BDSM vs. abuse II: H συλλογική προσέγγιση (από τον sexgeek)

Κείμενο που αρχικά γράφτηκε το 2007, του sexgeek (Τορόντο, Καναδάς) Το πρωτότυπο κείμενο βρίσκεται στον σύνδεσμο:
https://sexgeek.wordpress.com/2008/11/20/abuse-among-the-kinky-part-1-6-ways-to-think-about-abuse/

Πρόσφατα σε μια διεθνή ομάδα BDSM συζητήσεων που ανήκω συζητήθηκε το θέμα της κακοποίησης εντός της κοινότητας. Συχνά, μια από τις προτάσεις που γίνονται για την αντιμετώπιση του θέματος είναι η δημιουργία “μαύρης λίστας” επικίνδυνων παικτών ή “κακών κυρίαρχων”. Αυτό πάντα μου αφήνει πικρή γεύση, για διάφορους λόγους. Ένας είναι ότι δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να αποφευχθούν αυτοί που θα κάνουν χρήση μιας τέτοιας λίστας για τους δικούς τους άσχετους λόγους. Δεύτερο, δεν νομίζω ότι μια τέτοια λίστα θα είχε κάποια χρησιμότητα στο να προστατέψει τους ευπαθείς από επικίνδυνους παίκτες. Και τρίτο, δεν πιστεύω στον χειρισμό προβλημάτων που απασχολούν τον χώρο με μέσω ενός πλέγματος τιμωρίας / εκδίκησης / προστασίας. Πραγματικά πιστεύω ότι αυτό το θέμα χρειάζεται να γίνει αντιληπτό μέσα από μια οπτική εκπαίδευσης και ενημέρωσης / ενδυνάμωσης / θετικής είνσχυσης.

Έχοντας αυτά κατά νου, έφτιαξα δύο λίστες, μια που αναλύει πώς εννοώ το θέμα της κακοποίησης και μια προσωπική μου με προτάσεις για το πώς μπορεί να ελεγχθεί η κακοποίηση στον χώρο.

