BDSM, ο προθάλαμος.

Ότι άλλο κι αν σημαίνει, δεν παύει να είναι ατυχής η χρήση του όρου, στην παρούσα περίσταση.

 

Γνώμη σας, εγώ προσωπικά το βρίσκω τον όρο το the point.

 

Ωραία, συγκρατώ ότι βρίσκεις ότι έχω δίκιο στο ότι δεν μιλάμε για micromanagement. Εντάξει ως εδώ. Πάμε λίγο παρακάτω.

Η διαχείριση του οτιδήποτε συνίσταται σε τέσσερις δυνατές προσεγγίσεις: α) Αποφυγή β) μετακύλιση αλλού γ) αποδοχή δ) μετριασμό. Σκοπός της διαχείρισης είναι να εξαφανίσει το "αν", με κριτήριο πόσο ζόρικο θα είναι το "αν" εφόσον επέλθει σε συνδυασμό με το πόσο πιθανό είναι να προκύψει το "αν". Αν το ζόρι πρόκειται να είναι μεγάλο και η πιθανότητα να συμβεί μεγάλη αποφεύγουμε με κάθε τρόπο. Αν το ζόρι είναι μεγάλο αλλά η πιθανότητα της στραβής μικρή, κοιτάζουμε να μαζέψουμε τα πράγματα, αν δεν είναι πρόβλημα το ζόρι και μάλλον δεν θα γίνει τίποτα, δεν κάνουμε τίποτα.

Προσέγγιση που περιλαμβάνει το "αν", στην προκειμένη το "αν ζήσει έζησε", είναι εξ ορισμού ανοικονόμητη και στέλνει τον CRO της επιχείρησης στο λογιστήριο για την αποζημίωση απόλυσής του, σε επίπεδο δε σχέσεων ή και μη σχέσεων το λέμε "φτύσε από ψηλά και αγνάντευε", δεν παίζει δηλαδή. Πόσο μάλλον αν μπαίνει θέμα ελέγχου, ο ελέγχων Κ δεν μιλάει με "αν". Ο ασκών εξουσία γενικά, όχι μόνο στο BDSM, επίσης δεν μιλάει με υποθετικό λόγο.

Το "σκάσε και κολύμπα" ασφαλώς είναι διαχείριση, το "σκάσε και κολύμπα" όμως δεν είναι απαραίτητα αδιαφορία, προηγούνται της αδιαφορίας πολλά πολλά άλλα πράγματα, μπορεί να είναι ακόμα και μια σημαντική, απροσδόκητη για το υ, φιλοφρόνηση, μπορεί να είναι γέλιο από κοινού, μπορεί να είναι αγανάκτηση, μπορεί πολλά, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ένα περιστατικό που βγάζει οικειότητα και αλληλεπίγνωση.

Και μια υποσημείωση για μένα, συγκράτησε σε παρακαλώ ότι με την @kinvara μίλησα για αυτά που έγραψε η ίδια και με εσένα μιλώ για αυτά που έγραψες εσύ.

 

Be that as it may, εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια «Ο γαρ απoθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας»

 

Και για να τελειώνουμε, αυτός που αναφέρω έχει φύγει από τη ζωή πάνω από 15 χρόνια και ήταν BDSMer όταν εγώ ήμουν ακόμα σε υγρή μορφή, και είμαι 50+

Είχε ένα συγκεκριμένο σκεπτικό και ένα συγκεκριμένο τρόπο που λειτουργούσε στα πάντα του ο οποίος, εκ του αποτελέσματος, έδειχνε ότι κάτι έκανε καλά, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.

Δεν είμαι εδώ για να τον υπερασπιστώ αλλά ούτε και για να τον κατηγορήσω, απλά αναφέρω *αυτά* που εγώ είδα με τα μάτια μου. Όπως είπα, δεν ξέρω τι μπορεί να γινόταν πίσω από τις κουίντες ωστόσο ο συγχωρεμένος, ό,τι κι αν ήταν, δε μου είχε δώσει κανένα απολύτως δικαίωμα να τον αποκαλέσω φαφλατά.

Over and out.

