BDSM, ο προθάλαμος.

Εγώ στεναχωριέμαι απλά οταν ξεκινάνε ειρωνείες για κάτι που και πιστεύω και κάνω και αλήθεια αγαπάω που κάνω και νομίζω ότι τουλάχιστον εδώ μέσα, θα έπρεπε να μην είναι " το περίεργο να ακουστεί"

Αλλά δεν μπορώ να γράψω ενα κατεβατό γενικολογιας, ταλέντο αυτό, άμα το έχεις  

Εγώ, πάντως δεν ξέρω αν θα έκανα το κερί για να νοιώσει καλύτερα, θα προσπαθούσα ομως μέχριιι τελικής πτώσεως whatever that means, να κάνω ο,τι ζητήσει. Ναι, πραγματικά   και το ο,τι ζητήσει ( γιατί έχει ξαναπεσει αυτο το θέμα στο τραπέζι ) δεν έχει να κάνει με ανούσιο μικρομανατζμεντ και έναν Κ να ορίζει τα πάντα ακόμη και αν δεν είναι σε θέση, το οτι ζητήσει έχει να κανει με το να συνεχίσει το υ να κάνει ο,τι ξέρει τοοοσοοο καιρό πως του ζητάει, να τον φροντίζει γιατί αυτη ειναι βασική εντολή πχ και καθηκον. Το να πάω έξω και παρω εγώ ο,τι φαγητό κρίνω πως θα τον κάνει καλύτερα πχ χωρίς να ρωτήσω τι θα ήθελε σήμερα επειδή ειναι πολυ απασχολημένος και ο ίδιος δεν θέλει να τον απασχόλησω με το τι θα φάει, απλά να φτιάξω κατι ..δεν χαλά καμια ασυμμετρία. Και γι αυτό επιμένω πως προσωπικά όχι, δεν είμαι εκεί για να μου πει κάποιος τι θα φάω σήμερα και πως, θα την βρω την άκρη μου, είμαι εκεί για να τρώμε μαζί, αυτο που θέλει, οταν θέλει να πει τι θελει, και αν δεν θέλει αυτό θα είναι κάτι άλλο. Ένα παράδειγμα, χαζότατο, αυτό.

Επίσης, το άλλο που συχνά βλέπω να γραφεται, πιεζεται ο αλλος και σταματά να θέλει τον ελεγχο...αρρωσταινει και πάνε ολα στραφι..μπα? Γιατί εγω νομίζω και βλέπω δηλαδη..πως ενας που είναι έτσι, δεν παίζει ρόλο αλλα είναι...ότι και να του συμβαίνει τα ηνία τα θέλει? Μπορεί να είναι πολύ κουρασμένος να εξηγήσει, να μικρομανατζαρει να ασχοληθεί καν..ναι ναι αλλά έλεγχο δεν θα παραδώσει. Κάτι πάλι θα θέλει, και θα θέλει να γίνει! Αυτό που θέλει. Και αυτό θα γίνει  

Και αν βγει αηδία, θα φταίει Εκείνος που διάλεξε αυτό το δρόμο και εγώ που τον ακολούθησα και δεν έφυγα, οοοχι επειδή δεν τον ακολούθησα αλλά έμεινα να προσπαθώ να έρθω κόντρα με την αρχική μου επιλογή να ακολουθήσω και να ταλαιπωρω τον άνθρωπο που διάλεξα ως Κ.

Ίση ευθύνη, για την επιλογή της θέσης του, έχει ο καθένας, πάντα. Για την έκβαση της σχέσης η ευθύνη μοιράζεται στο ποιος ήταν συνεπής, ειλικρινής και τίμιος στην προσπάθεια του.

 

Μπράβο. <3

 

Ακόμη κι αν δεν συμφωνώ με το σύνολο της τοποθέτησής σου, η κατακλείδα πρότασή σου, με βρίσκει σύμφωνη. Επίτρεψέ μου να προσθέσω μία φράση στο τέλος για επιστέγασμα τής συμφωνίας, δική μου : ''και πάνω απ΄όλα συνεπής απέναντι στον εαυτό του''.

 

@cadpmpc ...Λυπάμαι.[/QUOTE]

Σκεφτόμουν να μελαγχολήσω, πλην όμως η αριστοκρατικότης της μελαγχολίας, δεν συνάδει εν προκειμένω...
Τα δέοντα εύχομαι...

 

Γιαυτό σου είπα πριν ότι δεν καταλαβαίνω τι λεμε.

