BDSM vs μισογυνισμός

Μπορεί κάποιος να είναι μισογύνης από τη στιγμή που έχει Αφέντρα;
Ο Λεοπόλδος Μαζόχ ήταν υπέρμαχος των δικαιωμάτων της γυναίκας.... και φεμινιστής!

 

Ουσιαστικά καμία αναμέτρηση φύλων δεν υπήρξε και δεν υπάρχει, ούτε καν ανάθεση ενοχών.

Το "γυναικείο κίνημα" στο οποίο αναφέρεστε, θεώρησε ως αντίπαλο τον άνδρα για τα προβλήματα και τη θέση τής γυναίκας στην κοινωνία και στην παραγωγή. Ξεκίνησε με ενοχικοτητα ως προς το ίδιο του το φύλο.

Η αναμέτρηση ουσιαστικά ήταν και είναι ως προς τον ίδιο του τον εαυτό. Δυσφορωντας για τη γυναικεία φύση του και προσπαθώντας να την αλλάξει.

Επίσης, το γυναικείο κίνημα ξεκίνησε διεκδικώντας κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, όχι απλά οικονομική ανεξαρτησία. Σημαντικο είναι, ότι είχε και έχει δίπλα του, τους άντρες. Θεωρωντας τους, συμμάχους και όχι εχθρούς.

Μεγάλη συζήτηση βέβαια για ένα φόρουμ.

- Με αυλικη άδεια

 

Αυτό το νήμα με μπερδεύει πραγματικά. Διάβασα 15 σελίδες κι εκτός κι εάν έχω πιάσει λάθος στο όλο θέμα δεν είδα ιδιαίτερη αναφορά στον μισογυνισμό ενώ ο ορισμός δώθηκε ξεκάθαρα παρακάτω στο Νο.140 πόστ!

Το κατώτερο/αρνητικό με το μίσος/δυσαρέσκεια δεν είναι ισάξιες λέξεις ούτε κατά διάνοια. Δεν είναι του στύλ μου να κολλάω σε semantics στην προκειμένη περίπτωση όμως πιστεύω ότι χρειάζεται περισσότερο προσοχή στην χρήση εννοιών που αφορούν κατά βάση σε μίσος απέναντι στις γυναίκες.

Προσωπική άποψη ο μισογυνισμός δεν έχει καμία θέση ούτε στον bdsm ούτε σε οποιαδήποτε ερωτικής φύσεως σχέση ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα.

 

Φυσικά και έχει. Τώρα το τι θα έπρεπε είναι άλλη κουβέντα.

 

το γεγονός οτι ορισμένοι καταφεύγουν στο πρόσχημα της ασυμμετρίας για να κρύψουν τον φόβο τους (εκφρασμένο ως μίσος ή εκλογικευμένο σε δαιμονοποίηση) για το εκάστοτε άλλο φύλο, δεν καθιστά την ασυμμετρία φοβικότητα. είναι δυό διακριτές μεταξύ τους καταστάσεις το να νομίζεις οτι είναι ευκολότερο ή απλούστερο να παριστάνεις κυριαρχικότητα η υποτακτικότητα, και το να απολαμβάνεις την κυριαρχικότητα ή υποτακτικότητα.
δεν ταυτίζεται η ασυμμετρία με την φοβικότητα. διαφοροποιούνται, και σχετικά εύκολα.

 

Όσο εύκολα διαφοροποιούνται άλλο τόσο εύκολα μπερδεύονται. Η διάκριση είναι κάτι που σε κάθε περίπτωση αναμένεται είτε να δικαιωθεί είτε να φύγει απ' το παράθυρο συν τω χρόνω, καλώς ή κακώς.

 

Σε ιδανικές συνθήκες ούτε μισογυνισμός ούτε μισοανδρισμός ούτε κανένας -ισμός δεν έχει θέση στο BDSM, αλλά και σε καμία άλλη σχέση, για εμένα.

