Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Re: Απάντηση: Re: Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Δε σε καταλαβαίνω G. Το νήμα εκείνο ξεκίνησε από έναν προβληματισμό. Κατά πόσο κάποιος που ασπάζεται τις ιδέες του φασισμού, μπορεί να είναι και διαχειριστής. Μέσα σε εκείνο το νήμα τέθηκε από τον Dream ένας προβληματισμός για το bdsm και την πολιτική ιδεολογία. Έτσι τουλάχιστον το εξέλαβα και επειδή θεώρησα ότι είναι ένα από τα θέματα τα οποία πιέζουν πολλούς να μιλήσουν, αλλά λόγω της απαγόρευσης δεν μπορούν, αποφάσισα να δώσω ένα βήμα για αυτό το θέμα.

Δεν χρησιμοποίησα άποψη δική μου, γιατί θεωρώ ότι είναι προσβλητική η άποψη που έχω για αυτό το θέμα. Και δεν ήθελα να προκαλέσω. Και για αυτόν το λόγο παρέθεσα τρία ποστ ανθρώπων που θεώρησα ότι θεωρητικά είναι πολύ περισσότερο καταρτισμένοι από εμένα για αυτό το θέμα. Σαν αφετηρία αυτά τα ποστ και τα νήματα που βρίσκονταν (γνωρίζω ότι πολλοί θα πήγαιναν στα νήματα που οδηγούν τα ποστ) θα ήταν μία αρχή.

Αλλά...

Η άποψη μου:

Ο άνθρωπος από την φύση του τείνει στο να μην είναι δημοκράτης. Αν του δοθεί η εξουσία στα χέρια του τις περισσότερες φορές θα την διαχειριστεί αυταρχικά. Επιλέγει την δημοκρατία ή και την αναρχία όταν καταλαβαίνει ότι το βάθρο της εξουσίας βρίσκεται μακριά του. Αυτά είναι στατιστικά δεδομένα και οι πηγές είναι τα πάρα πολλά παραδείγματα που ζούμε κοντά μας και γύρω μας.

Η δημοκρατία είναι ένα σύστημα που θα επέτρεπε σε κάθε άτομο της κοινωνίας να έχει τα ίδια δικαιώματα. Η ζωή και όχι η ρομαντική θεωρία, μας έχει αποδείξει ότι μόνο δημοκρατία δεν έχουμε στην πράξη. Στις σύγχρονες δημοκρατίες, ο αυταρχισμός της εξουσίας απλά καραμελώνετε. Δεν θα μπορούσε να γίνει και κάτι διαφορετικό, γιατί ζητάμε από τους ανθρώπους που βρίσκονται στην εξουσία να πάνε στην ουσία ενάντια στην φύση τους. Μπορείτε να το δείτε παντού. Ένα απλό παράδειγμα...

Η δημοκρατία απαιτεί σεβασμό στις απόψεις των άλλων. Πόσοι από εδώ μέσα σέβονται τις απόψεις των άλλων; Και πόσοι εξαναγκάζονται από τους ηθικούς, αλλά και τους γραπτούς κανόνες να τις σέβονται; Λίγοι είναι αυτοί που προσπαθούν να ισοπεδώσουν τον άλλον που διαφοροποιείται από αυτούς και να του επιβάλλουν τις δικές τους απόψεις; Λίγοι; Αυτό δείχνει τα δημοκρατικά φρονήματα; Είστε δημοκράτης κύριε G;

Τα αυταρχικά καθεστώτα ή αυτά που τείνουν σε αυτά, είναι απλά τα μοντέλα που βόλεψαν στην διαχείριση της εξουσίας, τους εκάστοτε διαχειριστές της. Και για να πούμε την αλήθεια και όλα τα υπόλοιπα το ίδιο. Η κάθε πολιτική θεωρία ή ιδεολογία ήταν απλά ένα ευφυολόγημα που κατασκευάστηκε, για να εξυπηρετήσει σκοπούς και συμφέροντα, που μεγάλη σχέση με την κεντρική ιδέα της ίδιας ιδεολογίας δεν είχε.

