BDSM vs. abuse I: H κλασική προσέγγιση

Για όλα φταίνε οι Κ, ''κακοποιούν'' τις αγνές/ανίδεες σούμπες ,ντα,..ντα,.. ντα.   

 

Nαι τους βάλανε χειρόφρενο στα κοψίδια  
Aλήτες

 

Όποιος και όποια θέλει, καταλαβαίνει...

 

 

Ντροπή, σήμερα είναι αργία. Δεν κάνουμε «χωματουργικές εργασίες».

 

@Elune Σ' αγαπώ κι εγώ...Άντε να μου είσαι καλά παλικάρι... 

 

case study:
"Η Αφέντρα
κατηγορία Ερωτικές Ιστορίες STRAIGHT
To e-mail μου είναι το:

Γεια σας. Είμαι η αφέντρα julia Είμαι παντρεμένη εδώ και 3 χρόνια με τον σκλάβο μου. Πρέπει να σας πω ότι πάντα μου άρεσε να είμαι Αφέντρα. Θέλω να δώσω συμβουλές σε όσες δεν το έχουν μέσα τους αλλά το κάνουν για ευχαρίστηση του άντρα τους και από ότι ξέρω είναι πολλές.

Πρώτον: πρέπει να κάνετε ότι σας αρέσει εσάς και όχι ότι σας ζητάει ο σκλάβος σας να του κάνετε. Μια πραγματική αφέντρα δεν διστάζει να βάλει τον σκλάβο της να κάνει πράγματα που αυτός δεν θέλει.

Για παράδειγμα ο σκλάβος μου δεν ήθελε ποτέ να τον γαμήσω με τον δονητή μου και όταν ήμασταν στις αρχές, δεν το είχα δοκιμάσει ποτέ γιατί ήταν κάθετα αντίθετος με κάτι τέτοιο όποτε του το συζήταγα.

Έτσι, μια φορά που τον είχα δεμένο σε μια βολική στάση, πήρα τον δονητή και τον έσκισα χωρίς να ακούω τις απελπισμένες στην αρχή φωνές του, και τις απειλές του αργότερα. Αφού τον γάμησα όση ώρα ήθελα, μετά με το μαστίγιο τον έκανα να με ευχαριστήσει που τον γάμησα και όταν τον έλυσα, μου είπε ότι τελικά του άρεσε και χάρηκε που δεν σταμάτησα.

Όσες έχετε την τύχη να έχετε παντρευτεί ένα σκλάβο, κοιτάξτε να το εκμεταλλευτείτε. Ο σκλάβος δεν είναι για 2-3 ώρες να του κάνετε τα κέφια και μετά να γίνεστε σκλάβα τις καθημερινότητας και να τον υπηρετείτε. Πρέπει να σας υπηρετεί όλο το 24ωρο. Δεν πρέπει να κάνετε καμιά δουλειά εσείς. Αυτός πρέπει να πλένει να σιδερώνει να μαγειρεύει, να σφουγγαρίζει και γενικά τα πάντα για να είναι ξεκούραστη η αφέντρα του.

Τώρα θέλω να δώσω μερικές συμβουλές και ιδέες σε όσες δεν είναι πραγματικές Αφέντρες αλλά το παίζουν για χάρη του άντρα τους.

Σίγουρα λοιπόν εσείς που δεν το έχετε μέσα σας θα βάζετε τον σκλάβο σας να κάνει
3-4 πράγματα που αυτός σας έχει ζητήσει και μετά θα έχετε αμηχανία και δεν θα ξέρετε τι άλλο να τον βάλετε να κάνει. Να θυμάστε πάντα ότι ο σκλάβος όσο τον αναγκάζετε να κάνει πράγματα χωρίς την θέληση του, τόσο σας εκτιμάει, σας σέβεται και σας φοβάται.

