Bdsm και τρίτη ηλικία

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Η στατιστική χρειάζεται πλήθος δεδομένων.
Τα δεδομένα χρειάζεται να είναι ορισμένα σε ένα πεδίο.
Τα μαθηματικά της στατιστικής αποτυπώνουν το ερώτημα που θέτουμε.
Η αποτύπωση των ερωτημάτων ερμηνεύεται από το πλήθος των ατόμων (από 1 έως πολλά) που έθεσαν το ερώτημα.
Η ερμηνεία μπορεί να ισχύει την δεδομένη στιγμή.
Διασταύρωση/παραβολή παραπλήσιων/συμπληρωματικών ερωτημάτων ή αλλαγή ομάδας που θέτει το ερώτημα ή αντίληψη ορισμού του πεδίου, καταλήγει σε διόρθωση έως απροσδιοριστία και ακύρωση.
Η στατιστική περιλαμβάνει εργαλεία για να περιορίσει τις αδυναμίες των ερωτούντων.
Σε κάθε περίπτωση η στατιστική αποτυπώνει τάση/δυναμική/προδιάθεση.
Η στατιστική δεν είναι ούτε χαρτογράφηση ούτε κατανομή ούτε μαντική.
Οπότε η "προσωπική στατιστική" ή έστω η αντιλαμβανόμενη κατανομή έχει την ίδια βαρύτητα με την επίκληση του αντικειμενικού στον καθημερινό λόγο.
Η επίκληση της στατιστικής ή της αντικειμενικότητας είναι, ασυνειδήτως ή μη, καταρχάς τουλάχιστον αφελής, αν και σε επίπεδο παρεϊστικης παπαροτσιμπουκολογίας λίαν ενδιαφέρουσα και απολαυστική.
Στον ανοιχτό ή δημόσιο διάλογο είναι φτου κακά, για να το θέσω κομψά...

 

 



Και μια που το 'φερε η κουβέντα, έχω βρεθεί στο ίδιο τραπέζι με δύο ανθρώπους, ετών 92 ο ένας, 94 ο άλλος.
Εξαιρετικά καλοστεκούμενοι για την ηλικία τους, επιστήμονες αμφότεροι.
Η συζήτηση ξεκίνησε από αναμνήσεις και κατέληξε στο ... σεκς.
Αφού εκείνοι ανέλυσαν γιατί μπορούν ακόμη να το κάνουν και με μάλωναν για τη ζωή που κάνω,
ο 92άχρονος σηκώθηκε να πάει τουαλέτα.
Μόλις έφυγε αρκετά μακριά γυρνάει ο έτερος και μου λέει:
"Μην τον πιστεύεις, αυτός χωρίς χάπι δεν μπορεί".

 

Ηλέκτρα VS Οιδίποδας

 

θα παίζει πολύ diaper fetish φαντάζομαι

 

Ωραίο θέμα @brenda  

Καθώς ζω την τελευταία μου ενηλικίωση, εκεί που νομίζω πως λήγουν οι αυταπάτες, έχω τη γνώμη ότι ασφαλώς και επηρεάζεται από την ηλικία το BDSM που κάνουμε, με πάρα πολλούς τρόπους. Μαζί με τις σωματικές αντοχές αλλάζει η ψυχική οικονομία γιατί τώρα πια πρέπει να γίνει ενεργή διαχείριση των πόρων, τίποτα πια δεν συμβαίνει από μόνο του χωρίς επίγνωση, φροντίδα και … στοργή για τον εαυτό. Έτσι αλλάζουν οι συνάψεις του καθένα με τα πάντα, αλλά όχι και με τα ρακούν. Πώς λοιπόν να μην επηρεαστεί πολύ το BDSM αφού κανείς δεν το κάνει με ρακούν; Δεν μπορώ να πω τι και πώς για τον κάθε ένα θα πρέπει να διαφέρει πάρα πολύ. Άλλωστε σχετίζεται με τα χρωστούμενα από προηγούμενους γύρους και πώς ο καθένας τα αντιλαμβάνεται τώρα.

Μια και με άγγιξε το θέμα σου, σου αφιερώνω ένα πάρα πολύ πολυαγαπημένο κείμενο που έχω μεταφέρει εδώ κι εκεί πολλές φορές και πάντα δακρύζω, το λιγότερο, όταν το αντιγράφω για μια ακόμα φορά. Αν κανείς μας πει ότι τα συναισθήματα πηγαίνουν με την ηλικία, θα του πω, απλά, ότι ζει χωρίς να μαθαίνει τίποτα και χωρίς να νιώθει τίποτα και δεν ξέρω τι απ τα δύο είναι το πιο για λύπηση.

