BDSM vs ΒΙΑ

Μία πρόσφατη εμπειρία με έκανε να νιώσω πως περνούσα τα όρια του bdsm και εισερχόμουν στα πλαίσια της βίας (ούσα στη θέση του ατόμου που δέχεται την άσκηση της βίας).
Η εμπειρία μου αυτή τελικά δεν αποδείχτηκε τραυματική μια και έληξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παρόλα αυτά όμως με έβαλε στη διαδικασία να αναρωτηθώ αν, πότε και κάτω από ποιες συνθήκες το bdsm μετατρέπεται σε βία. Θα χαρώ να διαβάσω τις απόψεις σας επ’ αυτού.

 

Μπορεις να γινεις αν θες λιγο πιο συνγκεριμενη?Γιατι το βδσμ ειναι απο μονο του βια.μια μορφη βια τελος παντων.Μιλας για σωματικη βια,για ψυχολογικη βια,συνενεση,η κατι αλλο??

 

Απάντηση: BDSM vs BIA

Θέλει λίγη διευκρινηση. Ξεπεράστηκε το όριο σου?

 

Απάντηση: BDSM vs BIA

Μαλλον αυτη η εμπειρια σε εκανε να ανακαλυψεις τα προσωπικα σου ορια. 

 

Δεν θεωρω πως το bdsm ειναι βια και μιλαω και για σωματικη αλλα και ψυχολογικη βια.

@elfcat

ναι ξεπεραστηκε το οριο μου κατα μια εννοια.

Με λιγα λογια πανω σε εναν "καυγα" ας το θεσω πανω στα νευρα του με αρπαξε απο τον λαιμο.
Ενω φοβηθηκα πως θα γινοταν κατι κακο και ειχα υποστει τον καυγα με φωνες και μπινελικια ας τα θεσω και ημουν σε ασχημη κατασταση και ενω φοβηθηκα οταν με επιασε απο τον λαιμο το σωμα μου αντεδρασε θετικα και το απολαυσα.Η καρδια μου ομως και ο λαιμος μου οχι τοσο.
Υστερα απο καποιες ωρες που μπορεσα να σκεφτω ηρεμα ειδα πως αν ειχα αντιδρασει οπως αλλες φορες με φωνες και σφαλιαρες(ασ το ξανα ματα θεσω ετσι) μπορει να ειχε γινει και ειμαι συγουρη πως θα ειχε γινει κακο.Οπως πχ αν την ωρα που με αρπαξε αν ειχα τραβηχτει απο την δυναμη και την ταχητυτα θα ειχα πνιγει.

@ Ride a Woman

τα ορια μου τα γνωριζω και τα εχω ανακαλυψει πολλα χρονια πριν.Δεν ηταν ανακαληψει οριου μιας και στο breath play εχω πολυ καλη αντοχη.
Ας δεχτω ομως οτι ειναι ανακαλυψει οριου.το οτι χαθηκε ο ελεγχος και το οτι σε καποιο σημειο επαψε να ειναι bdsm ομως δεν μπορω να τοο δεχτω κι αν το δεχτω το οτι υπηρξε αντισταση και φοβος και μη συναινεση δεν το κανει αυτοματα να μην ειναι βδσμ?(εστω και αν ηταν για 5 λεπτα??)

 

Απάντηση: BDSM vs BIA

Απο κει και περα ειναι η ικανοτητα του παρτενερ να καταλαβαινει ποτε ξεπερνα ενα οριο σου...!!!!!
Γι'αυτο και πολλες φορες μα παρα πολλες φορες θα εχεις διαβασει οτι για να κανει καποιος τετοιου ειδους παιχνιδια πρεπει να εμπιστευεται τον αλλον απολυτα..!~!!!

 

Re: Απάντηση: BDSM vs BIA

Φιλτατε δεν διαφωνω και δεν ειπα οτι εκανα καποιο παιχνιδι.
ηταν ενας καυγας.Απο κει και περα την αποψη Σας επιθυμω πανω στην ερωτηση που εθεσα σχετικα με το βδσμ και που γινετε βια .