Μια καλή λύση όταν βρεθείτε σε αμηχανία είναι να τον διατάξετε να γονατίσει και να σας γλύψει τα πόδια ή τα παπούτσια μέχρι να σκεφτείτε τι θα του κάνετε μετά.
Αν το μαστίγωμα είναι στις επιθυμίες του πρέπει να το κάνετε λίγο πιο οδυνηρό από όσο αντέχει ο σκλάβος σας…

Για να ξέρετε ποιες είναι οι αντοχές του, πρέπει να τον βάλετε να πάρει μια στάση για μαστίγωμα χωρίς να τον δέσετε και να τον διατάξετε να μείνει ακίνητος όσο τον μαστιγώνετε. Σιγά-σιγά θα δυναμώνετε το μαστίγωμα και όταν δεν μπορεί να μείνει ακίνητος, θα ξέρετε ότι μέχρι εκεί είναι οι αντοχές του. Μετά πρέπει να τον δέσετε και να τον φιμώσετε αν μένετε σε πολυκατοικία και να τον μαστιγώσετε με λίγο μεγαλύτερη δύναμη από όσο ξέρετε ότι αντέχει.

Ποτέ μην σταματήσετε το μαστίγωμα όταν σας το ζητάει ο σκλάβος. Πρέπει να συνεχίσετε και να σταματήσετε μόνο αν έχει περάσει αρκετή ώρα από τότε που σας ικέτευε να σταματήσετε. Επίσης ποτέ μην λύνετε τον σκλάβο σας αν σας πει ότι κουράστηκε ή ότι είναι πολύ σφιχτό το δέσιμο που του κάνατε. Αντιθέτως, αν μπορείτε σφιχτέ πιο πολύ τα δεσίματα σας για να μάθει να μη μιλάει στην Αφέντρα του.

Αν δοκιμάσετε κάτι καινούργιο όπως εγώ μια φορά τον έβαλα να τελειώσει πάνω στις μπότες μου και μετά τον διέταξα να γλύψει τις μπότες και να καταπιεί τα χύσια του, μην κάνετε πίσω όσες αντιρρήσεις και αν έχει γιατί χάνετε την αξιοπιστία σας σαν Αφέντρα.

Ο δικός μου αυτό δεν το ήθελε με τίποτα και ακόμα δεν το θέλει αλλά τον βάζω συχνά να το κάνει γιατί μου αρέσει εμένα. Την πρώτη φορά λοιπόν είχε φάει τόσο πολύ ξύλο που άρχιζα να πιστεύω ότι με το μαστίγωμα δεν θα κατάφερνα να τον κάνω να καταπιεί τα χύσια του. Τελικά χρησιμοποιώντας ένα μαστίγιο από καλώδιο που δεν το είχα χρησιμοποιήσει μέχρι τότε, τον έκανα να με ικετεύει να σταματήσω και να δηλώνει έτοιμος να γλύψει τις μπότες μου. Φυσικά συνέχισα άλλο λίγο αυτό το μαστίγωμα και μετά τον έβαλα να γλύψει και τις μπότες μου και το πάτωμα που είχε χύσια.

Πιο κάτω θα σας πω μερικές ιδέες και όποιες σας αρέσουν εφαρμόστε τες.

1) Κάντε τον σκυλάκι σας
Πρέπει να κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι πάντα στα τέσσερα μόνο με το περιλαίμιο του, να σας φέρνει πράγματα με το στόμα, να τρώει και να πίνει από μπολ στο πάτωμα χωρίς να χρησιμοποιεί τα χέρια του, να κοιμάται δεμένος δίπλα στο κρεβάτι σας και ότι άλλο σας κατέβει.