Πείτε μου μία ιδεολογία που τείνει στην Δημοκρατία που να εφαρμόστηκε με επιτυχία. Έστω και ένα ιστορικό παράδειγμα. Η Αρχαία Αθήνα; Ας είναι καλά οι δούλοι.

Ο ίδιος ο άνθρωπος από την στιγμή που πάτησε σταθερά στα πόδια του πάσχισε να εξαφανίσει οποιαδήποτε άλλο ζώο βρίσκονταν μπροστά του και μπορούσε να το θεωρήσει όχι πια απειλητικό, όχι πια χρήσιμο, αλλά και ενοχλητικό. Σίγουρα τα δημοκρατικά του φρονήματα θα φρόντισαν για αυτό.

Ο άνθρωπος είναι ένα ον αυταρχικό και όταν μόνο υπόκειται στην εξουσία του άλλου, τότε φωνάζει για την ελευθερία. Λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά επιβάλλονται στην ίδια τους την φύση και διαφοροποιούνται.

Πάμε στο bdsm...

Σε αυτόν τον χώρο μαζεύτηκαν οι άνθρωποι που καυλώνουν από ένα και μόνο ουσιαστικό πρότυπο. Την απολυταρχική διαχείριση της εξουσίας από τον Έναν. Σε όποια θέση και να βρίσκονται αυτό είναι το πρότυπο που τους ερεθίζει. Μπορεί για λίγες στιγμές, μπορεί για μία ζωή. Ακόμα και για έναν σαδιστή που απορρίπτει σχέσεις ζωής όπως D/s ή M/s, την στιγμή της δράσης επιδιώκει την απόλυτη εξουσία. Είναι μόνο το σεξ; Για πάρα πολλούς όχι.

Είναι ένα μοντέλο που εφαρμόζεται για κάποιους στο κρεβάτι, για κάποιους στο σπίτι και όχι μόνο και μόνο για τους συντρόφους τους. Για την οικεία τους.

Αν κάποιος όμως τους έδινε τα κλειδιά της κοινωνίας τι θα έκαναν;

 

Ηλία, εχω μια απορία. Πως οι πρωτες ανθρωπινες κοινότητες ηταν κοινοκτηματικες και οχι φασιστικές καοι ολοκληρωτικές; Και μαλιστα πως εχει εφαρμοσατει κοινοκτημοσύνη αλλες 2 φορες στην ιστορια του ανθρώπου (συν μια ανεπιβεβαιωτη απο μενα περι πολης πειρατων στη μαδαγασκαρη);
Ο ανθρωπος δεν ειναι αυταρχικό ον. Ο άνθρωπος ειναι συλλεκτης. Ειναι κατα μια εννοια πλεονεκτικό ον. Εχουν υπαρξει πολλοί ηγέτες που ηταν υπηρετες αντι για εξουσιαστες, αλλα επειδη μας δερνει η μαλακια και προτιμαμε να κλαιγομαστε αντι να κανουμε κατι, κοιταμε και μας μενουν μονο τα κακα παραδείγματα.

 

Απάντηση: Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Το αν είμαι υπέρμαχος του σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου ή το αν πιστεύω πως ο άνθρωπος είναι καρκίνωμα του πλανήτη, είναι θέματα που θα τα συζητούσα αν το θέμα ήταν «περί πολικών ιδεολογιών». (Γι αυτό λέω πώς υπάρχει σύγχυση ως προς το περιεχόμενο του θέματος).

Το θέμα είναι περί πολιτικής και BDSM. Σ’ αυτό τοποθετήθηκα. Στο κατά πόσον η, αξιωματικά αποδεκτή από μια σημαντική μερίδα, πολιτική επιλογή για "απολίτικο BDSM" υποθάλπει εν τέλει την αυθαίρετη εκπροσώπηση του BDSM από πολιτικούς ή εμπορικούς σχηματισμούς.

Αλλά αρκετά το κούρασα.

