BDSM και συμβίωση

Θεμελιωδης λόγος; Όχι ιδιαίτερα, πολλές φορές στον εξωτερικό παρατηρητη μια bdsm σχέση δεν διαφέρει σε τίποτα από μια βανίλα σχέση.

Μια συμβίωση δεν είναι ποτέ εύκολη. Καλώς ή κακώς όμως είμαστε μέρος αυτού του χώρου που ονομάζεται bdsm και μοιραία χρωματιζει και την σχέση και την συμβίωση...

Το ποσό το bdsmικο στοιχείο θα εισχωρησει και θα ριζωσει στην καθημερινότητα οφείλεται καθαρά από την συνεννόηση μεταξύ των συμμετεχοντων.

Σε ένα σεσιον πχ οι ρολοι Κ/υ είναι εκεί καθαροι και ξεσταροι για όση ώρα διαρκέσει το σεσιον. Όταν όμως ζεις με τον Κ εκτός και εάν ζεις κατάσταση 24/7 (το κατά πόσον είναι αυτό εφικτό είναι βέβαια συζητησιμο) είναι διαφορετικό no?

Πχ. Ο πληθυντικος. Ακούγεται αλλιώς σε ένα καυγά, μπροστά σε φίλους ή γονείς... Ελπίζω να έγινα κατανοητή...  

 

Έτσι για το καλό της συζήτησης λοιπόν.
Η συμβίωση με D/s είναι και εφικτή και υπέροχη.

 

Όντως είναι. Αρκεί το D/s για αυτό άραγε;

Και είναι σκοπός το D/s ή μέσο; Ή λίγο κι από τα δύο;

 

Όπως σε μία βανίλα σχέση αν κάποια στιγμή τα δύο μέρη δούνε ότι ταιριάζουν και ότι θέλουν να ζήσουν μαζί την ζωή τους, ακριβώς το ίδιο γίνετε και σε μία BDSM σχέση. Αν οι δυο τους τα έχουν βρει και είναι ευτυχισμένοι μαζί δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην ζήσουν μαζί.

 

Το D/s είναι τρόπος ζωής.
Όταν αντιμετωπιστεί σαν μέσον, παύει να είναι D/s.

 

Λογικά (ακομπλεξάριστα) η συμβίωση με το BDSM έξτρα είναι πιο εύκολη ένεκα συνήθειας οριοθετήσεων για κάποιο σέσσιον, να εντείνεται και για τα υπόλοιπα περί συμβίωσης. Κατά τα άλλα μια BDSM συμβίωση είναι πιο δύσκολη όσο αφορά τις προσπάθειες που απαιτούνται για να ενταχθεί κάποιος σε τέτοιο τρόπο ζωής. Εκτός από το θεωρητικό κομμάτι υπάρχει και το πρακτικό. Αν κάποιος κυκλοφορεί με ένα χάρακα ενός μέτρου στο χέρι δεν έπεται ότι απαρτίζει ολοκληρωμένο εξοπλισμό για ένα σέσσιον. Η δυσκολία να χαλιναγωγήσει τον εαυτό του πρώτα από όλα, είναι δυσκολία. Η δυσκολία κάποιος να είναι συνεπής τόσο στον λόγο του όσο και στην ώρα του είναι δύσκολο, διαφορετικά δεν είναι BDSM κλπ. Η δυσκολία κάποιος να ενημερώνεται για ποια σημεία ενός σώματος είναι ερωτογενής και ποιες πρακτικές επιφέρουν την μέγιστη απόλαυση, είναι και εκείνο ένας προβληματισμός. Αν η απόλαυση είναι μονομερής τότε δεν είναι BDSM, και δεν είναι για όλους. Πόσο μάλλον όταν μια τέτοιου είδος συμβίωση βασίζεται και εδράζεται στη σεξουαλική συμβατότητα. 'Ισως την μεγαλύτερη δυσκολία.

 

Η συμβίωση είναι bdsm από μόνη της.

 

Όσον αφορά τους αρχικούς προβληματισμούς της νηματοθέτριας δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις που ικανοποιούν όλες τις περιπτώσεις.

