BDSM vs. abuse I: H κλασική προσέγγιση

Ναι και μένα κάτι τέτοια μου "βρωμάνε"
Να σε πω εγώ περίπτωση μιας άλλης που ισχυρίζεται ότι κακοποιήθηκε σωματικά και σε 2-3 μέρες από τότε που κοινοποίησε την κακοποίησή της, πήγε συνάμενη - κουνάμενη να κάνει βίζιτα σε κλάμπ να τα κονομήσει - την ρώταγαν οι εκεί που είναι τα σημάδια μωρή? Α, δεν έχω το έκανα να τον βγάλω από τη μέση επειδή δεν συμφωνούσε με αυτά που θα έκανα.
Θέλει για δεν θέλει νομικό μαύρισμα ο κώλος της?
Να σε πω άλληνα περίπτωση μιας Αρχινταβατζούς "σκλάβας" και καραεθνίκι που (σε άλλο ιστότοπο) όταν έθιξε κάποιος το δημόσιο παιχνίδι 2 ανήλικων με μαστίγιο (σε λάθος σημεία) μπήκε να τον κάνει ντα με τσαμπουκαλίδικη διάθεση νταβά (φαίνεται θα τις προόριζε για τον Μάστερ της).
Έλιωσα στο γέλιο όταν 1 χρόνο αργότερα την είδα να το παίζει αντι-μπούλερ αρχιφύλακας ΒΟΥ και να μας εγκαλεί σε εκστρατεία (ας πάει να υψώσει αλλού κάνα λάβαρο από εκείνα του '67).

 

Εντάξει, αυτή είναι ακραία περίπτωση...Δεν μιλάμε για BDSM εκεί...Ούτε όλες είναι τρελές σαν τη γυναίκα του Μπόμπιτ...Ούτε οι άντρες δεν διατρέχουμε κινδύνους...
Εν κατακλείδι, για μένα κατακλείδα...Εσείς γράψτε ότι άλλο θέλετε...
Τ' ότι κάποια συναινεί σε BDSMικό δρώμενο, δεν σημαίνει ότι την "αφήνουμε" και ανάπηρη επειδή εκείνη η εμείς θα ήμασταν πιθανώς ζώα η ηλίθιοι/ες...
Θα είναι η εξαίρεση, αλλά μην αποκλείουμε ούτε την εξαίρεση...
Μετά όπως θέλω να πιστεύω ξέρουμε και αποδεχόμαστε όλοι μας...
Σκέψη, ανάλυση, και τα ρίσκα όλα δικά μας...
Δεν μπορούμε ποτέ να βασιζόμαστε στην σύνεση/ωριμότητα/μυαλό κανενός πέρα από εμάς τους ίδιους...

Γνώμη δική μου...
Εσείς σκεφτείτε και κάνετε ότι νομίζετε καλύτερο για εσάς...
Εγώ ανώριμα η ανεγκέφαλα πλάσματα δίπλα μου, όσο και να γνώριζα και να γνωρίζω ότι κακό δεν θα τους έκανα σε καμία περίπτωση, ακόμη και να μου το ζητούσαν, η να με "κάλυπταν"...
Δεν τα ήθελα, ούτε τα θέλω...

 