__________

[...]
"Ο Φλορεντίνο Αρίσα τον άκουσε ασάλευτος. Ύστερα, κοίταξε έξω από τα παράθυρα όλον τον κύκλο που σχημάτιζε την περιφέρεια της ναυτικής πυξίδας, τον ξεκάθαρο ορίζοντα, το δεκεμβριάτικο ουρανό χωρίς ούτε ένα σύννεφο, τα νερά πλεύσιμα για πάντα και είπε:

"Θα συνεχίσουμε ίσια, ίσια, ίσια, ξανά για τη Λα Δοράδα".

Η Φερμίνα Δάσα ανατρίχιασε, γιατί αναγνώρισε τη φωνή από τα παλιά, φωτισμένη από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και κοίταξε τον καπετάνιο: αυτός ήταν το πεπρωμένο. Αλλά ο καπετάνιος δεν την έβλεπε, γιατί είχε μείνει ξερός από τη δύναμη της έμπνευσης του Φλορεντίνο Αρίσα.

"Το λέτε στα σοβαρά;" τον ρώτησε.

"Από τότε που γεννήθηκα", είπε ο Φλορεντίνο Αρίσα, "δεν έχω πει ούτε μια κουβέντα που να μην είναι στα σοβαρά".

Ο καπετάνιος κοίταξε τη Φερμίνα Δάσα κι είδε στα βλέφαρά της τις πρώτες λάμψεις από μια χειμωνιάτικη πάχνη. Ύστερα κοίταξε το Φλορεντίνο Αρίσα, την ακατανίκητη ψυχραιμία του, τον ατρόμητο έρωτά του και τον τρόμαξε η αργοπορημένη υποψία πως είναι η ζωή περισσότερο από το θάνατο αυτή που δεν έχει όρια.

"Και μέχρι πότε νομίζετε πως μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό το πήγαινε έλα του διαβόλου;" τον ρώτησε.

Ο Φλορεντίνο Αρίσα είχε την απάντηση έτοιμη εδώ και πενήντα τρία χρόνια, εφτά μήνες και έντεκα μέρες με τις νύχτες τους.

"Για όλη μας τη ζωή", είπε."

Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, τελευταίες παράγραφοι
​

 

''Εμείς και οι άλλοι'' είμαστε μικρά, αυθόρμητα μιλάμε, μη μας αποπαίρνετε και κυρίως μην συγχίζεστε!

''Ζήσε τη ζωή σου και ξέχασε την ηλικία σου''.
Θα σου απαντήσω σε 30 χρόνια, δεν με προ βλη μα τί ζει προς το παρόν, αν και είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι, αν θα κάνω BDSM στα 70!

Καλή συνέχεια.~

 

Αν και θεωρώ πιο ενδιαφέρουσες τις τοποθετήσεις άλλων μελών, όπως του @underherfeet που το βιώνουν ως κάτι δικό τους, θα προσπαθήσω να πω την γνώμη μου. Γιατί κι εγώ μεγάλωσα τελευταία και δεν το λέω αριθμητικά. Αλλά και γιατί σχετίζομαι αλλά και έχω σχετιστεί στο παρελθόν με Κ μεγαλύτερης (και μεγάλης για κάποιους   ) ηλικίας.



1. Οι σωματικές δυνάμεις εν γένει είναι καθοριστικής σημασίας ή απλά και φυσικά μετατοπίζεται το βάρος στο εγκεφαλικό κομμάτι του πράγματος?


Θα ήταν εντελώς αφελές για εμένα να παραβλέψει κάποιος το γεγονός ότι οι σωματικές επιδόσεις αλλά και ανάγκες δεν είναι ίδιες σε όλες τις ηλικίες. Και όχι η θέληση δεν ξεπερνά κάθε φυσικό όριο που βάζει το σώμα καθώς γηράσκει.

Έτσι, αν κάποιος ζει το S/M κομμάτι του BDSM, αν του δίνει τη μεγαλύτερη βάση (δεν το κρίνω, το θεωρώ καθαρά θέμα προτίμησης), τότε ναι, μου φαίνεται ότι οι σωματικές δυνάμεις θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για αυτόν και τις σχέσεις του.