(edit)
@gaby_m / @kinvara Σας ζητώ συγνώμη που δε θα συνεχίσω το διάλογο, αλλά δε βλέπω το νόημα του να συνεχιστεί, ο καθένας μας έχει τις απόψεις του και ο φορέας αυτών που σας μετέφερα σε προηγούμενα ποστ, μας έχει αφήσει χρόνους εδώ και πολλά χρόνια.

 

Απολύτως!!

Υπάρχουν πολλά είδη (ή ίσως καλύτερα τροπισμοί) σχέσεων και πράγματι δεν βρίσκω ούτε έναν καλό λόγο να επιλέγεις την ιδιοκτησιακή σχέση αν δεν μπορείς ή δεν θέλεις να το υποστηρίξεις...

Θα προσεθετα και ένα ε) μετουσίωση, αν μου επιτρέπεις  

 

Συμφωνώ πέρα ως πέρα.

Φυσικά και επιτρέπω, μήπως όμως η μετουσίωση είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών των ελιγμών; Λογάριασε επιπλέον ότι τα α), β), γ) και δ) διαπλέκονται σταθερά  

 

Αν έκανα κουτσομπολιό θα είχες όλα τα δίκια του κόσμου, ωστόσο ούτε κουτσομπόλεψα, ούτε καν ανέφερα -και ούτε πρόκειται να το κάνω- ποιος ήταν ο μέντοράς μου, το πώς έβλεπε αυτός τα πράγματα μετέφερα.

 

Να προσθέσω ότι η περιοχή "φόβοι των υ" εκτός από χώρος διαχείρισης είναι και χώρος απόλαυσης των Κ.
Ένας ιδιαίτερος "παιχνιδότοπος" του Κ/υ πλαισίου.
Το "σπάσιμο" των ορίων είναι μια απελευθέρωση από φόβους και συστολές, που εμποδίζουν την υποταγή και όχι για να δημιουργήσει ερήπια.
Οι άνθρωποι κουβαλάμε φόβους από το πρώτο "ΜΗ!" και όσο βαθαίνει η διαχείριση και ο έλεγχος τόσο περισσότερους κρυμμένους φόβους συναντάμε.

Οι περισσότερες εσωτερικές συγκρούσεις που θυμάμαι ήταν ανάμεσα στον έλεγχο του Κ που με είχε και στον έλεγχο κάποιου φόβου που με επίσης με είχε πολύ πριν τον Κ.

@gaby_m η αναφορά σου περί διαμόρφωσης δεδομένων από τους φόβους μας ήταν πολύ εύστοχη.

Συχνότερα απ όσο θα ήθελα να θυμάμαι, οι φόβοι μου διαμορφώνουν δεδομένα και χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει μάλιστα, νοθεύουν την λογική μας και κάθε κριτική μας σκέψη.
Η παράδοση αυτών των δεδομένων μας φαίνεται υπέρβαση, μετά την παράδοση διαπιστώνεις συχνά ότι το σκάλωμα του μυαλού ήταν μεγαλύτερο από το πραγματικό εμπόδιο και όλο αυτό το δόμημα/ δεδομένο που είχε χτίσει ο φόβος ήταν μια νοθευμένη λογική.

 

Επιτρέψτε Μου, χωρίς να θέλω να υπερασπιστώ κανέναν, ότι ο @Arioch δεν πήρε τη φράση κάποιου ανθρώπου που δεν τον έχει δει ποτέ στη ζωή του να την περιφέρει ως “μιμίδιο”. Αντιθέτως μίλησε για κάποιον τον οποίο γνώριζε και υπήρξε μέντορας του.

Οπότε καλό θα ήταν άλλα μέλη να είναι προσεκτικά στο τι χρησιμοποιούν και πώς…χρησιμοποιούν φράσεις ανθρώπων που δεν είναι στη ζωή και που δεν Ε/έχουν γνωρίσει και πότε τους στη τελική…

Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια να γίνεται της μουρλής το πανηγύρι με τα λεγόμενα «μιμίδια».

Το τι Λειβαδίτη έχουμε δει να περιφέρεται αποσπασματικά δεν περιγράφεται.

Πρόσφατα αντίστοιχο φαινόμενο είδαμε και στο φόρουμ, όχι με Λειβαδίτη αλλά με τον πράκτορα της CIA Καρλ Γιουνγκ…. Και το εν λόγω …«μιμίδιο» όπως περίτρανα αποδείχτηκε δεν ήταν Γιούνγκ αλλά μούφαγιουνγκ….

