BDSM στάση & συμπεριφορά σε έναν BDSM χώρο

Ειλικρινά δεν μπορώ να δώσω ικανοποιητική απάντηση. Το αναγνωρίζω διαισθητικά ως τροπισμό και χρησιμοποιώ μεταφορικά τον όρο της βιολογίας. Ίσως η ορθότερη περιγραφή είναι αναγνώριση συμπεριφορικών μοτίβων που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους χωρίς ωστόσο να μπορείς να το περιγράψεις μακροσκοπικά.

(Addendum)
Κοντολογίς αναγνωρίζω με τρόπο που δεν μπορώ επακριβώς να προσδιορίσω.

Βέβαια υπάρχει πάντα η πιθανότητα να βλέπω αυτά που θέλω παραγνωρίζοντας πράγματα που δεν τα βλέπω -και όχι γιατί δεν υπάρχουν- αλλά δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς, πραγματικότητα είναι αυτό που αναγνωρίζεται ως τέτοια αλλά μου φαίνεται ότι ανοίγει πολύ φιλοσοφικά η συζήτηση.

 

Κυρίως στη γλώσσα του σώματος αλλά μου είναι αδύνατο να το προσδιορίσω. Το γεγονός ότι μέσα μου λέω "οι τάδε είναι σε D/s συσχετισμό ή αν οι τάδε έχουν D/s εγώ είμαι ο πάπας" -και χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι η εκτίμησή μου είναι απαραίτητα ορθή- σημαίνει ότι πυροδοτείται μέσα μου ένα trigger άσχετα με το ανάθεμα κι αν καταλαβαίνω ποιο είναι αυτό.

 

Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα τι ρωτάτε, μπορείτε να διατυπώσετε την ερώτηση διαφορετικά;

 

Αυτήν παρατηρώ. Η "ανάγνωση" αυτή γίνεται αυθόρμητα και ομολογώ ότι είναι επαγγελματικό "κουσούρι", αν εμένα μόνο στο τι λέγεται και όχι στο από ποιον, σε ποιον, πότε και με πιο τρόπο, θα πήγαινα άκλαυτος.

 

Υπάρχουν πολλοί που διατυπώνουν εντελώς διαφορετικά τα περί "υποκουλτούρας" από τον Καθηγητή της Αγγλικής Γλώσσας Γκέλντερ, ο οποίος μάλλον αντιλαμβάνεται από ελλειπτικά ("τοπικά στο αντικείμενό του" το θέμα, λογικό ως ένα βαθμό) έως επιφανειακά το θέμα, και αποτυπώνει δεδομένες προβολές κατάλληλες για να τροφοδοτήσουν κουβέντες για "ψεκασμένους", "συνωμοσιολόγους", "φλατέρθουρες" κλπ ως τις πλέον "προφανείς", ευεπίφορες στην "φάπα" και με μια κάποια γραφικότητα ομαδοποιήσεις, σε μιαν "αρμοδίως" προσπάθεια αντιστοίχισης σημαίνοντος και σημαινομένου. Τεσπά, και η προσέγγιση ενός υποσυνόλου, δεν στερείται ποιάς τινός ήκιστης συνεισφοράς.
Γενικότερα, τεχνικώς μιλώντας, η επίκληση σε έναν φορέα, μιας προσέγγισης, ενός θέματος, χωρίς για το ίδιο θέμα να παρουσιάζονται αντίστοιχοι φορείς, έστω και ως αναφορά ακόμα κι ένα "μεταξύ άλλων", "δεν 'φελάει", που λέγαν κι οι επαναστατήσαντες προ-προπαππούδες μας, έτσι για να είμαστε και στο πνεύμα των 200 χρόνων, τρομάρα μας, κιετς.
...
Όσον αφορά στους ομοφυλόφιλους, τεχνικώς μιλώντας και πάλι, ως "κοινωνικοί εταίροι" πλέον, δεν μπορούν να προσεγγιστούν υπό κοινό πρίσμα, απέχουν της "υποκουλτούρας" παρασάγγας για προφανείς λόγους, που εκφεύγουν του παρόντος...

 

@MasterJp

Καταγεγραμμένα όλα εδώ (#104):
..."...Προσπερνώντας τον ορισμό της "υποκουλτούρας", ως καθαρώς τεχνικό θέμα, (ως πιο ουσιαστικό και περιεκτικό, ας αναφέρω τον "η εκδήλωση της διαφοροποίησης μιας ομάδας ανθρώπων σε μέρος ή/και το σύνολο του κρατούντος αφηγήματος"- ακόμα-ακόμα και μέσα στα σύνορα μιας "υποκουλτούρας") ..."...
Το "ως πιο ουσιαστικόν και περιεκτικόν" δηλώνει την προσωπική μου επιλογή, μεταξύ άλλων. Αντιλαμβάνομαι και κατανοώ το καλοδεχούμενο της αναφοράς άλλων προσεγγίσεων, όμως παραμένω σταθερός στο "εδώ, δεν είναι ΙΕΚ", προσβάσιμα τα "πάντα όλα" αφού, το τεμπελοκόπι-πέιστ των άλλωνε υπονομεύει ττην κρίση παιδιών και παιδγιών.
Να τονίσω επίσης τον "τεχνικό χαρακτήρα" του όρου "υποκουλτούρας", αν και αντιληπτός και κατανοητός στο περιεχόμενο που "θέλει" να περιγράφει, αλλά αδιάφορος.
Αν ήμανε "συνωμοσιολόγος" θα έλεγα πως είναι "σκοπίμως υποβολιμαίος", μιας και δεν είμαι, τον χαρακτηρίζω από "σημειολογικώς απαράδεκτον" έως "αδήριτα αφελή".

 

δεν μπορώ να εντοπίσω καμμιά πολιτική διάσταση στην πηγαία αντίληψη περί των διαπροσωπικών σχέσεων ώστε να διακρίνω τον πυρήνα γύρω απ τον οποίο θα μπορούσε να συγκροτηθεί συγκεκριμένη υποκουλτούρα ή δομημένη «κοινότητα».