Αν επικεντρώνεται τώρα στο πιο εγκεφαλικό κομμάτι του Κ/υ (χωρίς να αρνούμαι φυσικότατα ότι υπάρχει και το σώμα και η σεξουαλική επαφή που για μένα παίζει τεράστιο ρόλο) : κάθε Κ/υ σχέση εξελίσσεται και κρίνεται βάσει της εξέλιξης της αυτής. Κανένας, ούτε οι Δ/δυο που σχετίζονται δεν μπορούν να ξέρουν εκ των προτέρων την πορεία της σχέσης και το δρόμο που θα πάρει. Για αυτό το λόγο κατά τη γνώμη μου, η ηλικία δεν επιδρά κατά κανέναν απαγορευτικό τρόπο. Η πορεία της σχέσης καθορίζεται από τις συνθήκες και τις αποφάσεις που παίρνουν κάθε φορά και κάθε μέρα οι Δ/δυο. Η ουσία και το κλειδί για μένα είναι να συνεχίσουν και οι δυο να εξελίσσονται και μάλιστα να εξελίσσονται κατά τρόπο που διατηρεί και συντηρεί την ασύμμετρη δυναμική και ισορροπία τους. Αν κάποιος εγκαταλείψει την εξέλιξη του ως άτομο, τότε ναι, η σχέση θα τελειώσει. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου απαραίτητο ότι θα το κάνει το μεγαλύτερο σε ηλικία άτομο.  


2. Τα συνοδά προβλήματα υγείας που εμφανίζονται λόγω ηλικίας, παρεμποδίζουν ή απλά δυσχεραίνουν την βιδιεσεμική αλληλεπίδραση?

Απλά ενσωματώνονται στην αλληλεπίδραση και την οδηγούν σε άλλο δρόμο. Που έτσι κι αλλιώς - όπως προείπα- δεν θεωρώ ότι είναι προκαθορισμένος  


3. Πως σχετίζεται η συντροφικότητα (κάθε είδους) με την ''ωρίμανση''?

Θυμήθηκα εκείνο το τραγούδι το "Somewhere Only We Know" που λέει:

Oh simple thing where have you gone?
I'm getting old and I need something to rely on...  

Η ωρίμανση οδηγεί τους ανθρώπους να εκτιμούν τους άλλους στη ζωή τους με διαφορετικό τρόπο, να καταλαβαίνουν ότι οι άλλοι είναι κομμάτι δικό τους και έτσι ότι είναι περισσότερο "για πάντα" από ό,τι τείνουμε να πιστεύουμε στη μέθη του immortality της νεαρότερης ηλικίας.

Ο Κύριος λέει ότι 1 άνθρωπος στους 10.000 είναι πραγματικά ώριμος. Και η αλήθεια είναι πως πλέον έχω γίνει πιο παρατηρητική και Τον πιστεύω απολύτως, Τον επιβεβαιώνει η καθημερινότητα  

Άρα η ηλικία δεν φέρνει αναγκαία την ωρίμανση.

Η ωρίμανση όμως φέρνει κατ΄εμέ αναγκαία τη συντροφικότητα και την αναγνώριση της σημασίας της.


4. Οι ηλικίες των συμμετεχόντων πρέπει να συνάδουν όταν περάσουν οι άνθρωποι τα πρώτα ή τα δεύτερα -ήντα για αισθητικούς λόγους? (Ή μπορούν όλες οι ηλικίες να διαπλέκονται μεταξύ τους αέναα?)

Αισθητικούς λόγους; Τους αισθητικούς λόγους ποιων; Σήμερα Μ/μας κοίταζα Μ/μαζί στον καθρέφτη και το αισθητικό αποτέλεσμα μου φαινόταν υπέροχο   Μεροληπτική; Ίσως; Η αισθητική των πολλών όμως είναι υψηλή; Χο χο χο... (γελάγανε 3 μέρες στο μικρό ξέφωτο του δάσους)


5. Πως αξιοποιούν οι άνθρωποι την εμπειρία τους για την διατήρηση του τρόπου ζωής τους?

Δηλαδή;  


6. Υπάρχει περίπτωση κάποιος ή κάποια να εγκαταλείψει τον χώρο, θεωρώντας ότι αυτά τα πράγματα αρμόζουν σε νεαρότερες ηλικίες? (Και αν ναι, πόσο συμφωνείτε με αυτό?)

Ναι φυσικά και υπάρχει  

Συμφωνώ καθώς το θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να επιλέγει τι του αρμόζει.

Αν θα το έκανα; Όχι   Θεωρώ το Κ/υ τον ουσιαστικότερο τρόπο να σχετίζονται δυο άνθρωποι και παρόντα σε κάθε απόχρωση σχέσης  

Αλλά αυτό είναι προσωπική μου εκτίμηση.


