Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Μου έλυσες μια απορία χρόνων James_Bondage, είχα γνωρίσει τον SadalMelik σ ένα πάρτυ μασκέ που ήταν μασκαρεμένος πειρατής και έκτοτε αναρωτιόμουν τί ήθελε να πει με αυτήν την κίνηση, αυτό ήθελε να πει ο ποιητής λοιπόν, καλά που το κατάλαβε ένας τουλάχιστον και το εντόπισε, μπράβο, μπράβο  

Θα καταδεχόταν, πιστεύετε, κανείς Κυρίαρχος να πάρει εξουσία που Του δίνει ο σκλάβος, μια και Του τη δίνει ο σκλάβος; Μου φαίνεται ότι θα προτιμούσε να κάτσει σπίτι Του να πίνει χαμομήλια...

Και υπήρξαν πολλοί, πολύ αγαπητοί στο λαό τους δικτάτορες, που είχαν και συναίνεση και όχι πάντα νοθευμένη. Ο Χίτλερ με εκλογές βγήκε στην αρχή, ο Περόν ήταν θεός για τους δικούς του, ο Φράνκο είχε αγαπηθεί όσο και μισηθεί.

Έχω την εντύπωση ότι βρήκατε το μόνο κοινό που έχουν οι δικτάτορες με τους Κυρίαρχους; Και τους μεν και τους Δε μπορεί να Τους αγαπάει και ταυτόχρονα να Τους μισεί ο υποκείμενος σ αυτούς...

Σκέψου λίγο το κατ εξοχήν σύμβολο της δημοκρατίας, τον Περικλή. Επειδή διέφερε ο τρόπος του από τον τρόπο των Τυράννων, έπεται ότι ήταν η τέλεια αντιπροσώπευση της λαϊκής βούλησης; Δεν έκανε, πιστεύεις, αυτό που ήθελε αυτός, αλλά αυτό που ήθελε ο λαός;

Και τότε και τώρα, δεν μπαίνει κανείς στην πολιτική για να υπηρετήσει, για να κυβερνήσει μπαίνει, ασχέτως ιδεολογίας και δόγματος.

Για να απαντήσω στο ερώτημά σου, πιστεύω ότι αν έδινες πλήρες άλλοθι σε κάποιον, θα ακολουθούσε την αισθητική του. Αν του άρεσε να αφήνει τα αντικείμενά του να νομίζουν ότι αυτενεργούν μέσω αυτού, θα ήταν δημοκρατικός, αν του άρεσε να νιώθουν τα αντικείμενα τον ίσκιο του, θα ήταν πατερναλιστικός δημοκρατικός, αν του άρεσε να τον φοβούνται θα ήταν αυταρχικός,. Μορφές κυριαρχίας δεν είναι όλες αυτές;

 

Σου οφειλω συγχαρητηρια κ σου βγαζω το καπελο.

 

Re: Απάντηση: Re: Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Έχεις κάποια σχέση με τον Ευαγγελάτο;

 

Με sexy εμφανίσεις.

 

Εφόσον μας αρέσει όλο αυτό το "τελετουργικό" που ονομάζουμε συνεδρία μάλλον τείνουμε πρός μια συντηριτική πολιτική και αυτό γιατί μένουμε πιστοί σε αυτό που μας αρέσει και γενικά σπάνια θα ακολουθήσουμε κάτι άλλο όσον αφορά τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις.

 

troktiko: Εκπαιδεύοντας νεοσύλλεκτους "πυλώνες" του αυταρχισμού

αυτη πρεπει να ειναι η αποψη του νηματοθετη για το bdsm ε;

 

Εγώ είμαι ένας Switch δεξιός, ο κολλητός μου ένας dom αριστερός, ο ξάδερφός μου sub αναρχικός, η πρώην μου mistress οικολόγος, και η αδερφή της είναι bottom και ψηφίζει ένωση κεντρώων.
Ευχαριστημένοι?    

