bdsm και ανεργία

Δεν τρολάρω (πολύ τουλάχιστον)

Τι γίνεται στην σημερινή εποχή όταν ο/η Κ χάνει την εργασία του;

Χάνοντας την εργασία σημαίνει ότι μένει άνεργος και τα χρήματα λιγοστεύουν, πώς αντιμετωπίζετε αυτό όταν βρίσκετε σε μία σχέση με υ. Ειδικά αν ο/η υ αναλαμβάνει και τις υποχρεώσεις του/της Κ;

 

Φιλε μου, εκει αρχιζουν τα ζορια. Εκει θα φανει αν η υ εψαχνε να "βολευτει"
ή αν τη βγαζει με ψωμι κι ελιες, αρκει να ειναι με τον Κ της.

Οσο τραγικο και να ειναι, και χωρις να θελω να γινω εριστικος, μια τετοια δοκιμασια θα πεισει.

 

Για να γίνει αυτό πρέπει να συζούν.
Αν συζούν προφανώς η σχέση είναι κάπως σοβαρή.
Σε οποιαδήποτε σοβαρή σχέση αφήνεις τον άλλο σύξυλο επειδή έχασε τη δουλειά του;

 

μα αυτο λεει ο γουρουνης.

Φαντασου λοιπον, να νομιζες οτι η σχεση σου ειναι σοβαρη,
κατι παει στραβα και περνας απο το λογιστηριο
και λιγες μερες αργοτερα ανακαλυπτεις
οτι τιποτε δεν ηταν οπως νομιζες...

 

Shit happens αλλά αν δεν ήταν η ανεργία, θα ήταν κάποιος άλλος λόγος  
Απλά έτυχε να είναι αυτό...

 

αυτος ειναι ο πιο αισχρος λογος.

 

οταν ο Κ χανει την εργασια του, αυτοματως παυει να ειναι Κ για γινεται ενας απλος μαλακας

 

Kακίες, φλώρος;   

 

οχι, τρολια, αν ηταν να πω κακια θαλεγα οτι παει και γινεται το πουτανακι της πλησιεστερης ντομας  

φραγκοκοτα!!!  

 

Ψιλοσοβαρά τώρα,
το τι κάνει ο Κ τις ώρες που δεν είναι Κ αλλά ένας καθημερινός άνθρωπος
τι αφορά το υ?

 

Είχα γράψει κατεβατό, με κάλυψαν όμως στα περισσότερα σημεία οι συμφορουμμίτες. Δεν υπάρχουν συμβόλαια γραμμένα μ' αίμα. Ο/η καθένας/καθεμία είναι ελεύθερος/η να παρατήσει τον/την άλλο/η στα ζόρια του/της.
Εξυπακούεται ότι όλοι/ες θέλουμε κυρίως να περνούμε καλά και τα προβλήματα αν γίνεται, τ' αποφεύγουμε. Αλλά όταν "εγκαταλείπεις" κάποιον/α που έχασε την δουλειά του/της, δεν "παρατάς" τον/την Κ, αλλά τον άνθρωπο.
Κάποιον/α που ίσως και μέχρι πριν ελάχιστες μέρες, ίσως και ώρες, μπορεί και να ονόμαζες σύντροφο με περισσή "χαρά και υπερηφάνεια". Και αν μη τι άλλο, εμένα μου έμαθαν ότι οι αληθινοί/ες σύντροφοι στην ζωή είναι ελάχιστοι/ες.
Κι εκείνους/ες δεν τους παρατούμε στην μέση της μάχης, παρά μόνο αν μας το ζητήσουν ρητώς. Δεν είναι θέμα ηθικής, ούτε καλοσύνης, ούτε συμπόνοιας, αλλά αξίας που έχει ο/η άλλος/η για εμάς.
Γιατί αν τον/την Κ τον/την παρατήσουμε στα "σκατά", μάλλον μας ενδιέφερε μόνο εκείνο που μας έδινε "ανεμπόδιστα" και για όσο μας το έδινε και όχι εκείνος/η.
Κολοκυθόπιτα, δεν θα "ψοφήσει", γιατί σκυλί δεν είναι. Απλά και για καλή του/της τύχη, θα αφαιρεθεί απ' την ζωή του/της κάποιος/α που δεν θ' άξιζε ούτε για κείνον/η στη ζωή του/της να βρίσκεται.
Ξέρετε, ακόμα και οι Κ νιώθουν την ανάγκη που και που να υπάρχει κάποιος/α που να τους στηρίξει, αν μη τι άλλο μόνο με την παρουσία του/της.
Όχι για να του/της λύσουν τα προβλήματα του/της. Και κάποιος/α που γίνεται μπουχός στα ζόρικα, να είναι καλά, έκανε καλά για την πάρτη του/της, αλλά δεν χρειάζεται να του/της δίνουμε βάρος που για εμάς δεν θα είχε.

Υ.Γ. Όταν κάποιος/α χάνει την δουλειά του/της ποιος/α γαμεί και το BDSM και τα Καππιλίκια?
Τουλάχιστον μέχρι να βρει λύση, μόνος του/της.
Γιατί να σου έρθει βοήθεια, ενώ δεν την περιμένεις, είναι καλό.
Είναι όμως καλύτερο, να μην την περιμένεις καθόλου και από κανέναν/καμία.