BDSM σε παράλληλο σύμπαν...

Κάποτε ρώτησα το Θεό αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο. Εκείνος με κοίταξε με πατρική ειρωνεία και μου είπε: "Για να με ρωτάς, υποθέτω πως έχεις λύσει όλα σου τα θέματα σχετικά με τη ζωή πριν το θάνατο".

"Γαμώτο!" σκέφτηκα. Ούτε στον ύπνο μου δε μου δίνει ξεκάθαρη απάντηση. Την επόμενη μέρα, έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο για το Βιοκεντρισμό. Ήταν η απάντηση που ζητούσα? Μάλλον θα περιμένω μια ζωή για να το μάθω...

Βιοκεντρισμός: Μια νέα θεωρία θεωρεί ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος

Posted on 29/04/2012 by physics4u

Φοβόμαστε το θάνατο. Τον φοβόμαστε γιατί βλέπουμε ότι εκείνοι που πεθαίνουν εξαφανίζονται και δεν επιστρέφουν ποτέ ξανά, φοβόμαστε επειδή δεν ξέρουμε τι συμβαίνει "εκεί", κυρίως επειδή φοβόμαστε ότι δεν έχουμε πια καμιά σχέση με το σώμα μας, το οποίο πεθαίνει.

Ωστόσο, μια νέα επιστημονική θεωρία επιβεβαιώνει παλαιότερες θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες ο θάνατος δεν είναι το τέλος όπως εμείς το πιστεύουμε.

Η νέα θεωρία
Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν. Προτάθηκε το 2007 από τον Αμερικανό Robert Lanza.
Όπως λέει και η λέξη βιοκεντρισμός, η ζωή και η βιολογία είναι κεντρικής σημασίας στο είναι, την πραγματικότητα, και το σύμπαν – μάλλον η ζωή δημιουργεί το σύμπαν.Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι οι τρέχουσες θεωρίες του φυσικού κόσμου δεν λειτουργούν, και μπορεί ποτέ να μην λειτουργήσουν, μέχρι αυτές να ευθύνονται εξ ολοκλήρου για τη ζωή και συνείδηση.

Ο Lanza υποστηρίζει ότι η υπεροχή της συνείδησης είναι χαρακτηριστική στο έργο του Ντεκάρτ, του Καντ, του Λάιμπνιτς, του Μπέρκλεϋ, του Σοπενχάουερ και του Μπερξόν. Ο ίδιος το βλέπει ως υποστήριξη του κεντρικού ισχυρισμού ότι αυτό που ονομάζουμε χώρος και χρόνος είναι μορφές της αντίληψης της αίσθησης των ζώων, και όχι εξωτερικά φυσικά αντικείμενα.

Ο Lanza υποστηρίζει ότι ο βιοκεντρισμός προσφέρει μια άλλη ματιά σε πολλά μεγάλα παζλ της επιστήμης, συμπεριλαμβανομένης της Αρχής της Αβεβαιότητας του Heisenberg, του πειράματος της διπλής σχισμής καθώς και της λεπτής ρύθμισης των δυνάμεων, των σταθερών και των νόμων που διαμορφώνουν το σύμπαν όπως το αντιλαμβανόμαστε.

Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Discover με βάση το βιβλίο Lanza, ο βιοκεντρισμός προσφέρει ένα πιο ελπιδοφόρο τρόπο για να συγκεντρωθεί μαζί όλη η φυσική, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να το κάνουν μετά από τις ανεπιτυχείς προσπάθειες για τις ενοποιημένες θεωρίες πεδίου του Einstein πριν 80 χρόνια.
Η θεωρία του Lanza για τον βιοκεντρισμό έχει επτά αρχές:

• Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη συνείδησή μας. Μια «εξωτερική» πραγματικότητα, αν υπήρχε, θα έπρεπε εξ ορισμού να υπήρχε στο χώρο. Αλλά αυτό δεν έχει νόημα, επειδή χώρος και ο χρόνος δεν είναι απόλυτες πραγματικότητες, αλλά τα εργαλεία του ανθρώπινου νου και των ζώων.
• Οι εξωτερικές και εσωτερικές αντιλήψεις μας είναι άρρηκτα συνυφασμένες. Πρόκειται για διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος και δεν μπορούν να διαχωριστούν το ένα από το άλλο.
• Η συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων, στην πραγματικότητα όλα τα σωματίδια και τα αντικείμενα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία ενός παρατηρητή. Χωρίς την παρουσία ενός παρατηρητή με συνείδηση, αυτά στην καλύτερη περίπτωση υπάρχουν σε μια απροσδιόριστη κατάσταση των κυμάτων πιθανότητας.
• Χωρίς συνείδηση, η "ύλη" κατοικεί σε μια ακαθόριστη κατάσταση των πιθανοτήτων. Κάθε σύμπαν που θα μπορούσε να είχε προηγηθεί της συνείδησης θα υπήρχε μόνο σε μια πιθανή κατάσταση.
• Η δομή του σύμπαντος είναι δυνατόν να εξηγηθεί μόνο μέσα από τον βιοκεντρισμό. Το σύμπαν είναι συντονισμένο με ακρίβεια για την ύπαρξη της ζωής, που αποκτά το νόημα της καθώς η ζωή δημιουργεί το σύμπαν. Το «σύμπαν» είναι απλά η πλήρης χωρο-χρονική λογική του εγώ.
• Ο χρόνος δεν έχει πραγματική ύπαρξη έξω από την αντίληψη του ζώου . Είναι η διαδικασία με την οποία αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές στο σύμπαν.
• Ο χώρος, όπως και ο χρόνος, δεν είναι ένα αντικείμενο ή ένα πράγμα. Ο χώρος είναι μια άλλη μορφή της κατανόησης της ζωικής μας κατανόησης και δεν έχει μια ανεξάρτητη πραγματικότητα. Μεταφέρουμε χώρο και χρόνο γύρω μας, όπως κάνουμε με τις χελώνες ή με τα κοχύλια. Έτσι, δεν υπάρχει μια απόλυτη αυτο-υπάρχουσα μήτρα στην οποία συμβαίνουν τα φυσικά γεγονότα ανεξάρτητα από τη ζωή.

Βιοκεντρισμός και Παράλληλα σύμπαντα
Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, την Αρχή του Λαβουαζιέ, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε. Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ’ όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λέει ο Robert Lanza. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;
Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».
Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.

Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.
Πολλοί επιστήμονες, μεταξύ των οποίων οι φυσικοί Lawrence Krauss και ο David Lindley ή ο νομπελίστας της Ιατρικής Donnall Thomas, λένε ότι η θεωρία του βιοκεντρισμού δεν είναι μια συνεπής επιστημονική θεωρία αλλά είναι περισσότερο μια φιλοσοφία.

Ο David Thompson, ένας αστροφυσικός στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA λέει όμως ότι είναι μια “κλήση αφύπνισης”. Επίσης, ο καθηγητής της ιατρικής Anthony Atala δήλωσε, «Αυτή η νέα θεωρία είναι βέβαιο ότι θα φέρει επανάσταση στις αντιλήψεις μας για τους νόμους της φύσης».
Ο Richard Conn Henry, καθηγητής της Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, τόνισε ότι η θεωρία του Lanza είναι σύμφωνη με την κβαντική μηχανική.

Ο Ινδός συγγραφέας Deepak Chopra δήλωσε ότι «οι ιδέες του Lanza για τη φύση της συνείδησης είναι πρωτότυπες και συναρπαστικές» και ότι «η θεωρία του είναι συνεπής με τις πιο αρχαίες παραδόσεις της σοφίας του κόσμου, που λένε ότι η συνείδηση συλλαμβάνει, κυβερνά, και γίνεται ένα με τον φυσικό κόσμο. Είναι ο λόγος της ύπαρξής μας στην οποία η υποκειμενική όσο και η αντικειμενική πραγματικότητα έρχονται στην ύπαρξη."

Wikipedia

Η Επιστήμη συνεχίζει να ερωτοτροπεί με τη Μεταφυσική. Ο καρπός που θα προκύψει από τις περιπτύξεις τους, μένει να φανεί...

Στο διά ταύτα: Πώς θα θέλατε να είναι το bdsm σε ένα παράλληλο σύμπαν?
Μην αυτολογοκρίνεστε, αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη...