Πώς εννοώ την κακοποίηση

1. Ας παραδεχτούμε ότι η κακοποίηση αποκλείεται να εξαφανιστεί τελείως. Θα υπάρχει πάντα και δεν έχουμε την τέλεια λύση στο πρόβλημα. Δεν είμαι απαισιόδοξος, ρεαλιστής είμαι. Γι αυτό ας πάψουμε να ψάχνουμε για έναν τρόπο αντιμετώπισης που θα φέρνει αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση, όλοι οι τρόποι έχουν τα μειονεκτήματά τους. Αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει, μόνο να μας κάνει να σκεπτόμαστε πιο ρεαλιστικά και να κάνουμε κάτι αντί να στήνουμε σχέδια που δεν έχουν ελπίδα να πετύχουν και μετά να τα εγκαταλείπουμε.
2. Να θυμόμαστε ότι οι υποτακτικοί δεν είναι ηλίθιοι. Κάθε φορά που επανακάμπτει η πρόταση “να προστατέψουμε τους καημένους τους υποτακτικούς / τους νεοφρεμένους” με πιάνει ανατριχίλα. Είναι αφ υψηλού αντιμετώπιση και ανακριβές να νομίζουμε ότι κάποιος που έχει ρόλο υποτακτικού ή bottom είναι λιγότερο ικανός να φροντίσει τον εαυτό του από οποιονδήποτε άλλο, είναι λιγότερο ικανός να πάρει τις αναγκαίες προφυλάξεις για να προστατευτεί και είναι λιγότερο άξιος να ξέρει τα όριά του, να ξέρει πώς να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να ξέρει να κάνει σωστές επιλογές. Ενδεχομένως οι υποτακτικοί και οι bottom να έχουν οριακά περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν σε δύσκολη θέση κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αλλά αυτό δεν τους κάνει κουφιοκεφαλάκηδες που δεν μπορούν να κοντοσταθούν για μια στιγμή να σκεφτούν τους κινδύνους στους οποίους εκτίθενται και κάποια μέτρα ασφαλείας που υπαγορεύει η κοινή λογική.
3. Να θυμόμαστε πάντα ότι δεν είναι όλοι ζευγάρια ετεροφυλόφιλα που παίζουν αποκλειστικά μόνα τους και που ο άντρας είναι Κυρίαρχος και η γυναίκα υποτακτική. Η κακομεταχείριση υπάρχει επίσης στους ομοφυλόφιλους άντρες, μεταξύ λεσβιών και ανάμεσα σε trans κάθε προσανατολισμού. Γι αυτό να σταματήσουμε να μιλάμε για την κακοποίηση σα να αφορά μόνον την πρώτη περίπτωση. Αυτό περιορίζει την συζήτηση και κυρίως, αφήνει έξω από αυτήν ευπαθείς ομάδες.
4. Ας έχουμε ως άξονα αναφοράς την φροντίδα και την ενδυνάμωση αντί για την προστασία, την άμυνα ή την τιμωρία. Αντί να σκεπτόμαστε μόνο τον εαυτό μας και πώς θα αμυνθούμε και θα αυτοπροστατευτούμε, ας αναρωτηθούμε, με ποιον τρόπο μπορούμε να φροντίσουμε ο ένας στον άλλο στον χώρο; Μεγάλη διαφορά. Επειδή η προστασία σημαίνει ότι παίρνουμε ως δεδομένο πως κάποιος είναι αδύναμος και χρειάζεται κάποιον ισχυρότερο για να τον προστατέψει. Άρα δημιουργεί μια αίσθηση εξάρτησης (από την πλευρά του “αδύναμου”) και μια εντύπωση ότι κάποιοι έχουν το κύρος αυτού που πάντα γνωρίζει το σωστό (από την πλευρά του “ισχυρού”) το οποίο είναι ύποπτα παραπλήσιο στις συνθήκες που καταρχήν ευνοούν την κακοποίηση. Αντίθετα, η φροντίδα και η ενδυνάμωση σημαίνει ότι θεωρούμε κάποιον δυνατό και ικανό να προστατέψει τον εαυτό του και απλά τον υποστηρίζουμε αν και όταν χρειαστεί. Αυτό σημαίνει ότι όλοι έχουν τις αναγκαίες ικανότητες και επιπλέον μπορούν να βασιστούν στους άλλους σε μια στιγμή αδυναμίας.
5. Ας αναρωτηθούμε, τι μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε την κακοποίηση; Όχι πως εμείς θα νιώσουμε σαν ήρωες. Ξανά και ξανά. Και ξανά μέχρι να γνωρίζουμε ποια είναι τα κίνητρά μας και ότι δεν έχουν καμία σχέση με οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει εκδικητικότητα, μνησικακία, κατά φαντασίαν ηρωϊσμό, ανταγωνιστικότητα, αυτοπροβολή, οίηση κύρους, ηγετικές βλέψεις και τα λοιπά και τα λοιπά. Αφού φτάσουμε στο σημείο να μας νοιάζει μόνον η αποτροπή της κακοποίησης, ας το σκεφτούμε μέχρι να βρούμε μια λίστα με οκτώ ή δέκα απαντήσεις. Θα έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο όταν βλέπουμε στοιχεία της λίστας που φτιάξαμε και σκεπτόμαστε “ωχ, αυτό θα είναι πολύ δουλειά, δεν ξέρω αν μπορώ να τα βγάλω πέρα μαζί του”. Μετά βρείτε δύο ή τρία τουλάχιστον στοιχεία της λίστας και κάντε τη δουλειά που σκεφτήκατε. (Η δική μου λίστα ακολουθεί παρακάτω). Οι δράσεις που θα φέρουν αποτέλεσμα πολύ σπάνια περιλαμβάνουν την εκδίκηση, μαύρες λίστες ή άλλα τέτοια δραματικά έντονα μέτρα. Είναι πραγματικά κρίμα που όπως φαίνεται έχουμε αυτή την αντίληψη του χώρου, σα να ήταν κάτι που θα μπορούσε να διαμορφωθεί και να ενισχυθεί με την τιμωρία διάφορων που απλά κάνουν πράγματα που δεν μας αρέσουν.
6. Να θυμόμαστε ότι η κακοποίηση είναι μια πολύ ιδιόμορφη κακή κατάσταση. Πάντα με ενοχλεί όταν διάφοροι χρησιμοποιούν τον όρο “κακοποίηση” και στην πραγματικότητα εννούν “οτιδήποτε δεν μου αρέσει”. Σύμφωνα με έναν ορισμό που συχνά παραθέτω τον σύνδεσμό του όταν συζητώ για αυτό το θέμα: “Κακομεταχείριση είναι όταν κάποιος προσπαθεί να ελέγξει τις σκέψεις, τις αντιλήψεις ή τις ενέργειες ενός φίλου, συντρόφου ή άλλου κοντινού του. Η κακομεταχείριση μερικές φορές μπορεί να αναφέρεται ως οικιακή βία, ξυλοδαρμός και προσβολή γεννετήσιας αξιοπρέπειας. Οι κακοποιητές μπορεί να χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους για να ελέγξουν τον σύντροφό τους, κανένας από τους οποίους δεν είναι αποδεκτός στο πλαίσιο μιας συναινετικής και συζητημένης από πριν σχέσης S/M. Αυτά δεν σταματούν με ένα safeword και μπορεί να περιλαμβάνουν σωματική, συναισθηματική, σεξουαλική ή οικονομική κακοποίηση την έκθεση σε τρίτους και το υπέρ όλων αυτών των μη συναινετικών πράξεων επιχείρημα ότι έτσι είναι το “πραγματικό” S/M”.

