BDSM και Θεοπαίγνιο

Απάντηση: Re: BDSM και Θεοπαίγνιο

Αυτο ειναι θεμα οπτικης γωνιας οπως λεει και ο αγαπητος Arioch ...
Δεν ειναι τιποτα αλλο απο μια ιδεολογικη προκληση ....
οπως και αυτη , οπου ο καθε κατακαημενος , αυτοανακυρησεται Μαστερ , στηνει και μια συσχετιστηκη αναγωγη της ιδεολογιας του σε θρησκευτικη λατρεια , βρισκει και μια απελπισμενη και αρχιζει τον χορο και οποιον παρει ο χαρος .....
τι να πεις ? .... ευτυχως που ειναι μακρια απο εμας και δεν συμβαινουν εδω .....

 

Απάντηση: Re: BDSM και Θεοπαίγνιο

Dora μου συμπαθέστατη όπως πάντα, αν και δεν έχω διαβάσει όλα τα ποστ από την αρχή και διακυνδυνεύω φυσικά να γράψω κάποια επανάληψη, όπως επίσης δεν θα σχολιάσω όλο σου το ποστ, απλά θα προσπαθήσω να σου δώσω μία άλλη άποψη και μία απάντηση περί θρησκευτικής λατρείας.

Η θρησκευτική λατρεία όπως φυσικά γνωρίζεις προυποθέτει τυφλή πίστη. Οι περισσότερες γυναίκες (θεωρώ λόγω της φύσης μας και του ρομαντισμού μας), αρχίζουμε να αναπτύσουμε ιδέες περί υποταγής αφού τις έχουμε φιλτράρει μέσα από τον έρωτα και την αγάπη και τις μπερδεύουμε κατ'αυτόν τον τρόπο. Και αφού λοιπόν θεοποιήσουμε το έτερον ήμισην μας του υποτασσόμαστε σε μια μορφή σκλαβιάς με την ολοκληρωτική πίστη και λατρεία προς τον "Αφέντη".

Πίστη σημένει πως δεν ρωτάς, διερωτάς και αναρωτιέσαι χάνοντας κάθε είδους κριτικής σκέψης, λατρεύοντας μια εικόνα αλάθητη. Το γνωρίζεις πως αυτό είναι λάθος.... η ουσιαστική σκλαβιά δεν χάνει ποτέ την συνειδητότητα της.

Όμως οι άνθρωποι δεν είναι αλάθητοι, συμβαίνουν λάθη, και όταν αυτά συμβούν, το οικοδόμημα που είναι φτιαγμένο πάνω στην θρηκευτική πίστη και λατρεία καταρρέει.

Στο μόνο που μπορεί να στηρίζεται ένα Μ/ς είναι η ανάγκη της υποταγής και της ενσκλάβωσης αν θέλει να επιζήσει την εποχή των λαθών. Όλα τα άλλα περί αγάπης και έρωτα απλά είναι παράμετροι της κάθε υγιούς ερωτικής σχέσης είτε είναι παγωτό βανίλια, είτε είναι ΤΡΕ.



ΥΓ. D του V ...... ήταν πολύ όμορφα διατυπωμένο. Να σε χαίρεται  

 

Re: Απάντηση: Re: BDSM και Θεοπαίγνιο

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την ειλικρινή απάντηση και την ακόμη πιο διαυγή διατύπωση, Elvira. Ναι, κάτι τέτοιο ζητούσα, έναν εναλλακτικό τρόπο στην προσέγγιση της σχέσης M/s. Δεν είπα τίποτε περί αγάπης και έρωτα, δεν πιστεύω σε αυτά και δεν έχω την ικανότητα να τα νιώσω. Η συγκεκριμένη ικανότητα μου έχει αφαιρεθεί - και εύλογα, πιστεύω...Η λατρεία (θρησκευτικού τύπου) δεν έχει σχέση με την αγάπη και τον έρωτα. Αν έχει σχέση με κάτι, αυτό είναι ίσως ο ...μυστικισμός. 

