BDSM και Σαδική θεώρηση της κυριαρχίας

Αν λοιπόν βγάλουμε τις περιπτώσεις της ψυχοπαθειας και ξεκινήσουμε με τη παραδοχή ότι μιλάμε για υγιη ψυχικά ατομα, η κυριαρχία υφίσταται οπως αναφερθηκε όταν ολοκληρωθεί η δράση της και μαλιστα χωρίς συναίνεση από τον κυριαρχουμενο.

Σύμφωνα με την αποψη αυτη καταλυεται όλη η θεωρία bdsm, καταλύονται τα πλαίσια, οι ονομαζόμενοι master, οι σουμπιτσες, οι τιμωρίες, τα manuals.
Το μόνο που μένει είναι ένα kinky ρολικο παιχνιδι με ιδιαίτερα φετίχ το οποίο για την ικανοποίηση των συμμετεχόντων μπορεί να ανέβει επίπεδα αναλόγως των εσωτερικών τους κινήτρων, πράγμα διόλου υποτιμητικό.

Ερώτηση: Για να φυγουμε απο τη γενική θεωρία κρατων, εθνών και γενικότερα επικυριαρχίας μέσω βιας, μιλώντας για ελεύθερα και σκεπτόμενα άτομα χωρίς υποτακτική προδιάθεση, ο εν δυνάμει κυριαρχουμενος θα κυριαρχηθει από κάποιον εντελώς άσχετο με τη δική του ιδιοσυγκρασία;
Μήπως τελικά ο χαρακτήρας και τα πιστεύω του, δίνουν τα εργαλεία στον Κυρίαρχο να δουλέψει και κάνουν την κυριαρχία πιο πιθανή; Ή ο εν δυνάμει Κυρίαρχος θα κυριαρχήσει no matter what;
Τέτοιο βαθμό αυτογνωσίας, μελετης και ταλέντου;

 

Γι αυτό και είπα "Από ένα βαθμό και πέρα" και δεν αφόρισα όλο το S/m

 

Μια παρατήρηση αν μου επιτρέπετε:

Ψυχοπάθεια δε συνεπάγεται απαραίτητα συναισθηματικό μπάχαλο, μπορεί να σημαίνει παντελής απουσία τύψεως/συναισθημάτων. Κοινώς ο ψυχοπαθής Σαδιστής μπορεί μια χαρά να έχει επίγνωση του τι κακό προκαλεί και όχι απλά να μη δίνει δεκάρα (γιατί του είναι αδύνατο να δώσει δεκάρα) αλλά τον εξιτάρει και από πάνω.

Προφανώς και δεν θα βάλω κάτω να ονομάσω ψυχοπαθείς όσους έχουν σαδική θεώρηση αλλά μπορεί να υπάρξει πραγματική Ελευθερία (με τη Σαδική της έννοια) σε μια συντεταγμένη και ευνομούμενη κοινωνία;

 

Ιδεατά ναι, αλλά πρακτικά όχι. Μην ξεχνάς ότι ο Κ (απεκδυμένος της ωμής βίας) κυριαρχεί δια της υπεροχής του. Πρακτικά αυτή μπορεί να γίνει περισσότερο αντιληπτή από άτομα της αυτής ή παραπλήσιας ιδιοσυγκρασίας. Ένας Κυρίαρχος απόλυτα "χαμαιλέον " περισσότερο αποτελεί μυθικό ήρωα παρά πραγματικό πρόσωπο...


και για το τέλος το σημαντικό:

Ή επαναξιολογούνται ή ερμηνεύονται σαφέστερα ή και απορρίπτονται ως περιττά ή και όλα μαζί... Το πως θα ενταχθεί η γνώση και η δομή και η επαγόμενη σκέψη επί μιας φιλοσοφικής θεώρησης στο πεδίο της δράσης, επαφίεται στη διανοητική δεινότητα, την εμπειρία, την καλλιέργεια και τα λοιπά χαρακτηριστικά εκάστου τινός.

 

Αυτή ήταν πάντοτε η μέγιστη διαφωνία μου με τον Dolmance (ναι και οι σαδικοί διαφωνούν μεταξύ τους). Κατά την δική μου άποψη η κοινωνική εμπέδωση του σαδισμού (ως αναζήτηση της απολύτου ελευθερίας) είναι ουτοπική. Αν η κατισχυτική διαδικασία λάβει χώρα στο κοινωνικό πεδίο, τότε θα έχουμε την λογική του highlander, στο τέλος μπορεί να μείνει μόνο ένας!! Αλλά και αυτό να συμβεί, αυτός ο ένας Κ για να διατηρήσει την κυριαρχία του επ όλων μοιραία θα συντάξει το προσωπικό του δίκαιο και κανονιστικό σύστημα δηλαδή θα αναιρέσει ο ίδιος τον αξιακό μηδενισμό που υπηρέτησε ως λιμπερτίνος, δια της δικής του Αρχής!