Με λίγα λόγια, αν κάποιος ξεχάσει να ελέγξει την κυκλοφορία αίματος κάποιου που έχει δέσει αυτό μπορεί να είναι απρόσεκτο ή χαζό ή επικίνδυνο αλλά δεν είναι κακοποίηση. Αν το παιχνίδι ξεπεράσει τα όρια του ενός και αυτό συμβεί πραγματικά κατά λάθος ή από παρεξήγηση ή από οτιδήποτε άλλο αυτό μπορεί να είναι απαίσιο αλλά δεν είναι κακοποίηση. Αν στήσετε καβγά με τη μικρή σας και ανταλλαχτούν πικρές κουβέντες αυτό δεν είναι ωραίο αλλά δεν είναι κακοποίηση (αν και μπορεί βέβαια να συμβεί στο πλαίσιο μιας σχέσης κακοποίησης). Μια επίθεση σε κάποιον στη μέση του δρόμου είναι εγκληματική ενέργεια αλλά ακόμα και αυτό δεν είναι κακοποίηση. Η κακοποίηση είναι μια μόνιμη μη συναινετική / καταναγκαστική δυναμική ισχύος μεταξύ συντρόφων που βγαίνει προς τα έξω με κάθε είδους ύπουλο τρόπο που μπορεί καν να μη φαίνεται πάντα ως η κακοποίηση που είναι από ένα τρίτο μάτι. Γι αυτό ας λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη και ας μην μπερδεύουμε την κακοποίηση ούτε να την “νερώνουμε” με διάφορα άλλα σχετικά ή άσχετα πράγματα. ​

(συνεχίζεται με το κείμενο της λίστας)

 

Πολύ ενδιαφέρον κείμενο.... Μέσα στη καρδιά του θέματος.!

 

(συνέχεια από την ανάρτηση #1)

https://sexgeek.wordpress.com/2008/...-to-reduce-abusive-behaviour-in-the-sm-world/