 

Εγώ θα ήθελα τα πάντα αντεστραμμένα. Σ' ένα παράλληλο σύμπαν, να είναι το BDSM η κραταιά μορφή σεξουαλικής/ερωτικής εκφράσεως και το vanilla η μειονότητα.
Στους δρόμους να κυκλοφορούν όλοι/ες αλυσοδεμένοι, με μαστίγια στα χέρια. Να κατουρούν τα υ/σκλάβους τους χύμα σε δημόσια θέα και να μην κάνει εντύπωση σε κανέναν.
Ενώ τ' απλά φιλιά, να είναι προσβολή της δημοσίας αιδούς.
Να είναι οι βανίλλιες εκείνοι/ες που να ζορίζονται και να θέλουν να κρατήσουν την ταυτότητα τους κρυφή. Ν' ανοίγουν και να συμμετάσχουν σε fora εναλλακτικού ερωτισμού.
Να συζητούν για θέματα του στυλ : θέλει να μου ρίξει και καμιά μπάτσα, τον κάνει λιγότερο καρδουλίνο/ζουζουνάκι?
100 τρόποι χαϊδέματος για να σας δηλώσει αιώνια πίστη, Ιεραποστολικό δίχως προσηλυτισμό.
Επιπλέον, σ' ένα παράλληλο σύμπαν θα ήθελα όλοι/ες να γεννιούνται με το status στο κούτελο ( και πάν' απ' όλα στα γονίδια ).
Το σχολείο - απ' το νηπιαγωγείο έως και το λύκειο - να καταπιάνεται με όλες τις επιστήμες αλλά σε βουδουσουμιάρικη sauce.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες καθώς και οι δάσκαλοι/καθηγητές - αναλόγως status πάντα - να κάθονται σε θρανία ( Α/Κ ) ή στο πάτωμα χυμένοι/κλωτσημένοι/δεμένοι/φιμωμένοι ( υ/σ ).
Η συναίνεση να είναι κάτι το κατάπτυστο και να τιμωρείται παραδειγματικά.
Η bdsmική βίβλος καθώς και ο bdsmικός νόμος να υπάρχουν στ' αλήθεια και να τους ακολουθούν όλοι/ες πιστά δίχως την παραμικρή παρέκκλιση.
Τα φετίχ να είναι ο κανόνας και η έλλειψη τους η διαστροφή. Κάποιος/α που είναι vanilla, να μην ξέρει, πως να το αποκαλύψει στον/στην σύντροφο του/της.
Η πλειονότητα των βουδουσουμιάρηδων/βουδουσουμιάρων, να μην ψάχνουν στο BDSM λύση/σιλικόνη που να έκλεινε τ' όποιο κενό/πρόβλημα τους.
Τουτέστιν, το βουδουοσουμού να μην τ' αντιλαμβάνονταν σαν την γιατρειά για τον δάκο, την μουχρίτσα, το καλαζάρ, την έλλειψη μπαμπά/μαμάς/tabasco/κουνουπιδιών κουτουλού κουτουλού.
Και πάνω απ' όλα η κλαψομουνίαση/κλαψοπουτσίαση να μην υπήρχε ούτε καν σαν σκιά.
Κάτι που οι διεστραμμένοι βανίλλιες θα εξαπέλυαν στους κύκλους τους σαν σιχαμερά ( αφού θα ήταν mainstream ) βουδουσουμιάρικο.

Υ.Γ.

Τώρα είμαι κουρασμένος, αλλά όλο και κάτι άλλο θα σκεφτώ και ίσως και να επανέλθω.  

 

@Tenebra_Silente

σκέφτηκες όμως πως σ΄αυτόν τον αντεστραμμένο κόσμο εσύ θα ήσουν... βανίλλας;  

 

Αγαπητέ @underherfeet κανένα πρόβλημα, πάλι διεστραμμένος θα ήμουν χαχαχα...

Για μένα οι βανίλλιες αυτού του σύμπαντος και κυρίως οι βανιλλογυναίκες, μια χαρά παιδιά είναι.
Μην σου πω ότι περισσότερες βουδουσουμιάρες "βανίλλιες" έχω γνωρίσει, παρά βουδουσουμιάρες "βουδουσουμιάρες".
Και εννοώ στον έξω κόσμο, απ' εδώ έχω γνωρίσει ελάχιστα άτομα και έχω "γνωρίσει" ακόμη λιγότερα.