Αν στον έναν πχ. το BDSM είναι τρόπος ζωής ενώ στον άλλο απλή απόλαυση στον έρωτα και τίποτα το ουσιαστικό έξω από αυτόν,
και οι δύο είναι μια χαρά αλλά δεν ταιριάζουν αληθινά μεταξύ τους.

Οπότε δεν θα παραμείνουν για πολύ ευτυχισμένοι μαζί.
Και δεν φταίει κάποιος από τους δύο περισσότερο αν χωρίσουν ούτε πρέπει να έχει ενοχές για αυτό.

Και μία σχέση με τον καιρό δοκιμάζεται και εξελίσσεται, όπως και αυτοί που συμμετέχουν σε αυτή.

Χωρίς κοινούς σκοπούς και έγνοια του ενός για τον άλλο δεν θα μακροημερεύσει, ενώ στην αντίθετη περίπτωση μπορεί να γίνει και σχέση ζωής.

Αν λοιπόν ένας τρόπος ζωής και τι όμορφα συναισθήματα γεννά αυτός είναι ο σκοπός, τότε ακόμα και ο σύντροφος σαν παρουσία μπορεί να βρεθεί σε δεύτερη μοίρα.

Αν από την άλλη η σχέση με τον σύντροφο και τι όμορφα πράγματα μπορεί να φέρει αυτό είναι ο σκοπός,
τότε οποιοσδήποτε άλλος σκοπός ή τρόπος ζωής υποχωρεί σε σημασία και προσαρμόζεται στην προοπτική της σχέσης.

Και τα δύο έχουν τα πλεονεκτήματά τους αλλά και το διαφορετικό τίμημα που απαιτούν.

Είναι θέμα επιλογής με θάρρος και ανοιχτό μυαλό ό,τι και αν αποφασίσει κανείς ότι ταιριάζει στον ίδιο.

Και σε αυτή την επιλογή είναι στην ουσία μόνος του με τον εαυτό του και πολύ λίγα μπορούν να του προσφέρουν τρίτοι για να επιλέξει σωστά.

Είναι λάθος να ζει κανείς για να αποδείξει κάτι ή να κυνηγά να ζει τη ζωή ενός άλλου.

Καλύτερα να ζει απλά όπως του αρέσει εκείνου καλύτερα και να βρει κάποιον που να θέλει να είναι μαζί του όπως είναι.

 

Υπεκφευγεις. Εχει κ αλλο σκελος η ερωτηση  
(Μην κανεις το παπι)

 

Άντε ν΄απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος, εγώ κοριτσιού χατίρι δεν χαλάω.  

Αν ήταν να έχω σχέση με την @libra και μάλιστα 24/7, συμβίωση και τέτοια, την μισή μέρα θα τρώγαμε και την υπόλοιπη θα γελούσαμε, οπότε δεν θα ήταν D/s, αλλά κάτι μεταξύ τσίρκου και συμποσίου.

ΥΓ
Τώρα που δηλώνει και perv, άστα να πάνε.
Εγώ από τέτοια δεν ξέρω.
Τις θέλω υποτακτικές, το πολύ πολύ θολωμένες vanilla, έτοιμες για ξεθόλωμα.
Αυτό το perv μου κάνει σαν κάτι "θέλω αλλά δεν ξέρω τι είναι, αλλά σίγουρα το θέλω".
Ένας απλός κυριαρχικός είμαι, δεν βρίσκομαι εδώ για να κάνω κοινωνική πολιτική.

     

 

Σ αγαπωωωω!!! Σε λατρευωωω!!!
Το περβ ειναι πολλα!! Εχω δικη μου περβ! Αυτα τα γενικα κ αοριστα πολυ μ αρεσουν. Τις σποντες σου μη νομιζεις πως δεν τις καταλαβα αλλα τωρα παω να φτιαξω τηγανητες με μελι ελα να φαμε!!!
 

