BDSM και Σαδική θεώρηση της κυριαρχίας

Άποψή μου είναι πως έρωτας χωρίς μια γερή δόση κυνισμού ισοδυναμεί με συνταγή για καταστροφή. But that's me  

 

Το θέμα είναι τα τι, πώς, πού, πότε και γιατί θα το κάνεις, αυτό που μπορείς να κάνεις, θα συμπλήρωνα...

 

Αγαπητέ AlexanderV,
μερικές σκέψεις και σχόλια σε όσα παρέθεσες.

Η κατίσχυτική δράση και η εξ αυτής επικυριαρχία, προφανώς δεν διαθέτουν χρονικό περιορισμό, ούτε για τον Homo, ούτε για κάθε άλλο έμβιο. Η διαφοροποίηση βρίσκεται στο ότι ο άνθρωπος ανέπτυξε λογική και συνείδηση (με την έννοια της αυτο αντίληψης της θέσης του στον κόσμο που τον περιβάλλει) κι επιπλέον μπόρεσε να μάθει και να γνωρίσει (σε διαφορετικό βαθμό κάθε εποχή) το περιβάλλον του. Αποτέλεσμα του γεγονότος, η επικυριαρχική δράση των ανθρώπων να βασίζεται σε επιλογή και να είναι σε μεγάλο βαθμό συνειδητή, σε αντίθεση με την αντίστοιχη δράση του λιονταριού, του πεύκου και του μύκητα, που οι επικυριαρχικές στρατηγικές τους βρίσκονται απολύτως ορισμένες στη βιολογική τους οργάνωση και δράση. Όσο ανεβαίνουμε στην κλίμακα της νοημοσύνης των ειδών, τόσο περισσότερο περιμένουμε οι δράσεις τους προς επιβίωση να εμπεριέχουν περισσότερη συνειδητότητα κι επιλογή.

O Genghis Khan και διάφορα άλλα κυριαρχικά καλόπαιδα που επεκτάθηκαν ακριβώς προς αναζήτηση πόρων δεν θα συμφωνούσαν μαζί σας.

Ωστόσο γνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη υποκατάσταση πληθυσμών στην Βαλκανική και στον Ελλαδικό χώρο έγινε με το πέρασμα από την εποχή του χαλκού στην εποχή του σιδήρου, ακριβώς γιατί τα σιδερένια όπλα είναι πολύ καλύτερα από τα χάλκινα... Και το σιδερένιο υνί βεβαίως είναι καλύτερο και πιο αποδοτικό από το χάλκινο, κι αυτό εξυπηρέτησε κατόπιν τους κατισχυμένους στην παραγωγή τους μια κι έπρεπε πλέον να ταΐζουν και τους κυρίαρχους τους (βλέπε πχ είλωτες στην αρχαία Σπάρτη)...
Ουδέποτε ισχυρίστηκα ότι οι εμπλεκόμενοι σε μία επινόηση ή πολύ περισσότερο στην τεχνολογική πρόοδο και την επιστήμη είχαν ως κύριο μέλημά τους και βασικό τους πρόταγμα την κατίσχυση επί των άλλων. Ωστόσο κάποιοι μπορεί να λειτουργούσαν κατά παραγγελία προς αυτή την κατεύθυνση. Κλασσικότατο παράδειγμα ο Φριτς Χάμπερ, ο άνθρωπος που τιμήθηκε το 1918 με το Nobel Χημείας, γιατί κατάφερε να απομονώσει σε παραγωγική κλίμακα το αέριο άζωτο ανοίγοντας το δρόμο για την παρασκευή λιπασμάτων. Με την εργασία του αυτή απέτρεψε την πείνα, που επαπειλούσε την Ευρώπη λόγο υπερπληθυσμού. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος (που ήταν ευεργέτης της ανθρωπότητας), κατά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο ΄δεχτηκε κατ εντολή του Κάιζερ να παρασκευάσει τα πρώτα χημικά όπλα!!! Η ιδέα της Νίκης και της Κυριαρχίας του γερμανικού έθνους (μολονότι ο ίδιος εβραϊκής καταγωγής) βάρυνε μάλλον περισσότερο στη συνείδησή του...
Αλλά η κατίσχυση είναι πολλές φορές και άμεσο ζητούμενο των επιστημόνων στην "μάχη" τους με τη φύση. Κάθε φάρμακο που σε θεραπεύει από μία νόσο που θα σε σκότωνε είναι μέσο Κυριαρχίας έναντι του εχθρικού προς τη ζωή περιβάλλοντός σου, Το αντιβιοτικό που σκοτώνει το βακτήριο, που θα σε οδηγούσε στο θάνατο από σηψαιμία, είναι κατισχυτικό μέσο, κι εσύ κυριαρχείς δια αυτού στο βακτήριο... Με τον τρόπο αυτό έχουμε φτάσει τα 7 και πλέον δισεκ/ρια ανθρώπων στον πλανήτη!! Αυτό, όση εφευρετικότητα και αν επιδείξουμε ως είδος, μοιραία θα οδηγήσει σε έλλειψη πόρων και θα γεννήσει νέες κατισχυτικές διαδικασίες που βεβαίως θα μειώσουν και τον ολικό πληθυσμό...