Σε γενικοτερο πλαισιο να παρακαλεσω να μην σκιστει το νηματακι και οσοι θελετε να απαντισετε να ειναι επι του θεματος

 

Αν θεωρήσουμε ότι το bdsm είναι συναινετική άσκηση βίας, τότε φαντάζομαι ότι το ζήτημα που θέτεις αφορά καθαρά τη συναίνεση. Λογικά έχουν ξαναγίνει τέτοιες κουβέντες, δεν με απασχολεί, τις αφήνουμε για τους δεινόσαυρους   Θα ασχοληθώ με τις λέξεις που έκανα μπολντ, όχι απαραίτητα με τη σειρά. Ξεκινάω με τον βίαιο βανίλα ερωτικό κόσμο για να φτάσω στο προκείμενο, θέλοντας να δείξω πως η συναίνεση είναι κάτι θολό ακόμη και εκτός bdsm.

Κάποια στιγμή παρακολούθησα μία δίκη σχετικά με το βιασμό μιας κοπέλας. Θα φανταζόταν κανείς ότι θα αρκούσε να αποδειχτεί ότι η κοπέλα είπε κάποια στιγμή «όχι» για να στοιχειοθετηθεί ο βιασμός. Παραδόξως, εισαγγελείς, δικηγόροι (του κατηγορούμενου) και δικαστές αποδείχθηκαν ορίτζιναλ bsdmers. Ο κατηγορούμενος δέχτηκε ότι του είπε πολλές φορές να σταματήσει, αλλά αυτό είναι κάτι που το κάνουν οι γυναίκες (natural born teasers?). Η επιχειρηματολογία εξελίχθηκε σχετικά με το κατά πόσο υπήρξε σωματική βία ή όχι. Μεσαίωνας. Την ψυχολογική βία δεν την έχουν καν ακουστά. Άμα δεν είναι splatter δεν είναι βιασμός. Συνεπώς η λεκτική άρνηση δεν είναι αρκετή, έλλειψη συναίνεσης είναι η σωματική αντίσταση.

Το σλόγκαν "No means no", που απαντούσε στο "μια γυναίκα λέει όχι και εννοεί ναι", είχε γίνει μόδα πολύ πριν τη δίκη, αλλά όχι στην Ελλάδα. Για τους υποστηρικτές του έλλειψη συναίνεσης είναι η παρουσία ρητής άρνησης.

Σε ένα πανεπιστήμιο στην Αμερική, γύρω στο 1990, είχαν πρόβλημα με τους βιασμούς. Και επειδή από το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο ο Διαφωτισμός πέρασε μια βόλτα (σε αντίθεση με το ελληνικό δικαστήριο), μιλάμε και για τους βιασμούς που μπορεί να μην έχουν πρόκληση σωματικής βλάβης. Πολλές από τις φοιτήτριες που κατέγγελαν βιασμούς ομολογούσαν πως δεν είχαν πει ποτέ όχι γιατί θεώρησαν ότι το έδειξαν με άλλους τρόπους ή γιατί θεώρησαν ότι είχαν συναινέσει μόνο έως ένα σημείο και όχι για όλα όσα έγιναν. Το politically correct πανεπιστήμιο παίρνει το φεμινιστικό σλόγκαν και το τραβάει από τα μαλλιά. Το no means no δεν είναι αρκετό, πρέπει να έχει ειπωθεί yes. Εκδίδουν κανονισμό (στην πραγματικότητα ήταν ένα anti rape project με ακαδημαϊκά κίνητρα) όπου επιβάλλει στους φοιτητές να μην κάνουν ότιδήποτε αν δεν έχουν πάρει λεκτική συναίνεση από την κοπέλα. Πρακτικά, θες να σε αγγίξω; Ναι. Θες να σε φιλήσω; Ναι. Και πάει λέγοντας. Το σύστημά τους έμπαζε από παντού, άσε που από έμφυλη άποψη διαιώνιζε την αντίληψη ότι τα αγόρια είναι αυτά που θέλουν κάτι και τα κορίτσια αυτά που δέχονται ή αρνούνται. (Το μόνο θετικό από αυτή την παρωδία ήταν ότι οι φοιτήτριες άρχισαν να παραδέχονται ρητά τι τους αρέσει και τι όχι). Άρα, έλλειψη συναίνεσης είναι η απουσία ρητής κατάφασης.

