Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

 

Ακριβώς γι αυτό το σκοπό ανέφερα ότι είναι χρέος του Μ να ταιριάξει τους σκοπούς της ομάδας με τους στόχους της κάθε σκλάβας ξεχωριστά.

 

Πραγματικά χάρηκα την ειλικρινή δήλωση με την οποία η Syrah καταλήγει το διεξοδικό και εμπεριστατωμένο ποστ της. Όχι μόνο γιατί η μονογαμία «είναι» passe', αλλά επειδή η αντιστροφή τής μέχρι πρότινος «κανονικότητας» σπρώχνει στο περιθώριο τα κατάλοιπα της χριστιανοβουλγαρικής (καμιά σχέση με τους συμπαθείς Βούλγαρους και τους Θεσσαλονικείς) παθολογίας που φωλιάζει στις μικροαστικές πεποιθήσεις. Σαφώς και σέβομαι τα δικαιώματα και τις ιδιαιτερότητες των μονογαμικών, αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα που επιβάλλει ο ψυχαναγκασμός τους. Υπάρχουν εξαιρετικές θεραπείες γι’ αυτό.


Επί του ζητήματος της ομάδας, τώρα, που τέθηκε αναλυτικά από τη Syrah και σχολιάστηκε με σοβαρότητα από το πειραματόζωό Μου:

Ας παραλλάξω λίγο το (σχεδόν) επιτυχές παράδειγμα των μαγείρων και του πελάτη. Μια ομάδα μαγείρων συνεργάζεται για να φτιάξει το ιδανικό γεύμα. Όχι το πιάτο. Δεν είναι ομαδική δουλειά να φτιάξουν όλοι μαζί το ρύζι και να πλύνουν το σπανάκι. Καθένας αναλαμβάνει μια δουλειά για να παραχθεί ένα γευστικά πλήρες γεύμα, όχι σαν ένα γρανάζι μιας γραμμής παραγωγής, αλλά σαν ένα σύνολο, σαν ένας οργανισμός, σαν μια ομάδα ζωντανών (έχει σημασία η ζωντάνια, δηλαδή η δυναμική) ανθρώπων.

Δεν εκτελεί απλώς ένας μάγειρας μια δουλειά περιχαρακωμένος στο κουτάκι του αλλά συνεργάζεται με τους υπόλοιπους για να επιτευχθεί η αισθητική αρμονία. Ο ένας θα επιμεληθεί το κυρίως πιάτο, ο άλλος τα ορεκτικά, ο τρίτος το επιδόρπιο κλπ. Κάποιος θα φροντίσει να συνοδευτούν αυτά με τα σωστά κρασιά και τέλος ένας άλλος εξειδικευμένος θα μεριμνήσει ώστε να σερβιριστούν όλα αυτά στην εντέλεια.

Ποιο όμως είναι το Μαγικό!!! Η δυναμική της ομάδας αθροίζει κάτι περισσότερο από το σύνολο της δυναμικής των επιμέρους μελών της.
Το αισθητικό αποτέλεσμα που εισπράττει ο πελάτης (όπως λέει η Syrah) δεν μπορεί να υπολογιστεί αν διαφορετικοί άνθρωποι αξιολογήσουν τα διαφορετικά πιάτα που μαγείρεψαν οι διαφορετικοί μάγειροι.

Ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει με την συνεργασία των επι μέρους μερών τις ομάδας, είναι ότι η συνεργασία, έχει ως αποτέλεσμα την ανάδυση Νέων Ποιοτήτων, που δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν ή να εξηγηθούν αν μελετήσει κανείς τις ιδιότητες ή τα χαρακτηριστικά των επί μέρους συστατικών (εδώ για το παράδειγμα, των πιάτων των μαγείρων).