 

αστε το να παει βρε παιδια. οπως παμε σε λιγο θα μας μαζεψει κανας εισαγγελεας σαν τον αλλο τον πετρουπολιωτη. ανοιξε μεγαλη κουβεντα και ασχετη και μερικοι μερικοι επιμενουν να την συνεχιζουν μην καταλαβαινοντας το ποσο επικινδυνο ειναι.
α και επ αυτου τα ινφραξιον και τα τουτα και τα κεινα ειναι μονο για τους μη κολλητους. για τους κολλητους υπαρχει το απυροβλητο.
καλημερα σε ολους

 

Το ερώτημα που είχα θέσει απαντώντας στον Aldur, αφορούσε ρητά και κατηγορηματικά την σχέση του BDSM με τον φασισμό. Ο Ηλίας επέλεξε να το φουσκώσει (στρογγυλέψει  προς τις πολιτικές ιδεολογίες γενικότερα. Δικαίωμά του. Δικαίωμά μου να απαντήσω σε αυτό που ρωτά, και όχι σε αυτό που ρωτούσα εγώ.

G_E, καθόλου δεν διαφωνώ με την ιδέα η δημόσια συζήτηση να υπερχειλίζει από τον μικρόκοσμο: την προσμονή της δημόσιας αποδοχής μιας συζήτησης χαρακτήριζα "υπερφίαλη". Θα ημπορούσαν, λέτε, να γεφυρωθούν όλα τα νησιά που είδε στον πλου του ο Μέγας Ανατολικός;

Ξέρετε, ο δημόσιος λόγος (πιο σημαντικός από, την κατ΄επίφαση ή μη, συζήτηση) είναι μια όψη του Διαφωτισμού η οποία ποτέ δεν εδραιώθηκε. Και φτάσαμε στο ίντερνετ, και την αλλοιωμένη χρήση του για να ({επ}ανα)καλύψει μιαν ανάγκη...

Δεν μπορώ να φανταστώ οποιαδήποτε προσπάθεια δημόσιας συζήτησης που να μην ορμούν να την συντρίψουν οι κάφροι - είναι κάρφος στον οφθαλμό τους, κλωτσιά στο κουτσοπόδι τους και ιατρική βεβαίωση της καφρίλας τους.

Θα μπορούσα βέβαια να φανταστώ τους μη κάφρους να παρεμβαίνουν να την διασώσουν. Ομως δεν το είδα να συμβαίνει στις απόπειρές μου σε αυτό το φόρουμ, και μόνον από αυτούς έχω κάποιο "παράπονο". Διαλέγω να πιστέψω πως τα θέματά μου δεν υπήρξαν αρκούντως ενδιαφέροντα ώστε να τους σηκώσουν από καρέκλες, κρεββάτια, πολυθρόνες, ντιβανομπάουλα κλπ.

Συμφωνώ με τον Μαυροβασίλη ότι δεν υπάρχει pattern συμπεριφοράς που να μην συνιστά πολιτική δήλωση και έρχομαι να διευκρινίσω ένα σημείο της οπτικής μου: το σεξ προφανώς δεν είναι πολιτική, περισσότερο από το χέσιμο ή το κατούρημα. Ομως η σεξουαλικότητα, ως τρόπος με τον οποίο σχετίζεται κανείς με τους άλλους, οπωσδήποτε είναι. Γιατί αυτό είναι κυρίως η πολιτκή, ο τρόπος που σχετιζόμαστε με τους άλλους, εξ ου και ανθεί στην "πόλις" και όχι στις σπηλιές, όπου ο κάθε Ζαρατούστρας ζει μονάχος.

Θεωρώ αυτονόητο ότι ένα Δημοτικό το έχουμε ψιλο-τελειώσει όλοι εδώ μέσα, οπότε δεν διευκρνίζω ότι όταν λέω πολιτική δεν εννοώ φυσικά τα κόμματα και ότι σας είναι σαφές το γιατί περιγράφω τον εαυτό μου ως "ακομματίκ" και όχι ως "απολιτίκ".

Ερχόμαστε έτσι και στο BDSM (μιας που βρεθήκαμε εδώ...): ισχυρίζομαι ότι ο τρόπος που βλέπει κανείς το BDSM του, υποδεικνύει και το αν αυτό έχει για κείνον σχέση με την πολιτική ή όχι.

Αν το βλέπει ως σεξ (παραλλαγή σ΄ένα θέμα) καλώς πράττει, και δεν συνυφαίνεται με την πολιτική η ενασχόληση του.

(Ξέρω, G_E, οι αμερικανοί κλπ. κλπ. Σωστά. Ομως το make-believe έχει τα όριά του: μπορεί κάποιος να το βλέπει ως "τραλαλί-τραλαλό να στο χώσω, να χωθώ" αλλά αυτό δεν σημαίνει και πως το βιώνει έτσι. Δεν βιώνουμε τα πράγματα όπως τα βλέπουμε. Πράγμα που, αν δεν βάλουμε εγκαίρως διορθωτικούς φακούς, οδηγεί πιθανώς στη νεύρωση και την διαρκή αύξηση μεγέθους των ντίλντο).

