BDSM, ο προθάλαμος.

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/ΘΕΩΡΙΑ-ΚΑΙ-ΠΡΑΞΗ-ΔΥΟ-ΚΟΣΜΟΙ.63485/

ΥΓ- καθόλου χαοτικο σύστημα δεν είναι ο κόσμος που ζούμε. Σορυ για το geek-ing καταραμένο ocd.

 

Και που ειναι η αληθεια, οεο?, ρωτας


...και σε πιανουν οι βιολογοι και οι εξελικτικοι και διαρρηγνυοντας τα ιματα τους ορκιζοντσι οτι η μιαψκαι μοναδικη εξηγηση ειναι η βιολογια: τεστοστερονη και λοιπες ορμονες, εμφυτη ταση και μαχη για εξουσια σταις κοινωνιες των μπονομπο (οτι πιο κοντα στο ανθρωπινο DNa υπαρχει στη φυση), αυξημενες πιθανοτητεε να επβιωσουν οι απογονοιωτοθ ηγετη, κι αλλα σχετικα

Ερχονται μετα οι κοινωνιολογοι κι ορκιζονται οτι τα, παντα περι ηγεσιας, ηγεμονιας και κυριαρχιας ειναι κοινωνικη κατασκευη, κι εχει να, κανει με την εξελιξη της οργανωσης τγς ανθρωπινης κοινωνιας, την ιστορικη εξελιξη, την εξελιξηωτων ανθρωπινων σχεσεων μεσα στο εξελισσομενο κοινωνικο πλαισιο και αλλα σχετικα.

Ερχονται μετα οι αλλοι προφητες, οι ψυχολογοι κι αρχιζουν τα δικα τους για τον μεγαλο για να αγνοηθει συντελεστη συσχετισης μεταξυ ηγετων (ιστορικων, CEO, πολιτικων, κοινωνικων αγωνων κλπ) και δυο διαταραχωνπροσωπικοτητας, της ναρκισστικης και της antisocial*, την ηγετικη ταση λογω υπεραναπληρωσης για καποιο κρυφο μειονεκτημα κι αλλα πολλα.


Και που ειναι η αληθεια, οεο?



Στη δικη μου μικρη αντιληψη, το πιθανοτερο ειναι αυτο: πουθενα συγκεκριμενα.
Μονοσημαντη, μονοδιαστατη απαντηση δεν υπαρχει. Τιποτα στη φυση δεν ειναι τοσο απλο.
Η βιολογια, η κοινωνια και η ατομικη ψυχολογια ειναι οι συντεταγμενες xyz που πρισδιοριζουν την εκαστοτε θεση μας στο χωρο. Μονο ο συνδυασμος τους μπορει να οροσδιορισει τη θεση μας και το προς τα που κινουναστε. Οχι η καθεμια μονη της.
Εκει εχω καταληξει μεχρι τωρα.
Οι νευροεπιστημες εχουν αρχισει να ριχνουν λιγο περισοτερο φως τα τελευταια χρονια αλλα εχουμε πολυ δρομο ακομα μεχρι να καταλαβουμε και να βρουμε τις περισσοτερες απαντησεις.

Ως τοτε θα συνεχισουμε κυριως εμπειρικα, με πολλες ερωτησεις κι ακομα περισσοτερες πιθανες απαντησεις.

Η πλευρα του υ, το αλλο διπολο, ειναι χωριστη αλλα παρομοιας διερευνησης.




