BDSM και Σαδική θεώρηση της κυριαρχίας

όσο μίλησε και ο υλισμός για ιδέες. προσωπικές αναγνώσεις, αυτεπίστροφες και πρωθύστερες δεν είναι αντικείμενο συζήτησης.

το φορουμ, βλέπω, έχει απ' όλα. χαρούμενες αγελάδες, δύστροπες μαϊμούδες, και περιορισμένες γατούλες.
αν τύχει κάποιος να μεγαλώσει στην αυλή του και να μη δει ποτέ τη σαβάνα, είναι δικαιολογημένο να μην ξέρει τι είναι η αγελάδα. να την ξέρει σαν καρικατούρα. να έχει εικόνες καρικατούρες.

 

Αυτά να πεις σε εκείνους που οραματίστηκαν ενόσω δεν έχεις φτερά να μπορείς να πετάξεις, να κινείσαι ταχύτατα με ρόδες, να έχεις κλιματισμό και να επιβιώνεις στα θερμότερα μέρη του πλανήτη και ότι άλλο η "παράκρουσή" τους δημιούργησε επειδή σκέφτηκαν πως είναι τα πράγματα και πως θα τους βόλευε να είναι... Και η μπούρδα έχει τα όριά της όπως και η άγνοια και η διαστρέβλωση λεγομένων.

Στην εποχή του ο Μαρκήσιος ήταν μέρος της "κατασκευασμένης τάξης" την οποία και χρησιμοποίησε κατά κόρον για κατισχυτικούς λόγους. By the way κάθε εποχή έχει την κατασκευασμένη τάξη της που ορίζει πως είναι τα πράγματα... Αν αυτή λοιπόν είναι η επιτομή του έργου του Sade κατά Tithon τότε είτε είσαι επαίσχυντα προχειρολόγος, είτε ουδέποτε κοπίασες στο παραμικρό να τον αναγνώσεις πολύ περισσότερο να τον αντιληφθείς... Σε κάθε περίπτωση καλύτερα να ασχολείσαι με το μικρόκοσμο του lifestyle σου (φρέσκος καθώς βλέπω ότι είσαι άλλωστε) είτε με την εκτροφή βοοειδών για τα οποία πλείστα όσα ως φαίνεται γνωρίζεις...

 

όχι οτι δεν με διασκεδάζουν οι φανατισμένοι, αλλά όλοι όσοι κατάφεραν κάτι, κατάφεραν αυτό που μπορούσαν, όχι αυτό που νόμιζε η γκλάβα τους οτι τους χρωστούσαν, και το κατάφεραν με αργά βήματα, ποτέ με επινοημένες διακηρύξεις και φούμαρα.

οι απλουστεύσεις είναι βολικές γιά τις χαμηλές στροφές.

 

Τώρα αντιλαμβάνομαι γιατί τις χρησιμοποιείς...

 

Κάτι σαν τα μυθεύματα του Gor με τις νομοτελειακές ενστικτώδεις εκτροφές.
Θα σου πρότεινα να κρατηθείς μακρυά από φιλοσοφικές κουλτουροθεωρήσεις, εγώ αναγκαστικώς ακαδημαϊκώς τις είχα φάει στη μάπα αλλά εδά έχω ρίξει μουτζίδι  

 

Το ταλέντο έχει χώρο σε αυτή τη θεώρηση; Δεν μπορώ να διαφωνήσω με το σκεπτικό πως όποιος ξέρει τι κάνει, πώς το κάνει και γιατί το κάνει έχει περισσότερες πιθανότητες να το κάνει σωστά ωστόσο ειδικά στο στο "χόμπυ" της κατίσχυσης υπάρχουν χαρισματικοί άνθρωποι που μπορούν πάντα να παίρνουν αυτό που θέλουν χωρίς να τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα τι τους κινεί και χωρίς τα κίνητρά τους να είναι συνειδητοποιημένα Σαδικά.