Πριν πω τι προτείνω να κάνουμε για την κακοποίηση στην SΜ κοινότητα, θέλω να τονίσω ολόψυχα ότι δεν έχω ούτε μια ένδειξη ότι η κακοποίηση μεταξύ των βιτσιόζων είναι μεγαλύτερη από ότι στον γενικό πληθυσμό. Δεν διαθέτω στατιστικές πάνω σε αυτό, αλλά βρίσκομαι εδώ πολύ καιρό και αν έχει κάποια σημασία η μαρτυρια μου θα έλεγα ότι ο κόσμος του SM είναι τόσο πιθανό (ή απίθανο) να έχει να κάνει με την κακοποίηση όσο και ο οποιοσδήποτε άλλος. Ίσως μάλιστα στο χώρο να είναι πιο απίθανο, δεδομένου ότι η συμμετοχή στην SM κοινότητα μας κάνει περισσότερο ευαίσθητους σε θέματα ανταλλαγής ισχύος από τον καθένα που ψάχνει να βρει κάποια να περάσει καλά μαζί της. Ακόμα περισσότερο αυτό μπορεί να ισχύει αν λάβουμε υπόψη την σχεδόν εμμονική εστίαση της SM κοινότητας σε θέματα συναίνεσης, όπως SSC ή RACK, συνθήματα ασφαλείας, τεχνικές σαδομαζοχιστικού παιγνίου και ούτω καθ’ εξής. Ήθελα οπωσδήποτε να τα πω αυτά, επειδή πολλοί φαίνεται να πιστεύουν ότι το SM είναι από τη φύση του συνδεδεμένο με την κακομεταχείριση και κατ’ επέκταση φαντάζονται ότι η SM κοινότητα κατακλύζεται σε απίστευτο βαθμό από λαγνοθωρούντες τύπους που δέρνουν τις γυναίκες τους.

Πάμε παρακάτω. Θέλω να θέσω δύο ακόμα θέματα που αξίζουν την προσοχή μας.

Ένα: Επειδή κάποιος έχει στην κρεβατοκάμαρά του ένα ζευγάρι δερμάτινες δέστρες και ένα μαστίγιο δεν σημαίνει ότι έχει έρθει σε επαφή με τα ήθη της SM κοινότητας. Βιτσιόζικα παιχνίδια κάνουν αναρίθμητα ζευγάρια στην κρεβατοκάμαρά τους, κάθε μέρα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου χωρίς να έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους σε ένα dungeon. Γι αυτό δεν νομίζω ότι πρέπει να παίρνουμε σαν δεδομένο ότι τα στάνταρ ασφαλείας των ανοιχτών SM σκηνών έχουν γίνει σχεδόν αυτονόητα στον καθένα που του αρέσει να τις βρέχει στην αγαπούλα του πριν το σεξ. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει υποκατάστατο της κοινής λογικής και της στοιχειώδους αίσθησης αυτοπροστασίας του καθένα. Μόνο και μόνο επειδή κάποιος ξέρει να τα λέει ωραία στις αρχικές συνομιλίες και να γαρνίρει τα λόγια του με “μπλα μπλα μπλα σύνθημα ασφαλείας” και “πάνω απ όλα η συναίνεση” δεν σημαίνει ότι αυτός είναι ασφαλής παίκτης με σωστούς τρόπους και απολαυστικά ιδιαίτερες προθέσεις. Προσέξτε τα νώτα σας. Μην βάλετε στο σπίτι σας έναν ξένο για να σας δέσει ή αν κάνετε κάτι τέτοιο φροντίστε για ένα τηλεφώνημα ασφαλείας με έναν φίλο. Προσέξτε πριν κάνετε το αποφασιστικό βήμα. Και αν δεν κάνετε τίποτα από αυτά και τελικά κάποιος σας επιτεθεί και σας βιάσει μην χάνετε τον χρόνο σας βάζοντάς τα με τον εαυτό σας. Δεν φταίτε εσείς σε καμία περίπτωση το άλλο άτομο ήταν το κάθαρμα ο βιαστής.