(*Antisocial personality disorder, ενδεικτικα: ελλειψη σεβασμου για τα δικαιωματα των αλλων, ταση περιφρονησης των οποιων κανονων/περιορισμων, ελλειψη ενοχων η μεταμελειας, μακιαβελλθσμος, ελλειψη ενσυναισθησης, εμφυτη γοητεια, υψηλη νοημοσυνη, ριψοκινδυνη συμπεριφορα, ελλειψη φοβου μπροστα στον κινδυνο, ταση εκμετακλλευσης, υποκρισια)

 

Καταρχάς ένα μεγάλο χαμόγελο προς το νηματοθέτη @Ηλίας γιατί όσο και αν διαφωνώ με τις απόψεις κάποιου (γενικά ομιλώ τώρα), η επιθυμία να κάνει κάτι τέτοιο που αναφέρει, μου φέρνει χαμόγελο και χαρά και μόνον        

Και επίσης μου αρέσει να διαφωνώ (πολιτισμένα πάντοτε) γιατί είναι ωραίο πράγμα ο διάλογος! Πολύ ωραίο  

Με ένα περίεργο τρόπο διαφωνώ και συμφωνώ ταυτόχρονα με αυτό αλλά και με την απάντηση της @MauveDelastrange (πόσο σχιζοφρενικό αφού φαίνονται αντίθετες οι δυο θέσεις;;; χαχα)

Συμφωνώ ότι ο κόσμος που ζούμε, από μια άποψη δεν είναι καθόλου χαοτικός. Ας μου επιτραπεί σε πιο ελεύθερη χρήση του όρου να πω από "τεχνοκρατικής" και "φυσιοκρατικής" απόψεως είναι εξαιρετικά δομημένος. Και αυτό είναι καλό γιατί σέβομαι πάρα πολύ τη Φύση αλλά και τους τεχνοκράτες (αρκεί να μένουν στη δουλειά τους που είναι η ανάλυση των ενδεχομένων και όχι η χάραξη πολιτικής!!!).
Από την άλλη είναι εξόχως χαοτικός και ακριβώς επειδή είναι έχει τεράστια σημασία να βάλουμε τάξη στις έννοιες και τους ορισμούς. Γιατί αυτό είναι το τεράστιο μας πρόβλημα, δεν έχουμε καθαρές έννοιες, ούτε καθαρούς ορισμούς, τα πετάμε όλα στο καζάνι του σχετικισμού και...το μυαλό πουρές  

Δεν είναι βέβαια καθόλου απαραίτητο ότι οι ορισμοί και οι ερμηνείες του ενός έχουν μεγαλύτερο σφάλμα από τη συνισταμένη 2+... Εξαρτάται ποιος είναι αυτός ο ένας.
Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν καθαρότερα από 100 άλλους.
Ακριβώς αυτοί που βλέπουν όμως ξέρουν την αξία του διαλόγου και της σύνθεσης. Οπότε πάλι έχει αξία ο διάλογος.
Αρκεί να μπορούν αυτοί που τον κάνουν (κι εδώ θυμάμαι το πρόσφατο νήμα του @espimain ) να αναγνωρίζουν και να ιεραρχούν την αξία κάποιων επιχειρημάτων.
Κάποιες θέσεις είναι καλύτερες από άλλες και αυτό δεν έχει τίποτε το μειωτικό για όσους "κάθονταν" στις δεύτερες, ίσα ίσα είναι σπουδαίο να το βλέπουν και να κινούνται προς τις πρώτες.
Γιατί οι άνθρωποι είναι ίσοι, οι απόψεις όχι.
Πολύ θεωρητική έγινα πρωί πρωί νομίζω αλλά ελπίζω να μου επιτραπεί στο πλαίσιο του νήματος  

 

@margarita_nikolayevna δεν μπορώ να κρατηθώ θα ρωτήσω. (Αν είναι άσχετο ας σβηστεί κανένα προβλημα)

Τι χαοτικο εχει; Ο.ο

 

Χθες είχα αποφασίσει ότι αρκετά είχα διαφωνήσει σε αυτό το νήμα αλλά ένα που κάποιος που περίμενα για καφέ δεν θα έρθει, δύο που λες ότι οι διαφωνίες και η ειρωνεία είναι μέρος του παιχνιδιού, αποφάσισα να διαφωνήσω λίγο ακόμη.