Θεωρώ όμως ότι αυτό που περιγράφεις είναι το D/s, πράγμα που έχει τεράστια διαφορά, αβυσαλλέα θα έλεγα, από το M/s. Κατά την άποψή μου, έτσι όπως με καθοδήγησαν να το νιώσω και να το αντιληφθώ και να το ζω, στην ουσία του, δεν υπάρχει ουδεμία κρίση της slv στο M/s. Η συναίνεσή μου δόθηκε και έχει τελειώσει η ιστορία. Σε ότι αφορά τη σχέση μου με τον V, δεν έχω πλέον παρά ελάχιστες στιγμές κριτικής διάθεσης ή και αντίληψης γενικότερα, κάτι "ψιλά", τα οποία τείνουν να εκλείψουν ολοσχερώς, είναι μάλλον θέμα χρόνου και κάποιων ρυθμίσεων, fine tuning. Δεν ξέρω αν έτσι πρέπει ή δεν πρέπει, απλώς δεν έχω την δυνατότητα να κάνω κάτι διαφορετικό. Δεν υπάρχει ο αντίστοιχος "μηχανισμός" πλέον...Ελπίζω αυτό να γίνεται κατανοητό σε όσους ξεκινούν μία τέτοια πορεία, με κάποιον που είναι αποφασισμένος να τις οδηγήσει "εκεί". Εκεί, δεν έχει επιλογές. Καμμία. Και ναι, αυτό ενέχει συνειδητότητα. Το επέλεξα και μπήκα, όταν είχα ακόμη τη δυνατότητα να φύγω. Απλά δεν ενέχει τον μηχανισμό των επιλογών, δηλαδή της κρίσης...

Περιμένω τοποθετήσεις και από άλλους που βρίσκονται σε σχέση M/s. Είτε Αφέντες, είτε σκλάβες. Σίγουρα δεν διατείνομαι ότι κατέχω το αλάθητο, ή ότι ο τρόπος που το αντιλαμβάνομαι προσωπικά είναι ο μοναδικός. Ούτε είπα ποτέ ότι ο Αφέντης είναι αλάθητος ή ότι λατρεύω μια εικόνα. Λατρεύω το σύνολο του σώματός του και του πνεύματός του και αυτό που είμαστε μαζί, ως δυναμικό σχήμα, μέσα στο M/s. Δεν λατρεύω κάτι ψεύτικο, δεν είμαι ηλίθια. Σας είπα, ο τύπος είναι καθίκι. Τί άλλο να πω;

Είναι περισσότερο ένα συναισθηματικό - ή μάλλον ένα conditioned, για να ακριβολογήσω - αποτέλεσμα της πορείας. Δεν πρόκειται για διανοητική προσέγγιση, ουδόλως, αν και θα μπορούσα να στηρίξω μία, κατόπιν εορτής. Δεν έγινε έτσι, όμως. Και δεν θα το κάνω. Και φυσικά έχεις δίκιο, ένα λάθος Του θα γκρέμιζε ένα οικοδόμημα φτιαγμένο πάνω στην κριτική αντίληψη ή στην ανάγκη μίας επαναλαμβανόμενης συναίνεσης, όπου το Υ καλείται να κρίνει. Αυτή η ιστορία, για μας έχει τελειώσει...Αν κάνει λάθος, απλά θα υποστούμε τις συνέπειες...όπως γίνεται με όλους τους ανθρώπους. Απλά για μας, κρίνει και επιλέγει Ένας.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: BDSM και Θεοπαίγνιο

Dora μου λαλίστατη και πολυγραφέστατη. Περιμέναμε ο Αφέντης μου και εγώ πολύ μεγαλύτερο σεντόνι. (χιουμοράκι).

Η κριτική σκέψη δεν μπορεί να σταματήσει να υπάρχει και αυτό νομίζω πως το γνωρίζεις. Για ενσκλάβωση μιλάμε όχι για άβουλες γίδες. Φυσικά και μπορείς και κατ εμέ έχεις και την υποχρέωση της κριτικής σκέψης απέναντι στον Αφέντη σου, αυτό που δεν υφίσταται είναι το δικάιωμα αντίδρασης και επιλογής. Αν αυτό υπήρχε όπως σωστά είπες θα μιλούσαμε για D/s.
Θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα για να καταλάβεις τι εννοώ και ίσως τελικά να μην διαφωνούμε. Ο Αφέντης σου κρατάει στα χέρια του την ζωή σου, το κορμί σου και ότι μπορεί να έχεις και δεν έχεις. Κάποια πράγματα από αυτά που κάνει ίσως να σε πονάνε ή να σου προκαλούν αηδία. Τα κάνεις γιατί τον λατρεύεις ή από την γνώση της ενσκλάβωσης σου και την ανυπαρξία των επιλογών σου γιατί αυτή είναι η επιλογή σου; Ποια από τα δύο θα συνεχίσει να υπάρχει όταν σταματήσεις να τον λατρεύεις τόσο πολύ για κάποιο λόγο; Ή όταν το σώμα αλλοιωθεί και αντικειμενικά δεν μπορεί πια να είναι αντικείμενο λατρείας. Ή όταν το μυαλό δεν είναι σε όλες τις καταστάσεις καθαρό και δυνατό και χρειάζεται την δικιά σου υποστήριξη; Παύεις τότε να είσαι σκλάβα γιατί σταμάτησες να λατρεύεις;