Αν στο τέλος της ημέρας το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει τι διαφορά έχει ο συνειδητοποιημένος από τον χαρισματικό αλλά μη συνειδητοποιημένο;

 

Νομίζω ότι το ζήτημα είναι λίγο πιο σύνθετο. Το ότι κάποιος μπορεί να γνωρίζει όλη τη θεωρία και πιθανόν και την πρακτική δεν τον καθιστά αυτομάτως επιτυχή στην κατίσχυση. Το "ταλέντο" όπως λες, στο δικό μου μυαλό το σύνολο της υπεροχής που μπορεί να διαθέτει είναι επίσης σημαντικό για την κατίσχυση, αλλά μπορεί να είναι πολύ λιγότερο αποδοτικό χωρίς την συνειδητότητα. Η γνώση και η συνειδητότητα επιπλέον έχουν να κάνουν με την Κυριαρχία που θα εμπεδωθεί μετά την κατίσχυση.
Συνεπώς, χαρισματικός και συνειδητοποιημένος είναι μάλλον ο σωστός συνδυασμός.

 

Σκόρπια...

Οι γελάδες και τα ταυριά ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν είναι δώρο-έκπληξη στον άνθρωπα από την φύση, με το που αποφάσισε να σκαρώσει κάποιον οικισμό δίπλα στα χωράφια που άρχισε να καλλιεργεί.
Δηλαδής δεν είπε η φύση "μιας και έμαθες να καλλιεργείς, ρε ανεπρόκοπα, τσάκω και γελάδια, να πίνεις κανά γάλα να στανιάρεις" και τσουπ βρέθηκε με γελάδια...
Ζούσαν κι αυτά τα ζωντανά όπως όλα τ' άλλα τα αγελαία ή μη πολύ πριν σκάσει μύτη ο άνθρωπας, έτσι όπως είναι σήμερα...
__________________________

Ο καρακιμπάρης dolmance "δεν κάνει κάποιο άλμα στο κενό"...
Παρουσιάζει τα του παχιού μαρκήσιου λεχθέντα, με όση ακρίβεια του επιτρέπει η εμβριθής μελέτη του έργου του.
(Τα ερμήνευσε με τον δικό του τρόπο όσο ζούσε)...
__________________________

Σήμερα γνωρίζουμε απολύτως πως δεν υπάρχει "απόλυτη νικηφόρα στρατηγική"
(το απολύτως γράφεται για διευκόλυνση της κατανάοησής του ως έννοια -πάρτε το ως τρολιά- έτσι για το οξύμωρον, ένα πράμα)...
Ο 18ος αιώνας ήταν η χαρά του ιδεαλισμού, του ιδεατού, του απόλυτου, του ελέω θεού και κάθε είδους μπαλαφάρας, που διευκόλυνε αυτό που λέμε "πολιτική επιβολή".
....
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
Υπό αυτήν την έννοια καλό είναι να αντιληφθούμε πως πολλοί "διαφωτιστές" ήταν δυνάμει δημόσιοι υπάλληλοι από την εποχή, που κάποια χρόνια πριν στους Ευγενείς προγόνους τους, ο Λουί Δεκατέσσερας τους έκοψε τα αρχιδάκια για να μη του ζαλίζουν τα δικά του εξαρθρώνοντας την δυνατότητά τους να διαχειρίζονται αποτελεσματικά τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους, άρα και την δυνατότητά τους να αμφισβητήσουν την δυναστεία, κουβαλώντας τους με το στανιό στο παλάτι για να τους ελέγχει, εξ ου και το "L' etat c'est moi", ρε τσόλια, τους είπε, και τους έκοψε κι ένα επίδομα για να μη σκούζουν.
Καταλαβαίνετε χοντρικά λοιπόν και μια από τις συνιστώσες παραγωγής του διαφωτισμού και τση "αστικής επανάστασης".
Τα ιδεαλιστοτέτοια κατάφεραν να μη πέσουν στο πάτωμα από το μπουνίδι που εισέπραξαν, γι' αυτό άλλωστε στο "Ισότης - Απλευθέρωσις - Αδελφότης" δεν προσετέθη η Δικαιοσύνη -ούτε καν τση πέρασε από το μυαλό- αυτή εκπορευόταν "ελέω", δεν μού γαμιούστι ρε τιποτάδες που μού θέτε κι εξασφάλιση..? Σιχτίρ..!
ΚΛΕΙΝΕΙ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
...
Τα ιδεαλιστοτέτοια εκφράστηκαν με τσαμπουκά από τον Bakon (κατσίφλωρας ο πλέον τσαμπουκοσφάχτης της ιστορίας μπροστά του) και κουμπώθηκε πάνω του ένα κουστουμάκι Καρτεσιανό μούρλια, γι' αυτό κι ακόμα ζουν και στις μέρες μας, ένεκα γαμώ τα ντεσέν, κιέτς...