Και τώρα έρχομαι στον αγγελικό κόσμο του bdsm με τη συναίνεση και τα safewords. Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι ανισσόροποι άνθρωποι για τους οποίους η άσκηση βίας είναι αυτοσκοπός (sadists and masochists). Αν μπλέκουμε τα μπούτια μας με τα απλά τι κάνουμε τώρα; Πότε συναινούν και πότε όχι. Η λύση του safeword είναι μια χαρά (αν και είμαι σίγουρη ότι όταν διαβάσατε το πανεπιστημιακό πρότζεκτ είπατε πως είναι αστείο). Το θέμα είναι όμως πως οι εμπλεκόμενοι σε ένα s/m παιχνίδι δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν για κάθε πράξη "ναι" και οι top δεν θα είχαν καμία διάθεση να ρωτήσουν, όπως οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του πανεπιστημίου γιατί έτσι θα χαθεί για αυτούς όλη η απόλαυση. Το safeword θα ειπωθεί μόνο μετά και όχι πριν όπως το "ναι". Για κάποιους αρκεί μία και μόνο κατάφαση για ό,τι θα επακολουθήσει.

Συμφωνώ με τον Ride a woman για την καλή επικοινωνία και γνώση των αντιδράσεων του/της bottom, αλλά τι γίνεται στις περιπτώσεις που ο φόβος και η αίσθηση της έλλειψης συναίνεσης είναι ο αυτοσκοπός; Προσωπικά γοητεύομαι ιδιαίτερα από τον φόβο και σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει αντίσταση και άρα κατά τα φαινόμενα έλλειψη συναίνεσης (σωματική αντίσταση, «όχι» δεν είπα, «ναι» ούτε κατά διάνοια).

Εκτός παιχνιδιών (εφόσον αναφέρεσαι σε καβγά), θα θεωρούσα ότι ξεπερνάει τα όρια της απόλαυσης οτιδήποτε μου δημιουργεί αμφιβολίες και φόβο για τη συμπεριφορά του συντρόφου μου. Δεν περνάω από δικαστήριο ούτε τον εαυτό μου, ούτε τον άλλο. Εφόσον βρίσκομαι στην ευτυχή θέση να μην χρειάζεται να πείσω κανέναν και να βρω αποδείξεις το «δεν μου άρεσε καθόλου αυτό που συνέβη» είναι υπεραρκετό.

 

ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λόγια...

 

Πιστεύω ότι στα σημεία που έκανα bold κρύβεται η ουσία του ζητήματος.Είμαι της γνώμης (και την έχω εκφράσει με άλλη διατύπωση και αλλού) ότι το "bdsm lifestyle" είναι ένας τρόπος (κι ένας όρος) για να βάλεις σε καλούπια κάτι που έχει τη ρίζα του στην παρέκκλιση.'Αμα τραβάει ο οργανισμός σου π.χ. την κακομεταχείριση (είτε ως θύμα είτε ως θύτης) μπορεί να το "μεταμφιέσεις" πίσω από ένα τελετουργικό με τη "σωστή" αμφίεση, την "ορθή" ορολογία ("Μaster @ Dom δεν είναι το ίδιο πράγμα, άσχετε vanilla) τα προκάτ αξεσουάρ κλπ. Δε λεώ, βοηθάει ίσως όλο αυτό (από τη μία να αποφύγεις κάποιες κακοτοπιές, αλλά κυρίως για να νιώθεις ότι ανήκεις σε μια ομάδα μέσω της γνώσης των κωδίκων της).
Για να το πώ πιό απλά, στο δικό μου μυαλό δεν υπάρχει "εκτός παιχνιδιών" συνεπώς ναι, το "δε μου άρεσε αυτό που συνέβη" είναι υπεραρκετό όπως φυσικά και το "μου άρεσε"

 

Απάντηση: Re: BDSM vs BIA

Θα μείνω πάνω στο γεγονός όπως το περιγράφεις... διότι καλό είναι να ξεκινάμε από εκεί και να εξετάζουμε τα πραγματικά περιστατικά. Καμιά φορά η απάντηση είναι απλή και ευρίσκεται μέσα σε αυτά.