Εκεί έγκειται κατά την άποψή μου η συνειδητότητα των επιλογών και της ενσκλάβωσης. Η λατρεία όπως πολύ σωστά είπες είναι ένα συναίσθημα, όμως στην ενσκλάβωση σε οδηγεί η δύναμη της απόφασης σου και η συνειδητότητα της σκλαβιάς σου.

Όλα τα άλλα όπως προείπα θεωρώ πως είναι υγιή συναισθήματα κάθε σχέσης και απόρροια συμβίωσης και τριβής.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: BDSM και Θεοπαίγνιο

Συμφωνούμε όντως.  Σε γενικές γραμμές.

Στα επί μέρους, κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις - αν και μάλλον λόγω ιδιοσυγκρασίας...

Δεν μπορώ να κρίνω αυτό που δεν καταλαβαίνω. Ξέρει περισσότερα από μένα, στοχοθετεί καλύτερα και δεν έχει την υποχρέωση να μου δίνει λογαριασμό, ούτε να μου αναλύει τα μακροπρόσθεσμα σχέδιά του. Όσες φορές εναντιώθηκα στο παρελθόν, είχα πάντα άδικο. Έχω εγκαταλείψει την εναντίωση. Και άρα, πολύ καλά τα λες. Όμως, λέγοντας ότι την έχω εγκαταλείψει, δεν αναφέρομαι σε συνειδητή επιλογή από την πλευρά μου, αν και μπορώ να την δικαιολογήσω τώρα, αφού έτυχε να έχει δίκαιο και στο παρελθόν. Αλλά γίνεται αυτόματα σχεδόν, δεν το σκέφτομαι...Αμφιβάλλω δε, και μάλιστα έντονα, αν έχω και την υποχρέωση να σκέφτομαι πάνω σ' αυτά τα θέματα. Ελπίζω πως όχι. Δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο. Μου αρέσει να γράφω ιστορίες, να μαγειρεύω και να κάνω έρωτα. 

Τα κάνω επειδή στην πραγματικότητα δεν με πονά και δεν μου προκαλεί αηδία αυτό που θέλει να μου κάνει ή που θέλει να κάνω εγώ. Μου προκαλεί απόλαυση. Ότι κι αν είναι. Και πάλι, δεν ξέρω το γιατί. Εκεί έχει εκλείψει σχεδόν πλήρως η κρίση, ή μάλλον έχει εκλείψει η δική μου προτίμηση. Είναι σαν να έχω αδειάσει από τα δικά μου θέλω. Έχω μερικά δικά μου μικρούτσικα θέλω όταν είμαι μόνη. Θέλω μια τυρόπιτα ή να πάω σινεμά, τέτοια πράγματα. 

Η λατρεία απλά μας προέκυψε. Είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας και τρόπος λειτουργίας του σχήματος. Κάπως πρέπει να εκφραστεί. Αν είχα άλλον τρόπο, ίσως θα χρησιμοποιούσα αυτόν. Δεν ξέρω αν θα ήταν το ίδιο λειτουργικός. Πιστεύω πως όχι. Πιστεύω πως σε σχέση Μ/s η απόρριψη της λατρείας ως η πλέον κατάλληλη έκφραση του συναισθήματος θα ήταν σαν να σερβίρεις σούπα με πηρούνι...

