BDSM και σκοτάδι…

Νομίζω πως στον ερωτισμό και τελικά και στο BDSM (όταν μου άνοιξαν την πόρτα και γνώρισα και αυτό τον ερωτισμό) βρήκα αρκετό σκοτάδι.

Σκοτάδι βαρύ αλλά και σκοτάδι απαλό…

Σκοτάδι που έπνιγε αλλά και που αγκάλιαζε…

Μαύρο μυστηριώδες και γοητευτικό, μαύρο dresscodeκαι μαύρο στερεοτυπικό…

Σκοτάδι που έκρυβε από τα αδιάκριτα μάτια των άλλων αλλά και σκοτάδι που έκρυβε από τα δικά μου μάτια κι εμένα την ίδια…

Έσβησα το φως για να «ανάψει» ο ερωτισμός… Για να ακουστεί περισσότερο η φωνή και το αγκομαχητό…

Έβαλα μαύρα γιατί το βρήκα γοητευτικό, γιατί πίστεψα ότι μου πήγαινε…

Κοίταξα μέσα σε ανθρώπους (ευτυχώς ελάχιστους) και είδα το απόλυτο σκοτάδι, το έρεβος…

Νομίζω ότι ακόμη δεν έχω ξεκαθαρίσει τη σχέση μου με το σκοτάδι… Αμφιταλαντεύομαι…  
Mάλλον τη βιώνω κάπως καλλιτεχνικά, αισθητικά (εξ ου και η επιλογή της ενότητας   )


Υπάρχει για σας... βιώνετε κάποια σχέση του BDSM και του ερωτισμού με το σκοτάδι;

Εκφραστείτε αρνητικά, θετικά, καλλιτεχνικά, ελεύθερα…      

 

Ας μην ανυπομονεί να περπατήσει στο σκοτάδι αυτός που δεν έχει δει το σκοτάδι να πέφτει.
J.R.R. Tolkien, 1892-1973, Άγγλος συγγραφέας

 

Οσο ημουν στο σκοταδι, ηξερα οτι υπηρχε γυρω μου και οτι δεν με αφηνε να δω τιποτα παρα μονο "διαστρεβλωμενες" σκιες.
Οταν αξαφνα μπηκε Φως στη ζωη μου, συνειδητοποιησα τα βαθη των σκοταδιων μου.
Και τοτε ολα αποκαλυφθηκαν και κουμπωσαν.

 

Όταν έχεις σκοτεινιά στο βλέμμα, βλέπεις παντού σκοτάδι.
Όταν έχεις στο βλέμμα το φως και σκοτάδι στην ψυχή, βλέπεις παντού σκιές.
Όταν φωτίσεις τα σκοτάδια σου, μπορείς να αντέξεις τα σκοτάδια των άλλων.

Ένα είναι σίγουρο: Το σκοτάδι είναι που δίνει νόημα στο φως...

 

Δεν ειμαι το φως,ειμαι η νυχτα
μα μια φλογα λοχιζει αναμεσα στα
σωθικα μου και με τρωει.
Ειμαι η νυχτα που την τρωει το φως.
Ν.Καζαντζακης

 

πιστεύω πως ο καθένας έχει το χρώμα που αυτός ντύνει την ψυχή του και τις εμπειρίες του.
κάποτε κάποιος μου είχε πει. "έχω πολύ μαύρο μέσα μου".
του απάντησα πως "κι εγώ θα μπορούσα να έχω μαύρο. πολύ μαύρο. αντ' αυτού όμως επέλεξα να ντύσω τις μελανές στιγμές μου με ροζ." αναφερόμουν φυσικά σε στενάχωρες στιγμές της ζωής μου όπου αν επέλεγα να τις ντύσω μαύρες τώρα απλά δεν θα την είχα παλέψει.
όχι δεν το βρίσκω γοητευτικό το σκοτάδι. δεν μου αρέσει να μην βλέπω καθαρά. κι εκεί που δεν βλέπεις καθαρά μπορεί να υπάρχουν και παγίδες κι εγώ επέλεγα πάντα βήματα σταθερά.
ίσως να πείτε πως η αλλαγή του χρώματος δεν έχει σημασία όταν απλά μιλάμε για το ίδιο πράγμα. κι όμως δεν μιλάω για το ίδιο. αντιμετωπίζω πάντα το σκοτάδι με προσοχή και σύνεση. χωρίς να το υποτιμώ. επιλέγω πάντα να βλέπω μόνο τα θετικά στοιχεία του και τα υπόλοιπα να τα αφήνω στην άκρη. διαχειρίζομαι το κάθε ένα με προσοχή και ηρεμία χωρίς βιασύνες, και σιγά σιγά συνεχίζω να βάφω τον κόσμο μου ροζ... (ναι με τον δικό μου αηδιαστικό μοναδικό ρομαντικό τρόπο)
ίσως τελικά να ήμουν τυχερή και να μην συνάντησα άτομα που το σκοτάδι τους να κατάφερνε να βάψει το ροζ μου.
ίσως και να έφευγα λίγο πριν...
ίσως και οι μονόκεροί μου να είναι τόσο τρομακτικοί που να διώχνουν το σκοτάδι  

 

Το δυνατό φως παραμορφώνει. Συχνά, τυφλώνει. Αλλοιώνει την πραγματικότητα.
Το ίδιο συμβαίνει και στο πυκνό σκοτάδι.
Πάντα τους έβαζα κοινό παρονομαστή τις σκιές, που δεν αγαπώ.