2) Κάντε τον υπηρέτρια σας
Βάλτε τον να σας σερβίρει καφέ, φαγητό, να σφουγγαρίσει το σπίτι σας, να πλύνει στο χέρι τα εσώρουχα σας, να τα απλώσει, και όλα αυτά αφού τον έχετε βάλει να φορέσει το στρινγκ σας και τις ψηλοτάκουνες γόβες σας.
Μια πολύ καλή ιδέα για το σφουγγάρισμα είναι να του πάρετε 3-4 άσπρες πετσέτες προσώπου και με αυτές να τον βάζετε να σφουγγαρίζει, πεσμένος στα τέσσερα φυσικά. Εγώ από τότε που τον έβαλα να σφουγγαρίζει έτσι, κυκλοφορώ με άσπρες κάλτσες σε όλο το σπίτι και δεν λερώνονται καθόλου. Γίνεται τέλεια δουλειά. Δοκιμάστε το και θα δείτε. Εννοείται βέβαια ότι θα σφουγγαρίζει 2-3 φορές την ημέρα όλο το σπίτι.

Όσο για το να βλέπεις έναν άντρα με στρινγκ να προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε ψηλοτάκουνα παπούτσια και να σου φέρει τον καφέ χωρίς να τον χύσει, είναι πολύ διασκεδαστικό.

3) Μην διστάζετε να του ρίχνετε χαστούκια όταν δεν έχετε στο χέρι το μαστίγιο σας και κάνει κάτι που δεν σας αρέσει. Για μένα επιτυχημένη Αφέντρα είναι αυτή που χρησιμοποιεί λιγότερο το μαστίγιο της. Έχει καταφέρει δηλαδή να την φοβάται ο σκλάβος της και να την υπακούει γρήγορα και πρόθυμα και όταν δεν κρατάει μαστίγιο.

4) Κάντε τον άλογο σας
Αυτό θέλει μεγάλη προπόνηση και από τους δυο σας και ίσως το αναλύσω άλλη φορά…

5) Βάλτε τον να ξυριστεί στα όργανα του και ζητήστε του να είναι πάντα ξυρισμένος αν σας αρέσει.

6) Όταν κατουρήσετε, μην χρησιμοποιείτε χαρτί άλλα την γλώσσα του σκλάβου σας. Αν το κάνει εύκολα αυτό, πάει να πει ότι τον έχετε υποτάξει ολοκληρωτικά και πρέπει να θεωρείτε τον εαυτό σας επιτυχημένη Αφέντρα. (εκτός αν είναι δικιά του επιθυμία).

7) Να τον βάζετε να σας πλένει το αυτοκίνητο και κάθε μέρα αν θέλετε.

8) Αν δεν σας έχει εκφράσει επιθυμία να τον πάρετε από τον κώλο, τότε πρέπει να το κάνετε για να δείτε αν είναι πραγματικά αφοσιωμένος σκλάβος έτοιμος να δεχτεί όλες τις επιθυμίες τις Αφέντρας του.

Εμένα βέβαια ο σκλάβος μου ύστερα από τόσα χρόνια εκπαίδευσης, δέχεται τα πάντα. Και όταν λέω τα πάντα, εννοώ τα πάντα! Εσείς βέβαια είναι δύσκολο να φτάσετε σε αυτό το σημείο.
Εμένα δηλαδή έχει αποδεχτεί ότι ο μόνος λόγος που ζει είναι για να με ικανοποιεί σε οτιδήποτε θέλω Εγώ. Τον βάζω σχεδόν κάθε μέρα, μπορεί και 2-3 φορές την μέρα, να με τελειώνει, αλλά αυτόν τον αφήνω να χύσει κάθε 1-2 μήνες. Να ξέρετε ότι όσο πιο καυλωμένο τον κρατάτε, τόσο πιο πρόθυμος να σας ευχαριστήσει είναι, ελπίζοντας ότι θα τον ανταμείψετε επιτρέποντας του να χύσει.

Για αυτό λοιπόν αν σας τελειώσει με το στόμα ή με τον δονητή σας και θέλετε να σταματήσετε και κοιμηθείτε, μην σκέφτεστε το σκλάβο σας. Εγώ στην αρχή της σχέσης μας, πολύ πριν παντρευτώ, κοίταζα να ικανοποιώ και τον σκλάβο κάθε φορά που ερχόμαστε σε επαφή. Τώρα όμως ξέρω ότι από την μια δεν του αρέσει που τον δένω να κοιμηθεί καυλωμένος, από την άλλη όμως, έτσι συνειδητοποίει ότι υπάρχει μόνο για την δικιά μου ικανοποίηση.