Αν το βλέπει ως μοντέλο σχέσης με τον Αλλον, πάλι καλώς πράττει αλλά τότε μπαίνει στα χωράφια της πολιτικής. Κάθε του βήμα έχει πολιτικό αντίκτυπο. Και δυστυχώς δεν ισχύει ο ντετερμινισμός που υπαινίσσεται ο Ηλίας, once a sadist, always a sadist (ή "ευτυχώς", αλλά πάντα λέω "δυστυχώς" όταν διαπιστώνω να μην ισχύει ένας ντετερμινισμός καθώς αυτό με αναγκάζει να σκέφτομαι λίγο παραπάνω). Δλδ. δεν είναι αυτονόητο πως κάποιος εξασκεί ένα μοντέλο επαφής (ή Κυριαρχίας) σε όλες τις σχέσεις του με όλους τους άλλους.

Για παράδειγμα, μια απλούστατη, αλλά ουσιαστική διάκριση συνιστά ήδη ο τρόπος με τον οποίον βλέπει κάποιος Κυρίαρχος το σεξουαλικό του υπο(κείμενο) στο BDSM.

Θα μπορούσε να το βλέπει ως απρόσωπη και αδιαφοροποίητη μονάδα του συνόλου "Αλλοι" και συνεπώς να δρα πάνω του όπως θα δρούσε πάνω στον οιονδήποτε (αν ο οιοσδήποτε, εκών ή άκων, το ανεχόταν). Να το χρησιμοποιεί δηλαδή για την αδιαμεσολάβητη έκφρασή του.

Επίσης, θα μπορούσε να το βλέπει και ως συμπυκνωτική αντιπροσώπευση όλων των Αλλων, πάνω στην οποία μπορεί να δοκιμάσει εκείνα τα μοντέλα σχέσεων που τον ενδιαφέρουν και που ίσως δεν θα γίνονταν ανεκτά αλλιώς - μεταφέροντας το cite στο boudoir, θα ΄λεγε ο Αγκάμπεν.

Στην δεύτερη περίπτωση δεν έχουμε από πουθενά την απόδειξη ότι οι Κυριαρχικές επιθυμίες του ατόμου αυτού είναι ανεξάρτητες του αντι-κειμένου του, ότι είναι αναβράζοντες πόθοι που ψάχνουν θύμα να τυλίξουν στους αφρούς τους.

Μη σας μπερδεύει το ότι κοιτάω τα πράγματα από την μεριά του Κυριάρχου - είμαι πολλά, αλλά γκαβός δεν είμαι.

Εγραφα σε ένα μέλος του φόρουμ πρόσφατα για την αντιφατική φύτρα που έχει αυτό που στο BDSM ονομάζουμε "υποβίβαση ενός ατόμου σε σεξουαλικό αντικείμενο". Αντιγράφω, παρότι είναι ολίγον θολοκουλτουρέ: Θα προσέξετε, είμαι βέβαιος, την λεπτή διαφορά και την αυτο-ακυρούμενη προσπάθεια κάποιου να υπονομεύσει τον Αλλον, απο-ειδοποιώντας τον ως αντικείμενο ενώ συγχρόνως τον αναβιβάζει, διαχωρίζοντάς τον από το πλήθος των Αλλων, ακριβώς με το να τον επιλέγει ως αντικείμενο!

Με τα παραπάνω προσπαθώ να πω: το BDSM, εφ΄όσον αφορά τη σεξουαλικότητα και όχι το σεξ, είναι σημείο τομής του ατομικού με το κοινωνικό, και άρα είναι σημείο πολιτικής, με την ευρεία έννοια, την έννοια της σχέσης με τους άλλους, όπου στη σχέση περιλαμβάνεται και η έκφρασή μας.

Η σύνδεση αυτής της "στενής", "διαπροσωπικής" (κατ' ουσίαν ή επίφαση) πολιτικής με την υπόλοιπη πολιτική μας στάση, μας οδηγεί να επιστρέψουμε στο σημείο που έθεσε η tender_lilly: είναι ζήτημα αισθητικής.