Δύο: Διαφωνώ με την επίμονη προσκόληση της κοινότητας στα συνθήματα ασφαλείας και στη συναίνεση. Προσωπικά δεν παίζω με σύνθημα ασφαλείας. Πάντα τα ένιωθα σαν έναν αμήχανο και τεχνητό τρόπο να παίζει κανείς και η μόνη μου εμπειρία με αυτά είναι αρνητική - κάποιοι έκαναν κακή χρήση του safeword μια φορά και πραγματικά αυτό με κλόνισε. Αν κάποιος δεν με εμπιστεύεται αρκετά για να ξέρει ότι θα σταματήσω ανάλογα με τη γλώσσα του σώματός του ή ακόμα χειρότερα, αν λέει “αχ, αυτό πονάει πολύ, χαμήλωσε την ένταση” τότε δεν θα έπρεπε να παίζει μαζί μου έτσι και αλλιώς. Η ύπαρξη μιας λέξεις όπως “κόκκινο” ή “έλεος” δεν θα κάνει τη διαφορά στην στάση του και στη συμπεριφορά του. Ακόμα, δεν μου αρέσει η εμμονή του χώρου στην ιδέα της συναίνεσης. Φυσικά όσον αφορά εμένα είναι αυτονόητο και αναγκαία προϋπόθεση να υπάρχει συναίνεση με τη νομική έννοια της μη χρήσης βίας ή άλλης μορφής εξαναγκασμού και αυτό ισχύει για οποιαδήποτε μορφή διαπροσωπικής αλληλεπίδρασης είτε αυτή είναι SM είτε είναι οτιδήποτε άλλο. Όμως, αν είναι να βάλω κάποιον κάτω και να τον βασανίσω, χρειάζομαι κάτι περισσότερο από τη συναίνεσή του. Θέλω την ενεργή επιθυμία του σε κάθε βήμα της διαδικασίας. Δεν μου φτάνει για να απολαύσω ή να νιώσω ότι κάνω κάτι καλό και θετικό να μου πει κάποιος ένα σκέτο “εντάξει”. Αυτά τα ξεκαθαρίζω επειδή το άρθρο για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω [σημ gaby: αναφέρεται στο Is it S/M or Abuse?”] εξηγεί εξαιρετικά καλά τις διαφορές μεταξύ SM και κακοποίησης αλλά το παρακάνει λίγο με το safeword και δεν εξηγεί ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι επικοινωνίας πάνω στο παιχνίδι.

Εν πάση περιπτώσει. Να η λίστα μου:

Τι να κάνουμε: 10 δράσεις για τον περιορισμό της κακοποίησης

1. Η νούμερο ένα πρότασή μου είναι να διαβάσετε την πληροφόρηση αυτής της σελίδας http://www.avp.org/storage/documents/Training%20and%20TA%20Center/TNLR_SM_vs_Abuse_for_Community.pdf
Είναι η πιο καλογραμμένη, προσβάσιμη και πλήρης σύνοψη του διαθέσιμου υλικού που υπάρχει πάνω στο θέμα αυτό. Μετά - αυτό είναι το κρίσιμο σημείο - στείλτε τον σύνδεσμο σε κάθε ιστοσελίδα SM περιεχομένου που γνωρίζετε και παροτρύνετε τους υπεύθυνους να τον αναρτήσουν στην κεντρική τους σελίδα. Αν έχετε δική σας ιστοσελίδα αναρτήστε τον σύνδεσμο εκεί. Μιλήστε για αυτόν στην τοπική σας κοινότητα. Φτάστε στο σημείο να βγάλετε όνομα, π.χ. “ο τύπος που θέλει να αναρτήσουν όλοι την ιστοσελίδα κατά της κακοποίησης”.

2. Παραγγείλτε το φυλλάδιο με το παραπάνω κείμενο ή απλά αντιγράψτε το σε ένα αρχείο Word και τυπώστε μερικά αντίγραφα. Να έχετε μαζί σας τέτοια αντίγραφα σε κάθε SM εκδήλωση που πηγαίνετε και να ζητάτε από τους οργανωτές να τα στέλνουν ηλεκτρονικά ή να τα αφήνουν σε εμφανές σημείο κοντά στην πόρτα. Να τα διαθέτετε και σε πάρτι γνωριμίας, ιδίως σε νεοφερμένους. Με λίγα λόγια ας διαδοθεί τόσο πολύ αυτή η πληροφόρηση, ας γίνει τόσο χαρακτηριστική του χώρου που να είναι τελείως απίθανο για κάποιον να βρεθεί κοντά μας κατά σύμπτωση (ιδίως ηλεκτρονικά) χωρίς να έχει την πληροφόρηση που θα τον βοθήσει να ξεχωρίζει αυτά που κάνουμε στον χώρο (WIITWD - What It Is That We Do) από την κακοποίηση.