Σωστή προσωπικά βρίσκω την ιδεολογία σου αλλά πιστεύω ότι πρώτα από όλα είναι ο σκοπός αυτός που μετράει.
Για να φέρω ένα παράδειγμα, προκύπτει ότι οι πολλοί μάλλον θα καταφέρουν να συνεργαστούν προς το κοινό στόχο να ανεβάσουν την ακροδεξιά σε άλλα επίπεδα στην βουλή και ναι μεν δείχνει ότι το πολιτικό μας σύστημα και τα μυαλά μας να χρειάζονται ένα γερό ταρακούνημα που μόνο η σιγκεκριμένι παράταξι μπορεί να προκαλέσει αλλά δεν θα είναι επίσης πολλοί αυτοί που κατόπιν εορτής θα ευχηθούν να μην μπορούσαν οι προηγούμενοι πολλοί να καταφέρουν ένα κοινό στόχο ? Τώρα βέβαια μπορεί ο Γιωργάκης ο Orwell να βγει για δεύτερη φορά προφήτης μετά την big brother θεωρία του και το "If you want a vision of the future, imagine a boot stamping on a human face - forever" να γίνει πραγματικότητα οπότε η επιτυχία στο συγκεκριμένο παράδειγμα είναι μάλλον κάποιων λίγων.

Anyway,

Η κυκλική σειρά καλή είναι αλλά μονάχα για να παρουσιάσεις την γνώμη σου πάνω σε κάτι μιας και δεν επιτρέπει τον διάλογο. Μία μεθοδολογία που θα επέτρεπε διάλογο μέσα σε συγκεκριμένα θεματικά πλαίσια και με συγκεκριμένους επικοινωνιακούς κανόνες που θα ήταν αρεστοί ή τουλάχιστον αποδεκτοί από όλους όσους συμμετέχουν θα ήταν καλύτερη λύση πιστεύω.

Ιστορίες γραμμένες από εκατοντάδες δάχτυλα γεμάτες με προσωπικές απόψεις, ειρωνείες και διαφωνίες γράφονται κάθε χρόνο σε τούτο το φόρουμ, αυτό το νήμα σε τι θα διαφέρει ?

Υπάρχει κάτι που λέγεται γνώμη/άποψη και υπάρχει κάτι που λέγεται συμβουλή. Η συμβουλή διαφέρει από την γνώμη/άποψη στο ότι είναι αποτέλεσμα εμπειρίας και τριβής αυτού που την εκφέρει με το αντικείμενο το οποίο η συμβουλή πραγματεύεται. Αντίθετα η γνώμη βασίζεται συνήθως σε πεποιθήσεις, εικασίες, διάθεση της στιγμής και άλλα παρόμοια. Είμαι σίγουρος ότι αν κάποιος κάτσει και μαζέψει όλα όσες γνώμες έχουν γραφεί για τον ορισμό της κυριαρχίας πχ θα απορήσει με το diversity αυτών που έχουν διατυπωθεί και αυτό δεν το βρίσκω επ ουδενί καλό ειδικά για κάποιον που θα έρθει εδώ για να ρωτήσει "ρε παιδιά όταν λέμε κυριαρχία τι ακριβώς εννοούμε ?".

Από την άλλη γράφουμε σε ένα φόρουμ που δέκα-δεκαπέντε άτομα θα πούνε κατα κύριο λόγο την γνώμη τους , άντε και καμιά εμπειρία την κάθε δεδομένη στιγμή και εκατό-εκατόνπενήντα θα chatάρουν πράγμα ενδεικτικό του πως περνάει ο μέσος χρήστης την ώρα του εδώ και τι είναι αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο. Ο κάποιος άλλος που θα περάσει κάποτε στο μέλλον κατα 90% (οκ, λίγο αυθαίρετο το νούμερο, εικόνα θέλω να δημιουργήσω στην ουσία) θα περάσει για τους ίδιους λόγους με τον μέσο χρήστη.