Επιμένω συχνά στην "αισθητική", ακριβώς για να υπομνηματίζω το (οδυνηρό, το καταλαβαίνω...) γεγονός πως δεν υπάρχει (πια  αδιαμεσολάβητη σεξουαλικότητα, γνήσιο και πούρο σεξ. Ενδεχομένως να μπορούν να υπάρξουν τέτοιες στιγμές σε ένα boudoir, και όποιος τις αναζητεί είναι αδελφός μου εν όπλοις, αλλά πιστεύω ακράδαντα πως δεν μπορούν να υπάρξουν σε μία cite.

@Ηλία και περισσότερο Syrah,

το επιχείρημα που εξερευνάτε, αν όχι υποστηρίζετε, δλδ. πως η φύση του ανθρώπου είναι Α και άρα, αν αφεθεί ελεύθερος θα την εκδηλώσει, είναι λιγουλάκι πασέ. Η διαμάχη για το nature vs. nurture ψιλοέληξε (στα χαρτιά τουλάχιστον) όταν (απο)δείχθηκε πως όποια από τις δύο απαντήσεις και να δωθεί δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα απ΄όσα λύνει.

Επεκτείνω την σκέψη σας κατ΄αναλογία για να δείξω τον "παραλογισμό" της: στη Δυτική κοινωνία έχουμε, λόγω τρόπου ζωής και άρσης της σπάνης των αγαθών, τρελή αύξηση της παχυσαρκίας. Σκεπτόμενοι εξ αυτού πως οι άνθρωποι "ρέπουν από τη φύση τους στην παχυσαρκία" μπορούμε να καταλήξουμε στο ότι είναι βιολογικά προγραμματισμένοι να καταλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερο χώρο και, left to their own devices, σε μερικές γενιές θα πιάνουν 2-3 τ.μ - έκαστος - αρκεί να νικηθεί το έμφραγμα, ο διαβήτης και τα lifestyle περιοδικά! (θεωρώ αυτονόητο ότι στο πλαίσιο του political correctness η τεχνολογία θα τους προσφέρει ροδάκια για να ρολάρουν...)

Το "κουλό" σε αυτό το σκεπτικό είναι τούτο: η πεποίθηση πως ΚΑΘΕ δυνατότητα, ΟΦΕΙΛΕΙ να πραγματωθεί. Αυτή η πεποίθηση είναι ανέδραστη. Και νομίζω πως είναι λαθεμένη, μολονότι αποτελεί το συχνότερο "πολιτιστικό" σλόγκαν του Χόλιγουντ.

(αν χρειαστεί, μπορώ να εξειδικεύσω αυτήν την παρατήρηση στην Κυριαρχία και στο BDSM. Πάντως, δεν επέλεξα τυχαία την παχυσαρκία ως παράδειγμα: η αποθήκευση λίπους είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης που έχουμε, όπως άλλωστε και η κυριαρχία στο περιβάλλον μας)


@all

Μιλώντας για κροκοδείλους:

Η μανία μας να μεταφέρουμε ανθρωπικές ιδιότητες στο οτιδήποτε ("ο κροκόδειλος καταβροχθίζει με μανία το θύμα του", "απολαμβάνει τη λεία του" κλπ. κλπ.) φαίνεται και από το γελοίον των "κροκοδειλίων δακρύων".

Ενα αντανακλαστικό του κροκόδειλου (που αναμφίβολα του επέτρεψε να επιβιώσει) τον κάνει να κρώζει όταν πεινά ή όταν φοβάται, σε μια τονικότητα που θυμίζει οιμωγές και κλάμα μικρού ζώου / παιδιού. Ο μαλάκας που πλησιάζει πίσω από το βράχο ή μες στις λάσπες να δει τί ακούγεται, γίνεται μπουκιά και συγχώριο. Δεν ξέρω αν αυτό εννοούν όταν λένε για συγγένεια των ερπετών με τα πτηνά, αλλά εμένα μου ακούγεται "κότα" ο κροκόδειλος. Και μου θυμίζει κλαψομούνηδες του φόρουμ που κατά καιρούς κλαψομουνίζουν ότι τους λογοκρίθηκε η άποψη.

Επίσης, περί της υλοποίησης του potential: ίσως δεν γνωρίζετε πως τα έμβρυα των κροκοδείλων έχουν αδιαμόρφωτο φύλο (sex). Εάν εκκολαφθούν στους 32 βαθμούς Κελσίου, βγαίνουν αρσενικά. Παραπάνω ή παρακάτω, βγαίνουν θηλυκά. Αν έχετε βάλει Nova για τα αισθησιακά, δείτε και λίγο Animal Planet, πώς γαμιούνται οι σαύρες. Τζάμπα είναι, και -αν το βλέπεις χωρίς σπικάζ- αρχίζεις να είσαι προσεκτικός στα σχόλια περί "φύσης" του ανθρώπου.