3. Αν δείτε κάποιον που σας φαίνεται ότι μπορεί να κακοποιείται πηγαίνετε και μιλήστε του. Νιώθετε φόβο, έτσι δεν είναι; Πολύ ευκολότερο δεν είναι να τα λέτε όλα πίσω απ την πλάτη του ή να ποστάρετε ένα κακό σχόλιο για έναν κακό τύπο, έτσι; Λοιπόν, πρώτα βγάλτε την πανοπλία του ήρωα και μετά ξεχάστε την πόζα αυτού που τα ξέρει όλα. Αφού τα κάνετε αυτά πηγαίνετε να δείτε το πρόσωπο που πιστεύετε ότι μπορεί να κακοποιείται και ρωτήστε το τι κάνει. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θα γίνετε πρώτα φίλοι και ότι θα κερδίσετε έστω τουλάχιστον οριακά την εμπιστοσύνη αυτού του προσώπου. Μπορεί και να μη σημαίνει τίποτα τέτοιο. Ρωτήστε αυτό το πρόσωπο, χωρίς την παραμικρή πρόκληση ή προδιάθεση να του κάνετε κήρυγμα πώς νιώθει για τη σχέση του. Μην κατηγορήσετε τον σύντροφό του για κακοποιητή και ξεκαθαρίστε ότι δεν κρίνετε κανέναν - αυτό να το εννοείτε - αλλά ότι μόνο θέλατε λίγο να ξέρετε γιατί κάτι που είδατε σας έκανε να νιώσετε ότι καλού κακού θα έπρεπε να ρωτήσετε, απλά για κάθε ενδεχόμενο. Αν νομίζετε ότι θα ήταν χρήσιμο πείτε κάτι π.χ. για κάποιον γνωστό σας που είχε αντιμετωπίσει ένα τέτοιο πρόβλημα και ότι αυτό σας έχει κάνει πραγματικά ευαίσθητο σε οτιδήποτε θα θύμιζε κακοποίηση. Βρείτε έναν τρόπο, ακόμα και αδέξιο να πείτε σε αυτόν τον άνθρωπο ότι υπάρχουν λύσεις για αυτόν και δώστε του ένα αντίγραφο του φυλλαδίου. Πείτε του ότι μπορεί να σας βρει να σας μιλήσει όποτε θέλει ή αν θέλει να μην σας ξαναμιλήσει αλλά να βρει κάποιον άλλο, αν νιώσει ότι χρειάζεται κάτι τέτοιο.

4. Κάτι που θα σας τρομάξει ακόμα περισσότερο: Πηγαίνετε να μιλήσετε στο πρόσωπο που νομίζετε ότι μπορεί να κακοποιεί. Πρώτα βγάλτε την πανοπλία του ήρωα και μετά ξεχάστε την πόζα αυτού που τα ξέρει όλα. Μαζέψτε όλη σας την ανοιχτομυαλιά και την διπλωματία και προσεγγίστε αυτόν τον άνθρωπο με ταπεινότητα. Έχετε συνέχεια στο νου σας ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρετε τι γίνεται, εκτός και αν έχετε γίνει αυτόπτης μάρτυρας μιας ακλόνητα αδιαμφησβήτητης σκηνής όπου κάποιος ολοφάνερα βλάπτεται φυσικά ή σε ακραίο βαθμό συναισθηματικά χωρίς να έχει δώσει τη συναίνεσή του, οπότε στην περίπτωση αυτή θα χρειάζονταν μάλλον μέτρα έκτακτης ανάγκης και όχι συζητήσεις. Έχετε συνέχεια στο νου σας ότι το να ανοίξετε μια τέτοια ιστορία κατηγορώντας κάποιον για κακοποίηση είναι ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα. Να θυμάστε πάντα ότι αν πλησίαζαν εσάς με τέτοιο τρόπο και δεν είσασταν κακοποιητής θα είχατε πιθανότατα θυμώσει πάρα πολύ εκτός και αν το άλλο πρόσωπο ήταν εξαιρετικά διακριτικό και καταλάβαινε την πλευρά σας και δεχόταν ότι μπορεί η κρίση του να είναι λανθασμένη. Μπορείτε να πείτε κάτι σαν "είμαι σίγουρος ότι δεν είσαι κακός αλλά μερικές φορές ο τρόπος που μιλάς στον / παιζεις με τον ταδε κάνει τους άλλους να αναρωτιούνται αν όλα είναι πραγματικά συναινετικα. Σκέφτηκα να στο πώ μήπως θέλεις να αλλάξεις κάτι ώστε να μην δίνεται αυτή η λάθος εντύπωση."