Ο ερωτικός σύντροφός σου, από όσο περιγράφεις ευρισκόταν πάνω σε νεύρα... Ήτοι δεν μιλάμε για sesion, δε μιλάμε για παιχνίδι, μιλάμε για μια κατάσταση που τείνει να γίνει έκρυθμη... γιατί ο ένας έχει απωλέσει την ψυχραιμία του... άρα καυγάς, όπως λες. Σε έναν καυγά, καλό είναι να μετράμε τις δυνάμεις μας και τις δυνάμεις του άλλου, (αντιπάλου). Γενικά δ ε ν εμπλεκόμαστε σε καυγάδες, διότι τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα. Γενική εμπειρία δείχνει ότι ο καυγάς συνήθως κ λ ι μ α κ ώ ν ε τ α ι ακριβώς γιατί κάποιος τον ξεκινά, ο άλλος αντιδρά εξίσου βίαια, οδηγώντας τον άλλον σε αύξηση της δικής του βίας. κοκ και ο θεός βοηθός...ειδικά αν μυικά είσαι κατώτερη. Η αντίδρασή σου να μην απαντήσεις στη βία του με βία (μπινελοχάστουκα) προσωπικά την θεωρώ ορθότατη για τη δική σου σωματική ασφάλεια και ακεραιότητα γιατί δεν εξώθησες τα πράγματα και έτσι ο θυμός του άλλου ικανοποιήθηκε πριν επέλθουν βλαβερά αποτελέσματα. Θεωρώ, από αυτό περιγράφεις, ότι η ένταση του καυγά δεν ήταν τέτοια ώστε να γεννηθεί μέσα σου απειλή της ζωής σου ώστε να πολεμήσεις για την υπεράσπισή της. Το ένστικτό σου σε οδήγησε ορθότατα και μπράβο.

Το όλο επεισόδιο ουδεμϊα σχέση έχει με bdsm και καλό είναι να μην το αποδώσεις εκεί. Είναι ένα βίαιο επεισόδιο ενάντίον σου, το οποίο μάλλον κάποια στιγμή θα επαναληφθεί...

Το πώς ένιωσες και αυτό που λες είναι θεμιτό. Εν τέλει ο άλλος σου επιβλήθηκε και πιθανόν να νιώθεις ότι σε "δάμασε". Αν αυτό είναι το συναίσθημα, τότε είναι μια άλλη λέξη για τον όρο "ενοχή"... που για κάποιους βαθύτερους λόγους νιώθεις... (θέμα το οποίο οδηγεί απευθείας στο ερώτημα γιατί κάποιες γυναίκες ακινητοποιούνται όταν υποστούν κακοποίηση και δεν φεύγουν από τη σχέση)

 

Ψάχνω, ξαναψάχνω, και ξανα-μανα-ψάχνω... μια απορία μπορεί να μου λύσει κάποιος; Ποια η σχέση του περιστατικού που ανέφερε η νηματοθέτρια με το bdsm; Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα περιστατικό βίας, όπως όλα αυτά που συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες παντού τριγύρω μας. Κάποιος, εξαιτίας ενός καυγά, και πάνω στα νεύρα του, άσκησε βία στη σύντροφό του. Μπορώ να κατανοήσω το λόγο της όποιας θετικής αντίδρασης: ο φόβος, είτε το θέλουμε είτε όχι, για κάποιους είναι πανίσχυρο αφροδισιακό. Αυτή, όμως, η ενστικτώδης αντίδραση του σώματος είναι αρκετή για να δικαιολογήσουμε τέτοια περιστατικά; Προσωπικά, πιστεύω πως όχι. Όταν η βία ξεφεύγει από κάποια όρια, όταν ασκείται από μη νηφάλιο άτομο, ή όταν απουσιάζει η συναίνεση, καμία αντίδραση του δέκτη δε μπορεί να δικαιολογήσει, εκ των υστέρων, το άτομο που άσκησε βία. Πόσο μάλλον να αναζητούνται τα όποια ωφέλη της μη άσκησης αντίστασης πάνω στη βία αυτή.