7. Υπάρχει διαφορά ως προς το φύλο και την συνέχιση ή μη της δραστηριοποίησης στον χώρο? (Παρατηρείτε δηλαδή κάτι διαφορετικό στατιστικά, μεταξύ ανδρών και γυναικών?)

Δεν νομίζω ότι υπάρχει αν και δεν έχω κάποια παρατήρηση.

Εξάλλου, όπως λέει εύστοχα και ο υπεραγαπημένος φίλος @cadpmpc , η γυναίκα δεν αλλάζει ουσιαστικά ως προς αυτά που μπορεί να κάνει σεξουαλικά, ο άνδρας όμως ναι.



8. Παίζει αντίστοιχα το status κάποιο ρόλο ανάλογο με το φύλο? (Γυναίκες κυριαρχικές σε σχέση με γυναίκες υποτακτικές, αντίστοιχα άνδρες κοκ)

Και πάλι λέω πως όχι κατά τη γνώμη μου.


9. Όταν η ακοή φθίνει, η όραση δυσχεραίνεται, οι αρθρώσεις πονάνε (που να σου τύχει και κανένα αυχενικό, ή ρευματικό νόσημα!!!), το δέρμα λεπταίνει και τα γόνατα δεν αντέχουν, τα χέρια δεν έχουν την δύναμη που είχαν παλιά, μπορούμε ακόμη να διεκδικούμε την εμπιστοσύνη των άλλων, την θέση μας στο παιχνίδι και την προσωπική έκφραση της σεξουαλικότητάς μας? Ακόμη και με τις μειωμένες ορμές που αυτή αναπόφευκτα θα φέρει? Με απλά λόγια αναγνωρίζουμε σε αυτές τις ηλικίες γενικότερα το δικαίωμα στο σεξ και την απόλαυση ή θαρρώντας ότι θα είμαστε για πάντα ''νέοι'' αποστρεφόμαστε την σκέψη και την ιδέα?

Μα τι σχέση έχει η εμπιστοσύνη με τα γόνατα; Κάτσε κάτω από τη μπάρα;;;  (οκ δεν τρολάρω άλλο προμις   )

Η εμπιστοσύνη έχει να κάνει με τη συνέπεια κάθε ανθρώπου προς αυτό που είναι και που λέει ότι είναι.


Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να ζήσει αυτό που θέλει.  

Και εφόσον βρίσκει κάποιον (ενήλικο) να θέλει να το ζήσει αυτό μαζί του, εμάς δεν μας πέφτει απολύτως κανένας λόγος. Αν το αποστρεφόμαστε, απλά ας κοιτάξουμε αλλού. Και όταν φτάσουμε σε εκείνη την ηλικία ας κοιτάξουμε προς τα πάνω γιατί έχουν και οι άλλοι δεν θα μας κοιτούν τότε... ε;


10. Έχει δικαίωμα να συνεχίσει ο καθένας όπως θέλει, ακολουθώντας τις παρορμήσεις του ή θα πέσει έτσι κι αλλιώς θύμα στερεοτυπικής θεώρησης, τύπου ότι ρέπει προς την γελοιότητα με την εμμονική προσκόλλησή του σ΄αυτό το lifestyle?

Όπως στην απάντηση #4  

ΥΓ Συνδυάζοντας τα περί ωρίμανσης, αισθητικής και ηλικίας, επαναφέρω την επιτυχημένη περιγραφή της @elfcat (που προσωπικά γέλασα, τη βρήκα πολύ γλαφυρή ως περιγραφή) για γεροντομπεμπέκες και μπεμπέκους και να πω ότι το γελοίο και αντιαισθητικό κατ΄εμέ με αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι η ηλικία τους και η επιθυμία τους να ασχολούνται με το βδσμ. Το κάθε άλλο. Είναι η προσπάθεια τους να παρουσιάσουν εαυτούς ταυτοχρόνως ως ώριμους αλλά και νεανίες. Όταν μια γεροντομπεμπέκα μετρά 45-50 χρόνια ζωής και συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο 20χρονο, εκεί είναι το θέμα. Αντιστοίχως όταν φέρεται σαν μια ώριμη, κατασταλαγμένη και έμπειρη γυναίκα (έχω στο μυαλό μου μια γλυκύτατη γατοκυρια  ) είναι άκρως γοητευτική.

 

Έχεις απόλυτο δίκιο, δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω edit στο αρχικό ποστ πια, για να απαλείψω την λέξη, αλλά αν κάποιος από την διαχείριση θα μπορούσε, be my guest...  