Μπαινουμε σε εναν χώρο που περιλαμβανει και πρακτικες/τεχνικες που μπορει να ειναι επικυνδυνες για την σωματικη και ψυχικη μας υγεια. Εν αρχη ειναι η ενημερωση λοιπον. Ποιες ειναι αυτες οι τεχνικες? Ποιες απο αυτες θα θελαμε να βιωσουμε? Περιλαμβανουν κινδυνο? Ποια μετρα ασφαλειας πρεπει να λαμβανονται? Το γκουγκλ και τα φορουμ και διαφορα μπλογκ βριθουν απο πληροφοριες. Παιρνουμε μια ιδεα λοιπον και γνωριζουμε καποιον . Ουαουυυυυυ!! Και λεει και δειχνει οτι ξερει και θεωρια και τεχνικες και μαιντ γκειμ κτλ. Πως θα ξερουμε τι ισχυει απο αυτα? Επικοινωνια, επικοινωνια, επικοινωνια, ρωτηστε τον για θεματα ασφαλειας, αν προβληματιζεστε για οτιδηποτε , πειτε το πριν, αν ειναι ολα αυτα που λεει θα το εκτιμησει παρα να φτασει σε μια σκηνη με καποια που θεωρει οτι ειναι εμπειρη, οτι θελει το ιδιο, και να διαπιστωσει οτι ξεπερασε ορια που δεν ηξερε καν οτι υπηρχαν. Μιλαμε αναλυτικα για ολα. Τι θα κανουμε, τι δεν θελουμε ακομα να κανουμε, πως θα το κανουμε.Αν ειναι αυτα που λεει, θα ειναι και ο ιδιος αναλυτικος. Ωραια η καυλα, αλλα πριν παραδοθουμε σε αυτην ας δουμε πρωτα αν υπαρχει συνεπεια λογων και πραξης. Ενας /μια συνειδητοποιημενος/η Κ θα θελει την επικοινωνια, θα θελει να μαθει τι εχουμε στο μυαλο μας, θα μας προτρεψει ο ιδιος στην ενημερωση αν δεν το εχουμε κανει ηδη μονοι μας.Αυτα για αρχη, ακομα και μεσα στην σχεση ομως μιληστε , επικοινωνηστε για οτι σας κανει να νιωθετε αβολα. Ακομα και ο πιο εμπειρος/η Κ δεν μπορει να ξερει παντα τι σας συμβαινει. Δεν ειναι μαντης, δεν ειναι θεος( ακομα και αν εμεις τον/την βλεπουμε ετσι). Σε οποιαδηποτε στιγμη, στην αρχη της γνωριμιας, στην διαρκεια της σχεσης, οποτεδηποτε λειψει η επικοινωνια ή αντιληφθητε οτι ο αλλος δεν νοιαζεται, για το τι μας προκαλει ή προκειται να μας προκαλεσει, αρχιζουμε να κοιταμε προς την εξοδο. Η κακοποιηση, μπορει να εχει πολλες μορφες και να γινει απο αμφοτερα τα μελη μιας σχεσης. Τοσο την σωματικη , οσο και την ψυχολογικη, οικονομικη ή οτιδηποτε αλλο, μπορουμε να τα προλαβουμε με την ενημερωση, την επικοινωνια και μερικους βασικους κανονες ασφαλειας (π.χ δεν επιτρεπουμε να μας δεσει καποιος που γνωρισαμε πριν μια ωρα, ή απο την πρωτη συνευρεση ακομα και αν επικοινωνουμε ηδη 3 μηνες).

 

Η ψυχολογική κακοποίηση είναι, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικά βαριά, ο ορισμός της όμως είναι ασαφής. Οδηγεί σε ψυχολογικά τραύματα, σε κρίσεις πανικού, σε κατάθλιψη, ενώ μπορεί ακόμη και να κάνει το θύμα να χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα και την αίσθηση του εαυτού του οδηγώντας το σε νευρικό κλονισμό. Είναι συχνή μορφή κακοποίησης σε βανίλα σχέσεις (με πιο συχνό αποτέλεσμα την κατάθλιψη νομίζω, γιατί τα άλλα είναι ακόμη πιο βαριά περιστατικά), ίσως και συχνότερη από τη σωματική, ενώ πολλές φορές συνδυάζεται με αυτήν. Οδηγεί, επίσης, στην μείωση της αυτοεκτίμησης του θύματος και στην μείωση της αίσθησης της αξίας του ως ανθρώπου. Τις περισσότερες φορές το θύμα μαθαίνει να ζει με αυτό και η εικόνα για τον εαυτό του και τους άλλους διαστρεβλώνεται, νιώθει πλέον ότι δεν αξίζει τίποτα, ότι ο θύτης καλώς κάνει και του φέρεται έτσι, εκλαμβάνει, δε, την κακοποιητική συμπεριφορά ως μια τιμωρία για την ίδια του τη φύση.