 

Ελπίζω να μην νοηθεί η παρέμβασή μου επί προσωπικού, αλλά σαν συμμετοχή στο νήμα και την συζήτηση. Υπάρχει θεμελιώδης διαχωρισμός από το γεγονός ότι προσκολλάται και μια ξεχωριστή ιδιαιτερότητα σχέσης στο συγκεκριμένο είδος συμβίωσης μεταξύ εμπλεκόμενων ατόμων. Πρωτίστως για το κανόνα ότι κάποιο μέλος διαχειρίζεται ένα άλλο. Σκέφτεται για το άλλο. Οι επιδόσεις και αποδόσεις του εντείνονται καθαρά στον άλλον. Σε μια vanilla σχέση το ζητούμενο είναι όλα τα μέλη να περνάν καλά. Στο BDSM το ζητούμενο βρίσκεται στον τρόπο που ασυμμετρίες ιδιοτήτων εξομαλύνονται και βιώνουν μεταξύ τους, μέσα από παρεπόμενες διαδικασίες διαχείρισης, όχι των κοινών όμως αλλά της διαχείρισης του άλλου. Σε ένα διαφορετικό είδος συμβίωσης, κάποιος θα δήλωνε ότι μια μέρα σαν όλες τις άλλες θα ήθελε να φάει φακές ή ρύζι,και δεν θα τον ενοχλούσε αν η κοινή επιλογή θα ήταν ένα από τα δυο. Στο BDSM όμως κάποιος πρέπει να φάει φακές την Τρίτη και ρύζι την Παρασκευή. Επιπρόσθετα κάποιες φορές σε μια BDSM συμβίωση εμπλέκονται διάφορες φαρμακευτικές ή ιατρικές αγωγές. Σε μια ασύμμετρη σχέση πολλές φορές κάποιο μέλος έχει άγνοια των πραμάτων και έτσι ζητά βοήθεια ή δένεται, ή εξαρτάται από κάποιο άλλο, και δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί ή σταθεί μέσα στο γενικό κοινωνικό σύνολο. Η δε φαρμακευτική του αγωγή ίσως να μην επιτρέπει τροφές, συνήθειες κλπ, αλλά και να μην υπάρχει η ανάλογη εγκράτεια και το συναισθηματικό απόθεμα να την εκτελεί από μεριά του. Στις vanilla σχέσεις μπορεί να υπάρξει "το έλα μωρέ, θα είναι εντάξει", δηλαδή το αντίθετο με την BDSM σχέση που η θέσπιση των ορίων είναι κυριολεκτική, και συνεπώς η συμβίωση δυσκολότερη, αλλά ιδιαίτερη και ξεχωριστή. Κάποιες φορές κοιμόμουν στο πάτωμα σε ένα πάπλωμα διπλωμένος για κάμποσο καιρό, γιατί οι κινήσεις μου εν ώρα ύπνου σε κοινό κρεβάτι την ξυπνούσαν. Εκείνο δεν είχε να κάνει με τον χαρακτήρα ή την επιθυμία κανενός, αλλά με την προσαρμογή της σε μια νέα φαρμακευτική αγωγή αντικατάστασης σωματό-χημείας και αποκατάστασης της υγείας της. Η συμβίωση θα φάνταζε δύσκολη για μερικούς. Όμως ήταν ιδιαίτερη, με εκείνο το έξτρα που έπρεπε να γίνει, και διαφέρει από μια συνήθη συμβίωση. Τώρα κάποιος τρίτος μπορεί να ισχυριστεί ότι πολλές ιδιαιτερότητες συμβαίνουν και υπάρχουν σε όλες τις περιπτώσεις. Η διαφορά όμως είναι ότι το ένα μέλος παρακίνησε ή επέβαλε στο άλλο μέλος να συμπεριφέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, πιο δεσμευτικό από ότι σε μια οποιαδήποτε άλλη ελεύθερη σχέση, στην οποία όμως πρέπει να την υποστηρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι για την ανάδειξη, αναβίωση, αναδιάρθρωση, αποκατάσταση του ενός ή του άλλου. Γιαυτό και ο θεμελιώδης λόγος διαχωρισμού μιας BDSM συμβίωσης από κάθε άλλη που δεν απαιτεί αναδόμηση ή επαναδόμηση τρόπου συμβίωσης με τα θεωρητικά της αλλά και πρακτικά της μέρη. Σε μια vanilla συμβίωση οι αλλαγές που μπορούν να λάβουν μέρος είναι η αλλαγή αστικής τάξης των μελών. Σε μια BDSM συμβίωση καθορίζονται οι αλλαγές του ίδιου του εαυτού των μελών. Ίσως έτσι να διακρίνεται και η διαφορά στην συμβίωσή τους.