BDSM, ο προθάλαμος.

Ξέρεις πόσο σε εκτιμώ, λυπάμαι αν αυτά που έγραψα σε εκνεύρισαν, απλώς μου έκατσε βαριά η φράση, είναι εκτός κοσμοθεωρίας μου  

 

Θα σου πω πως το βλέπω. Δεν χρειάζεται να καταλάβουμε όλα τα είδη Κυριαρχίας, Αυτή που είναι να καταλάβουμε.. Ω την καταλαβαίνουμε για τα καλά!
Όταν κάτι δεν μας έλκει, δεν μπορεί να μας κυριαρχίσει και όταν κάτι δεν μας Κυριαρχεί δεν μπορεί να μας έλκει για πολύ.
Η ηδονή μας είναι συγκεκριμένης κατεύθυνσης, χρειαζόμαστε τον Χώρο να αφεθούμε, να παραδώσουμε, να προσφέρουμε, να ανήκουμε .. να εκτοξεύσουμε την καύλα μας!
Όταν δεν υπάρχει αυτός ο χώρος, για όποιον λόγο, νιώθεις - καταλαβαίνεις ότι δεν είναι εκεί η θέση σου, πριν μπεις στην διαδικασία να σπάσεις.

Μπορεί να κάνω λάθος και να μην πάει έτσι το πράγμα. Τόσοι και τόσοι την έχουν πατήσει.
Δεν αλλάζει κάτι.
Δικαιούμαστε και χρειαζόμαστε να το ζήσουμε, να το ψάξουμε, να το προχωρίσουμε με πίστη στον εαυτό μας και στην πορεία μας.

Από εκεί και πέρα, ο καθένας μπορεί να γουστάρει ό,τι θέλει, αν θα το βρει ή όχι είναι δικό του θέμα.

Ναι ή προχωράς παρακάτω ή σβερκώνεσαι το "πτώμα" της σχέσης. 

χαχαχχαχα Γράψε και κολύμπα.. αν ζήσεις έζησες! 

 

@kinvara, που έθεσε το ερώτημα

Μια σκέψη είναι ότι το θέμα με τους φόβους του υ δεν είναι τόσο ποιος θα τους διαχειρίζεται και πώς, είναι ποιος και πώς θα τους διώξει ώστε να μη διαμορφώνουν δεδομένα.

 

Και είναι θεμιτό. Και πολύ πιο ουσιαστικό γιατί παράγει προβληματισμό και διάλογο.

Επειδή μιλάμε για Κ/υ και επειδή τόσο στο D/s αλλά κυρίως και απόλυτα στο Μ/s ζητούμενο είναι ο έλεγχος :

Θα ήθελα πραγματικά να μου πεις πως μπορεί να τον ασκήσει ο Κ χωρίς να παραμυθιάζονται Κ και u μεταξύ τους ότι το ζουν, εάν υπάρχουν σημαντικοί τομείς όπως πχ οι φόβοι του υ οι οποίοι μπορεί να είναι αδιάφοροι για τον Κ. Μπορεί να ελέγξει κάτι που δεν γνωρίζει; Mπορεί να διαχειριστεί τους φόβους του χωρίς να τους γνωρίζει; Μπορεί να εκπαιδεύσει το υ και να του μάθει να διαχειρίζεται τους φόβους του εφόσον ο έλεγχος είναι ζητούμενό του;

 

If there's something strange
In your neighborhood
Who you gonna call?
- Ghostmasters!

( Συγνώμη δεν μπόρεσα ν αντισταθώ!   carry on.. )

 

Ναι, μπορεί.

Ναι, υπάρχουν υ που μπορούν γιατί αυτό απαιτεί ο Κ από αυτά. Και το κάνουν. Αν δεν μπορούν υπάρχει η πόρτα της εξόδου.

Το παραμύθιασμα σε μια τέτοια σχέση δεν είναι το "Κ ζητά, υ εκτελεί", είναι ότι αν δεν μπορεί το κάνει το υ άλλος είναι υποχρεωμένος να το πάρει από το χεράκι. Ε, δεν είναι.

Δεν κάνουν όλοι για όλους.

Και για να είμαι ξεκάθαρος, τέτοιες πρακτικές ούτε τις επικροτώ αλλά ούτε και τις κατακρίνω, απλά τις αναφέρω ως υπαρκτές. Έχω συναντήσει τέτοιες περιπτώσεις, σε Polyhouse. Δεν ξέρω τι γινόταν πίσω από τις κουίντες, αλλά από τις συζητήσεις που είχα κάνει με τον ιδιοκτήτη αυτό είχα καταλάβει. Και ο μακαρίτης, αν και κατά καιρούς μου σκάρωνε διάφορα χουνέρια που είχαν να κάνουν με τους δικούς μου δαίμονες, φαφλατάς δεν ήταν ή, τουλάχιστον, δε μου έδωσε ποτέ τέτοιο δικαίωμα.

 

Tι λες ακριβώς; Aυτό που περιγράφεις είναι εκπαίδευση στα θέλω του Κ;

Eίπα εγώ κάτι τέτοιο; Oι Κ εκπαιδεύουν, ασχολούνται, ελέγχουν, και ότι άλλο κάνουν επειδή το θέλουν. Δεν το θέλουν; Mεγάλα παιδιά Ε/είμαστε όπως είπες και η ζωή συνεχίζεται με ότι κόστος.