Όμως, έρχονται πολλοί στο bdsm για να νιώσουν ότι δεν αξίζουν τίποτα, αλλά πώς το εννοούν αυτό, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και στην πραγματικότητα υπάρχουν διαφορές με την ψυχολογική κακοποίηση, αλλά και πάλι είναι δύσκολο να εντοπιστούν και είναι διαφορετικές για τον καθένα.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις, τα όρια είναι υποκειμενικά, ειδικά αν μιλήσουμε για πρακτικές όπως ο εξευτελισμός και η ταπείνωση. Υπάρχουν πολλοί υποτακτικοί που επιζητούν τον εξευτελισμό ερχόμενοι στο χώρο και κάτι που για άλλους είναι κακοποίηση, γι' αυτούς δεν είναι. Άλλοι, επίσης, επιζητούν το fear play ή παιχνίδια σχετικά με την αδιαφορία κι ούτε αυτά είναι κακοποίηση γι' αυτούς, ενώ για άλλους μπορεί να είναι.

Θα πρέπει να σημειωθεί, επίσης, ότι η ψυχολογική κακοποίηση εμφανίζεται, συνήθως, όταν η επαφή θύτη και θύματος έχει μια διάρκεια στο χρόνο και η κακοποιητική συμπεριφορά είναι επαναλαμβανόμενη. Δεν νομίζω ότι εύκολα μια πρακτική σε μεμονωμένη συνεδρία μπορεί να θεωρηθεί ψυχολογική κακοποίηση.

Αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι η ψυχολογική κακοποίηση θέλει χρόνο, δίνει την ευκαιρία στο - εν δυνάμει - θύμα, να εντοπίσει τα πρώτα δείγματα που θα χτυπήσουν το "καμπανάκι" του ενστίκτου του και να σκεφτεί και να συζητήσει την πορεία της πρακτικής και της σχέσης και με άλλους ανθρώπους του χώρου. Θεωρώ ότι η ύπαρξη μιας οργανωμένης κοινότητας, η επικοινωνία με άλλους εμπειρότερους ανθρώπους που σέβεται ο υποτακτικός και η προσωπική κριτική σκέψη του είναι χρήσιμα για να αποφύγει τις κακοτοπιές. Ακόμα κι αν δεν τις αποφύγει όμως, οι γνωστοί του από το χώρο θα μπορέσουν να αντιληφθούν ότι κάτι δεν πάει καλά.

Ελπίζω να μην με μαλώσει η @gaby που θα μιλήσω πάλι για χειραγώγηση   αλλά αυτή είναι μεγάλο κομμάτι της ψυχολογικής κακοποίησης (χωρίς να αποτελεί πάντα κακοποίηση, μην παρεξηγηθούμε, δεν αναφέρομαι εδώ στα ίδια περιστατικά που ανέφερα ως απλώς βανίλα συμπεριφορές σε άλλο νήμα, εδώ το πράγμα βαθαίνει επικίνδυνα). Δεν είναι για όλους το ίδιο φυσικά και κάποιοι μπορούν να το επιζητούν. Οι ισορροπίες είναι λεπτές και υποκειμενικό ζήτημα, αλλά κάτι που μπορούμε να έχουμε σαν "μπούσουλα" είναι, νομίζω, η απομόνωση, διότι με την απομόνωση το θύμα χειραγωγείται ευκολότερα. Όπως και η κακοποίηση στο σαδομαζοχιστικό παιχνίδι γίνεται κεκλεισμένων των θυρών, έτσι και η ψυχολογική κακοποίηση γίνεται αφού ο θύτης έχει φροντίσει να αποκόψει το θύμα από κάθε πιθανό αντίλογο, ιδίως από ανθρώπους με εμπειρία στο χώρο, αλλά κι από γενικότερες πηγές πάνω στο bdsm όπως βιβλία και διαδίκτυο.

Φυσικά, οποιαδήποτε σωματική κακοποίηση έχει και ψυχολογικές προεκτάσεις, κι αυτές είναι οι χειρότερες, αλλά αυτές δεν είναι ψυχολογική κακοποίηση, νομίζω, είναι ψυχικά τραύματα που μένουν από τη σωματική κακοποίηση. Όπως και η ψυχολογική κακοποίηση μπορεί να οδηγήσει και σε ψυχοσωματικά προβλήματα/συμπτώματα.