5. Στις εκδηλώσεις S/M που πηγαίνετε να φοράτε ένα μακό που να γράφει "ρωτήστε με για τις διαφορές μεταξύ S/M και κακοποίησης". Να είστε έτοιμος να απαντήσετε και φροντίστε η απάντησή σας να μην είναι ένα σκέτο "συναίνεση" που κατά τη γνώμη μου είναι ένας παραχρησιμοποιημένος τρόπος αντιμετώπισης του θέματος και βασιζόμαστε υπερβολικά σε αυτόν βλ. και παράγραφο παραπάνω.

6. Βρείτε τις εστίες κακοποιημένων γυναικών στην περιοχή σας. Μετά βρείτε ποιες εστίες δέχονται trans ή/και άντρες. Αν δεν υπάρχει καμία δείτε αν μπορείτε να κάνετε κάτι γι αυτό. Προσφερθείτε εθελοντικά και μετά πείτε στους ανθρώπους του χώρου τι βρήκατε.

7. Βρείτε αν υπάρχουν στην περιοχή σας δυνατότητες για ομάδες διαχείρισης θυμού ή ελέγχου ροπής στην κακοποίηση κλπ. Αν βρείτε κάποιες, δείτε αν δέχονται trans ή/και άντρες. Αν δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο, δείτε τι μπορείτε να κάνετε, με εθελοντική προσφορά. Ενημερώστε τους ανθρώπους του χώρου για τα ευρήματά σας.

8. Μάθετε αν οι εστίες και οι ομάδες που αναφέρονται παραπάνω γνωρίζουν κάτι για το S/M. Αν αγνοούν το θέμα, σκεφτείτε ποιος θα ήταν ο κατάλληλος τρόπος να τους ενημερώσετε. Μετά ενημερώστε τους, ενδεχομένως με τη βοήθεια και άλλων ατόμων του χώρου, μια επιτροπή, έναν φιλικό στον χώρο θεραπευτή κ.λ.π.

9. Μάθετε ποιοί είναι οι φιλικοί στον χώρο θεραπευτές στην περιοχή σας. Αν δεν υπάρχει κανένας σκεφτείται πώς μπορείτε να εκπαιδεύσετε κάποιους. Μετά προχωρήστε στην πράξη, ενδεχομένως με τη βοήθεια άλλων του χώρου, μια επιτροπή, καλέστε κάποιον ομιλητή κ.λ.π.

10. Αν έχετε διαπράξει κακοποίηση πηγαίνετε για θεραπεία. Αν σας έχουν κακοποιήσει πηγαίνετε για θεραπεία.

_________________

Σημείωση gaby: Είναι πολύ διαφορετικά απ ό,τι στην Ελλάδα τα πράγματα. Όσον αφορά εμένα έχω ενημερώσει τον πιο κοντινό μου άνθρωπο που είναι εκτός χώρου - κυρίως για λόγους ηθικής τάξης απέναντί του αλλά και για την ασφάλειά μου. Όταν άρχισα να κάνω S/M σκέφτηκα και την πιθαόντητα να βρεθώ κάπου παρατημένη και αιμόφυρτη και φρόντισα κάποια πράγματα. Όλη αυτή η συλλογικοτητα ομολογώ ότι προσωπικα με υπερβαίνει κατά πολύ, αλλα μια κάποια αλληλεγγύη τολμώ να πω ότι θα μπορούσα να έχω και πιστευω ότι πολλοί άλλοι και εχουν και την ενεργοποιούν.