Συνεπώς, η σαδική θεώρηση δεν αποτελεί κοινωνική πρόταση (ή μη μόνον σε ότι άπτεται την αναρχία και όσους αυτή αφορά) αλλά μάλλον προσωπικό εργαλείο. Μην ξεχνάμε ότι ο Μαρκήσιος στον καιρό του αναγνωρίστηκε ως "διαφωτιστής" και δικαίως.

 

Ευχαριστώ, καλύφτηκα πλήρως!

 

Με το μπαρδόν, αλλά ούτε τον Μεταλιμπερτινισμό ξέρω ούτε τον Νεολιμπερτινισμό γνωρίζω, πολλώ δε μάλλον τον καρπό της συνεύρεσής τους.
Αν όμως το ζητούμενο της επόμενης πρότασής σου "...Τάσεις που αμφισβητούν την σχέση Κυριαρχίας υποταγής και αποδέχονται μόνο το μη συναινετικό Σαδισμό, απορίπτουν την υποταγή και τον μαζοχισμό...", θα ήθελες στο αντιλαμβανόμενο σου κατ' ελάχιστον να τον σηματοδοτούν, τότε αν ήμανε Λιμπερτινισμός θα τσακωνόμαστε.

Προσωπικώς δεν έχω καταφέρει να τις εντοπίσω τις ρημάδες τις τάσεις αυτές, μα τον Τουτάτη μα τον Μπελενό πότε αρθρώθηκε τέτοιος συντεταγμένος λόγος εδώ μέσα, θα κρύβονται καλά ως φαίνεται βεβάιως παίζει και να είμαι επιεικώς αδαής...

Αν βέβαια εννοείς τις κατά καιρούς γραφικότητες του στίλ "ο σαδιστής δολοφόνος με το μπουγατσομάχαιρο" ή "'σαράντα δυο εξισώσεις για το θείον" ως απειλές προγεφυρώματος από τις προβολές κάποιων διαταραχών, που όταν χτύπησε κουδούνι βγήκαν στο διάλειμμα κι είπαν δυο παπαριές στην αυλή -διασκεδάσαμε βρε παιδί μου- τι να πω..! Εγώ πάντως καλά πέρασα..!

___________
ΥΓ: Στα ...σχολεία γίνεται τση μουρλής ως φαίνεται.
Το κάθε παιδάκι γράφεται όπου του γουστάρει...
Αλλά άμα δεν μπορεί ο κυρ-διευθυντής του κάθε σχολειού να μην εγγράφει στο σχολείο παιδάκια που γι' αυτά υπάρχουν ειδικά σχολεία (παιδάκια που δεν ακούνε, δεν μιλάνε ή οτιδήποτε ανάλογο), και να ζητάει, ας πούμε, κι επιδότηση γιατί δεν έχει υποδομή για ανάγνωση Μπράιγ τι να πει κανείς..!

 

να ρωτήσω κι εγώ κάτι που δεν τα πολυπαίρνω τα γράμματα? ο σαδικός Κ, τι διαφορά έχει απ' τον άλλονε?

disclaimer: δεν τρολάρω

 

η θεμελιώδης παράκρουση αναφύεται όταν την θέση της παρατήρησης και της διαπίστωσης περί του πώς έχουν και πώς λειτουργούν τα πράγματα παίρνει η εξιδανίκευση περί του πώς «κανονικά θα έπρεπε» να έχουν τα πράγματα, πώς κατέβασε η γκλάβα μου οτι θα με βόλευε.
κατά την έννοια αυτήν θα με βόλευε (σωστότερα θα νόμιζα οτι θα με βόλευε) να μην αναγκεύομαι να αναπνέω οξυγόνο ή να πίνω νεράκι, να με θρέφει η «ακτινοβολία» του απροσδιόριστου «σύμπαντος». και άλλα αυτιστικά.
πριν το πάθει κανείς αυτό έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει οτι διασταυρώνονται ανάγκες και αναζητήσεις με λύσεις και επιβεβαιώσεις, σε περίπλοκα σχήματα, την περιπλοκότητα των οποίων, αν δυσκολεύεται να ακολουθήσει, αλλά ταυτόχρονα νοιώθει την πιεστική ανάγκη να ξεδιαλύνει, μπορεί να οδηγηθεί στην εξιδανικευτική και απλουστευτική παράκρουση. αν δεν οδηγηθεί, θα αρκεστεί στις διαπιστώσεις που καταφέρνει. χωρίς ανάγκη να τις δαιμονοποιεί.
η ερωτική συμπεριφορά, ως πηγαία και σύμφυτη με την ζωή, στις παραγωγικοστραφείς κοινωνίες ή αγέλες χρειάζεται να είναι ελεγχόμενη, αλλιώς πάπαλα η παραγωγικότητα. εξ αυτού είναι προσβλητικό και υποτιμητικό γιά τους δυσφορικούς να τους πιάνουν τον κώλο, αλλά αποδεκτό να τους πιάνουν απ' τον γιακά. είναι καθώς πρέπει και παραγωγικό.
αυτήν την αδιέξοδη παγιδούλα επεδίωξε ο τότε λιμπερτινος να καταδείξει. οτι τα πραγματα εχουν τη τάξη τους κι όχι την κατασκευασμένη τάξη της ακίνητης κοινωνικής διάρθρωσης στην εποχή του. δεν είναι πρωτόκολλα και ιδεασμοί τα πράγματα, είναι πράγματα.