Το σώμα και η ψυχή μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα  

 

Στα ποινικά ελληνικά χρονικά, πάντως, 2 γνωστές περιπτώσεις που άγγιζαν τα μονοπάτια του SM (αλλά ουσιαστικά ήταν κακοποίηση ή άλλο) έχουν δημοσιοποιηθεί και υπάρχουν στον Τύπο.
H μια ήταν το 2005-6,νομίζω, με ένα τύπο Αφέντη (θυμάμαι το ρεπορτάζ) που με την γυναίκα του κράταγαν σκλάβες με το ζόρι κάποιες γυναίκες σε κλουβιά.
Και η άλλη είχε να κάνει με κύκλωμα πορνογραφίας εκβιασμών (και νομίζω ανηλίκων) το 2004-5.
Μια τρίτη ήταν για μια οικονομική εκμετάλευση κάποιου Master σε κάποια σκλάβα, αλλά δεν είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Δεν γνωρίζω για άλλες που να έχουν στο παρελθόν (πρόσφατο ή μεγαλύτερο) δει το φως της δημοσιότητας.

 

Δεν τίθεται θέμα να "μαλώσω" κανέναν @Janine επειδή έχω επιλέξει να συζητώ τα θέματα που τίθενται στο φόρουμ αυτό από μια συγκεκριμένη οπτική, την οπτική του BDSM ή κατά περίπτωση και όταν το διευκρινίζω του M/s.

Αυτά όλα τα νήματα, που καλό είναι να υπάρχουν έτσι και αλλιώς, τα ανέβασα με αφορμή τη συζήτηση στο νήμα σου και προκειμένου να υπάρξει μια βάση για το τι εννοώ όταν λέω "βανίλλα το σασί με BDSM σε ορισμένα σημεία του αμαξώματος" και γιατί πολλές φορές αυτό το μηχάνημα μπορεί να μη λειτουργήσει τελικα όπως το είχαν σκεφτεί και αγαπήσει αρχικά αυτοί που το θέλησαν.

Αυτό που θα πω πιο κάτω, δεν ξέρω αν απαντά στην τοποθέτησή σου γιατί είναι κάτι που σκέπτομαι συχνά αυτές τις μέρες με αφορμή τη σχέση που έχω και με κάνει ευτυχισμένη. Οπότε ίσως να νομίζω εγώ ότι ταιριάζει αλλά να μην ταιριάζει τελικά  

Λοιπόν, λέω εγώ τώρα, το αν κάποιος κάνει καλές, γεμάτες, ευτυχισμένες και απολαυστικές σχέσεις είναι τελείως άσχετο με το αν κάνει BDSM και τι BDSM κάνει. Πολλά από αυτά που λες πιο πάνω μπορεί να συμβαίνουν σε όλες τις σχέσεις και να μη συμβαίνουν σε BDSM καταστάσεις και πάντως, αν συμβαίνουν δεν έχουν να κάνουν με το ότι είναι BDSM. Εγώ, και πιστεύω πολλοί άλλοι, θέλω να ξέρω που πατώ και που βρίσκομαι και θέλω ακόμα περισσότερο να ξέρω ότι αντιλαμβανόμαστε τα κάποια πράγματα με τον ίδιο τρόπο με αυτόν που σχετίζομαι. Για να πω ένα παράδειγμα, αν ο Αφέντης μπει στο σπίτι και μου βαρέσει πέντε χαστούκια μπορεί να μουδιάσω και να ετοιμαστώ για δύσκολες και τιμωρητικές στιγμές, μπορεί όμως και να χύσω - αναλογα με τη διάθεση που μου μεταδίδει. Αν έμπαινε ο βανίλλα σύντροφος και με χαστούκιζε, θα είχα σοβαρό πρόβλημα και πάντως ούτε για τιμωρία θα ετοιμαζόμουν ούτε θα κάβλωνα (νομίζω). Και σε καμία περίπτωση δεν θα γονάτιζα στα πόδια βανίλλα συντρόφου.

