BDSM στους εργασιακούς χώρους

Το υπογραμμισμένο ισχύει για μένα πάνω απ΄ όλα.

 

oh,oh ... το κράτος είναι ο υπερμεγιστος Κ ?

nooooooo.......

 

Πέρα απο την πλακα πάντως και στο νεύμα του νήματος, σε εργασιακό χώρο αν αφήνεις να σε "πατάνε" και είσαι Υ, μια χαρά.

Δεν είπα να επαναστατείς, αλλά να μην ανέχεσαι πινελάκι στον κώλο ώστε να βάφεις και τις γωνίες καθώς θα στρίβεις.
Αν είσαι Κ δεν έχει τέτοια ακόμα και στην δουλειά. Αν είσαι Υ μπορεί να σου αρέσει κιόλας.

 

Να μη στοιχηματίσεις σε αυτό.

Σε προσκαλώ σε ενα ήρεμο 12ωρο στη δουλειά μου.

 

Άμα είσαι πιστός, άμα θες δηλαδή να πιστεύεις κάτι/κάπου/κάποιον/κάπως, το να επιλέγεις σκεπτικό, ιδεολογία, μοντελάκι που να σού ταιριάζει είναι κλασική αποτύπωση OCD, αποτελεί αναπόδραστο μονόδρομο. Όσο πιο πιστός και ταγμένος, τόσο πιο χειραγωγήσιμος, στην λογική ζίου-ζίτσου ή αλλιώς "το έξυπνο π'λί απ'τη μύτη πιάνεται".
Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να λέγεται και αυθυποβολή εφαρμογής της ελάχιστης προσπάθειας ελέω παραμύθας.

 

@lexy τι είδος δουλειάς είναι ?

 

Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Το είπαν πολλά μέλη, θα προσπαθήσω κι εγώ να εξηγήσω για ποιο λόγο καμία σχέση.

Κοινωνική ερμηνεία: Οι συμπεριφορές στη δουλειά και στην κοινωνική ζωή εν γένει είναι κοντά σε έναν μέσο όρο αποδεκτού. Άλλοτε συγκλίνουν λίγο και μετά ξεφεύγουν, άλλοτε αποκλίνουν λίγο και μετά επανέρχονται αλλά είναι εκεί γύρω. Οι BDSM εκφράσεις και αλληλεπιδράσεις είναι μακράν και πέραν του μέσου όρου συμπεριφορών, έχουν άλλους στόχους, άλλες βάσεις, άλλη λογική και την συναίνεση με τελείως άλλα δεδομένα από τα ισχύοντα στην κοινωνία.

Με λίγα λόγια, αν συμπεριφορά στη δουλειά τυχόν κυριαρχική παρεκτραπεί σε έκφραση κυριαρχιας επί των γύρω που κάπως θυμίζει BDSM πράγματα, αυτό γίνεται bullying και παρενόχληση και το πράγμα ξεστρατίζει αλλά πολύ μάλιστα.

Ας μην ξεχνάμε τελείως ότι σκοπός της δουλειάς είναι πρώτα απ όλα ο βιοπορισμός ενώ το BDSM ουδεμία σχέση με βιοπορισμό έχει.

Ψυχολογική ερμηνεία: Αν η στάση στη δουλειά είναι συμπεριφορές που μάλιστα πρέπει να είναι εύκολα ερμηνεύσιμες από τους άλλους για να είναι αποτελεσματικές, δεν τπιτρέπεται το χούι της παρερμηνείας στη δουλειά και οδηγεί σε αδιέξοδα, η στάση ζωής που έχει ως πυρήνα το BDSM έχει τις ρίζες της σε βαθύτερες, εξατομικευμένες ανάγκες που ορίζονται από την ψυχοσύνθεση, το ασυνείδητο, τα απωθημένα, όλα όσα μπορεί να καθορίζουν την επιθυμία γενικά και στη συνέχεια την ερωτική επιθυμία. Οι συμπεριφορές είναι παρεπόμενες και η κάθε "παρερμηνεία", στο ατομικό πλαίσιο αναφοράς αποκτά βαρύτητα και ενδεχομένως, αν βρει το κατάλληλο ταίρι, να δικαιώνεται.