Για αυτόν όμως που δεν θα βρεθεί εδώ για το chat, πως θα σου φαινόταν να κάνεις εκ νέου ένα νήμα στο οποίο θα γράφονται συμβουλές πάνω στο bdsm και όχι γνώμες? Νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα είχε μεγάλη αξία όπως μεγάλη αξία θα είχε και το κάτσει κάποιος και να συγκεντρώσει όλες όσες συμβουλές έχουν γραφτεί και έχουν χαθεί μέσα στον πακτολό των απόψεων. Το πως θα κρίνει ο καθένας την εγκυρότητα μιας συμβουλής είναι υποκειμενικό θέμα σίγουρα.

Καλώς επέστρεψες, καλή διαμονή.

 

Σωστό αλλά έχω μία ερώτηση.
Όταν το ου θα φτάσει το 1201 που θα είναι και ανώτατο σωματικό και ψυχικό του όριο και 1202 θα είναι αδύνατο να υπάρξει, το κου από που θα αντλήσει ικανοποίηση ?
Άντε να πούμε ότι θα κάνει release το ου του και θα βρει ένα ολοκαίνουργιο του κουτιού ου να τον ικανοποιεί, το κου που θα ασχοληθεί με το ου που έκανε release τo προηγούμενο κου από που θα αντλήσει ευχαρίστηση εάν το συγκεκριμένο ου έχει τερματίσει ήδη τα όρια του με το προηγούμενο κου του ?

Μήπως θα πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να ξεμείνουμε από ου ?

 

H αληθεια πάντως δεν μένει στην Οδό Χ, απέναντι από το σινεμά ανάμεσα από το σουβλατζίδικο και το πρακτορείο του ΟΠΑΠ...
Πα να πει πως κάτι που ...ακόμα ερευνάται, σαν καλό παιδί η επιστημονική κοινότητα το περικυκλώνει.
Μεταξύ μας, αν κι εκτιμώ πως οι απαντήσεις και η/οι "αλήθεια/ες" είναι πλέον δεδομένες στο θέμα που θέτεις, δεδομένου πως το υπο διερεύνηση θέμα είναι υψηλότατου βαθμού πολυπλοκότητας, καταθέτω την άποψη πως και σε 10,30 ή 100 χρόνια, τα ίδια θα γράφονται με αφορμή κάποια παράμετρο, που θα τύχει να έχει τραβήξει την προσοχή την δεδομένη στιγμή (αυτό λέγεται πολιτική προπαγάνδα ντυ κωλ).
Γι' αυτό άλλωστε λέω πως τα "πράματα" είναι δεδομένα πλέον και με το παραπάνω γνωστά.

Ας πούμε πως χρειάζεται η διάθεση, η δυνατότητα και η ικανότητα να τα καταννοήσουμε, γεγονός που έχει να κάνει με μας και όχι με την επιστήμη αυτή καθεαυτή.
Δεν υπάρχουν θέματα για τα οποία η επιστημονική έρευνα χρειάζεται να απολογηθεί. Αν η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού παγκοσμίως σήμερα εξακολουθεί να πιστεύει ότι το σύμπαν, ο κόσμος, τα πάντα όλα, αποτελούν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι στο οποίο όλα λειτουργούν στην εντέλεια και υπακούουν στους χ,ψ,z κανόνες (και πέφτει και καμιά φάπα μπας και δεν ομολογήσεις πως πράγματι είναι έτσι, περισσσότερα γι' αυτό άλλη φορά), θέμα του κόσμου είναι.
Έρχεται μάλιστα η επιστήμη η ίδια και λέει "παιδιά, έτσι πάει το πράμα" και μάλιστα το λέει "3 το λάδι, 3 το ξίδι..."!
Και ξαναλέει, οργανωθείτε ρε..! Κι όσο το λέει τρώει και δυο ξανάστροφες και η ίδια η επιστήμη, να μάθει να μη το ανοίγει πολύ-πολύ το βρομόστομά της...
Γνωστά πράματα άλλωστε, πάντα έτσι δεν ήταν..?
Φταίει η επιστήμη που δεν θέμε..?
Όχι μωρέ..!