Τέλος και ίσως δεν επανέλθω απλά να πω ότι αν ο οδηγός δεν φέρει την ευθύνη και για το τιμόνι κ για το αμάξι και για το συνοδηγό αλλά μοιράζονται στα ίσα όπως είπες την ευθύνη αυτό νομίζω έχει πολύ συγκεκριμένες προεκτάσεις κ για το D/s και για το M/s οι οποίες, εμένα πάντα, μου φαντάζουν λίγο παράξενες.

Καλή συνέχεια  

 

Στο πρώτο που λέω δεν φταίει ο Κ και το υ είναι επειδή αναφέρομαι σε επιθυμίες του Κ. Δεν φταίει ούτε μπορείς να κατηγορείς το τιμόνι για το τι επιθυμεί   είσαι εκεί γνωρίζοντας οτι θα κάνεις αυτό που επιθυμεί! Η θα προσπαθήσεις.

Το δεύτερο που λέω, αν βγει αηδία το αποτέλεσμα θα φταίνε και οι δύο, είναι η Γενική ευθύνη της θέσης τους, όπως εξηγώ αμέσως απο κάτω.

Αν παίρνεις αποσπάσματα του τι γράφω, ναι, σίγουρα δεν θα καταλάβουμε  

Αα και κάτι ακόμη, γιατί λίγο..δεν μ'αρέσει να λέω α και να μεταφράζεται β.

Μίλησα για ευθύνη να έχει ο καθένας τη θέση του και να την τηρεί.

Ο οδηγός εχει ευθύνη για το που θα πάμε με το αμάξι, και ο συνοδηγός έχει ευθύνη να είναι συνεργάσιμος.

Αν φτάσουμε δεν φτάσουμε στον προορισμό, μπορεί να φταίει ο οδηγός που έκανε μαλακιες με το αμάξι, μπορεί να φταίει ο συνοδηγός που του το τραβούσε απο το χέρι να οδηγήσει, ενώ ειχε πει θα είναι συνοδηγός, μπορεί να φταίνε και οι δύο καθώς ο οδηγός έλεγε στον δίπλα, στα τρια μέτρα θα παμε δεξιά και ο συνοδηγός διάβαζε στο χάρτη, ότι θα πάνε αριστερά (ταίριασμα) όπως επίσης μπορεί να πέσει κάνα δέντρο να τους πλακώσει ενω οδηγούν.

Ευθύνη σχέσης έχουν και οι δύο. Ο καθένας να προσπαθει για αυτό που επέλεξε και να είναι ειλικρινής ( τα ξαναγράφω, ενώ τα έγραψα και πάνω, αλλά οκ).

Δεν μιλάω για ευθύνη καθοδήγησης, αυτή την έχει ο Κ. Όπως ευθύνη να ακολουθήσει κατά πως του ορίστηκε, έχει το υ.

Ρεεε χίλια συγγνώμη για τα εκατό εντιντ, απλά έχω αρχίσει και νοιώθω άσχημα ότι δεν γίνομαι κατανοητή, οπότε προσπαθώ να τα γράψω πιο καλά και καθαρά, χαχα

 

Δεν έχει να κάνει με το απόσπασμα. Έχει να κάνει με το πως καταλαβαίνω κάτι που είναι γραμμένο.

Στη μια περίπτωση μίλησες για κάτι που οδηγεί κάπου κ στη δεύτερη αναφέρεις δρόμο. Οπότε ναι δεν μπορούσα να καταλάβω πως αυτά τα δύο είναι διαφορετικά ή με ποιο τρόπο είναι διαφορετικά.

 

Εχετε δικιο  
Αλλα δεν ειναι, εμαθα να μην ειναι  

 

Είδα τη γενιά μου, αγαλλίασε η καρδιά μου κι έτσι μπήκα στην κουβέντα  

Για να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, υποκείμενο πάντα στον έλεγχο του Κ και για να απολαμβάνει την παράδοση του ελέγχου στον Αφέντη του ως το πλέον απολαυστικό (ή ίσως επιβεβαιωτικό; ) κομμάτι του σαδομαζοχισμού που βιώνει.

Και πάλι, δεν ξέρω αν το εσωτερικό κέντρο ελέγχου είναι ίδιο πράγμα με το εξωτερικό κέντρο ελέγχου που εσωτερικεύτηκε και γιατί εσωτερικεύτηκε; Επειδή αυτή ήταν η απαίτηση του Αφέντη. Σε μια σχέση M/s που διαρκεί δεν μπορεί ο Αφέντης διαρκώς να μαθαίνει στη σκλάβα ότι υπάρχει και το χλιαρό νερό που γίνεται όταν ανακατεύουμε ζεστό με κρύο, κάποτε πρέπει αυτά τα πράγματα να γίνουν αυτονόητα.

