BDSM και διαστροφή (κατά Φρόιντ)

Κατά τον Φρόιντ:
"Εκείνα που στην ενήλικη ζωή χαρακτηρίζονται διαστροφές διαφέρουν από το φυσιολογικό στα εξής:
α) Στην περιφρόνηση των φραγμών ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ζώα β) στην αναισθησία για τους φραγμούς που επιβάλλονται από την αηδία γ) στην απαγόρευση του φραγμού της αιμομιξίας δ)στην ομοφυλοφιλία ε) στην μεταβίβαση του ρόλου που παίζουν τα γεννητικά όργανα σε άλλα όργανα και άλλες περιοχές του σώματος...Το μικρό παιδί είναι ελεύθερο από αυτούς τους φραγμούς. Δεν αντιλαμβάνεται κανένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο"

Νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να συζητήσουμε το "παιχνίδι" που γίνεται στο BDSM με τις κατά Φρόιντ διαστροφές, εξαιρουμένης βέβαια αιμομιξίας αλλά και της ομοφυλοφιλίας (που πλέον θεωρείται απολύτως φυσιολογική)
Τι νομίζουμε δηλαδή ότι αλλάζει σε Κ και Υπ όταν παίζουν με αυτές τις "διαστροφούλες";  
Από που πηγάζει το κίνητρο και η ηδονή; Πώς νοιώθουν οι Κ όταν δίνουν μια τέτοια εντολή;
Πώς νοιώθουν οι Υπ όταν την εφαρμόζουν;
Υπάρχει κάποιος κίνδυνος που θα πρέπει να προσέξουμε (πέραν των προβλημάτων υγείας);
Η ότι άλλο νομίζει ο καθένας ότι θα ήταν ενδιαφέρον!  

 

Απάντηση: BDSM και διαστροφή (κατά Φρόιντ)

To θέμα φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον.
Το ερώτημα είναι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε προκαταλήψεις και ντροπές για να απλώσουμε τις διαστροφές μας στο φόρουμ και να τις συζητήσουμε κιόλας ?
Μου φαίνεται κομμάτι δύσκολο...

 

Απάντηση: BDSM και διαστροφή (κατά Φρόιντ)

Δίκιο έχεις!
Είχα στο μυαλό μου όμως το εξής: Η πλειοψηφία των διαστροφών "παίζει" με καταστάσεις όπως "περιφρόνηση των φραγμών ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ζώα,στην αναισθησία για τους φραγμούς που επιβάλλονται από την αηδία, στην μεταβίβαση του ρόλου που παίζουν τα γεννητικά όργανα σε άλλα όργανα και άλλες περιοχές του σώματος"
Οταν ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο είναι ελεύθερος απ όλους αυτούς τους φραγμούς. Οπως λένε οι φρουδιστές το μωρό είναι "πολύμορφα διεστραμμένο".
Η απέχθεια κατασκευάζεται σιγά-σιγά με την οικογενειακή ανατροφή, την θρησκεία κλπ και εθεωρείτο απαραίτητη μέχρι πρόσφατα προκειμένου να λειτουργήσει ο πολιτισμός.
Παρ ότι όμως η διαστροφή είναι απεχθής κατά βάθος μας ελκύει!
Με λίγα λόγια η ανατροφή και η εκπαίδευση απέτυχε να σκοτώσει το ένστικτο.
Από τον 20 αι και μετά έχουμε μπει σε μία πολιτιστική φάση που μπορούμε να παίξουμε με αυτά τα πραγματάκια χωρίς να απειλείται η κοινωνική συμβίωση. Πχ αν ο ένας θέλει να ασκήσει ενεργητικά ένα βίτσιο και ο άλλος να το υποστεί παθητικά (ασυμμετρία) τότε όλα καλά.
Είχα στο μυαλό μου δηλαδή μια γενική συζήτηση χωρίς να είναι απαραίτητο ο καθένας να "φανερώσει" το είδος του βίτσιου που του αρέσει.