Σε ιδανικές συνθήκες. Δηλαδή στο μυαλό μας σαν ευσεβής πόθος.
Διότι στην πραγματικότητα και τα δύο υφέρπουν ζωντανά και σε ποικίλες αποχρώσεις, εντάσεις και μεταμφιέσεις στα μυαλά και στις συμπεριφορές πολύ κόσμου,
τολμώ να πω όχι μόνο στην πραγματική ζωή αλλά και εδώ μέσα.

Πώς μπορεί να φανεί αν κάποια γυναίκα ή άνδρας έχουν τέτοιες αντιλήψεις;

Δεν ξέρω κάποια συνταγή, αλλά το δικό μου αισθητήριό ενεργοποιείται στον κίνδυνο παρουσίας οποιασδήποτε μισαλλοδοξίας ή στείρου δογματισμού, δεν είναι μόνο ο μισο/ανδρο-γυνισμός τέτοιοι, από τον τρόπο συμπεριφοράς,
όταν διαπιστώνω επαναλαμβανόμενη κακότροπη, δεικτική, χλευαστική, αλλαζονική, μειωτική και εν γένει επιθετική συμπεριφορά, εκτόξευση κατηγοριών συλλήβδην,
έστω και μασκαρεμένα με ωραία λόγια ή εκφρασμένα με πλάγιο τρόπο και υπονοούμενα,
ή καλά και με διπλωματία κρυμμένα,
απέναντι στον οποιονδήποτε ή απέναντι σε μία άποψη, ή συχνά απέναντι σε πολύ κόσμο.

Για εμένα τα παραπάνω είναι, μεταξύ άλλων, ένα ασφαλές πρώτο δείγμα ότι εκείνος που τα μετέρχεται είναι κάποιου είδους τοξικός άνθρωπος, ανίκανος να καταλάβει τους άλλους ων υπό την αποχαυνωτική επήρεια της ίδιας του της τοξικότητας,
και πρέπει κανείς να τον προσέχει.

 

Παω να ρωτησω τον ιμαμη. Ερχομαι.

 

Δεν διάβασα πιο πάνω, ποιος έγραψε τι και ποιές απόψεις έχουν τα μέλη. Απαντάω καθαρά στο ποστ και στον τίτλο του. Μισογυνισμός, μισανθρωπισμός και ότι άλλο έχει την λέξη μίσος ΔΕΝ έχει θέση στο BDSM, απλά τα πράγματα. Το να είναι κάποιος υποτακτικής φύσεως (δεν έχει σημασία το φύλο) και να είναι με κάποιον που ουσιαστικά τον μισεί δεν το χωράει ο νους μου. Η σχέση ενός Κυρίαρχου με έναν υποτακτικό βασίζεται στην εμπιστοσύνη και στην αγαπη που χτίζεται με τον καιρό. Αυτά από εμένα και η άποψη μου δεν αλλάζει, με σεβασμό απέναντι στην κοινότητα πάντα.

 

Δεν συμφωνώ με τον ορισμό αυτό του μισογυνισμού. Θεωρώ ότι είναι ατομικό χαρακτηριστικό κι όχι κοινωνικό. (ενώ ο σεξισμός είναι κοινωνικό χαρακτηριστικό). κι ούτε ο μισογυνισμός είναι το αντίθετο του φεμινισμού. Ο μισογυνισμός είναι πρόβλημα αυτό καθαυτό. Δεν αρμόζει σε κανέναν το μίσος. ειδικά απέναντι σε συνάνθρωπο. Από εκεί και πέρα ένας μισογύνης δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συνδεθεί κάποτε με μια γυναίκα και να συνάψει μια άξια σχέση μαζί της. Διότι στην τελική υπάρχουν γυναίκες που δεν στέκονται σε αυτά. Τώρα το να βγούμε και να πούμε ο τάδε είναι μισογύνης δημόσια νομίζω ότι είναι διαπόμπευση. Δεν αρμόζει. Αυτά τα πράγματα φαίνονται. Αν μια φίλη μου με ρωτήσει θα πω τη γνώμη μου αλλά ως εκεί. Κι οι μισογύνηδες αξίζουν την αγάπη μας. Ίσως αυτό τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τα συναισθήματα ανεπάρκειας που τους έχει αφήσει η μαμά τους.

Αντίστοιχα τα ίδια ισχύουν για την μισανδρία.