BDSM, ο προθάλαμος.

Το υ.

 

Μη μενεις στο παραδειγμα.Ειπα μια λεξη απλως,δεν ειπα τι θελεις εσυ ουτε τι θεωρω οτι θελει ο οποιοσδηποτε απο μια σχεση,πιστευω ηταν αυτονοητο αυτο.Δε με νοιαζει και να απορριφθει πληρως η λεξη,αλλο ηταν το νοημα κι οχι η ιδια η λεξη....Εαν απο ολα οσα ειπα ειχες να αντιπαραθεσεις αυτο,σημαινει γενικως οτι δε διαφωνεις μαζι μου σε κατι.

 

Αφού δεν ήταν κατανοητό,θα το εξηγήσω.
Θέλω προστασία πχ ναι; Ναι
Εγώ τη θέλω . Το ξέρω έτσι και αλλιώς. Από πριν.
Αν προστασία μου παρέχει ένας σκύλος,ένας σύντροφος,ένας κυριαρχικός,ένας σωματοφύλακας δεν με νοιάζει.
Ότι και αν είναι λοιπόν εγώ καλυπτομαι.
Δεν προσαρμόζομαι επίσης. Τον εαυτό μου κοιτάω. Σε εμένα απευθύνομαι.

 

Μπες στο ψητό!  

 

Και άλλο;  

 

..όταν λες δεν προσαρμόζομαι, τον εαυτό μου κοιτάω, τι θες να υποθέσω;

edit: το να μην περιμένεις τίποτα, σε καλύπτει;

 

Αν έχω καταλήξει από πριν , τότε περί ποιας προσαρμογής μιλάμε;
Δεν είπα δεν προσαρμόζομαι γενικά. Έχει και από πάνω.....

 

Το μόνο σίγουρο είναι και αυτό δεν αμφισβητείται είναι ό, τι είσαι εκεί για να τον υπηρετείς._

 

Δεν το αμφισβήτησα αυτό πουθενά πάντως..... Ούτε καν το ανέφερα δλδ  

 

Ωραία, ευχαριστώ  

Το υ έχει έναν σκληρό πυρήνα επιθυμίας, ο οποίος έχει κάποια μορφή διαφορετική για το κάθε υ και αυτός δεν αλλάζει και ονομάζεται, στο BDSM, "ανάγκες του υ". Αυτά που αν δεν εκπληρώνονται εντός της σχέσης το υ έχει πρόβλημα. Το Κ έχει επιθυμίες που ικανοποιεί στη σχέση με το υ. Ο προορισμός της διαδρομής, το πώς θα είναι η σχέση στην ωριμότητά της δηλαδή, έχει μιληθεί και συμφωνηθεί στην αρχή της σχέσης και έχει φιξαριστεί στό τέλος του διαστήματος consideration του υ από το Κ, όπου έχει δοθεί και η συναίνεση του υ. Η ίδια η διαδρομή συχνά δεν έχει συμφωνηθεί και δεν είμαι σίγουρη ότι έχει νόημα να γίνει κάτι τέτοιο, είναι στην ευχέρεια του Κ και το Κ σε αυτήν λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες του υ και τις δικές του επιθυμίες.

Αυτό είναι, έχω την εντύπωση, σε γενικές γραμμές.

Οι ανάγκες του υ, όπως ενδεικτικά λέει η @vussinada, προστασία, ικανοποιούνται με πολλούς τρόπους και είναι θέμα υ το πώς εκλαμβάνει αυτά που αντλεί από τη σχέση αναφορικά με την κάλυψη των αναγκών του. Το υ που αποζητά προστασία μπορεί να την νιώσει σε πολλές περιπτώσεις και να μην την νιώσει σε άλλες τόσες. Άλλο υ, που επίσης αποζητά προστασία μπορεί να την νιώθει με άλλους τρόπους. Το ίδιο ισχύει και για τις επιθυμίες του Κ, εφόσον δεν έχουν φετιχιστικό χαρακτήρα, ικανοποιούνται με πολλούς τρόπους.