 

Επειδή ξαναβλέπω γίνεται λόγος για πολιτικό ρεαλισμό:

προσωπικά δεν τάσσομαι κατά ρατσιστικών, ναζιστικών κλπ απόψεων για ιδεολογικούς λόγους ή επειδή είμαι δημοκράτης. Αλλά επειδή είμαι ρεαλιστής. Και ρεαλιστής έγινα επειδή ένα ωραίο απογευματάκι που περπατούσα στον δρόμο, κάτι παλικάρια τα οποία προφανώς είχαν επηρεαστεί από τις ναζιστοπαπαρολογίες κάποιων που η δημοκρατία τούς επιτρέπει να μιλάνε, με θεώρησαν "αράπη" και μου έριξαν κάμποσες ψιλές.

Έκτοτε, όπως ξανάπα, μου άνοιξαν τα μάτια. Έγινα ρεαλιστής. Θέλω να προστατεύσω τον εαυτό μου. Και απαιτώ να απαγορεύεται η διατύπωση των παραπάνω απόψεων, η οποία (διατύπωση) αποτελεί ηθική αυτουργία σε παράνομες πράξεις.

 

για να γινουμε ιδιοι με τους θερμοκεφαλους εκεινους; η ελευθερια της αποψης δεν εχει σχεση με το σεβασσμό την ποικιλότητα. Επίσης αποτι ξερω τα χρυσαυγιτακια δεν ειναι ουτε εθνικιστες ουτε πατριωτες, αλλα 50-60 μαλακισμενα πρωην πανκια, που βαρεθηκαν να πλακωνονται με τους μπατσους και ειπαν να πανε καπου αλλου να πουλησουν την αμερικανιστικη gankική κουραδομαγκιά τους.

 

Δεν πιστεύω στις σκλαβοκεντρικές θεωρίες, αναγνωρίζω όμως την κατά περίπτωση χρησιμότητα των σκλαβοκεντρικών πρακτικών  , ενώ πιστεύω βαθιά ότι την εξουσία δεν την έχει αυτός που μπορεί - σαδικό πρότυπο νομίζω; - αλλά αυτός που θέλει.

Γι αυτό έχω απορρίψει τη σύνδεση πολιτικής ιδεολογίας με το BDSM, και όχι από εκλεκτικισμό ή από πολιτική μυωπία ή από έναν συγκεχυμένα υγρό εφησυχασμό. Επειδή, κατά τη γνώμη μου, η συλλογική προβολή της επιθυμίας αντανακλάται στην αισθητική και η αισθητική δεν είναι το ίδιο πράγμα με την πολιτική.

Αφήνω απέξω με αυτόν τον τρόπο τον σαδομαζοχιστή εκείνο που ενώ θέλει, για πονωνικούς λόγους δεν μπορεί να εκπληρώσει το ζητούμενό του. Μπαίνω σε πολιτική λογική Μαζόχ δηλαδή και την απορρίπτω μεν προσωπικά για λόγους πραγματικούς, επειδή υπήρξαν σαδομαζοχιστές που δεν έγιναν παίγνια της φαντασίας τους και βρήκαν την πραγματικότητά τους, αναγνωρίζω την εγκυρότητά της δε.

Το πολιτικό μου αισθητήριο μου λέει ότι οι πολιτικοί περιορισμοί στο να ζήσει κάποιος σαδομαζοχιστικά άπτονται στις μέρες μας περισσότερο της λογικής Μαζόχ, παρά του σαδικού προτύπου. Ο σαδιστής Κυρίαρχος που λέει "το κάνω επειδή μπορώ", σεβαστός, καβλωτικός, αλλά η εντύπωσή μου είναι ότι εκείνη την ώρα δεν αρθρώνει πολιτικό λόγο. Εκφράζει την προσωπική Του ενόρμηση μόνον.

Παρά το ότι αυτή η ερμηνεία θα μπορούσε να με πείθει, λόγω του ότι την αναγνωρίζω παιδιόθεν, δεν είναι ο λόγος για τον οποίο αποσυνδέω το BDSM (μου) από την πολιτική. Πέρα από αυτά που είπα παραπάνω, παίζει και το ποιές ανάγκες καλύπτει κανείς μέσα από τον σαδομαζοχισμό κι αν έχουν κοινωνική προβολή αυτές οι ανάγκες. Για μένα δεν έχουν, είναι εσωτερικές και προσωπικές ας εκτείνονται αρκετά πέρα από τις κάβλες μου.