Την απομόνωση δεν ξέρω αν μπορείς να την έχεις ως "μπούσουλα". Εξαρτάται από το πλαίσιο αναφοράς σας. Έχω ζήσει σε απομόνωση τύπου "σπίτι - δουλειά, δουλειά - σπίτι" και καμία επαφή με τον υπόλοιπο έξω κόσμο για μήνες, σε σχέση Μ/s. Είχε αυτό το χαρακτηριστικό, μεθυστικό βάρος καλού παλιού κρασιού. Μια εποχή που θα μου μείνει αξέχαστη. Δεν μπορώ να την πω μη συναινετική. Είχα τα κλειδιά του σπιτιού μου, μπορούσα να μπαινοβγαίνω όποτε ήθελα. Διέθετα τηλέφωνο σταθερό και κινητό να μιλήσω σε όποιον ήθελα. Αλλά η συμφωνία μας ήταν η απομόνωση και ήταν το πολυτιμότερο πράγμα που είχα, τότε.

Γιατί "αυτά όλα" ή αυτό συγκεκριμένα είναι και καλά πιο βλαβερό από ό,τι η ζωή ολόκληρη; Γιατί είναι πιο βλαβερά πάρα πολλά S/M πράγματα από το κάπνισμα; Γιατί @brenda είναι θέμα ότι "θα μείνει κάποιος με πάνες στην υπόλοιπη ζωή του" που δεν είναι τόσο απλό να γίνει αλλά δεν είναι θέμα ότι κάποιος είναι με τους πνεύμονες μεσα στην πίσσα και τη νικοτίνη επίσης για όλη την υπόλοιπη ζωή του και ενδεχομένως παίρνουν λίγη πίσσα και οι γύρω του;

 

Την άποψή μου λέω την οποία τη βασίζω - σχετικά με την ψυχολογική κακοποίηση - σε γνώσεις τις οποίες αποκόμισα έπειτα από περιστατικά που ανέκυψαν κατά τη διάρκεια της εργασίας μου. Δεν είμαι ψυχολόγος και δεν έχω γενικότερες γνώσεις ψυχολογίας, αλλά γνωρίζεις καλύτερα από μένα, ότι κάποια πράγματα τα μαθαίνεις θέλεις δεν θέλεις όταν εμπλέκονται με τη δουλειά σου. Έχεις εμπλακεί ποτέ με κέντρο φροντίδας κακοποιημένων γυναικών; Εγώ έχω. Είμαι και φύσει περίεργη και έχοντας το έναυσα το έψαξα και λίγο παραπάνω. Απαντάω, λοιπόν, με βάση αυτά που έχω διαβάσει κι αυτά που έχω δει, τα βιώματα και τις απόψεις που μου έχουν μεταφέρει.

Δεν είναι σε καμία περίπτωση manual αυτά που γράφω, δεν μπαίνω σε ψυχολογικές ή ιατρικές θεωρίες ή πρακτικές. Αν έχεις κάπου διαφορετική άποψη, περιμένω να την ακούσω.

Ως προς τις πρακτικές του εξευτελισμού και του fear play, προσωπικά δεν έχω μεγάλη εμπειρία, γιατί έχω ασχοληθεί ως ένα βαθμό μόνο με την ταπείνωση, πολύ λιγότερο με τον εξευτελισμό και καθόλου με το fear play. Παρόλα αυτά, προσπαθώ να πλησιάσω αυτές τις πρακτικές με σεβασμό και να τις κατανοήσω, χωρίς, νομίζω, να θίγω κανέναν. Ίσα ίσα, αυτό που λέω είναι ότι δεν πρέπει να παρεξηγούμε επιθυμητές για κάποιους πρακτικές και να το βαφτίζουμε "κακοποίηση", χωρίς να ξέρουμε τι μας γίνεται, γιατί δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.

Μια "υποτιμητική" ή "εξυβριστική" στάση που τηρείται επαναλαμβανόμενα, μπορεί να είναι κακοποίηση σε βανίλα σχέση, αλλά να είναι επιθυμητή εκπαίδευση στο bdsm. Τα όρια είναι διαφορετικά και υποκειμενικά.