Σκέφτομαι και το άλλο, σ' ένα παράλληλο σύμπαν να είμαι σκλάβος, μαζόχα του κερατά, gay και να σιχαίνομαι τα γυναικεία ρούχα και παπούτσια.
Για να μην πω, ότι πάντα σε κείνο το σύμπαν είμαι και δεξιός μέχρι στο κόκαλο χαχαχα   
Αν υπάρχουν στ' αλήθεια τα παράλληλα σύμπαντα, λεν ότι είναι άπειρα.

Υ.Γ.

Disclaimer: Δεν έχω σε καμία περίπτωση κάτι με τους gay, τους μαζό, τους δεξιούς ή τους σκλάβους.
Άντε να βάλω μέσα και τους άντρες, που δεν γουστάρουν να βάλουν με την καμία φούστες και τακούνια χαχα.   

 

αυτό όχι , δεν θα το άντεχα με τίποτα, θα΄πεφτα στα βαριά έτσι και το μάθαινα σ΄αυτό το σύμπαν 

 

Σ' αυτό το σύμπαν μάλλον γέρασα, για ν' αποκτήσω καινούρια βίτσια. Είπαμε, μου αρέσουν τρελά οι γυναίκες, η δουλειά μου είναι εκείνη που είναι, σαν διαστροφές φτάνουν χαχα.   

 

Σκέψου όμως στο άλλο , το παράλληλο σύμπαν να είμαστε αυτό ακριβώς που ζητάμε σ' αυτό, εγω να πούμε να 'μουνα μια γυναικάρα δίμετρη με όμορφες πατούσες και να γούσταρα να ποδοπατάω τση άντρηδοι και να είχε ανακαλυφτεί η τηλεμεταφορά και να 'ρχόμουνα στο δικό μας σύμπαντο , να γραφόμανε στο φόρουμ , να μ΄ευρισκα και να μ 'ερωτευόμουνα!
Ω ρε πούστη μου φτιάχτηκα τώρα!  

 

Προσκυνώ, με αποστόμωσες. Ειδικά το τση άντρηδοι, ίσα που με ρίξε στα βαριά με τη μια χαχα... @underherfeet for πλανητάρχης - για μην πω συμπαντάρχης -, τέλος.    

Υ.Γ.

Εγώ φτιάχνομαι σ' αυτό το σύμπαν με την πάρτη μου, χωρίς να είμαι κοκκινομάλλα, με ποδάρες, τουρλωτό κωλαράκι, στητό στήθος και πράσινα μάτια.
Εντάξει, παίρνω χρωματιστούς φακούς και το θέμα των ματιών το έλυσα χαχαχα. Της γκρίνιας το έλυσα σίγουρα χαχα...    

 

ας μην ψωνιζόμαστε, και στα παράλληλα σύμπαντα το ίδιο προβληματικοί θα μασταν. τέλειοι είναι αυτοί που έφτασαν στο τέλος τους.
η βιοκεντρική θεωρία δεν είναι παρηγοριά, ξέρουμε απ την εποχή του μπέρκλεϋ με σχετική βεβαιότητα, πως χωράει μονον έναν.
και μόνος μου θα βαριέμαι αφόρητα μάλλον , σα θάνατος θα είναι.
ας το πάρω, λοιπόν, απόφαση.

υγ: σε λέξεις που έχουν σα συνθετικό το "κεντρικό/ή" ας είμαστε επιφυλακτικοί, είναι υστερόβουλες κατα κανόνα.

 

Για σκεφτείτε να υπήρχε αυτό το παράλληλο σύμπαν που θα μπορούσαμε τη δεδομένη στιγμή που θέλουμε να μεταμορφωθούμε σε αυτό ακριβώς που θέλουμε...
Όπως ποια ήταν εκείνη η γυναίκα στο star trek που μεταμορφωνόταν σε ότι ζώο ήθελε?
Ε! κάτι αντίστοιχο στην ερωτονοητική μας κατάσταση!!!

 

σε Ένα παράλληλο σύμπαν θα εσπαζα τα μούτρα αυτού που παίζει με τα νεύρα μου και την υπομονή μου σε αυτό το σύμπαν...