Άλλη μια απόδειξη ότι είναι πιστός σκλάβος είναι όταν δεχτεί ότι η Αφέντρα του μπορεί να βγαίνει με άλλους άντρες ή και να τους φέρνει στο σπίτι και να κάνει
έρωτα μαζί τους, ενώ αυτός θα υπηρετεί και τους δυο. Θα τους σερβίρει ποτά, καφέ, ίσως ακόμα αν θέλουν θα τους προετοιμάζει να κάνουν έρωτα γλύφοντας και την Αφέντρα του και τον φίλο της αν θέλει.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο εξευτελιστικό για έναν άντρα, από το να κάνει πίπα στο γκόμενο της γυναίκας του και μετά να γλύφει τα χύσια του άλλου από το μουνί της γυναίκας του. Εγώ τον έχω βάλει να κάνει όλα αυτά γι’ αυτό λέω ότι δεν νομίζω να υπάρχει κάτι που να θέλω και να μην το κάνει ο σκλάβος μου. Εύχομαι σε όλες να φτάσετε την σχέση σας σε τέτοιο επίπεδο, που ο σκλάβος σας να γίνει πραγματικός σκλάβος σας και όχι για 1-2 ώρες κάθε βράδυ."

πηγη:http://www.xstream.gr/istories-sex-kathgoria-straight/3893-h-afentra



Η ανωτέρω ιστορία -που δεν εξετάζω αν είναι πραγματικά η φανταστική - είναι τυπική αναφορικά με το φαντασιακό (με την Καστοριαδική έννοια) που διατρέχει την υποπερίπτωση "γυναικεία κυριαρχία" στο βδσμ ,φαντασιακό που αναδύεται μέσα απο τις αφηγήσεις η φαντασιώσεις, που έχουν δημοσιευθεί και στο παρόν φόρουμ και σε άλλα, ταυτίζεται δε και στις γυναίκες "αφέντρες" και στους άντρες "σκλάβους".

Πρώτη παρατήρηση: Η γενική αρχή που ισχύει για το στάτους αφέντη-σκλάβου περί συναίνεσης που δίδεται άπαξ ,στην αρχή, και αφορά την αποδοχή αυτού του καθεστώτος, τηρείται ,προφανώς. Επομένως, ο,τι ακολουθεί στην αφήγηση της ιστορίας ,by the book,δεν θα θεωρείτο abuse,θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος.

Δεύτερη παρατήρηση: Οπως προκύπτει απο τα χρωματισμένα αποσπάσματα, παραβιάζονται εσκεμμένα τα σωματικά, και όχι μόνο, όρια του σκλάβου ώστε να υποταχτεί ολοκληρωτικά και να αποδεχθει το μότο "ζεις ,υπάρχεις,μόνο και μόνο για να με ικανοποιείς-υπηρετείς" .Αναφορά σε safe word, καμία. Με την τακτική αυτή δε, δεν επιδιώκεται μόνο η εκτίμηση, ο σεβασμός, αλλά και ο φόβος, όπως με περισσή αλαζονεία ρητά διατυπώνεται.
Αυτός όμως είναι ο σκοπός της σύναψης μιας τέτοιας βδσμικής σχέσης αφέντη -σκλάβου; Δεν ανιχνεύεται abuse σε αυτή την συμπεριφορά και αντίληψη;
Είναι εν τέλει πραγματικά βδσμική αυτή η σχέση ,οπου επιδιώκεται να φοβάται ο σκλάβος την αφέντρα η απλά μια σχέση εκμετάλλευσης ;

Εγώ θεωρώ ο,τι σε μιά βσμική σχέση, όποια μορφή και αν έχει, όσο "σκληρή" και αν είναι,το πρώτιστο μέλημα και κυρίαρχο καθήκον του κυρίαρχου μέλους είναι να φροντίζει ώστε η ασυμμετρία που προκύπτει να είναι τέτοια ώστε να ικανοποιούνται, να απολαμβάνουν, και τα δύο μέλη, σωματικά αλλά και συναισθηματικά.
Σε κάθε άλλη περίπτωση μιλάμε για κακοποίηση.

