BDSM και Ψυχοθεραπεια

1. Να ρωτήσετε την "αναλύτρια" σας τι διαφορά έχει η ψυχική νόσος (ψυχασθένεια) από το ψυχολογικό πρόβλημα;
2. Θα μπορούσε η "αναλύτρια" σας να διαγνώσει μια διπολική διαταραχή και πώς θα την αντιμετώπιζε;
3. Αν την αντιμετώπιζε μόνη της, σαν ψυχολογικό πρόβλημα, θα ήταν ποινικό αδίκημα η πράξη της;

 

Για τις δύσκολες περιπτώσεις πάντα υπάρχει και ο "εξορκισμός"
Δε'ν'κακό!

 

Εγώ πάντως δεν είμαι υπέρ της λογικής " όλοι θα έπρεπε να κάνουν ψυχοθεραπεία "
Και προσωπικά δεν με αφορά ούτε θα ήθελα να κάνω, όχι επειδή δεν θέλω να πουν " κάνει ψυχοθεραπεία" αλλά επειδή πραγματικά θεωρώ ότι δεν θα με βοηθήσει σε τίποτα. Μόνο θα με κάνει να υπέρ αναλύω και να γυρίζω γύρω γύρω από θέματα που ήδη γνωρίζω.

Καλώς η κακώς σε κάποιους ανθρώπους δεν είναι η γνώση των θέματων που τους λείπει, είναι απλά η δύναμη to get over it, and just live.
Και αυτό δεν στο περνάει κανείς στο κεφαλάκι όσο και να στο αναλύσει.

Γνώμη μου. Για μένα.

 

Χαίρομαι ειλικρινά, να κάνω του ανθρώπους χαρούμενους.

 

"Αλτρουιστής" παρακαλώ  

 

@οφηλία,
Κάθε γνώμη είναι σεβαστή. Ωστόσο δεν είσθε σε θέση να γνωρίζετε αν θα σας βοηθούσε ή όχι σε τίποτα χωρίς να έχετε επιχειρήσει να το δοκιμάσετε. Απλώς πιθανολογείτε. Βέβαια εαν το επιχειρούσατε μόνο για δείτε αν έχει αποτέλεσμα ναι θα ήταν πιθανόν να μην πετύχει.
Καταλαβαίνω αυτό που λέτε περί υπερ ανάλυσης και περιστροφής γύρω από θέματα που ήδη γνωρίζετε. Θα θέσω ένα παράδειγμα και παρακαλώ συγχωρέστε μου αν δεν το κάνω και με τον καλύτερο τρόπο. Ελπίζω να καταφέρω να γίνει αντιληπτό αυτο που θέλω να πω.

Στην παιδική μου ηλικία όταν μου έλεγε ο πατέρας μου κάποια πράγματα που για τους χ λόγους δεν ήθελα να αποδεχθώ και ανεξάρτητα από το αν είχε δίκιο ή όχι γιατί δεν εξετάζουμε αυτό τη δεδομένη στιγμή, υπερανέλυα μέσα μου κάθε τι που έλεγε. Στριφογυρνούσα γύρω γϋρω και ενω πραγματικά οι λύσεις ήταν μπροστά στα μάτια μου εγώ έμενα άπραγη γιατί μου έλειπε το θάρρος. Το θάρρος να αντιμετωπίσω όχι τον ίδιο μόνο αλλά την αλήθεια και τον ίδιο μου το εαυτό και μετά όλους τους άλλους.

@to all
H ψυχοθεραπεία για μένα συνδέεται άμεσα με την αλλαγή και η αλλαγή προυποθέτει αποδόμηση από ήδη υπάρχουσες καταστάσεις και αντιλλήψεις. Επίσης πρίν απο αυτό συνδέεται με την διαχείρηση.
Για τις ακρότητες περί λοβοτομών και λοιπών εξυπναδικίστικων η ψυχοθεραπεία δεν έχει στόχο να με "αναγκάσει" να σκέφτομαι και λειτουργώ αυτιστικά αλλά έχει στόχο να με μάθει να διαχειρίζομαι τις καταστάσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για μένα αλλά και τους άλλους .