____________________________

Η σαδική θεώρηση περικαλώ να εκληφθεί ως απόπειρα για συνολική αντίληψη των πραγμάτων και μπάστα ως εκεί.
Μαγκιά της και μπράβο της, το κρατάμε ως σκεπτικό, αλλά ο 18ος αιώνας απέχει καμιά 250αριά χρόνια, προσωπικά δεν μ' αρέσουν τα ρουστίκ, ένα πράμα...
Μην το γαμάμε το θέμα διγιότι θα το γυρίσουμε στο μεταμοντέρνο τσάμικο, εμένα αραιά και πού με πονάει η μέση μου...

_____________________________

Ο σαδικός κυριαρχικός, αν μη τι άλλο, έχει στρώσει κώλο να ξεστραβωθεί όσο μπορεί κι όσο αντέχει και ως εκ τούτου αντιδιαστέλλεται απέ τον κυριαρχικόνανε με δερμάτινο συνολάκι σινιέ, με μανικετόκουμπα στις μανσέτες και αντιληπτικό ορίζοντα κρι-κρι που το σουτάρανε σε λαβύρινθο να το φάει ο Μινώταυρος, αρκεί, καλοχώνευτο, αν και αμφιβάλω...
ΕΔΙΤ: Το σαδικός εν προκειμένω πα να πει το ξεστράβωμα τοτάλ και με λιπαρά και άνευ και μ' απ' όλα και χωρίς ...τίποτας.

_____________________________

Τελών εν ηρεμία και ψυχραιμία αποστέλω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στην μαχόμενη έκφραση, συνιστώ νηφαλιότητα και γαλήνη, ζητούμενα άλλωστε της όποιας σαδικότητας...
Ταύτα και μένω...

 

Τον Μαρκησιο, γιατι τονε χωσανε μεσα ? Επειδη ηταν επαναστατης ?

Και αφου οι επαναστατες τον ριξανε το βασιλια, γιατι δεν τον εβγαλανε αλλα τονε χωσανε ακομα πιο μεσα ? Επειδη ητανε Μαρκησιος ?

Θα αποφασισουμε καμια ωρα ?

 

Θεωρώ ότι αυτό ναι θα μπορούσε να γίνει αν βρεθούν δύο ενήλικες που θα έχουν την ίδια οπτική επι του θέματος. Και που θα τη διατηρήσουν ες αει, ειδικά ο "αποδεκτης" προκειμένου να μην καταφερθει νομικά εναντίον του πραττοντος.

Το ερώτημα βέβαια για μένα είναι "μια υποταγή που γίνεται με βαθμό ελευθερίας περίπου όσο έχεις αν θα τρέξεις στο wc αν φας ένα κεσεδάκι χαλασμένο γιαούρτι, τι αξία έχει; Τι διάρκεια; Τι δείχνει αυτό για οποιον θέλει να λάβει μια τετοια υποταγή; Να λαμβάνει μόνον τέτοιες υποταγες και δη από ιδεολογία;".

Καθένας αξιολογεί και ιεραρχεί. Εξ αυτών απαντά και πορευεται και επιλέγει και τον επιλέγουν στη ζωή του.

 

Ειδικα για τον Μαρκησιο, υπαρχει μια αλλοκοτη "μαθημτικη" εξισωση.

Ειμαι Αριστερος/η - Προοδευτικος/η, ενα Εργο του Μαρκησιου εγινε "αντιφασιστικη ταινια", αρα στην γωνια βρεχει αφου ενας αλλος δικος μας ειπε οτι ειναι επαναστατης.

Εξιωση με πολλαπλους αγνωστους. Εχει απειρες λυσεις. Οταν δεν λυνεται, οι περισσοτερες απο τις λυσεις δεν ειναι καν "πραγματικοι" αριθμοι.

Απλο. Ξεκαβαλαμε οταν φτασουμε σε μια ηλικια, και λεμε τα συκα συκα, εφ οσον τα βλεπουμε.

Υ.γ. Τον κροκοδειλο, που ειναι οχτρος και τρωει τον οχτρο μου, αρα φιλος, τον αφησα απ εξω, θα κανει τα πραγματα ακομα πιο πολυπλοκα.