 

Αυτή, η Domme Julia μ' αρέσει με τρέλα, εάν υπάρχει φυσικά, θέλω να την γνωρίσω. Πλάκα θα' χει.  

 

Μου αρέσουν τα case studies  

Με την επιφύλαξη ότι
τα των αντρών σκλάβων που ανήκουν σε γυναίκα δεν τα ξέρω και

με την οιονεί βεβαιότητα
ότι οι σκλάβοι ενδεχομένως να είναι διαφορετικοί από τις σκλάβες ως προς την αποδοχή της επιθυμίας, την ένταση της ανάγκης για ικανοποίηση της κάβλας και το είδος των αναστολών ("εγώ πότε θα γίνω πατέρας Δήμητρά μου;" δεν τους το 'χω να λένε στη μέση της συνεδρίας   ) αλλά δεν διαφέρουν διόλου από τις σκλάβες ως προς το τελικό αποτέλεσμα που είναι αυτό που γράφει η καλή αυτή Κυρία να ζουν για να υπηρετούν και να ευχαριστούν το πρόσωπο που τους έχει και τους κατέχει,

παρατηρώ ότι
το πρόσωπο που είναι σκλάβος στην ιστορία αυτή δέχεται υπερβολικά μεγάλη δόση Κυριαρχίας και κοινώς ευχαριστιέται υπερβολικά και ας μη χύνει συχνά. Έτσι αμφιβάλλω αν είναι σε θέση να υπηρετεί πραγματικά την Κυρία του, δεν έχει - κατά τη γνώμη μου - τέτοιο περιθώριο, δεν του μένει ψυχοδιανοητικός χώρος να ασχοληθεί με τόσο πολύ νερό στον μύλο της δικής του κάβλας που ρίχνει η Αφέντρα. Αλλά αυτή είναι μόνο μια γνώμη μιας σκλάβας. Μπορεί και δέχομαι ότι μπορεί να κάνω μέγα λάθος. Αφήνω κατά μέρος το γεγονός ότι δήθεν απευθύνεται σε αυτές που δεν τό 'χουν σαν Αφέντρες που μου φαίνεται είτε υποκριτικό - βλ. γυναικείες αναστολές στην έκφραση της επιθυμίας - είτε βαθύτατα εσφαλμένο. Αν η άλλη νοιάζεται λογικά για τον εαυτό της και δεν το έχει, γιατί θα καταβάλει τέτοιον παλαβό κόπο και μάλιστα πώς θα τον κάνει σωστά; Για να κυκλοφορεί στο σπίτι με άσπρα σοσόνια; Ας αγόραζε γκριζουλιά, θα ξεκάβλωνε ο σκλάβος; Έχουμε ένα νήμα του 2005 γι αυτό το θέμα (εν γένει όχι για το χρώμα των σοσονιών Αφέντρας) "η πρώτη μου προσπάθεια να δημιουργήσω μια Αφέντρα και η άσκημη κατάληξη".