Συνήθως οι δημιουργοί των «μιμιδιών-αποφθεγμάτων» χρησιμοποιούν φράσεις ανθρώπων που δεν βρίσκονται πλέον εν ζωή και έτσι δεν έχουν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν το έργο τους συνολικά ή να προβούν σε κάποιες διευκρινήσεις.

Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις όπου κάποιοι δημιουργούν “μιμίδια” των ίδιων των λεγομένων τους… βιάζονται μάλλον και το κάνουν εν ζωή….

Είναι σπάνιοι… αλλά υπάρχουν.

Ένα τέτοιο παράδειγμα Ε/έχουμε εδώ:

Επί του θέματος τώρα…

Όσον αφορά στη συζήτηση, την οποία παρακολουθώ με ενδιαφέρον, θέλω να μοιραστώ τις σκέψεις Μου.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά στη κουλτούρα του M/s είναι η ύπαρξη του πρωτοκόλλου και των πλαισίων που ρυθμίζουν τη σχέση ή τις σχέσεις…

Χωρίς πλαίσιο δεν υπάρχει εγκατάσταση M/s.

Όλα τα υπόλοιπα περί κατίσχυσης και δεν ξέρω τι άλλο που κατά καιρούς διαβάζω εδώ είναι λόγια του αέρα. Να Ε/είχαμε να Λ/λέγαμε δηλαδή.

Δεν γίνεται καμία εγκατάσταση έτσι…

Η εγκατάσταση ξεκινά από τη στιγμή που δίδεται ένα ξεκάθαρο πλαίσιο από το Αφεντικό στο slave (και όχι στο submissive), το οποίο καλείται είτε να υπογράψει είτε να αποχωρήσει ….

Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.

Έως ότου να έρθει η στιγμή που το slave θα λάβει το πλαίσιο, προηγείται μια περίοδος γνωριμίας.

Σε αυτή την περίοδο το slave πρέπει να περάσει από «σκανάρισμα».

Και αυτό, για να δει το Αφεντικό τι θα ορίσει και θα καθορίσει στο τελικό πλαίσιο.

Δηλαδή αν στην τελική του κάνει το slave για τη θέση ή όχι.

Και Έρχομαι στο θέμα «φοβίες»

Ένα υπέρμετρα φοβισμένο slave προσωπικά δεν Μου κάνει.

Ας το αναλάβει κάποιος άλλος.

Επίσης ένα slave που περιμένει να του λύσω τις φοβίες και τα ψυχολογικά επίσης δεν Μου κάνει.

Δεν Έχω χρόνο και ας το αναλάβει κάποιος άλλος.

Και καλά ξεμπερδέματα Εύχομαι…

Κατά τη περίοδο λοιπόν όπου το Αφεντικό ζητά πληροφορίες που αφορούν το slave μεταξύ άλλων οφείλει να μάθει εκ των προτέρων τι φοβάται…

Φοβάται τις κατσαρίδες, το σεισμό, τα ύψη, την απόρριψη, την αποτυχία, την εγκατάλειψη….;

Σημαντικό επίσης είναι να γνωρίζει πώς εξωτερικεύει το φόβο…

Παγώνει, ουρλιάζει, επιτίθεται, σιωπά, σπάει πράγματα, κλαίει με λυγμούς…;

Σύμφωνα με τα δεδομένα και τις πληροφορίες θα αποφασίσει αν θα προχωρήσει στη διαμόρφωση πλαισίου …

Σύμφωνα με τα δεδομένα θα αποφασίσει εφόσον αναλάβει, αν θα διαχειριστεί τις φοβίες του slave ή αν θα το παραπέμψει σε κάποιον ειδικό (Πάντα friendly στην ασυμμετρία) ή αν θα του επιτρέψει να έχει μέντορα.

Το M/s δεν είναι μια σχέση τύπου «Π/πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα».

Έχει μέθοδο και κανόνες…

@Arioch σέβομαι τον μέντορα σας, κατανοώ απόλυτα τι λέτε… όμως πλέον δεν υιοθετώ τη σκέψη του… το Έχω κάνει στο παρελθόν, όμως πλέον Έχω αναθεωρήσει.

Με εκτίμηση
Iagos

Eva Green by Iagos posted 26 June 2024 at 20:07