Dream

ΥΓ. Τις προάλλες, τραβιόμουνα σε ένα ξενοδοχείο με μια κακογαμημένη παντρεμένη που της αρέσει να μου τρίβει τον πούτσο πάνω από το παντελόνι στα μπαρ και να μου ψιθυρίζει "θέλω να σε νιώσω στον κώλο μου". Αφού την έστησα στα τέσσερα και της έριξα καμμιά σαρανταριά βουρδουλιές με τον ζωστήρα μου, της έδεσα τα χέρια στους καρπούς πίσω από την πλάτη, της τα πέρασα από το στρογγυλό πόμολο του μπάνιου, και την έβαλα ημι-γονατιστή να μου παίρνει πίπα μέχρι να χύσω. Μας πήρε κανά πεντάλεπτο.

(αυτό δεν έχει ουδεμία σχέση με τα παραπάνω - το έβαλα απλώς για να αποζημιώσω αυτούς που διάβασαν ως εδώ, μια τόσο λεπτή ανάλυση, ενώ είχαν μπει στο φόρουμ για να τραβήξουν μια γρήγορη μαλακία).

 

Όχι δεν ισχύει ο ντετερμινισμός. Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν και αποτρέπουν στην εκδήλωση του "κτήνους". Από το χάδι της μητέρας όταν ήμασταν μικροί, από ένα παραμύθι, έως μία εικόνα που με σχολαστικότητα ποιεί μία κοινωνία ως πολιτικά ορθό. Η επαφή του βρέφους με την χαοτική πραγματικότητα το ωθεί στο να επιλέξει μεταξύ των δύο άκρων. Να κυριαρχήσει ή να αφεθεί στην κυριαρχία του άλλου. Και οι δύο άκρες οδηγούν στον κύκλο που περικλείει τα πάντα. Μία ψευδαίσθηση ασφάλειας. Η πρώτη κίνηση θα ήταν η πρώτη άκρη. Συνήθως όμως η αντίληψη ότι τα εφόδια του είναι ελάχιστα, το οδηγεί στην ενστικτώδη κίνηση να ζητήσει βοήθεια. Παραμερίζει την επιθετικότητα του ως μη χρήσιμο προς το παρόν εφόδιο και παραδίνεται.

Ο άνθρωπος ωθείται από το εγωιστικό του ένστικτο. Οι επιλογές του έχουν τον ίδιο σκοπό πάντα, το καλύτερο για τον ίδιο, κατά πως το προσδιορίζει ο ίδιος. Οι επιλογές αυτές τον οδηγούν και στο υιοθέτηση του προσωπικού του στίγματος. Οι διαφοροποιήσεις δεν οφείλονται στον διαφορετικό αρχέγονο ουσιαστικό σκοπό, αλλά στις συνθήκες, περιβάλλον, σωματικές, πνευματικές διαφοροποιήσεις, εξωγενείς επιρροές. Το σύστημα αυτό των επιδράσεων είναι χαοτικό, για να μπορέσουμε να το μοντελοποιήσουμε, αλλά όχι η πρωταρχική τάση.

Υ.Γ. Μία γρήγορη μαλακία κρατάει λιγότερο από ένα πεντάλεπτο;

 

το βρέφος δεν μπορεί να επιλέξει μεταξύ κανενός άκρου. Δεν κυριαρχεί και δεν αφήνεται σε κανενός την κυριαρχία τουλάχιστον με τα μέτρα των ενηλίκων. Θέλει να ζήσει. Κι επειδή χωρίς τη μάνα του δεν θα μπορέσει να επιβιώσει συνεχίζει να είναι "ένα" μ αυτή και μετά την κοιλιά. Ο διαχωρισμός, αν όλα πάνε καλά, συμβαίνει σταδιακά και σίγουρα όχι όταν είναι βρέφος αλλά πια "παιδάκι".

Αυτό που αποτρέπει την εκδήλωση του "κτήνους" είναι ο Πολιτισμός.

 

Απάντηση: Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Αχ αυτό το "κτήνος"... Ξηρούς καρπούς και ρίζες έτρωγε και τον έκανε και μια χαψιά ο μαχαιρόδοντας.