Δηλαδή και η συναίνεση έχει κάποιο χρηστικό όριο ως αντίληψη. Το Κυρίαρχο πρόσωπο συναινεί κατά τη γνώμη της κοινωνίας ή το υποτακτικό πρόσωπο συναινεί; Γιατί εδώ, με τόση δουλειά και ρωτάει κανείς αυτή που δεν το έχει αν έχει όρεξη να βλέπει τον άντρα της συνέχεια με γόβες και στριγκάκι, πού είναι η συναίκεση της Αφέντρας; Λέω εγώ τώρα   Επειδή στο άρθρο του Καραβοκύρη που μας έφερε ο @Tenebra_Silente και το έχουμε επίσης σε ξέχωρο νήμα του Απριλίου 2011 περί σαδομαζοχισμού και αυτονομίας, γράφει, στη σελίδα 9, ότι

Άρα, πού ανιχνεύεται η βούληση και μάλιστα η ελεύθερη βούληση της Κυρίας όταν όλο για την κάβλα του σκλάβου μιλάει στο κείμενό της; οεο;

Εξαρτάται από την οπτική, αγαπητέ. Από την οπτική του τμήματος εκείνου της κοινωνίας που έχει ενδιαφερθεί για το θέμα χωρίς να σαδομαζοχίζεται το ίδιο η συναίνεση, από ηθική και νομική άποψη είναι σχεδόν άκυρη. Είτε είναι άπαξ και δια παντός είτε είναι με το κομμάτι και υπό όρους και προϋποθέσεις. Δικαίωμα στην απόλαυση δεν υπάρχει στον δυτικό πολιτισμό, δικαίωμα ανάπτυξης προσωπικότητας και δυνατότητας στην ατομική βελτίωση υπάρχει αλλά όλα τα δικαστήρια θεωρούν ότι ο σαδομαζοχισμός αντιτίθεται στην ανάπτυξη προσωπικότητας του υποκειμένου και οι ατομικές ελευθερίες είναι σε ένα είδος πολύ κομψά νομικά εκφρασμένης αντίθεσης με την συναίνεση, κοινώς είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν υπάρχει δικαίωμα συναίνεσης για εκχώρηση ατομικής ελευθερίας είτε για λίγη ώρα είτε για μια ζωή. Αυτό για να μη μας κουνιούνται τα bottom δηλαδή  , κοινή γαρ η μοίρα εδώ μέσα  

By the book δεν είναι abuse αν κανείς δεν βαράει τον άλλο πιωμένος, αν κανείς δεν τραβάει κανένα βίντεο κανέναν, αν κανείς δεν πει πουθενά τίποτα, αν βγαίνει και καλά προς τα έξω ότι ο φέρων τις γόβες και το στριγκάκι το έκανε μόνο αλλά μόνο επειδή ήθελε αυτός.

Ο φόβος είναι ένα ενεργό κομμάτι σε πολλές σχέσεις M/s δεν νομίζω ότι παίζει στο D/s. Δεν έχει να κάνει στο παραμικρό - από τη δική μου οπτική - με εκμετάλλευση και η εκμετάλλευση με ή χωρίς φόβο είναι σαφώς μια μορφή κακοποίησης, το δέχονται όλοι όσοι έχουν γράψει για κακοποίηση εντός του χώρου και δεν συζητάμε για τους εκτός.

Απλά ο φόβος είναι ιδιαίτερα κουραστικός και δεν τραβάει για πολύ καιρό. Αλλά ούτε ηθικά τον βρίσκω κακό ούτε τίποτα, προσωπική μου αντίληψη αυτή. Αν το βιδιεσέμιον του ζεύγους δεν έχει να κάνει με τη βία αλλά με την ελευθερία, ο Αφέντης φροντίζει και ξεκολάει από τους φόβους του το σκλαβωμένο. Εντάξει, λίγος φοβάκος πάντα υπάρχει στο βάθος και δεν είναι κακός και βοηθάει τον σκλάβο να είναι λίγο καλύτερος σκλάβος και να κάνει κανένα βήμα μπροστά, αλλά αλίμονο αν ήταν ο φόβος ο λόγος που η σκλάβα το λιγότερο αγαπάει και το λιγότερο σέβεται και ευγνωμονεί τον Αφέντη της. Ο πολύς φόβος μόνο θυμό θα φέρει εν τέλει, τίποτα άλλο, θυμό και ρήξη και μοναξιά και αβάσταχτη λύπη.