Δεν ξέρω. Δέν έχω ιδέα τί γίνεται μετά. Αλλά γιατί να σταματήσει το σώμα να είναι αντικείμενο λατρείας; Ήδη αλλοιωμένο είναι, όπως και το δικό μου, λολ. Δεν τον λατρεύω επειδή είναι ωραίος, αλλά επειδή είναι ο Αφέντης. Όσον αφορά το εκπληκτικό πνεύμα του, είναι τμήμα των καθηκόντων μου να τον εμπνέω, ποικιλοτρόπως, καθώς και να επισημαίνω πράγματα που τυχόν του έχουν διαφύγει. Λατρεύω το πνεύμα του με τις ήδη υπάρχουσες αδυναμίες του, όπως την πεζότητα, χαρακτηριστικό των περισσότερων Κυρίαρχων. Το λατρεύω επειδή είναι το πνεύμα του Αφέντη, όχι επειδή είναι κάτι το εκπληκτικό. Είναι ανώτερο από το δικό μου, αλλά όχι στα επί μέρους. Είμαι για παράδειγμα πιο δημιουργική, αλλά τα κάνω σαλάτα στην οργάνωση. Οπότε θα έλεγα ότι η λατρεία είναι απλά απόρροια της σκλαβιάς και συνεχίζει όσο υφίσταται η σκλαβιά, η οποία, ιδανικά, λήγει με τον θάνατο του ενός (αν είναι αληθινή σκλαβιά και αν δεν υπάρξουν εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες).

Πολύ σωστά. Ακριβώς. Τα συναισθήματα είναι απόρροια, όχι η αιτία. Αλλά πώς προέκυψε η ενσκλάβωση; Εδώ σε θέλω. Εκεί είναι το κουμπί. Σίγουρα δεν ξεκίνησε από την λατρεία. Σίγουρα δεν ήταν μία λογική απόφαση, προϊόν διάνοιας. Δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα, "Α εκείνος εκεί, καλούτσικος μου φαίνεται. Ας γίνω σκλάβα του." Όποιος απαντήσει το ερώτημα αυτό, το "γιατί", έχει και την απάντηση σε όλα τα ερωτήματα: περί διαδικασίας ενσκλάβωσης, περί μόνιμου χαρακτήρα της ενσκλάβωσης και τέλος περί λατρευτικής συμπεριφοράς της slv.

Θεωρώ βέβαια, ότι το slavery, όσο προχωράει, απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την ανάγκη - ή την ικανότητα - της συνειδητότητας. Είναι κρίμα, εν μέρει, γιατί αγωνίστηκα πολύ να μάθω να αποφεύγω τους αυτοματισμούς (στο D/s). Εδώ όμως, δεν χρειάζεται αυτό πια. Αρκεί η σκλαβιά. Και μάλιστα, φοβούμαι πως όταν είμαι σε ιδιαίτερα slavish mode, οι αντιδράσεις μου δεν είναι πολύ πιο πολύπλοκες από τις αντιδράσεις που έχει ένα...μύδι. 

Πράγμα που κατά βάση, είναι ιδαίτερα απολαυστικό, και για τους δυο μας...

 

Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Δύσκολο να επεξηγήσεις κάποια πράγματα, δύσκολο να βάλεις σε λέξεις συναισθήματα.

Προσωπικά Τον Αφέντη μου Τον Λατρεύω.
Είμαι κατά καιρούς ερωτευμένη μαζί Του, Τον αγαπάω πάντα αλλά η Λατρεία προς το Άτομο του είναι μια σταθερά.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα είχα ανέβει Αθήνα και όταν Τον είδα να με πλησιάζει, άρχισα να τρέμω, ένιωσα μέσα μου να ανάβει ένα φως και ένιωθα από τον κάθε πόρο μου τη λάμψη να διαχέεται γύρω μου. Όλα ήταν φωτεινότερα, πιο λαμπρά. Κι αυτό συμβαίνει κάθε μα κάθε φορά που είμαστε μαζί, για όσο κι αν είμαστε μαζί, ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια.
Αυτό πιστεύω είναι ανάλογο της βαθιάς ευλάβειας, ή όπως το ονομάζω η νιρβάνα της σκλάβας.
Και παρέμεινα στη νιρβάνα για μέρες, ακόμα και μετά που επέστρεψα Κύπρο.
Όσο βρίσκομαι στη νιρβάνα μου, ας την ονομάσουμε deep slave mode, λειτουργώ όχι βάση της λογικής - οπότε οποιαδήποτε κριτική σκέψη αποκλείεται, το ίδιο και οποιαδήποτε αηδία- αλλά βάση ενστίκτου.

Στα 6+ χρόνια που είμαι ιδιοκτησία Του, πέρασα από πολλά στάδια.
Ανάμεσα σ αυτά κι από στάδια αντίδρασης κι αντίστασης...Ενίοτε και πολύ δυνατές αντιστάσεις/αντιδράσεις. Και δεν αποκλείω στο μέλλον να υπάρξουν κι άλλες.

