BDSM και Ψυχοθεραπεια

Ευχαρίστως να σας πω γιατί ασχολήθηκα εγώ, και πιστέψτε με, δεν έχω το παραμικρό θέμα μαζί σας. Ασχολήθηκα επειδή η πρότασή σας ήταν αξιακά φορτισμένη στο πρώτο της μέρος, κάτι που οι επαγγελματίες της ψυχικής υγείας αποφεύγουν αλλά κυρίως επειδή στην ελληνική κοινωνία έχουμε ορισμένα προβλήματα όσον αφορά την σύναψή μας με την αγορά, τα οποία καταλήγουν στο να ενδοβάλουμε από νωρίς μια μέτρια προς κακή αυτοεικόνα και να αναπτύσσουμε όλοι ή σχεδόν όλοι συμπεριφορές από ελαφρά αυτοκαταστροφικές και αυτουπονομευτικές ως μόνον αμυντικές. Αυτό όμως δεν λύνεται με ατομική, υποχρεωτική ψυχοθεραπεία αλλά με αλλαγές καθημερινών συμπεριφορών των θεσμών προς εμάς συνεπεία αλλαγών παραδείγματος για όλους μας.
Η ψυχανάλυση είναι βασικό μέσο ψυχοθεραπείας αν και ενδεχομένως όχι το μόνο και μου είναι κάπως οικείο, γι αυτό μίλησα για ψυχανάλυση. Η συμβουλευτική ψυχολογία δεν είναι ψυχοθεραπεία.

 

ένα ποσοστό επαγγελματιών του κλάδου είναι ευνοϊκά διακείμενο στην ιδέα της καθολικοτητας της αναγκαιότητας, για ποικίλους και προφανείς λόγους. η ιδέα της υποχρεωτικοτητας προσφυγής σε πνευματικό δεν είναι καθόλου καινούρια.
αν ο «πνευματικός σύμβουλος» λειτουργήσει με χειριστικό σχολαστικισμό ή ελαστικότερα, εξαρτάται απ τους εμπλεκόμενους κι από άλλους παράγοντες.

 

Αφού ειπες αυτό που πιστεύεις ...γιατί αυτοαναιρεισαι λέγοντας ότι "υπερεβαλλες"?

Μεσα σε 4 γραμμες, λες αντιδιαμετρικα πραγματα.

Πως περιμένεις να μη σχολιάζονται το λεγόμενα σου?

 

χωρίς να ορίζει ως ασθένεια την «έλλειψη» αυτής της ευέλικτης περιγραφής της «πλήρους» υγείας.

ο υποκειμενισμός της ευεξίας αποκλείει εξ αρχής την υποχρεωτική καθολικότητα.

 

Δεν έχω στοιχεία για αυτό, δεν το γνωρίζω. Θέλετε να μας πείτε κάτι πιο συγκεκριμένο;

Αναφέρεστε στο μυστήριο της εξομολόγησης; Σε κάτι άλλο;

 

Τι δηλαδή..?
Δεν έτρεξες χτες αλλόφρων και εν εξάλλω, τυπτόμενη και φρίττουσα να μεταφέρεις στην "αναλύτριά" σου τα αμείλικτα ερωτήματα περί ψυχικής νόσου vs ψυχολογικού προβλήματος, της ικανότητάς της διάγνωσης μιας διπολικής διαταραχής και αν έχει δυνάμει διαπράξει ποινικά αδικήματα..?
Εεε, τώρα ντρουπής πράματα, πού βαδίζομεν ως κενωνία..?
Φωτιά θα πέσει να μας κάψει...
Στάχτη και μπούρμπερη όλα...

 

Να ένα καλό θέμα να συζητήσετε στην επόμενη μάζωξη με τον/την ψυ σου... Μη ξεχάσεις να μας ενημερώσεις μετά... Όχι μισές δουλειές, εεε..?