Η πιθανότητα ψυχολογικής κακοποίησης, όμως, υπάρχει, όπως υπάρχει σε όλες τις σχέσεις. Η επαφή με περισσότερο κόσμο του χώρου, το ένστικτό μας και η ενημέρωση και η επικοινωνία, νομίζω καθιστούν αυτήν την πιθανότητα πολύ μικρότερη. Αντίθετα, η απομόνωση από σχετικούς με το χώρο, την οποία μπορεί να ακολουθήσει στη συνέχεια απομόνωση από φίλους και συγγενείς γενικότερα, είναι ανησυχητικό σημάδι.

Πού διαφωνείς; Αν θεωρείς ότι μπήκα σε ξένα χωράφια, θα ήθελα να μου εξηγήσεις πρώτα τι εννοείς ακριβώς, αντί να κάνεις γενικόλογες αναφορές.

Έθεσες ένα ζήτημα, σημαντικό κατά τη γνώμη μου, και απάντησα όπως μπορούσα με βάση τις γνώσεις μου και την λογική μου αντίληψη.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάπου κάτι που να λέει ότι πρέπει να απαντάει καθένας ως επαγγελματίας και μόνον.

 

ΟΚ, πάω πάσο, σου ζητώ συγνώμη...
Μπήκα εγώ σε χωράφια που δεν έπρεπε...
Και επειδή είχα σβήσει...

Ξαναβάζω εκείνο που είχα γράψει, γιατί δεν γίνεται να ρίχνει κάποιος την πέτρα και να κρύβει μετά το χέρι...

Y.Γ. Δεν έκανα γενικόλογη αναφορά, αλλά είχα απευθυνθεί σε σένα...Επαναλαμβάνω ότι έκανα λάθος...Δεν χρειάζεται να συνεχίσω άλλο...

Edit ( η παρέμβαση μου που είχα αφαιρέσει ) :

@Janine εγώ λέω ότι είναι καλή, ενδιαφέρουσα και όμορφη η οποιαδήποτε συζήτηση...
Και εγώ την κάνω...
Αλλά μην παραμπαίνουμε και σε χωράφια που δικά μας δεν θα ήταν...

Γιατί μπαίνει στο BDSM ο/η οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε ειλικρινά δεν με αφορά πέρα από ένα σημείο...
Με αφορούν μονάχα τα όποια άτομα μαζί μου θα είχαν να κάνουν...

Εγώ δεν έχω γνώσεις ψυχολογίας πέραν τα όποια αναγνώσματα μου...Κι εκείνο από περιέργεια...
Αν εσύ είσαι έχεις εντρυφήσει επί του θέματος, πάω πάσο...

Εύχομαι να μην θίχτηκες απ' όσα μόλις σου έγραψα...

Υ.Γ. Εγώ νομική άποψη ίσως και να έχω...Περί ανέμων και υδάτων επί BDSM ίσως και να μπορώ να μιλήσω όπως και όλοι μας νομίζω...
Αλλά περι ψυχολογίας, η ιατρικής, ομολογώ ότι δεν μπορώ να μιλήσω με καμία σιγουριά...
Εγώ...

 

Θα με συγχωρήσετε, αλλά ο καθένας έχει δικαίωμα στην οπτική του, εγώ στην δική μου, εσείς στην δική σας και ο καθένας τελικά σ΄αυτήν που έχει επιλέξει και του ταιριάζει....
Σ' εσάς ταιριάζει το M/s, σ'εμένα το βανίλλα, εσκεμμένα βανίλλα ξέρετε, γιατί έτσι το θέλω εγώ....

Δεν υποβάθμισα κανενός την οπτική, αλλά το να συγκρίνουμε τους ενδεχόμενους σοβαρούς κίνδυνους που υπάρχουν για την σωματική ακεραιότητα κάποιου από την εφαρμογή επικίνδυνων πρακτικών με το τσιγάρο, θα το χαρακτήριζα υπεραπλούστευση και θα το αναγάγω, σε σύγκριση τύπου μήλα με πορτοκάλια...

Τα παραδείγματά μου αφορούσαν την συναίνεση και τις συνέπειες των συμμετεχόντων....
Αν εγώ λοιπόν πάρω ένα παιδάκι που δεν έχει επίγνωση του τι κάνει και του μάθω να καπνίζει, μπορώ μετά να ισχυριστώ ότι ήξερε να διαβάζει, αφού το γράφει επάνω στο πακέτο ότι θα αρρωστήσει....