 

Μερικές φορές, μην σοκαριστείτε, ξέρουμε εμείς καλύτερα τι χρειαζόμαστε εμείς, και όχι οι άλλοι. Άσχετα αν το τολμάμε η όχι

Άρα να με μάθει ένας άλλος, να διαχειρίζομαι καταστάσεις με βάση το πώς θα διαχειριζόταν αυτός ; Η θα μπει στην θέση μου;
Και ποτέ θα καταφέρει να μπει στην θέση μου και τι εικόνα θα έχει για αυτή τη θέση; Με βάση τι του λέω , τι του παρουσιάζω κτλ κτλ ... Τελοσπαντων. .. δεν θέλω να το αναλύσω γιατί για μερικούς ανθρώπους δουλεύει. Για εμένα όχι.

 

Έχω δοκιμάσει δύο φορές στη ζωή μου να μιλήσω σε ψυχολόγο. Δεν τα κατάφερα. Ίσως να μην ήμουν εγώ έτοιμη; Ίσως να μην πέτυχα τη σωστή χημεία με τον σωστό άνθρωπο; Δεν ξέρω. Πολύ κοντινά μου άτομα με χρόνια ψυχανάλυσης και ψυχοθεραπείας δεν ξέρω τελικά αν λύσανε και κάτι. Πιο πολύ τους έβλεπα εξαρτημένους από τις συνεδρίες και καθόλου δεν μου άρεσε αυτό.
Όταν αρρώστησα και το συνειδητοποίησα ότι αρρώστησα , απευθύνθηκα σε ψυχίατρο ο οποίος με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή με οδηγησε άμεσα έξω από τα σκοτάδια του τούνελ μου χωρίς να χρειαστεί να επαναφέρω, συζητήσω, αναλυσω κάθε τραύμα της παιδικής μου ηλικιας. Σε αυτό ναι πιστεύω. Γιατί βίωσα η ίδια τα αποτελέσματα.
Για την ψυχοθεραπεια και τον τρόπο που πλασάρεται τα τελευταία χρόνια διατηρώ τις επιφυλάξεις μου.

 

Τιποτα πιο παρεξηγημενο στην ελλαδα οσο η ψυχοθεραπεια και ο ψυχολογος. Οχι, δεν πρεπει να εισαι τρελλος για να παρακολουθησεις συνεδριες με καποιον ψυχολογο. Το μεγαλυτερο λαθος ειναι πως οποιος απευθύνεται σε καποιον ψυχολογο ειναι πως περιμενει να του δωσει λυσεις σαν "ειδικος" που ειναι. Λυσεις ο ψυχολογος δεν δινει, σε βοηθαει να τις βρεις μονος σου. Αυτο μπορει να παρει λιγο εως αρκετοοοοο καιρο. Ο ψυχολογος με τον ψυχίατρο ειναι 2 διαφορετικα πραγματα και καλο ειναι να μην τα συγχέουμε . Αλλη δουλεια κανει ο ενας αλλη δουλεια ο αλλος.
Στο παρελθον εννιωσα οτι χρειαζομουν να επισκεφθώ ενα ψυχολογο και το εκανα 2 φορες με αρκετα χρονια διαφορα η μια φορα απο την αλλη. Δεν ξερω αν με βοηθησε και στις 2 περιπτώσεις αλλα οταν πλεον δεν εβρισκα λογο να πηγαινω απλα το διέκοψα. Αυτο που ειναι σιγουρο ειναι πως αν ενας ψυχολογος διαπιστωσει οτι καποιος χρειάζεται περεταίρω βοηθεια θα τον συμβουλεψει να το κανει. Κυριο γνωρισμα καποιου που χρειάζεται περεταίρω βοηθεια απο καποιον ψυχολογο ειναι πως ειναι σιγουρος οτι δεν την χρειάζεται !!!