Και στις δύο περιπτώσεις παίζει τεράστιο ρόλο η ενόρμηση πιστεύω, και ναι, η ενόρμηση ελάχιστα και αν θα διαφοροποιείται.
Η έκφραση της Κυριαρχίας και οι αισθήσεις υποθέτω ότι θα διαφοροποιούνται πολύ αισθητά. Το ίδιο να νιώθει κάποιος όταν γαμάει πεντακόσιες χιλιάδες μυαλά ταυτόχρονα και το ίδιο όταν μαστιγώνει δύο τεντωμένα οπίσθια σκλάβων που πραγματικά Του ανήκουν;

"Show me a hero and I ll write you a tragedy", Φιτζέραλντ, αν δεν κάνω λάθος.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Xμ... τότε, Ηλία, σύμφωνα με την δική σου πάντα άποψη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένα μικρό παράδειγμα είναι και ο όχι και τόσο δημοκρατικός... τρόπος, μάλλον αυταρχικός... θα έλεγα εγω, που διαχειρίζονται οι μοντ τούτο εδώ το φόρουμ!!!  
Και φυσικά αυτό το κάνουν διότι, (συμφωνα πάντα με την δικιά σου άποψη) τους έχει δoθεί απο τον ιδιοκτήτη του site έστω αυτή η μικρή εξουσία;... 

Απο απολύτως τίποτα... εως και να ήταν οι πιό δημοκρατικοί εξουσιαστές στον κόσμο... θα έλεγα εγώ, αφού υποτίθεται ότι οι bdsmer πιστεύουν στην πλήρη και απόλυτα ελεύθερη έκφραση των σεξουαλικών προτιμήσεων του καθενός, άρα το ίδιο θα πίστευαν και για τις άλλες εκφράσεις της ζωής ενός ανθρώπου.

 

Άνθρωπος, ένα αλυσοδεμένο κτήνος.

Δικό μου.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Και των υποτακτικών τους να υποθέσω;

 

Απάντηση: Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Hλία, για να μην καταναλωνόμεθα με σε ανούσιες ερωτήσεις και απαντήσεις θα σου πω το εξής:

Το κάθε ανθρώπινο ον έχει την δικιά του ξεχωριστή προσωπικότητα, μπορεί λοιπόν να δώσεις να διαχειριστεί κοινωνική εξουσία σε ένα ερωτικό κυρίαρχο-σαδιστή, και να μην την διαχειριστεί αυταρχικά όπως εκφράζεται με την σκλάβα του, αλλά απολύτως δημοκρατικά.

Όπως επίσης μπορεί να δώσεις κοινωνική εξουσία σε έναν ερωτικό σκλάβο, και να την διαχειριστεί εντελώς αυταρχικά, το ίδιο συμβαίνει και με τους βανίλλες, κέρβεροι έξω στην κοινωνία αν τους εχουν δώσει εξουσία, και πρώτοβουλίες στην βανίλλα ερωτική τους ζωή να έχει η βανίλλα γυναίκα τους, φυσικά στα άνωθεν παραδείγματα μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο.

Εν ολίγοις, η δική μου άποψη (σεβαστή και κάθε άλλη άποψη) είναι ότι δεν πρεπει να μπλέκουμε τις ερωτικές μας εκφράσεις με την πολιτική και τις ιδεολογίες της, άλλο το ένα, και άλλο το άλλο, στο ένα σκεφτόμαστε περισσότερο με το κάτω κεφάλι... ενώ στο άλλο με το πάνω κεφάλι...  

 

Αν έδινες το πλήρες άλλοθι σε κάποιον θα ήταν δημοκρατικός; Ή θα πει "Αυτό ακριβώς θέλω να γίνει, διατάζω να γίνει κιόλας";

 

επειδη τωρα βλεπω σε ποια παγιδα πεεφτει το σκεπτικό σου, θα σου απαντήσω με μια ρητορική πολυερώτηση.

Απο τι κοινωνια θα παρεις αυτον τον ανθρωπο; τι εμεπειριες θα εχει; τι κουλτουρα θα εχει διδαχθει; τι στερεοτυπα θα του εχουν καρφώσει; Τι παιδεία θα εχει;