Εγώ πάλι θεωρώ ότι η ασυμμετρία δεν προκύπτει αλλά είναι εξαρχής δεδομένη, συμφωνημένη και κάτι ακόμα… πολύτιμη. Κάτι που επιθυμούν ενεργά και προστατεύουν και οι δύο με τη συμπεριφορά τους και τη στάση τους. Γιατί όταν είναι για να προκύψει, γίνονται πολλές υπερβολές στη διαδρομή ώστε να προκύψει και ίσως τελικά να μην προκύψει, εξαιτίας των υπερβολών αυτών.

Το πότε μιλάμε για κακοποίηση, όπως είπα και πιο πάνω είναι συνάρτηση του γιατί μιλάμε για κακοποίηση, ποια πραγματικά περιστατικά αντιληφθήκαμε και ανοίξαμε κουβέντα γι αυτήν, ποιός μιλάει για κακοποίηση και από ποια σκοπιά αντιλαμβάνεται τον σαδομαζοχισμό αυτός που μιλάει για κακοποίηση. Διότι αν η μαμά κοινωνία πει "κακοποίηση" όσο και να λένε οι δόλιοι ότι "φροντίζουν, φροντίζονται, ικανοποιούνται, απολαμβάνουν σωματικά και συναισθηματικά" κανείς δεν τους ακούει και η υπόθεση εξελίσσεται σε ηθικό και νομικό κολαφο, με αβάσταχτες επιπτώσεις στην κοινωνική τους ζωή, στη δουλειά τους και αμφιβάλλω πολύ αν η σχέση τους βγαίνει αλώβητη.

Αλλιώς, με το καπέλο του σαδομαζοχιστή μπορω να πω οτι κατ αρχην μιλάμε για απόλαυση, είτε συντρέχει η συνθηκη που θετει ο underherfeet είτε οχι που ποιος θα το κρινει έν τέλει, πλην ακραίων και εξοβελιστεων περιπτώσεων όπου μιλάμε για κακοποιηση και το θεμα τότε ειναι τι κάνουμε για την κακοποιηση πέραν του να λέμε περι συναίνεσης. Στο οποίο θέμα αναφέρεται το άρθρο bdsm vs. abuse II.

 

Όσο ζεις μαθαίνεις και εξελίσσεσαι. Κι αυτό ισχύει για όλους. Υπάρχει πάντα μία (1) πιθανότητα να ξεφύγεις. Αλλά ακόμα κι αυτήν, μπορείς να την μετατρέψεις σ' εμπειρία και εξέλιξη και για τους δυο σας.

 

τι γίνεται όταν το υ επιθυμεί την κακοποίηση του;

 

Κατ' αρχήν, για μένα δεν υπάρχει "το", δείχνει έλλειψη σεβασμού, πάντα για μένα.

Δεν υφίσταται να επιθυμεί την κακοποίησή του. Γιατί για να συμβεί κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι περιμένει κάτι πιο δυνατό απ' αυτό που έχει ζήσει, άρα με κάποιο τρόπο θα το ζητήσει, είτε έμμεσα είτε άμεσα. Αυτόματα, όπως έχει εξηγήσει η νηματοθέτρια, παύει να ονομάζεται κακοποίηση.

 

Το ''το'' υ όπως και το ''το'' Κ όπως έχω ξαναεξηγήσει αναφέρεται στο υποκείμενο και το χρησιμοποιώ για να μην υπάρχει η σεξιστική αντιμετώπιση συνειδητά ή όχι όπως γίνεται συνεχώς τριγύρω. (Φυσικά και δεν είναι υποτιμητικό ή οτιδήποτε).

Η κακοποίηση όμως δεν ονομάζεται κακοποίηση κατά το δωκούν, αλλά και νομικά, οπότε η ερώτηση μου επαναδιατυπωμένη είναι η εξής:
''όταν το υ/μαζοχιστής επιθυμεί την κακοποίηση του, το Κ δύναται να την εκπληρώσει;''