Σκέπτομαι τους θορύβους που προκαλεί η αθόρυβη κυριαρχική προσωπικότητα στον χώρο της δουλειάς, αν η κυριαρχικότητα δεν συνοδεύεται από την ανάλογη ισχύ να επιβάλλει το αισθητικά επιθυμητό για την ίδια αθόρυβό της.

Τι θα πει "το νεύμα του νήματος" πρώτα απ΄όλα; Σε παρακαλώ, θα μπορούσες να το διορθώσεις σε "πνεύμα" που μάλλον πρέπει να ενοοείς;  

Μετά, το να σε πατάνε και να σου βάζουν πινελάκι στον κώλο για να βάφεις και τις γωνίες δεν είναι καλό στη δουλειά γιατί σημαίνει μεγαλύτερο κόπο και λιγότερα χρήματα χώρια ότι αφήνεις και δίνεις δικαιώματα για bullying και παρενόχληση και γενικά τα τζάμπα δωράκια στη δουλειά καλό να αποφεύγονται γιατι δεν εκτιμούνται και δεν αποδίδουν. Αν τυχόν είσαι υ και σου τα κάνουν αυτά όλα, μετά δεν μπορείς να υπηρετήσεις γιατί τα παραπάνω συνδέονται με τοξικές συμπεριφορές απέναντί σου και αυτό σε ρίχνει σε ένα πηγάδι από το οποίο βγαίνεις δύσκολα. Αν τυχόν είσαι αδέσποτο υ και σου τα κάνουν όλα αυτά, που είναι πολύ συνηθισμένο, τότε κάποια στιγμή θα γίνει το μεγάλο "κρακ", θα συμβεί κάτι τόσο δυσάρεστο που θα συνέλθει το υ και θα πάψει να ζει την υποτακτικότητά του με αυτόν τον όχι απολαυστικό, στο κάτω κάτω, τρόπο.

ΥΓ. Τα παραπάνω δεχτείτε τα ως μια μαρτυρία ενός μέλους που προσπάθησε, στη δουλειά, επί δέκα (10) ακριβώς χρόνια να εναρμονίσει υποτακτικότητα με απαιτήσεις αλληλεπίδρασης εκεί. Δεν απέδωσε, δεν απέδωσε διόλου και στην δεκαετία πάνω το πείραμα κηρύχτηκε αποτυχημένο και οι συμπεριφορές άλλαξαν. Μα, μου, σου, θα μου πείτε και τι γίνεται με την υποταγή; Ο Αφέντης έχει ξεκαθαρίσει ότι με τον βιοπορισμό της σκλάβας μας δεν παίζουμε και το καθήκον της ως σκλάβα είναι να πράξει τα δέοντα ώστε όλα να βαίνουν καλώς (και αποδοτικώς) από αυτήν την άποψη.

 

Θεωρώ το θέμα σας πολύ ενδιαφέρον και είναι αλήθεια ότι θα διαφοροποιηθώ από τους περισσότερους εδώ.
Για να βγάλετε άκρη, θα πρέπει να αποφασίσετε αν το να είσαι Κυρίαρχος είναι ιδιότητα ή συμπεριφορά. Ανάλογα με την απάντηση την οποία θα δώσετε σε αυτό το ερώτημα θα οδηγηθείτε σε διαφορετικές ατραπούς σκέψης και συμπεράσματα.

Αν μεν η κυριαρχία είναι σύνολο συμπεριφορών, τότε πράγματι δεν σχετίζονται οι εργασιακές επιλογές μας (εκούσιες, ακούσιες) άμεσα με την κυριαρχικότητα, που αναπτύσσουμε στην προσωπική ζωή μας.

Αν όμως η κυριαρχία δεν είναι σύνολο συμπεριφορών αλλά ιδιότητα του ατόμου, τότε αυτή δεν είναι παράδοξο, να υπερχειλίζει και να επεκτείνεται σε όλους τους άξονες της ζωής του, άρα θα αφήνει κάποιο αποτύπωμα και στην εργασία του (τόσο στην επιλογή, όσο και στην υλοποίηση)

Αντίστοιχα πράγματα ισχύουν και για την υποταγή και την υποτακτικότητα.