Δεν έκρινα κανέναν, ούτε και με αφορά το να κρίνω και να επικρίνω, το παράδειγμά μου είχε σχέση με το αν κατανοεί ο καθένας τι είδους ρίσκο παίρνει σε κάθε περίπτωση....

Και αν η συναίνεση είναι αποτέλεσμα λελογισμένου ή αλλόγιστου ρίσκου τελικά, ειδικά στα σέσσιονς....

Εμένα το σασί μου είναι βανιλλοβανίλλα, το bdsm είναι εκλεκτική επιλογή μου και δεν θα απολογηθώ σε κανέναν γι αυτό, ούτε και θα βάλω τις εμπειρίες μου στο ζύγι με κανενός άλλου....

Ας αποδεχτούμε εν τέλει ότι ο καθένας μπορεί να το βιώνει όπως ακριβώς θέλει, όπως αντέχει και όπως τον εξιτάρει....

 

._ 

 

@brenda

πρώτα πρώτα ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος δεν ζήτησα απολογία κανενός για τίποτα … πλην, σε BDSM φόρουμ βρίσκεστε.

Αν γνωρίζετε πραγματικά γεγονότα που έχουν σχέση με κάποιους που έκαναν sessions και βρέθηκαν "με πάνες για την υπόλοιπη ζωή τους" πιστεύω ότι θα ενδιέφερε να το ξέρουμε μην τυχόν και όλοι διαπράτουμε τέτοια τραγικά σφάλματα υγείας και δεν μας έκοψε να το καταλάβουμε και να το σταματήσουμε εκεί που πρέπει.

Αλλιώς δεν είναι υπεραπλούστευση το τσιγάρο, είναι ένας τρόπος για να πω αφενός ότι η ζωή η ίδια βλάπτει και αφετέρου ότι τα πάντα είναι θέμα επιλογών και οι επιλογές όλες έχουν τις συνέπειές τους. Εδώ που τα λέμε όμως, πόσοι υφίστανται τις συνέπειες του καπνίσματος σε σχέση με αυτούς που υφίστανται τυχόν συνέπειες κακού BDSM; Μήπως αυτοί που όλα καλά τους φαίνονται με το κάπνισμα τουλάχιστον να μην κουνάνε το δαχτυλάκι τους με άποψη για το ποιο BDSM είναι κακοποιητικό και ποιό όχι αν αυτοί δεν το μετέρχονται; Λέω εγώ τώρα  

 

Ομολογώ ότι αυτό δεν το καταλαβαίνω έτσι όπως το θέτεις και θα ήθελα να κάνουμε μια κουβέντα ακριβώς επ' αυτού, ίσως σε άλλο νήμα. Θεωρείς ότι δεν είναι D/s μια σχέση που το ζευγάρι έχει και βανίλα κοινωνικό κύκλο, στους οποίους παρουσιάζονται ως βανίλα ζευγάρι; Υπάρχει κάπου πρόβλημα σε αυτό; Γιατί πιστεύεις ότι δεν προχωράει μια τέτοια σχέση; Γιατί εγώ υπήρξα σε τέτοια σχέση. Υπάρχει κάποιος λόγος να γνωρίσω το σύντροφό μου στη βανίλα κολλητή μου στα γόνατα; Ό,τι κι αν αρέσει σε σένα, εγώ δεν το έκρινα ποτέ. Νιώθω, όμως, μια επικριτική διάθεση από τη δική σου πλευρά, την οποία δεν μπορώ να καταλάβω.

Κατ' αρχάς χαίρομαι   Κατά δεύτερον, αυτό δεν είναι το νόημα όλου αυτού; Ε, να ένα σημάδι που ξεχωρίζει την κακοποίηση, η κακοποίηση δεν σε κάνει ευτυχισμένο. Και σε παρακαλώ μην χαθούμε πάλι στις λέξεις, για το τι είναι ευτυχία για τον καθένα, ναι, είναι υποκειμενική και διαφορετική.