Βέβαια, όπως παντού, οι κοινωνοί της επιστήμης άνθρωπες είναι, και λιγο βλάκες είναι (είπαμε η βλακεία δεν είναι θέμα νοημοσύνης, είναι θέμα συμπεριφοράς, τάχουμε πει αυτά), από ποιους ο καθένας μα ς γουστάρει να παραμυθιάζεται, θέμα δικό του, σπάσιμο αρχιδιών των υπολοίπων. Μπίζνες αζ γιούζουαλι, που λέμε...

 

Καταρχάς σαγαπω.

Δεύτερον. Είναι γενικά πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η άποψη που περιέγραψε ο @E. Dantes και περιεργως είναι επαναλαμβανομενο theme με ακόμα πιο περίεργα συγκεκριμένη περιοδικότητα.

Αυτή λοιπόν η αφήγηση που συναντάμε συχνά και λέει ότι "Έ ναι η μία επιστήμη λέει αυτό και η άλλη το αντίθετο οπότε σκατα και στις δύο δε ξέρουν που τους πάνε τα τέσσερα" είναι ενδεικτική δύο κατά τη γνώμη μου πραγμάτων.

Α) πόσο αποσπασματικα φτάνει η γνώση στο μέσο άνθρωπο (= κάποιος δλδ που δεν είναι ειδικός αλλά έχει κάποια γενικά ενδιαφέροντα)

Β) το ότι θεωρούμε ότι αυτή η αποσπασματικη γνώση των πραγμάτων είναι ικανή να μας οδηγήσει και σε ερμηνείες

Τα πράγματα βέβαια δεν είναι ακριβώς όπως τα λέει η συγκεκριμένη αυτή αφήγηση αφού μέσα δεν μπαίνουν σημαντικοί παράγοντες όπως η ιστορία της επιστήμης, η ιστορία της επικοινωνίας μεταξύ των επιστημών καθώς και ο χρόνος που έχει ξεκινήσει ο διάλογος και το διάστημα που έχει μεσολαβησει από τότε κλπ.

Γενικά αποφεύγω του σκοτωμου να δίνω συμβουλές (ειδικά εδώ μέσα) αλλά αυτή τη φορά πραγματικά θα συμβούλευα όποιον ενδιαφέρεται και θέλει πραγματικά, όντως να μελετήσει αυτά τα ζητήματα γιατί είναι προφανώς εξαιρετικά ενδιαφέροντα και αφετέρου είναι πάρα πολύ χρήσιμα στο να μας δώσουν εκείνα τα εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να ερμηνευσουμε σωστά (ή όσο πιο σωστά γίνεται) και τον κόσμο γύρω μας αλλά και πολλά άλλα πράγματα.

Τέλος να πω ότι η γνώση και δη αυτή που περιγράφεται στα δύο ποστ, θέλει κόπο κ τεράστια επένδυση χρόνου και δεν κρύβεται στις επικεφαλίδες άρθρων του τλ μας.

 

@MauveDelastrange

Mε αφορμή αυτά που έγραψες, παίρνω την πάσα και συμπληρώνω επί της ουσίας..:

Κάποια παιδγιά, για τον όποιο λόγο, το "ψάχνουν" το πράμα και το πάνε παρακάτω και το σκάβουν και, και, και...
Κάποια όχι!
Τα παιδιά που δεν το ψάχνουν, αντιλαμβάνονται λίγο-πολύ από τα παιδιά που το ψάχνουν, σήκωμα φρυδιού, ξερολίαση, πιασμένα μετερίζια και άλλα τέτοια χαριτωμένα...
Η αντίληψή τους αυτή συνήθως συνοδεύεται από καχυποψία, κάτι σε "τι πίνετε ρε και δεν μας δίνετε" ή "ποιος νομίζεις πως είσαι ρε μαλάκα", μια αίσθηση απόρριψης κι ό,τι σιχτίρ κατεβάζει ένα μυαλό που αισθάνεται κάπως για τους όποιους λόγους, δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, ίσως και αντίστοιχους χαρακτηρισμούς "ψωνάρα, φύτουλα, νερντάκι, καβαλοκαλάμα, κόμπλα, νουμεράκλα" κλπ...
Συμβαίνει σ' όλο τον πλανήτη, στη γειτονιά μας κάπως περισσότερο -για πολύ συγκεκριμένους λόγους- και, κακά τα ψέμματα- αρκετές φορές, η αντίληψη των παιδιών που δεν το ψάχνουν, είναι σωστή.

Αυτό στηρίζεται στο γεγονός της στρεβλής αντίληψης, που με το στανιό προσπαθείται να επιβληθεί σε όλους μας -δεν ενδιαφέρουν τώρα τα πώς και τα γιατί- στην διάκριση αυτού που λέμε ισότητα από την μια και ιδιαιτερότητα από την άλλη. Λέω λοιπόν το εξής απλό:
Ως άνθρωποι είμαστε ίσοι, ίδια ζούδια είμαστε, αέρα αναπνέουμε, νερό και μάσα χρειαζόμαστε, και ενέργεια και στέγη και επικοινωνία.
Ως άνθρωποι πάλι, ως οντότητες είμαστε ίσοι στο πλαίσιο του περιβάλλοντος που επιλέξαμε ή φτιάξαμε να ζούμε και του περιβάλλοντος που λειτουργούμε (κοινωνία)...
Ως άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι, θες γιατί άλλοι είναι πιο ξύπνιοι, άλλοι πιο ικανοί, άλλοι πιο σβέλτοι, άλλοι πιο δυνατοί κλπ κλπ...

Με την ίδια λογική που οι μεν λένε "από δω είναι τα καλά φρούτα, να φάμε να στανιάρουμε", οι δε αντιτείνουν "το λέτε ρε κουφάλες, γιατί έχετε σκάλες να ανεβείτε στα δέντρα να τα κόψετε".
Δεν θα κάτσω να εξηγήσω τα "γύρω-γύρω" αυτής της λογικής, θέμα επιλογής είναι...

Επιλογής να ακούσεις τις μαλακίες που σου λένε τα "ψαγμένα" για να στην "φέρουν" (είπαμε οι κουφάλες είναι παντού) ή να πας να φας κι εσύ φρούτο ώριμο και δροσερό, γιατί άνθρωπος είσαι ρε και κάνει να περνάς καλά κι ευτυχισμένα, διγιότι αυτή είναι η δουλειά σου στον πλανήτη δαύτονε...

Άμα δεν στρώνεις τον πισινό σου να ξεχωρίζεις ποια παιδγιά είναι "εντάξει" και ποια δεν είναι, δεν σου φταίει κάποιος.
Τι διαμαρτύρεσαι φερειπείν "να καεί το μπουρδέλο η βουλή", μόνοι τους πήγαν οι άλλοι, που θες να τους κάψεις, και έπιασαν στασίδι?
Εσύ τους έστειλες..!

(Μη νομίζετε πως το θέμα κατοικοεδρέυει "εδώ": Τα αμερικανάκια σκέφτηκαν να κάνουν πραξικόπημα να διώξουν τον φρέσκο πρόεδρα, τα αγγλάκια θέλουν να αυτονομηθούν καταπώς τα βολεύει ξεχωριστά για το Brexit, τα γαλλάκια περιμένουν να τους τάξει η μαμά κοκό, τα γερμανάκια λένε πως έχουν σοβαρό σκοπό, τα ρωσάκια λένε "έχε χάρη που σε έχω ανάγκη ρε" κλπ κλπ)...

Ξεκολλάτε..!
Ξεκινήστε από εδώ ή από τις παρέες σας ή με το τι βλέπετε στην τηλεόραση ή και το τι και πώς διαβάζετε... Από κάπου τέλος πάντων...