 

Έλα που η φύση μας είναι μαϊμού που την κουβαλάμε στην πλάτη μας. Όπου και να πάμε. Ό,τι και να κάνουμε. Και, εν δυνάμει, είτε θα εκδηλωθεί, είτε –πολύ πιθανό- θα καταπιεστεί, χωρίς, στη δεύτερη αυτή περίπτωση, να σημαίνει ότι «δεν υφίσταται». Είναι σα να λέμε ότι στους εργασιακούς χώρους δεν αναπτύσσονται έλξεις και δημιουργούνται ερωτικές σχέσεις, παντός τύπου. Είναι να σα λέμε ότι κάποιος παύει να είναι ομοφυλόφιλος μόλις παρουσιαστεί φαντάρος. Είναι σα να ισχυριζόμαστε ότι τα παιδάκια δεν κινδυνεύουν από τον οποιονδήποτε παιδόφιλο, όταν βρίσκονται στον χώρο του σχολείου ή της αθλητικής τους δραστηριότητας (λες κι ο παιδόφιλος παύει να είναι τέτοιος μόλις ενδυθεί την επαγγελματική του φορεσιά). Όχι δα. Εδώ ολόκληρος Πλανητάρχης (όχι ο Μπουγάς καλέ, ο άλλος, με το τενόρο) και την έκανε τη λαδιά με τη Μόνικα. ήτοι της τον άσπρισε τον Λευκό τον Οίκο. –Στην δουλειά τους δεν ήσαντε κι οι δύο ή μήπως σφάλλω ; Αλλά δεν γινότανε να κρατηθούνε, ένεκα καυλιάρης ο Μπιλ και πολύ χοτ τσικ η Μόνικα κι έτσι δεν τους πήρε και πολύ να εκδηλώσουν στη φύση τους. Σκεφτείτε τώρα, ως υπόθεση εργασίας που λένε, ότι ταυτόχρονα έπαιζε κι ένας της προσωπικής ασφάλειας του Πρόεδρα Κλίντον, εξίσου καυλιάρης με τον Πρόεδρο κι αυτός, που πολύ τη ζαχάρωνε τη Μόνικα. Όμως, λόγω θέσης ο άνθρωπος, προκειμένου να μη χάσει τη δουλειά του, την έβγαζε με κρύα ντουσάκια και ολίγον από ατομικό μονόχορδο, προς ανακούφισή του. Εδω λοιπόν έχουμε το παράδειγμα ενός Κ (μη μπερδεύεστε, το Κ εδώ σημαίνει απλά καυλιάρης) που –λόγω συνθηκών- καταπιέζει άσχημα τη φύση του στον εργασιακό του χώρο, την ίδια στιγμή που ένας άλλος Κ, πιο μάγκας αυτός, εκδηλώνει ανοιχτά το πάθος του. Το ίδιο λοιπόν, κι ο κάθε Κ και ο κάθε υ κι ο κάθεΜαστερ και η καθε σλέϊβ, το είναι τους το κουβαλάνε μαζί τους, ακόμη και στη δουλειά. Ειναι μέσα στο μυαλό τους καρφωμένο αυτό, παγιδευμένο στο υπογάστριό τους. Το ότι, για κοινωνικούς λόγους, ο καθένας, η καθεμία από μας αποκρύπτουμε ή συγκαλύπτουμε -αν θέλετε- την αληθή φύση μας, δεν σημαίνει ότι παύουμε να είμαστε αυτό που όντως είμαστε μόλις δρασκελίσουμε την πόρτα του γραφείου ή την πύλη της φάμπρικας.

 

Για να ανεβεί καποιος πολυ ψηλά στην κοινωνική, εκκλησιαστική, στρατιωτική ή εργασιακή ιεραρχία πρεπει τουλαχιστον στις μέρες μας να σκύψει και πολλες φορές και να φιληςει πολλες κατουρημένες ποδιές, πραγμα που δεν συνάδει με τη φυση ενός Κ ατόμου, οποτε υπαρχουν Κ ατομα που ανήκουν στη μεσαία τάξη, τα οποία δεν μπορούν να κανουν πισω σε ζητήματα ηθικής τάξης, παρόλο που αυτο σταματα την ανεληξη τους.