Επειδή η υποταγή, κατ εμέ, πάνω απ όλα και πέρα απ όλα είναι να είναι το υ ανοιχτό στην αλλαγή που προέρχεται από το Κ. Να μαθαίνει, πάντα να μαθαίνει και να απαρτιώνει μέσα του αυτά που μαθαίνει.

Το νήμα ρωτούσε ποια ήταν η αιτία και η ρίζα της πρόσφυσής μας στο χώρο, κάνω λάθος; Αν ναι, ας με διορθώσει κάποιος.

Στον προθάλαμο της εφηβείας μου, συνέδεσα την έκφραση της θηλυκότητάς μου με μια έντονα kinky υποτακτικότητα η οποία περιλάμβανε ισχυρό στοιχείο ηθικού μαζοχισμού, που τότε εκφραζόταν και ως λίγο θυματοποίηση αλλά όχι μόνο. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ηδονή χωρίς οδύνη που να μου δίνει κάποιος άλλος, χωρίς δάκρυ και οτιδήποτε λειψό από αυτήν την άποψη μου φαινόταν μισή και μάλλον ανόητη ηδονή. Υποθέτω πως ευθυνόταν το πρώτο αίμα γι αυτόν τον προσανατολισμό, πώς το είχα εκλάβει και ότι συνέδεσα τον μη πόνο με την παιδικότητα και τον πόνο με την θηλυκότητα. Για να μην τα πολυλογώ, τότε άκουγα πολλά για το πώς πρέπει να αντιλαμβάνομαι την σεξουαλικότητά μου, τα οποία απέρριπτα σιωπηλά και απόλυτα και αντικαθιστούσα με άλλα, δικά μου, σκοτεινά και διαστροφικά. Πάντως, ακόμα και στα δώδεκα κατάλαβα ότι η θυματοποίηση έπρεπε να φύγει γιατί δεν θα μου έβγαινε σε καλό, και έφυγε. Έκτοτε, αφού αυτή ήταν η αλήθεια μου, επιδίωξα να την ζω στην πραγματικότητα και όχι σε φαντασιώσεις. Αφού ήθελα να χρησιμοποιούμαι σεξουαλικά, επιδίωξα να χρησιμοποιούμαι στ αλήθεια, δεν μπορούσα και δεν παραδεχόμουν να έχω σχέση με κάποιον, να κάνουμε σεξ και να φαντασιώνομαι ότι χρησιμοποιούμαι, δεν έφταιγε ο άλλος σε τίποτα αν δεν ήταν σαδιστής για να τον κοροϊδεύω.

Ο προσεκτικός αναγνώστης θα παρατηρήσει εδώ ότι σε τίποτα δεν υποτιμώ τον βανίλλα ερωτικό σύντροφο σε σχέση με τον Αφέντη και ίσως συμπεράνει ότι ουδόλως δεν βάζω θέμα τεστοστερόνης στην Κυριαρχία. Ισχύει το συμπέρασμα αυτό. Του Ian Robertson η προσέγγιση έχει έναν κύριο σκοπό, να μην την κοπανάνε άνθρωποι από τη δουλειά τους επειδή δεν της βρίσκουν νόημα και να φοβούνται κάπως λιγότερο να συγκρουστούν εντός αυτής. Καμία σχέση με το BDSM κατά την άποψή μου.

Τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο απλά   Οι ρόλοι αυτοί, αν είναι στερεοτυπικοί, που δεν το ήξερα, μπορούν να εκφράζονται με πάμπολουυς τρόπους και να απωθούνται νε εξίσου πάμπολους. Να εκφράζονται συμβολικά και παίρνουν θέση κινήτρων ή αντεστραμένων κινήτρων και χίλια δυό άλλα πράγματα.

Τους ζητάνε να παραδώσουν το μπλοκάκι γιατί έχουν συμπληρώσει ένσημα, με τους υπόλοιπους τι γίνεται είναι το θέμα … και πώς θα τους αποφεύγουν οι απεμπολήσαντες  

Πρώτα πρώτα, γιατί να βγει αηδία; Υπάρχει πολύ περισσότερη αλληλεπίδραση στην κάθε "στοχοθεσία" εντός μιας D/s σχέσης από όση φαίνεται στο χαρτί ή στην οθόνη και το υ έχει συναινέσει, αυτή ήταν και η ευθύνη του, από κει και πέρα η ευθύνη του είναι να υποτάσσεται όμορφα και να το απολαμβάνει και βέβαια, να βρίσκεται εκεί σε όλη τη διαδρομή