Δεν μπορεί ένα υ να ταλαιπωρείται, να λέει "χάλια η διαδρομή" πχ, σε ένα τέτοιο γενικό και ευέλικτο πλαίσιο σχέσης; Πώς δεν μπορεί.

- Είναι ιδιαίτερα εκνευριστικό να καλύπτονται οι ανάγκες του αλλά όχι οι επιθυμίες του, τότε το υ δεν φεύγει αλλά δεν περνάει και καλά. Με θυμάμαι να λέω, σε κάποιες περιπτώσεις "ευχυτισμένη είμαι, ναι, αλλά δεν διασκεδάζω". Έχω πει και το αντίθετο "περνάω διαολεμένα καλά, αλλά ευτυχισμένη δεν είμαι". Ή "είμαι μη δυστυχισμένη" όταν οι ανάγκες μου ικανοποιούνταν κατ' ελάχιστον όμως και ήξερα ότι ήταν ώρα να φύγω. Όλα αυτά ήταν τρόποι να δηλώνω τι συμβαίνει με τις επιθυμίες μου και τι με τις ανάγκες μου. Όταν ικανοποιούνταν οι επιθυμίες μου αλλά όχι οι ανάγκες μου έφευγα χαλαρά και χωρίς καμία ενοχή.

- Οι ανάγκες του υ, ποιες είναι πραγματικά; Δεν βρίσκεται με την πρώτη, δεν ονοματίζεται εύκολα. Είναι προϊόν αλληλεπίδρασης με το Κ; Μόνον αν δεν ήταν πραγματικές μπορεί να φύγουν με τον καιρό και να μείνουν οι πραγματικές. Ο τρόπος της ικανοποίησής τους είναι προϊόν αλληλεπίδρασης, οι ανάγκες καθ εαυτές δε νομίζω.

- Το υ λαμβάνει πολύ περισσότερα από όσα χρειάζεται σε όρους σαδομαζοχιστικής αλληλεπίδρασης. Ο Κ προέκυψε άγρια γενναιόδωρος. Το υ πανικοβάλλεται, νιώθει ένοχο - που δεν μπορεί να ικανοποιήσει το Κ γιατί έτσι το εκλαμβάνει και το υ με το εξωτερικό κέντρο ελέγχου υποφέρει από αυτή τη δική του διαπίστωση - στο τέλος θυμώνει. Η σχέση δεν κρατάει για πολύ.

- Το υ λαμβάνει σταθερά λιγότερα από όσα χρειάζεται, εκεί θα μείνει ίσως για περισσότερο γιατί προσδοκά την εκπλήρωση μιας άρρητης ή ρητής υπόσχεσης ή γιατί του έχει τεθεί το θέμα πως αν αυτό κάνει αυτά και αυτά και αυτά τότε η τελολογική προσδοκία του ζεύγους, αυτή που έχει συμφωνηθεί για προορισμός της διαδρομής, είναι εξασφαλισμένη.

Αποτολμώ να πω πως τα υ γενικά είναι πιο ξεροκέφαλα από τα Κ σε αυτό που θέλουν και στον τρόπο με τον οποίο το θέλουν. Είναι και πιο αποφασιστικά στο αν θέλουν να μείνουν στη σχέση ή αν θέλουν να φύγουν. Και δεν αλλάζουν γνώμη εύκολα. Θέλει σκέψη το γιατί, δεν με βρίσκετε έτοιμη, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά έχω την εντύπωση πως αυτό έχω παρατηρήσει.

__________

Παραβολές προθαλάμου, όλα μπορεί να είναι προθάλαμος για μια νέα BDSM κατάσταση:

Μια υποτακτική μπαίνει σε ένα μπαρ και ζητά ένα ποτήρι νερό. Ο δρόμος ήταν μακρύς, έχει φτάσει κουρασμένη, δεν υπήρχε κάτι άλλο στην περιοχή, μόνο στο μπαρ αυτό θα έβρισκε νερό.