 

Αλοιμονο να μην υπηρχαν ανθρωποι που αρνουνται να κανουν πισω σε ζητήματα ηθικής τάξης. Ειτε κυριαρχικής ειτε υποτακτικής ψυχολογιας στις σεξουαλικες προτιμησεις τους.
Δηλαδη ενας ανθρωπος υποτακτικής ψυχολογιας στο σεξ, ειναι περισσοτερο ανηθικος, απο εναν αλλο ανθρωπο κυριαρχικής ψυχολογιας στο σεξ?

 

Το ζήτημα δεν είναι αν αφήνουμε τη φύση μας εκτός της εργασίας μας. Προφανώς δεν μεταμορφωνόμαστε.
Το ζήτημα, για μένα, είναι αυτό:

Όλες οι δουλειές έχουν λάντζα. Και παντού υπάρχει κάποιος που θέλει να πουλήσει εξουσία. Οι πιο αυταρχικοί άνθρωποι που γνωρίζω -και μιλάω για αυθεντικά αυταρχικούς με την επιθυμία να επιβάλλουν την (πολλές φορές παράλογη) γνώμη τους και παράλληλα την θέση να μπορούν να την επιβάλλουν- είναι βανίλα.
Το να πουλάς εξουσία, όμως, από εγωισμό ή επειδή είσαι κομπλεξικός και νομίζεις ότι παίρνεις πόντους όταν κάνεις τους υφισταμένους σου (ή γενικότερα αυτούς που έχουν πέσει στα χέρια σου) να υποφέρουν, είναι τελείως διαφορετικό από το βδσμ. Δεν λέγεται Κυριαρχία, λέγεται εργασιακή παρενόχληση και σίγουρα δεν περιέχει συναίνεση.

Κάνω μια δουλειά που έχει ευθύνη. Παλιότερα, όταν σχετιζόμουν ως υ, νόμιζα ότι αυτό έρχεται σε αντίθεση με την υποτακτικότητα. Είναι πιο πιθανό όμως να ερχόταν η υποτακτικότητα σε αντίθεση με τη φύση μου κι όχι η δουλειά μου σε αντίθεση με την υποτακτικότητα. Ποιος ήταν ο διχασμός που βίωνα, λοιπόν, ελέγχεται. Υπάρχουν, άλλωστε, και υ που κάνουν την ίδια δουλειά με μένα και δεν βιώνουν τις ίδιες εσωτερικές συγκρούσεις που βίωνα εγώ.
Από τότε που άρχισα να αποδέχομαι τα στοιχεία αυτά που με οδήγησαν να σχετίζομαι πλέον ως Κ, βρήκα αυτό που ως υ είχα σπάνια και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Παραδόξως (ή μήπως ως φυσικό επόμενο; ), αυτό με έκανε πολύ πιο μεγαλόθυμη στη δουλειά μου και πολύ πιο αποτελεσματική στην αντιμετώπιση δυσάρεστων καταστάσεων με κομψότητα και ψυχραιμία, χωρίς ανούσιες συγκρούσεις και χωρίς να μου ανεβαίνει η πίεση σε επικίνδυνα για την υγεία μου επίπεδα.

Η φύση μας λοιπόν μπορεί να μας ακολουθεί στην εργασία μας. Αλλά η φύση μας, αν την έχουμε βρει και την ξέρουμε, δεν είναι τόσο εύθραυστη ώστε να κινδυνεύει από αμφισβητήσεις προϊσταμένων και δυσκολίες της καθημερινότητας. Ούτε είναι τόσο υπερφίαλη ώστε να πρέπει να δείχνεται και να αποδεικνύεται συνεχώς και πάντα.

Από κει και πέρα, όποιος βιώνει εργασιακή παρενόχληση όπως ο παιδικός σας φίλος, ό,τι κι αν είναι, bdsmer, vanilla, asexual ή ο Θεός ο ίδιος, θα υποφέρει. Και θα τον πάρει από κάτω αν δεν βρει έναν τρόπο να το διαχειριστεί και να διεκδικήσει το δίκιο του.