Ενώ το απαλό σκοτάδι... το ημίφως...μμμμ! Αγαπώ τους μάλλον σκοτεινούς ανθρώπους, τους μάλλον σκοτεινούς χώρους...τα μάτια συνηθίζουν γρήγορα και βλέπουν πεντακάθαρα...το φως  

 

Το σκοτάδι είναι ένα μέρος της εμπειρίας μας για το φως. Όπως το μαύρο χρώμα είναι απαραίτητο για να γίνει αισθητό το λευκό, έτσι και το σκοτάδι είναι απαραίτητο για να ολοκληρωθεί η αποκάλυψη του φωτός.
Αγαπάω το σκοτάδι περισσότερο απο το φως αλλά δεν είμαι "σκοτεινή" ύπαρξη.
Είτε αγαπάς το σκοτάδι είτε το φώς αυτό που πρέπει να φοβάσαι είναι το γκρίζο..
Στις σκιές "παίζεται" το παιχνίδι..

 

Στη ζωή, τους ανθρώπους, τις καταστάσεις το σκοτάδι εναλλάσσεται με το φως.

Δεν έχω γνωρίσει μέχρι τώρα κάποιον που να είναι απόλυτα σκοτεινός ή απόλυτα φωτεινός. Γενικά τα απόλυτα κάτι κρύβουν πίσω τους, με ξενίζουν.

Οι άνδρες των ομάδων κρούσης της SAS εκπαιδεύονται να κρατούν τα μάτια τους κλειστά για είκοσι δευτερόλεπτα περνώντας από το φως στο σκοτάδι, ώστε να προσαρμόζονται αυτά ταχύτερα στις νέες συνθήκες.

Κοιτάζουν το σκοτάδι μέσα τους, για να συνηθίσουν στο σκοτάδι γύρω τους.

Προσωπική μου επιλογή είναι το φως, αλλά δεν αρνούμαι στον εαυτό μου τη γαλήνη του σκοταδιού, ούτε και τη χρησιμότητα ή την καύλα του. Σκοταδιού σαν του σκοτεινού δωματίου που το σκίζει μόνο μία ακτίνα φωτός καθώς περνά από την κλειδαρότρυπα. Όλα έχουν την ώρα τους.

Ερεβανθρώπους γνωρίζω καθημερινά. Εκτός, εντός και επί τα αυτά. Συνήθως διακρίνω μία ακτίνα φωτός μέσα τους, σέβομαι την επιλογή τους να μην την βλέπουν, αλλά τους κρίνω γι' αυτήν μέσα μου. Αντίθετα αγαπώ όσους συνειδητοποιούν το έρεβος που τους περιβάλλει και παλεύουν να το φωτίσουν.

 

Όλοι έχουμε σκοτάδι μέσα μας...κανείς δεν εξαιρείται.
Αν δεν το δεις, δεν το αναγνωρίσεις, δεν το κατανοήσεις, δεν το αποδεκτείς και εν τέλη δεν το αγκαλιάσεις...δεν είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος.

 

Εύστοχο νήμα.
Ναι, στα "κακόφημα" μονοπάτια του bdsm γνώρισα κατα κύριο λόγο, κατα πλειοψηφία, πολύ σκοτεινούς ανθρώπους.
Το πιο επικίνδυνο ήταν όταν το μαύρο της ψυχής τους ήταν κρυμένο.
Ορισμένες φορές κατατρόμαξα από το πόσο επικίνδυνοι ήταν εξαιτίας αυτού του μαύρου.

Το δικό μου σκοτάδι το γνώρισα πριν από χρόνια, κι έκτοτε φροντίζω πού και πού να ανοίγω το παράθυρο, να αερίζω και να φωτίζω. Αυτό μπορεί να γίνει με ένα καλό βιβλίο, με μία καινούργια φιλία, με ένα ταξίδι.
Ποτέ με καινούργιο έρωτα. Ο έρωτας δυστυχως δε βοηθάει...Ίσως γιατι ερωτεύομαι διαρκώς κακούς λύκους.

 

εγώ από σκοτάδι είμαι φουλ, βδσμ δεν βλέπω : (