Σωστά, αυτά που λέω παραπάνω μπορούν να συμβούν σε όλες τις σχέσεις. Τα ερωτήματα που τίθενται, κατά τη γνώμη μου, είναι τα εξής:

1.Τι συμβαίνει όταν κάποιος χρησιμοποιεί το bdsm ως πρόφαση-δικαιολογία για την κακοποίηση; Πώς το ξεχωρίζουμε και πώς το αντιμετωπίζουμε (αν και όταν αυτό παρουσιαστεί); Ειδικά τώρα που το bdsm γίνεται πιο "mainstream" δεν πρέπει να μας απασχολούν αυτές οι ερωτήσεις ως κοινότητα; Ειδικά για τους νεότερους;

2.Ποιες οι διαφορές ανάμεσα σε μια βανίλα κακοποιητική συμπεριφορά και στο bdsm (όσο μπορούμε να τις εντοπίσουμε); [Η ερώτηση αυτή είναι κρίσιμη, θεωρώ, τόσο για λόγους "αποβανιλοποίησης" των ανθρώπων που μπαίνουν για πρώτη φορά στο χώρο, όσο και για να αντιληφθούμε καλύτερα πώς μας βλέπουν οι εκτός του χώρου και γιατί, άρα και πώς θα μπορέσουμε να τους αντικρούσουμε αν χρειαστεί. π.χ. πώς θα αντιμετωπίσει μια υποτακτική την αντίδραση της μάνας της αν αυτή μάθει ξαφνικά τη φύση της σχέσης της, αν δεν καταλαβαίνει γιατί η μάνα της σκέφτεται όπως σκέφτεται;]

Είπα απλώς ότι είναι ένας "μπούσουλας", μία ένδειξη, ένα σημάδι, όχι ότι είναι απόδειξη, ειδικά όταν είναι συμφωνημένη και έχει μπει σε ένα πλαίσιο. Φυσικά στη δική σου περίπτωση δεν ήταν κακοποίηση, αλλά διαφωνείς ότι αν ένας "Μαστερ" που αναλαμβάνει έναν υποτακτικό τον αποτρέπει, αντί να τον προτρέπει, να αναζητήσει πηγές γνώσεις επί του θέματος (ειδικά αν αυτός ο υποτακτικός είναι νέος), και σταδιακά τον απομονώνει από όλον το περίγυρό του και ειδικότερα από όλους τους ανθρώπους του χώρου, τότε η συμπεριφορά του είναι ανησυχητική κι ότι ο υποτακτικός θα πρέπει να έχει τις κεραίες του ανοιχτές;

Νομίζω ότι μιλάμε για τις ακραίες περιπτώσεις γιατί μπορεί να υπάρξουν και θέλουμε όσο γίνεται να τις προλάβουμε. Δεν μπορεί να υπάρξουν πιστεύεις; Δεν έχει υπάρξει περίπτωση κακοποίησης στην Ελλάδα, πέραν αυτών που βρέθηκαν στα Δικαστήρια; Μπορεί να μην έκαναν bdsm, αλλά το χρησιμοποιούσαν ως πρόφαση, ίσως, ξεπέρασαν τα όρια, δεν υπήρξαν τέτοια περιστατικά (όχι απαραίτητα με πάνες) και θύτες που ίσως η ίδια η κοινότητα τους απέβαλε;

Κατά τα λοιπά, έχω την αίσθηση ότι με έχεις παρεξηγήσει. Το D/s είναι κάτι που αγαπάω και καθόλου κακοποιητικό δεν το θεωρώ. Δεν είπα ποτέ ότι το bdsm είναι κάτι βλαβερό, αντιθέτως μιλάω συνέχεια για την ισορροπία που μπορεί να σου προσφέρει.

Προφανώς, όμως, θεωρείς κι εσύ ότι υπάρχει λόγος να συζητάμε για πιθανότητα κακοποίησης και στο bdsm, αλλιώς δεν θα άνοιγες το νήμα, έτσι δεν είναι; Ή θεωρείς ότι είναι, τελικά, μια άσκοπη κουβέντα κι ότι θα πρέπει να μείνουμε απλώς στην άποψη ότι όλα στη ζωή, και μεταξύ αυτών και το bdsm, ενέχουν τον κίνδυνό τους;