή την άλλη έννοια).

Μιλάω μόνον για την Θεοποίηση του Κυρίου και την τάση ορισμένων (των περισσοτέρων) να βιώνουν μια πλαστή πραγματικότητα. Καλώς ή κακώς ένας «εύκολος» τρόπος άσκησης ελέγχου και εξουσίας είναι το παραμύθιασμα των υποτακτικών όχι μόνο στο βδσμ αλλά όπου η εξουσία ασκείται. Από τον Χάξλεϋ μέχρι τον Όργουελ ο εξουσιαστικός μηχανισμός φτιάχνει εικονικές πραγματικότητες για να ασκεί καλύτερα και ευκολότερα τον έλεγχο. Οι υποτακτικοί έχουν την εγγενή τάση τα "μασάνε" σε αυτές τις ντεμέκ πραγματικότητες για τον χψζ λόγο... κυρίως όμως, γιατί έτσι είναι η φύση τους.

Το νήμα αναφέρεται λοιπόν, τόσο στην ανάγκη των υποτακτικών να θεοποιήσουν τον Κύριό τους όσο και στην τάση των κυρίων να εκμεταλλευτούν την θεοποίηση και να στήσουν ένα εύκολο Θεοπαίγνιο για να ασκήσουν με μεγαλύτερη ευκολία τον έλεγχο ... (στην πραγματικότητα όμως, αργά ή γρήγορα θα τον χάσουν)

Συνηθισμένα υπερ του δέοντος και τα δύο.

________


ps. @ Ελφκατ: οι σουμπίτσες άσχετα με το αν ή όχι κάνουν την προσευχή τους πριν το μαστίγωμα, πιστεύουν σε αυτές τις ανύπαρκτες οντότητες που σας βασανίζουν εντέλει όλες. Άλλες στον Θεό-Κυρίαρχο, άλλες στον Θεό-Έρωτα, άλλες στα ζώδια και άλλες στο φλιτζάνι του καφέ. Βεβαίως προτιμώ τις άθεες αλλά όχι τις άπιστες lol.



...

 

Απάντηση: Re: BDSM και Θεοπαίγνιο

Αλήθεια πως τεκμηριώνεις πως είναι η φύση των υποτακτικών τέτοια ώστε να "μασάνε" και να ¨"καταπίνουν" ντεμεκ πραγματικότητες?

Αν σέβομαι, εκτιμώ, αγαπώ και υποτάσσομαι σε Κάποιον Ο Οποίος είναι Αυτός στον Οποίο επέλεξα να υποταχθώ, σημαίνει πως είτε Εκείνος το παίζει Θεός, είτε εγώ ψάχνω για Θεό?

Μπορεί κάποιος να μην αποδεχτεί μια τέτοια ερμηνεία της υποτακτικότητας χωρίς να είναι απόρροια είτε οποιασδήποτε ευθιξίας, είτε οποιουδήποτε φόβου να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε κομμάτι του?
Δεν μπορώ να πω πως κατάλαβα επίσης σε ποιο είδους υποτακτικούς ανθρώπους αναφέρεσαι και σε ποιο άλλοθι?