 

Ωραίες ερωτήσεις.
Ας ξεκινήσουμε, κάνοντας την εξής παραδοχή:

Υποθέτουμε ότι για κάθε κου και ου (όπως τα ονομάσατε ήδη), όταν αυτά σχετίζονται, τότε έχουν να ανέβουν βήμα-βήμα σε ένα βουνό.

Το ποιό ακριβώς είναι το βουνό καθώς και το πόσο γρήγορα θα ανέβουν σε αυτό, είναι επιλογή του κου.
Η κορυφή του βουνού δεν είναι τίποτα άλλο από τα ανώτατα όρια του ου.

Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι τόσο ο αριθμός των βουνών όσο και το ύψος που έχει το καθένα, είναι πεπερασμένα.

Δεχόμενοι λοιπόν τον αρχικό παραλληλισμό, αλλά και το επόμενό του αξίωμα, το δύσκολο μάλλον βρίσκεται στην αρχή που επιλέγουν .. το ου ποιός θα είναι ο οδηγός και το κου ποιο είναι το βουνό που θα ανέβουν.

Διότι, εάν και όταν καταφέρουν να ανέβουν στην κορυφή, θα νιώθουν πληρότητα, μόνο εφόσον διαπιστώσουν ότι γύρω τους δεν υπάρχει άλλη κορυφή ψηλότερη.

Αν λοιπόν διαπιστωθεί, είτε στο ανέβασμα, είτε φτάνοντας στην κορυφή ότι υπάρχουν άλλα ψηλότερα βουνά, τότε ναι .. ο ένας, ο άλλος ή και οι δύο δεν είχανε κάνει τις καλύτερες επιλογές. Και ναι, υπάρχει περίπτωση να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού.

Αντίθετα, αν και οι δυο έχουν κάνει εξαρχής τη σωστή επιλογή, με ποιον και σε ποιο βουνό θα ανέβουν, τότε απλά θα απολαμβάνουν την κορυφή τους.

 

Οκ αλλά το να απολαμβάνουν την κορυφή έχει να κάνει με το μέγιστο σημείο στο οποίο φτάνουν για να ικανοποιούν τις καθημερινές τους αναρριχητικές ανάγκες.
Την μαγεία του ταξιδιού προς την ανεξερεύνητη κορυφή του κάθε βουνού πως θα την ξαναζήσει το ου από την στιγμή που θα έχει ανεβεί όσες κορυφές μπορούσε και θέλησε να ανεβεί ?
Και άντε ας πούμε ότι δεν μας γαμιέται το ου μαζί με τις κορυφές που έχει σκαρφαλώσει, το νέο κου που θα ασχοληθεί μαζί του από που θα αντλήσει την ικανοποίηση του να κάνει το ου να ξεπεράσει κάποιο αναρριχητικό του όριο αν δεν του έχει περισσέψει κανένα ?
Αντιλαμβάνεστε τον προβληματισμό μου @MindFeeder ?

 

Αντιλαμβάνομαι ..
Απλά πιστεύω πως το μέγεθος (εν προκειμένω το ύψος κάθε βουνού) δεν είναι μονοσήμαντο για κάθε ου, αλλά σχετικό ως προς το κου του.

Έτσι, κανένα βουνό δεν είναι ίδιο με το άλλο, καμία διαδρομή δεν είναι ίδια, αφού οι αναρριχητές είναι διαφορετικοί.
Ένα ου μπορεί σε κάθε ανάβαση να ανεβαίνει σε ψηλότερη κορυφή (να επεκτείνει τα όριά του).

Μπορεί φυσικά η διαδρομή να είναι το ζητούμενο, αλλά και η θέα της κορυφής είναι εξίσου απολαυστική.
Εξάλλου, το δύσκολο λένε οι αναρριχητές είναι να παραμείνεις στην κορυφή.