Δεν αμφισβήτησα την ύπαρξη τους. Και εδώ κολλάει ακόμα περισσότερο το "μεγάλα παιδιά είμαστε". Οι επιλογές μας και τα λάθη των επιλογών μας είναι δικά μας και με αυτά πορευόμαστε λίγο σοφότεροι ή και όχι. Και το ασπάζομαι όσο δεν φαντάζεσαι. Όμως δεν συζητάμε αυτό.
Συζητάμε αφενός τη θέση :

με την οποία συμφωνώ απόλυτα, για την οποία όπως είπες :

Kαι είναι άλλο το "διαφωνώ και άλλο το "αναφέρω απλά ως υπαρκτό και κάτι άλλο".
Και επειδή @Arioch και μεγάλα παιδιά είμαστε αλλά και τις επιλογές μας χρεωνόμαστε και αντιμετωπίζουμε εγώ συμφώνησα με αυτό που διάβασα και θαύμασα την αρτιότητά του. 'Εχω δει αυτά που περιγράφεις και άλλα τόσα αναγνωρίζοντάς τα ως υπαρκτά, μόνο που δεν θα τα χαρακτήριζα M/s αφενός και αφετέρου εκ του αποτελέσματος επειδή τα περισσότερα αν όχι όλα άφησαν καμένη γη, δεν θα τα χαρακτήριζα και επιτυχημένα. Για εμένα και μόνο ότι αφήνει ερείπια, αντί για ανθρώπους πίσω είναι μη αποδεκτό ασχέτως αν τέτοιου είδους αποτυχίες έχουμε στο ενεργητικό μας οι περισσότεροι. Προσωπικά αναζητώ την ευτυχία σε κάθε σχέση που κάνω, κάθε είδους και όταν θλίβομαι ή δυστυχώ το μεταφέρω στον που με έχει για να φροντίσει για αυτό.
Anyway σευχαριστώ για τον διάλογο.

 

Ναι. Θέλω αυτό, κάντο.-

Δεν λειτουργούν όλοι με micromanagement.

Και επαναλαμβάνω, όροι όπως κυριαρχία, επιβολή, ασσυμετρια κλπ έχουν λόγο που χρησιμοποιούνται στη νομενκλατούρα του BDSM, έχουν θεμελιώδεις ομοιότητες με τη χρήση των όρων αυτών σε άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες.

Mileage varies και μαζί του ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Εσύ δεν το έχεις δει να δουλεύει, οπότε λογικό είναι να έχεις τις αντιρρήσεις σου. Εγώ πάλι το έχω δει να δουλεύει, και για αυτό ακριβώς το ανέφερα, ασχέτως της προσωπικής μου γνώμης.

 

Εξαιρετικά ατυχής ο όρος «νομενκλατούρα» σε αυτήν την περίσταση.

 

Δεν είχα καταλάβει ότι μιλάμε για micromanagement, που κατά τη γνώμη μου δεν συσχετίζεται σημαντικά με το θέμα που συζητάμε ούτε η έλλειψη του έχει στο παραμικρό να κάνει με το «αν ζήσει έζησε».

Είχα καταλάβει ότι μιλάμε για μια αποδεκτή από τις δύο πλευρές πιο domineering προσέγγιση του Κ σε τυχόν θέματα που απασχολούν μόνον το υ.

Η χρήση τους στο BDSM πλαίσιο αναφοράς αιτιολογείται τόσο διαφορετικά που αξίζει να εξεταστεί αν τελικά επηρεάζει το εννοιολογικό περιεχόμενο των όρων στο BDSM που εμένα μου φαίνεται ότι το επηρεάζει.

 

Γιατί; Το nomenclature σημαίνει πρώτα απ' όλα ονοματοδοσία.

 

Έχεις δίκιο, μάλλον παρά ήμουν αφοριστικός, και ίσως να έχω επηρεαστεί από τον μακαρίτη που εν πολλοίς τον θεωρώ μέντορα μου. Είχε ένα τρόπο να αντιμετωπίζει τα πράγματα που θαύμαζα απίστευτα αν και δυσκολευόμουν να κατανοήσω πώς μπορούσε να λειτουργεί έτσι, και δεν αναφέρομαι μόνο στα bdsm-ικά.

Δεν θεωρούσε ότι χρειάζονται πολλά-πολλά, η οπτική του στο οτιδήποτε ήταν "αν δεν μπορείς θα βρω κάποιον που μπορεί". Δεν ήταν ότι δεν έδινε βοήθεια αν του ζητούνταν, ως ένα βαθμό, τουλάχιστον, από εκεί και πέρα ξεκίναγε το "δεν μπορεί το παλληκάρι"

Σε άλλα πράγματα ήταν απολύτως ξεκάθαρος, ο χρόνος ήταν χρήμα, ήταν πολύ φειδωλός στο πώς τον ξόδευε. Στο παράδειγμα μας "δε θα κάτσω να τη μάθω να κολυμπάει, αν δεν ξέρει, είτε θα μάθει πετώντας της μέσα, είτε αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια"

Σκληρό ή όχι, έτσι λειτουργούσε σχεδόν παντού, και εκ του αποτελέσματος τού δούλευε. Είχε φάει κι αυτός τα στραπάτσα του αλλά... Such is life, next time I' ll be wiser.

Μεγάλη συζήτηση αυτό...