 

Μπρέντα , μου μιλάς και κοκκινίζω σα μαθητούδι καλή μου με τα καλά σου λόγια , τι να πώ, ευχαριστώ!  
Aργησα λίγο να σου απαντήσω λόγω περιορισμένου χρόνου, συμπάθα με!

Επι της ουσίας , και πάντα βιωματικά, όσο περνούσαν τα χρόνια, η σχέση βάθαινε και πλάταινε , αλλά και άλλαζε.
Την άλλαζε η διάδραση, αλλά και οι αλλαγές στο περιβάλλον της.
Οσο γνωρίζεις τον άλλον (αλλά και τον εαυτό σου), προοδευτικά απογυμνώνεσαι εντελώς ενώπιον του κι οταν πέσουν και τελευταίες ασπίδες προστασίας, είναι πιο εύκολο να ενωθείς μαζί του, να γίνεις ένα μ 'αυτόν. (Είναι και πιο εύκολο να τραυματιστείς βέβαια ... )
Παράλληλα τα παιδιά που έρχονται σε βοηθάνε να ωριμάσεις, είναι ένας επι πλέον λόγος για το βάθεμα της συντροφικότητας με τον άλλον , ενας επι πλεον λόγος προσπάθειας καλύτερης επικοινωνίας , γιατί μπορεί να φέρνουν χαρές, αλλά φέρνουν και ζόρια και ανατροπές στην συμβίωση και απαιτούν χρόνο και κόπο για να τα μεγαλώσεις .
Στον ερωτικό τομέα όμως θέτουν τα πράγματα σε νέα βάση , που εν προκειμένω παρέμενε ασύμμετρη μεν, με στενότερο πλαίσιο δε. Κάπου εδω έχεις κάνει ήδη και το πρώτο ξεκαθάρισμα που είπα στην πρώτη μου τοποθέτηση.
Μαζί μας επίσης μεγαλώναν κι οι γονείς μας ,πράγμα που σημαίνει επένδυση χρόνου και ενέργειας και σε αυτή την κατεύθυνση....
Last ,but not least τα επαγγελματικά , που δεδομένου οτι είναι κοινού αντικειμένου, πολλάκις μεταφέρονταν και στο σπίτι.
Ολ' αυτά όμως ,συμμετέχοντας στην τριβή της καθημερινότητας ,είχαν κάποιο κόστος καθως περνούσαν τα χρόνια στο ερωτικό κομμάτι, ήταν αναπόφευκτο αφενός το επίπεδο ασυμμετρίας της σχέσης να περάσει απο στενωπούς και να πέσει σε χαράδρες ενίοτε , όταν μάλιστα αυτή ( η ασυμμετρία) ήταν ένθεν και ένθεν ικανή μεν ,αλλά όχι και απαραίτητη συνθήκη για την συμπόρευση , αλλά και η επιθυμία αφετέρου, υπο το βάρος της ηλικίας, των ευθυνών και ,κακά τα ψέμματα, της συνήθειας ,να μειωθεί.
Αντίβαρο σ ΄αυτό η συντροφικότητα και η αγάπη που οικοδομήθηκε και σφυρηλατήθηκε μέσα απο την κοινή πορεία, η μάλλον την επιθυμία της κοινής πορείας.Αυτά...

Ρωτάς επίσης αν δεν ήμουν σε σχέση τι θα΄κανα, που να ξέρω, αυτό θα εξαρτιόταν απο την πορεία που θα είχα μέχρι την σημερινή μου ηλικία , τι θα είχα ζήσει, τι θα είχα απωθήσει, σε ποιόν άλλον εαυτό θα είχα εξελιχθεί .

Τώρα, για το 4., ο βασικός λόγος είναι οτι θα αισθανόμουν ανασφαλής. Επειδή έχω επίγνωση της βιολογικής παρακμής που επέρχεται ,η σχέση με ένα θηλυκό που οι ορμόνες του χτυπάνε κόκκινο, που θέλει (δικαιολογημένα) να ζήσει έντονα ,που έχει νεανική ορμή , ενθουσιασμό και πάθος με φοβίζει.
Θες περαιτέρω ανάλυση ; ...

 

Και ο @underherfeet να επανανοηματοδοτεί τη λέξη υπέροχος...

 

Α να χαθείς βρε, συγκινήθηκα! 

 

Α, το ευσυγκίνητο είναι της ηλικίας, δε φταίω εγώ.