Ειλικρινά θα ήθελα να συμφωνήσω με το παραπάνω και να το δω να συμβαίνει, αλλά για λόγους που εξήγησα και πιο πάνω είμαι μάλλον απαισιόδοξος.
Φοβάμαι ότι η κατίσχυση από αναγκαιότητα δεν είναι η μόνη που πρέπει να μας προβληματίζει. Ίσως ο μεγάλος Khan να έφτιαξε μια αυτοκρατορία για να φάνε τα ζωντανά του και ο λαός του σαλάτα,(αν δεχτούμε ότι ήταν απολύτως εξ ανάγκης ορμώμενος) όμως το μέγιστο μέρος των κατισχύσεων διαχρονικά καταγράφεται με κίνητρο την πλεονεξία, τον πλουτισμό. Η αποικιοκρατία αποτελεί το πιο προφανές παράδειγμα αυτής της κατισχυτικής επιλογής.

 

Προφανώς και δεν κατάλαβες τι εννοώ... Ρώτα με δεν κακό!

Η φιλοσοφία μας βοηθάει να κατανοησουμε τη ζωή, τις αποφάσεις που παίρνουμε και κυρίως το γιατί τις παίρνουμε. Μια κυριολεκτικη απόδοση της φιλοσοφίας σε πρακτικό επίπεδο καταλυει την ίδια την έννοια. Γιαυτό έχουμε καταλήξει να μιλάμε για την φιλοσοφία του καφέ, της πατάτας και όλα αυτά τα cute πραγματάκια !

Και για να επανέλθω στον Πλάτωνα. Η πολιτεία του ήταν από τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά έργα (κατ'εμε) που έχουν γραφτεί ποτέ. Όταν όμως πήγε να εφαρμοσει την πολιτεία αυτή που φανταστηκε... Twice κιόλας όχι μόνο πήρε μπάλες αλλά κοντεψε να τον φάνε και λάχανο!

Για τα υπόλοιπα υπάρχει και το Google.

 

Κακό και να θες δεν μπορεί να είναι. Περιττό σίγουρα.

Όταν κανείς υπερπροσπαθεί για το έξυπνο, καταλήγει πάντα σε εξυπνάδες. Η υπερπροσπάθεια σαν πράξη γενικά, δεν είναι έξυπνη.
Για τις εφαρμογές του έργου του Πλάτωνα, υπάρχει το google.

Κατά τα άλλα συντάσσομαι με την υπογραφή σου.

 

Μμμμμ...
Δεν θα πλατειάσω ούτε θα εξηγήσω, ποιος γράφει καλοκαιριάτικο...
Απλώς, το πολιτικό αφήγημα της ιστορίας, δεν έχει καμιά σχέση με την ακαδημαϊκη ιστορία, είναι απλώς μια εξιστόρηση κατά το δοκούν του αφηγητή, με όλα τα συμπαρομαρτούντα καρυκεύματα, γενικεύσεις, αχρονικούς συσχετισμούς και a posteriori ερμηνείες εν είδει αυτοεκπληρουμένων προφητειών, για να βγεί η πασιέντζα a la verite de (παρακαλώ συμπληρώσατε)...

 

Ναι και εμενα μια μερα, μου είχε πει οτι θα με παντρευτεί αλλα δεν το είχα παρει σοβαρά.

 

Χάλια τα νεύρα σου ε;

Καμία υπερπροσπαθεια, απλώς έχω διαβάσει πολύ Πλάτωνα και συνήθως εκφράζω την άποψή μου για πράγματα που θεωρώ ότι σε κάποιο -έστω- βαθμό κατέχω. Δυστυχώς δεν κάνουν όλοι το ίδιο αλλά τι να κάνουμε, that's life.

Πηκες στην ζωή μου δεν γουστάρω να ανταλλασσω και κομιλφο προσβολιτσες. Εν ολίγοις, εάν έχεις κάτι ουσιαστικό να πεις επί του θέματος ξέρεις που να βρεις.

 

Μικρή ανακρίβεια, ο Ζυλ ντε Ραι δεν λυντσαρίστηκε από χωρικούς, δικάστηκε από εκκλησιαστικό δικαστήριο και απαγχονίστηκε. Η ενοχή του αμφισβητείται από σύγχρονους ιστορικούς.

 

Πράγματι δε θα συμφωνούσαν μαζί μου, ούτε κι εγώ θα συμφωνούσα μαζί μου αν ζούσα εκείνη την περίοδο. Θα ακόνιζα το σπαθί μου ως Ευρωπαίος ετοιμάζοντας να τον αντιμετωπίσω. Αυτό δε θα άλλαζε επ' ουδενί το γεγονός ότι θα ήμουν ένα ελάχιστο κομμάτι μίας εξελικτικής διαδικασίας που σταδιακά θα περιόριζε ή θα μετουσίωνε τη βίαιη ορμή ως μέσο έκφρασης της κατίσχυσης. Μία διαδικασία που θα οδηγούσε σταδιακά στο να μην είναι ξεκάθαρο ποιος κρατάει πραγματικά τα ηνία μίας κοινωνίας, αλλά να μιλάμε για αλληλεπίδραση ομάδων ισχύος, σύγκρουση ομάδων ισχύος, μεμονωμένων παραγόντων ισχύος, λόμπι, επιστημονικές ομάδες, κτλ.