 

Τελικά αυτοί που έχουν περισσότερο ανάγκη ψυχολογο, κυκλοφορούν έξω ελεύθεροι. Και πάλι well done   

 

Το "νους υγιής εν σώματι υγιεί" που στα αγγλικά είναι "A healthy body, a healthy mind" τση στένευε, τση ακούγονταν πολύ ανατολίτικο κιετς.
Άσε που είναι διαρκές ζητούμενο, είναι και αμφίδρομο, και δεν είναι snapshot ορισμός, γάμα τα...
Δεν αφήνει περιθώρια για ματσακουνιές, ξαναγάμα τα...

 

Καθ' υπερβολή ναι. Λόγω ενθουσιασμού όχι.
Οι λόγοι που ο καθένας χρησιμοποιεί την υπερβολή δεν είναι η ώρα να αναπτυχθούν ωστόσο είναι πολύ συχνό φαινόμενο αυτή να χρησιμοποιείται τόσο ατον γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο. Αρέσει; Δεκτόν. Δεν αρέσει; Επίσης δεκτόν. Σίγουρα πάντως δεν είναι υποχρεωτικό να το δεχθεί κανείς, ούτε και να το καταλάβει.
Σε κάποιους μπορεί να αποτελεί κίνητρο να σκεφτούν. Σε άλλους να αντιδράσουν, να αδιαφορήσουν κτλ. Η δράση φέρνει αντίδραση και αυτό είναι θεμιτό. Ούτε μπορούμε να ελέγξουμε και να καθορίσουμε την αντίδραση των άλλων παρά μόνο την δική μας

Δεν θεωρώ την ψυχοθεραπεία ως πλύση εγκεφάλου σε υγιή άτομα. Ούτε καν την υποχρεωτική εάν υποθέαουμε πως θα υπήρχε ποτέ. Είναι όμως ενδιαφέρον το πως αντιάμβάνεται κανείς τον όρο και ακόμη πιο ενδιαφέρον το πως αντιδράει σε αυτόν.
Δέχομαι ότι έχει γίνει μόδα και δεν συμφωνώ με αυτό διότι αν πηγαίνεις με λάθος κίνητρο θα βγαίνουν λάθος αποτελέσματα.
Δέχομαι ότι λίγοι είναι πραγματικά ικανοί ως επαγγελματίες όμως αυτό αποτελεί άλλο αντικείμενο συζήτησης.
Δέχομαι ότι οι περισσότεροι έχουν κάποιου είδους προκατάληψη για αυτό. Φόβο ή άγνοια. Κι αυτά κατανοητά.
Εάν ο στόχος της ψυχοθεραπείας ήταν να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται κανείς τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε ίσως για πλύση εγκεφάλου.
Δεν είναι όμως. Στόχος της ψυχοθεραπείας είναι η καλύτερη διαχείρηση στα πάντα.

Υποθέτω πως όχι. Αν κι αποτελούν όλα τα παραπάνω τμήμα της.

Γιατί οι περισσότεροι από αυτούς που οδηγούνται στις συνεδρίες έχουν ανάγκη να ακούσουν αυτό που οι ίδιοι επιθυμούν ή πιστεύουν και όχι πραγματική ανάγκη και θέληση να δουλέψουν τα κακώς κείμενα στη ζωή τους.
Σκεφτείτε πόσα υ προσπαθούν ακούσια ή μη να πάνε τα πράγματα εκεί που αυτά επιθυμούν;
*(Δεν ξέρω αν κάνω καλά που καταφεύγω σε αυτή τη συσχέτιση ούτε αν μπορεί να βγεί κάτι από αυτό, όμως αποτελεί σκέψη μου).

p.s για την ιστορία θα ήθελα να αναφέρω πως έχω σε πολύ μεγαλύτερη εκτίμηση τους ψυχιάτρους σε σχέση με τους ψυχολόγους. Επίσης επειδή στον χώρο που εργάζομαι συνεργάζομαι και έρχομαι άμεσα σε επαφή με το αντικείμενο έχω δει θαυμάσια αποτελέσματα όπως και το αντίθετο.

 

Για ποιο λόγο;