Πλησιάζει κάποιον και του ζητά ένα ποτήρι νερό. Αυτός της λέει: "Θα σου δώσω το ποτήρι το νερό που ζητάς. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τεντώσεις προς τα πίσω το κεφάλι, όσο πάει, να ανοίξεις το στόμα και να χαλαρώσεις τελείως την είσοδο του λάρυγγα. Εγώ θα σου στάζω ένα ποτήρι νερό σε ροή κλωστής και κάθε τόσο θα σταματώ και τότε θα μου γράφεις ημερολόγιο, πώς ήταν και πώς ένιωσες, τα πάντα." Η υποτακτική το κάνει αυτό, το απολαμβάνει, προς το τέλος έχει εκνευριστεί με την ροή κλωστής, δεν μπορεί πια να κρατά τον λάρυγγα χαλαρό, η στραβή γίνεται και φταίει αυτή, αποδέσμευση.

Πλησιάζει κάποιον άλλο αμέσως γιατί διψά και τώρα ζητά νερό, η εμπειρία της ροής κλωστής την έχει κάνει να το σκέπτεται αν θα ζητήσει ένα ποτήρι ή πόσο, άλλωστε αυτή θέλει πια πολύ, πάρα πολύ νερό, το αφήνει νερό. Αυτός ο άλλος φέρνει μπροστά της έναν πελώριο κουβά νερό, την αρπάζει απ τα μαλλιά και της βουτάει το κεφάλι με φόρα στον κουβά. "Πίνε για να ζήσεις, αλλιώς πέθανες!" της φωνάζει. Η υποτακτική πίνει, το νερό είναι το πιο όμορφο στον κόσμο και λίγο λίγο μετατρέπεται σε γλυκιά Μαυροδάφνη. Υπέροχη, αλλά δεν ήθελε Μαυροδάφνη, νερό ήθελε. Φεύγει τρέχοντας για να σώσει τη ζωή της, σωριάζεται λίγο πιο πέρα ημιλιπόθυμη.

Η υποτακτική είναι τώρα θυμωμένη. Γυρνάει γύρω γύρω στο μπαρ και λέει σε όποιον έχει τη διάθεση να την ακούσει "ένα ποτήρι νερό ήθελα ο μαλάκας, ένα όλο κι όλο, λίγο νερό, τόσο δύσκολο ήταν πια;"

Περνάει ο χρόνος, η υποτακτική ξαναδιψά, θυμάται πως ήθελε ένα ποτήρι νερό, ξανά στο μπαρ, βρίσκεται κάποιος καλός τύπος "νεράκι όσο θέλεις και μαζί θα παίζουμε" της λέει. Επιτέλους η υποτακτική πίνει νερό με την ψυχή της. Το νερό είναι νερό, έχει την ιδιότητα πως όσο πιο πολύ πίνει κάποιος τόσο λιγότερο το θέλει. Προς το τέλος η υποτακτική αναρωτιέται αν πραγματικά ήθελε νερό και τί στην ευχή κάνει εκεί πέρα. Τα παρατάει και φεύγει από το μπαρ.

Μετά από καιρό η υποτακτική επιστρέφει στο μπαρ, ίσα ίσα για να δει τι κάνουν οι παλιοί γνώριμοι και αν έχει μπει κανένας καινούργιος. Δεν θέλει τίποτα, πια. Δεν περιμένει τίποτα, δεν την νοιάζει τίποτα.

Η συνέχεια στην ευχέρειά σας  

 

Μου αρεσει πολυ ο τρόπος που γραφεις. Το λάθος στη όλη υπόθεση εγω τουλαχιστον το εντοπίζω στην αλληλεπίδραση ως προς τους δυο Κ και Υ και τι κανουν οι ιδιοι ως μονάδες για να προστατέψουν αυτο που βρήκαν(καποιον που ταιριαζουν η τριτη περίπτωση δηλ.). Το μονοτονα επαναλαμβανομενο ειναι βαρετο. Επίσης το κενο του καθενος δυστυχως δεν καλυπτεται από κανεναν αλλον ανθρωπο ή κατασταση....θα πρέπει ο καθενας να βρει τον δικο του αυτόνομο μηχανισμο. Αυτό εχει σαν αποτελεσμα την αναζωπύρωση καθως δεν υπάρχει δεδομενη κατασταση αλλά μια ρευστη εικονα που συνεχως εμπλουτιζεται, επομένως και η δειψα ειναι εγγυημένη....