Αγαπητέ μου, αυτό είναι ένα έξοχο παράδειγμα του τεχνάσματος retorsio argumenti... Είναι συνειδητή εφαρμογή ή αντανακλαστική?

Άσχετο με τη συζήτηση: ο Χάμπερ τελικά διώχτηκε από την ίδια τη χώρα την οποία υπηρέτησε, όταν ανέβηκαν στην εξουσία οι ναζήδες! Μυθιστορηματική εξισορρόπηση...
Ως προς το θέμα μας, και άλλα τόσα παραδείγματα επιστημόνων που δε δέχτηκαν να συνεργαστούν για την εφαρμογή από κάποια πολιτική εξουσία μέσων κατίσχυσης. Κλισέ παράδειγμα ο Einstein.

Το ότι ετέθη σε εισαγωγικά με προδιαθέτει θετικά στο να σκεφτώ ότι συμφωνούμε εδώ πως ο άνθρωπος δεν αντιδιαστέλλεται προς τη φύση, μαχόμενός την, αλλά είναι και ο ίδιος έκφραση της φύσης, αποτελούμενος από τα ίδια βασικά συστατικά (σε διαφορετικές ποσοστώσεις και σχέσεις μερών κατά συγκριτική περίπτωση βεβαίως) με την υπόλοιπη υλο-ενεργειακή κατάσταση που χαρακτηρίζουμε φύση.
Και πράγματι παλεύουμε και επεκτεινόμαστε και σκοτώνουμε και υποτασσόμαστε και είμαστε άπληστοι και όλα τα συναφή. Επιλέγουμε, όμως, να μην το κάνουμε. Μέσα από δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης της ύλης από άβια σε έμβια και μέχρι εμάς κερδίσαμε το δικαίωμα της επιλογής ή έστω της αληθοφανούς ψευδαίσθησης της επιλογής. Και πράγματι εδώ συμφωνούμε.

Για κάθε παράδειγμα άκριτης κατίσχυσης δύναται στην καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου να αντιδιασταλεί ένα παράδειγμα αυτοπεριορισμού. Και επαναλαμβάνω όχι από αντίληψη του "δε με παίρνει τώρα¨ χτυπάω αργότερα και με άλλους τρόπους", αλλά από συνειδητή (όπως έχω γράψει και σε άλλα μηνύματα, ό,τι συνεπάγεται η έννοια της συνειδητότητας, ντετερμινιστικής ή μη) τοποθέτηση ορίων στην ενστικτώδη κατισχυτική του ορμή.

Αντιλαμβάνομαι την απαισιοδοξία σας και έχει γερό έρεισμα: την ίδια την ανθρώπινη ιστορία. Μα δεν το καταλάβατε πως σοβεί μία μάχη εδώ και αιώνες? Ανάμεσα σε εκείνους που θέλουν να αφήνουν την κατισχυτική τους ορμή ελεύθερη αποδίδοντάς την στη φυσικότητα του ενστίκτου και σε εκείνους που προσπαθούν να πείσουν τους ανθρώπους πως μπορούμε να μετουσιώσουμε την κατισχυτική δράση σε κάτι πιο εξελικτικά φιλικό για το είδος μας και την υπόλοιπη πλάση. Οι δεύτεροι συνήθως μαρτυρούν ή θυσιάζονται ή πεθαίνουν μόνοι τους στην αφάνεια. Οι πρώτοι γίνονται βασιλείς, πασάδες, στρατηγοί, παρατρεχάμενοι αυλικοί, άχρηστοι πολιτικοί, παιδαριώδεις CEO's, διαμορφωτές άποψης δημοσιογράφοι και εκατομμύρια εκατομμυρίων δουλάκια και ακόλουθοι/οπαδοί τους. Πόσο πιο δυνατοί είναι, όμως, οι δεύτεροι που όντες συντριπτικά πιο λίγοι και ξέροντας ότι δε θα κερδίσουν τίποτα, συνεχίζουν διαχρονικά την προσπάθειά τους και καταφέρνουν σιγά σιγά να μπολιάζουν την ανθρωπότητα, γενιά με γενιά, με έννοιες και αντιλήψεις που κάποτε δε θα μπορούσε να τις εκφέρει καν η γλώσσα της, πολλώ δε μάλλον να τις εμπεδώσει?

Πάντα απόλαυση να ανταλλάζω απόψεις.

 

Και εξακολουθουν οι ασυναρτησίες.
Δεν εμπλέκομαι συναισθηματικά με γραμματοσειρές για να έχω "νεύρα" και δεν με ενδιαφέρει "τι γουστάρεις ".
Σχολίασα επί του θέματος, όπως ακριβώς σου αρμόζει.