Δεν έχω θεοποιήσει Τον Αφέντη μου. Δεν είμαι τυφλή στα ελαττώματα Του, στις αδυναμίες Του. Αλλά Τον λατρεύω ΜΕ αυτές.

Δεν Τον θεωρώ Τον Τελειότερο στον κόσμο, αλλά Τον θεωρώ Τον Τελειότερο για μένα. Και βέβαια όχι μόνο δεν Τον θεωρώ καθίκι, δεν μπορούν στο δικό μου μυαλό να αναδυθούν καν τέτοια επίθετα όταν αναφέρομαι Στον Αφέντη μου, αλλά Τον θεωρώ Έναν Έντιμο, Ευφυή, Αξιόλογο Άνθρωπο πέρα από όλα όσα Είναι ως Αφέντης. Και είμαι απέραντα τυχερή που ανήκω σ Αυτόν.

Και πιστεύω σ Αυτόν, όχι απλά επειδή εμπιστεύομαι το δικό μου ένστικτο, αλλά κι επειδή μέσα από τα χρόνια είχα αποδείξεις πως Ξέρει τι Κάνει κι όσες φορές δεν Ξέρει συνειδητά, το δικό Του πλέον ένστικτο Τον καθοδηγεί σωστά.

Λάθη και βέβαια γίνονται. Κανείς δεν είναι αλάθητος. Η πίστη/εμπιστοσύνη, δεν σε κάνει τυφλή στα λάθη, σε κάνει απλά ανεχτική σ αυτά και σίγουρη πως είναι σε θέση να τα Διορθώσει, αλλά και να Αναπτυχθεί χάρη σ αυτά.

Αυτές οι σκόρπιες σκέψεις από μένα,
και
Καλή μας Χρονιά  

 

Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Αφιερωμενο στο νηματοθέτη και σε αυτους που συμφωνουν μαζί του...

 

@lara[E-p], σε καταλαβαίνω απόλυτα και σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας κι εσύ αυτά τα τόσο προσωπικά συναισθήματα. Είναι πράγματι δύσκολο να τα εξηγήσει κανείς, ιδίως όταν τα πενιχρά μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας είναι λέξεις, που κουβαλούν πάνω τους χίλια δυο νοήματα, διαφορετικά για τον καθένα. Για παράδειγμα, όταν ακούω τη λέξη "έρωτα" εγώ έχω στο νου μου κάτι απεχθές και γλιτσιάρικο, ενώ μία σκλάβα προφανώς εννοεί την ζεστασιά και θαλπωρή που μας δίνει Αυτός που τον λαχταρά η ψυχή μας. Παρόλα αυτά, νομίζω πως καταλαβαινόμαστε, σε ένα πολύ ουσιαστικό επίπεδο. Και χαίρομαι πολύ γι αυτό.

Όσον αφορά τα περί καθικιού, θα πω δυο πράγματα για να κλείσω αυτή την ιστορία:

Το πρώτο είναι μία φράση από το Βιβλίο Κόλαση , του Κάρλο Φραμπέτι: «Η ηθική, η αισθητική, δεν είναι παρά μια άλγεβρα της επιθυμίας. Μια άλγεβρα, που πάντα θα διαθέτει, σε όλα της τα παραδείγματα, ανομολόγητες κακίες και καλοσύνες.» Με άλλα λόγια, δεν έχω χώρο στη ζωή μου για κάποιον που (πιστεύει ότι) είναι ικανός μόνο για καλοσύνες.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το "όμοιος ομοίω αεί πελάζει". Εάν ο Αφέντης σου είναι Έντιμος, Ευφυής, και Αξιόλογος, που δεν αμφιβάλλω ότι είναι, να ξέρεις ότι είσαι κι εσύ. Δεν γίνεται αλλιώς. Και η δική μου επιλογή, έχει να κάνει με το πόσο καθίκι είμαι εγώ. Χωρίς να παραβλέπω την εντιμότητα, την ευφυία και την αξία (Του). Και με αυτό, επιστρέφω στην φράση που παρέθεσα ανωτέρω.

Και φυσικά, ο κάθε Αφέντης βρίσκει την σκλάβα που του ταιριάζει. Και που του αξίζει. 