καλά τα λέει, σε γενικές γραμμές, ο dolmance αλλά κανει ένα άλμα, στο κενό. αν «η επέκταση της Δύναμης είναι όρος ζωής και απώτερος στόχος της είναι η εξόντωση κάθε "ταυτότητας" διάφορης από εκείνην του Ισχυρού» τότε κάθε ζουμπουρλούδικος ταυρούλης θα εξόντωνε συνοπτικά κάθε αγελάδα και θα 'μενε με τα κέρατα στο χέρι (άντε, να πηδούσε τον αδερφό του). τέτοιους μαλάκες συναντήσαμε συχνά αλλά πεινάσαμε και τους φάγαμε. ο ταυρούλης ξέρει να χρησιμοποιεί τις αγελάδες του, που είναι διαφορετικές απ τον ίδιο, ακριβώς επειδή είναι διαφορετικές απ τον ίδιο, εξ εσωτερικού κινήτρου. και οι αγελαδίτσες ξέρουν εγγενώς, με εσωτερικό κριτήριο και κίνητρο, να τρίβονται στον δυνατό ταυρούλη. όσες αγελαδίτσες στερούνται εσωτερικού κινήτρου να αναγνωρίσουν τον δυνατό ταυρούλη, πέφτουν σε κατάθλιψη και όποιος πεινάει τις τρώει. την υπεροχή του ταυρούλη την αναγνωρίζουν όσες την αναζητούν, έχουν δεν έχουν ξαναδεί υπεροχή. όσο μακρυά ή κοντή κι αν είναι. κάθε ταυρούλης έχει από μία. και δεν είναι προνόμιο. είναι χαρακτηριστικό του.

 

Τα απόλυτα τα σκότωσε επισήμως με τα χέρια του και με την βούλα αυτός ο παλιάνθρωπος ο Ηράκλειτος 26 αιώνες πριν...
Η θανατική τους καταδίκη είχε γίνει λίγο νωρίτερα κάπου πιο ανατολικά...
"Φιλόσοφοι", σού λέει ο άλλος..!
(Και δεν εννοω τον Ηράκλειτο μέσα σε αυτούς)...

 

Η γαλατική ευγένεια στο εν λόγω νήμα, με ξεπερνάει...!

 

Ο Dolmance ομίλησε για συμπεριφορές κατ επιλογή έλλογων όντων, τις οποίες εσύ αντιιπαραβάλλεις με αυτές του ταύρου και των γελάδων. Αν κάποιος κάνει ένα άλμα στο λογικό κενό αυτός είσαι σαφέστατα εσύ...

Και μια και σου αρέσουν τα παραδείγματα του ζωικού βασιλείου, μία αγέλη 5 θηλυκών λεόντων σαφώς και θα αναγνωρίσει την υπεροχή εκείνου του αρσενικού που θα κατατροπώσει κάθε άλλο επίδοξο αρσενικό, και θα γονιμοποιηθεί εκ του Κυρίαρχου (βλέπε φυσική επιλογή). Εσύ πάλι επέλεξες να φέρεις ένα παράδειγμα οικόσιτων ζώων όπου δεν ισχύουν οι φυσικοί νόμοι και η γελάδα θα φάει τον πεούτσο όποιου ταύρου της κουβαλήσουν. Τυχαία έκανες στο μυαλό σου αυτή την αναλογία ή να εικάσω ότι θεωρείς το φόρουμ κάτι σαν φάρμα εκτροφής οικόσιτων;;