 

Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

Κατα την γνώμη μου (την οποία και εξέφρασα εικαστικά, άνωθεν...) μιά σκυλάδικη σύνθεση-ιδέα... ακόμα και αν ντυθεί εναν,
επιτιδευμένα καλαίσθητο, εκφραστικό μανδύα,
μπορεί να παραπλανήσει μόνο τους αδαείς...
Όλους αυτούς, τους ανειδίκευτους στην ΟΥΣΙΑ , 'ειδικούς'
που καλύπτουν αυτήν ακριβώς την αποσταση τους από τον ίδιο τους τον Ευατό,
με το ίδιο βαρετό και προβλεψιμο προκάλυμμα που συνήθως ειναι...,
ευφυιη και περίτεχνα διανοήματα...

Ένα ερώτημα που έχει ενδιαφέρον... ειναι το
'ποιο ειναι το ακριβές κίνητρο αυτών των τύπων'
Α)Είναι απλοί σαχλαμάρες, που δέχονται μια κοσμική νοητική ιεραρχία στην οποία, κάποιοι... ναι μεν... τους υπερβαίνουν, αλλά κατα κανόνα αυτοί υπερτερούν...

-(Και αυτό το 'ναι μεν' κρύβει πολύ γέλιο!!! αλλά δεν θα το αναλύσω τώρα)-
ή
Β) Είναι απλώς... καλοί 'Πωλητές' που πιστευουν οτι καμια προσπάθεια, δεν πάει χαμένη...
ή με απλά λόγια
'ακόμα και στην Έρημο αν πουλάς άμμο... κάποια μαλακισμένη θα βρεθεί να αγοράσει... '
οπότε όπως καταλαβαίνετε στη πραγματικότητα εντάσονται στην κατηγορία (Α)

Εάν συναντήσετε ποτέ, ένα τέτοιο θλιβερό άτομο,
(ελληνιστί... 'sad person')
που ζει χωρίς θεό Μέσα του, χωρίς Ψυχή ,χωρίς Αγάπη ,και...
δυστυχώς γι' αυτόν! χωρίς Θείο Έρωτα! ...
και παρόλα αυτά θελήσετε να τον βοηθήσετε,
μην προσπαθήσετε να το κάνετε, στο νοητικό 'γήπεδο'
που έχει αυτοεκπαιδευθεί να παίζει πολύ καλά...
Απλά τονίστε του οτι, ναι μεν ειναι καύλα για τον ΕΓΩΙΣΜΟ του, να πουλα άμμο στην Έρημο, σε όποιες μαλακισμένες ψηθούν να αγοράσουν...
αλλά πείτε του οτι
'ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΛΑΚΑΣ κάποιος που θα επιλέξει ΜΙΑ ΖΩΗ στην ΕΡΗΜΟ για μια ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ!, ΔΙΑΝΟΙΑΚΗ ΗΔΟΝΗ... '

Νηματοθέτη, ευχομαι Χρονια καλά με πνευματική άνοδο και εξέλιξη._

 

Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο

@ Christos...
Να λάβεις όμως υπόψιν σου ότι πολλοί είναι εξοικειωμένοι με την ερημιά και όχι με τη ζωή και τον έρωτα... Στην έρημο των αισθήσεων βρίσκουν παρηγόρια και κίνητρο να συνεχίσουν να υπάρχουν... Θλιβερό μεν υπαρκτό δε..

 

Μπα. Συνεχίζει το βιολί των κενών αντιδράσεων, άνευ επιχειρημάτων, περί κάποιας κατάστασης την οποία πολλοί βλέπουν εκ του μακρόθεν και απλώς αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν...

Προσωπικά με ευχαριστεί ο τρόπος που διάλεξα να σχετίζομαι με τον σημαντικό μου Άλλο, με γεμίζει και με κάνει ευτυχισμένη. Γιατί αυτό με εκφράζει, νιώθω αληθινή μέσα σ' αυτό, και όλα τα άλλα τα βλέπω σαν ψεύτικα και λίγα - και κατά πάσα πιθανότητα, είναι ψεύτικα και λίγα, για μένα, αν και ίσως όχι για τους άλλους. Και δεν με θλίβει διόλου που είμαι αυτό που είμαι, γιατί έχω την δύναμη να στηρίζω αυτό που πιστεύω και που έχω επιλέξει. Το χαίρομαι και το γουστάρω και το γλεντάω ειλικρινά.

 

Απάντηση: BDSM και Θεοπαίγνιο