Η «ανάδυση» αφορά στον τρόπο με τον οποίο νέα σύνθετα συστήματα προκύπτουν –ή, αλλιώς, αναδύονται– από την αλληλεπίδραση των μερών τους. Πιο συγκεκριμένα, όταν στοιχειώδεις οντότητες οργανώνονται σε συστήματα και όταν τα συστήματα αυτά αποκτούν κάποιο επίπεδο δομικής πολυπλοκότητας, αναδύονται από αυτά νέες οντότητες που δεν έχουν τα χαρακτηριστικά των οντοτήτων που τις αποτελούν, ούτε συνιστούν άθροισμα των μερών τους. Από την αλληλεπίδραση δηλαδή των στοιχειωδών οντοτήτων, προκύπτουν νέες οντότητες ή νέα συστήματα ή νέες ιδιότητες που μπορεί να εξηγούνται ή να μην εξηγούνται από τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες των μερών που τα αποτελούν.
Κι αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά των μηχανικών και των βιολογικών συστημάτων. Ενώ δηλαδή ο μηχανικός τρόπος λειτουργίας μπορεί να θεωρηθεί ως το άθροισμα της δράσης των μερών που αποτελούν την μηχανή, ο βιολογικός τρόπος λειτουργίας δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Όταν πρόκειται για ζωντανούς οργανισμούς, ο συνδυασμός των δράσεων των επιμέρους μερών παραβιάζει την αθροιστική σύνθεση των αιτιών πράγμα που σημαίνει ότι αν προσθέσουμε όλες τις αιτίες το άθροισμα που θα έχουμε τελικά θα είναι διαφορετικό από αυτό που θα περίμενε κανείς από ένα μηχανικό σύστημα.

Αυτό πιστεύω ότι απαντάει στην αγαπητή Syrah που βρήκε αλλόκοτη την εισήγησή μου. Αν ήθελα 5 σκλάβες σε 5 χωριστά διαμερίσματα δεν θα μιλούσα για πολύσπιτο. Αυτό κατά κάποιο τρόπο το κάνω ήδη. 5 σκλάβες διασκορπισμένες από δω κι από κει. Η ουσία είναι η αλληλεπίδραση μέσα σε αυτή τη λογική της συνθετότητας, που μπορεί να αποφέρει κάτι περισσότερο από αυτό που μου προσφέρουν τώρα και οι 5 ξεχωριστά.

Το ζήτημα της εναλλαγής ρόλων που σημειώνει η Syrah έχει εξαιρετικό μεθοδολογικό ενδιαφέρον. Πλην όμως η εξειδίκευση έχει τεράστια σημασία. Η εξειδίκευση δεν αποκλείει την ομαδικότητα αλλά ούτε αποκλείει και την εναλλαγή ρόλων ως συμπληρωματική λειτουργία σε ένα πολύπλοκο σχήμα. Εμείς οι κάφροι μπορούμε να κατανοήσουμε το παραπάνω αναλογιζόμενοι το ποδόσφαιρο. Ο τερματοφύλακας είναι τερματοφύλακας, ο αμυντικός αμυντικός, ο χαφ χάφ και ο επιθετικός επιθετικός. Σαφώς είναι δουλεία του τερματοφύλακα να προστατέψει το τέρμα. Αν όμως ο επιθετικός βρεθεί μέσα στην μικρή περιοχή και στην πορεία της μπάλας τότε (παρ’ ότι δεν είναι η δουλειά του) θα προστατέψει αυτός το τέρμα διώχνοντας την μπάλα μακριά από την εστία. Το ίδιο και ο τερματοφύλακας. Αν του δοθεί η ευκαιρία να βάλει γκολ στην αντίπαλη ομάδα θα το βάλει. Παρ’ ότι οι γιαπωνέζοι δεν είναι καλοί στη μπάλα, το σύστημα το μετέφεραν κόπυ πέϊστ στις μπίζνες. Το γιαπωνέζικο σύστημα ολικής ποιότητας θεωρεί δεδομένο μια καθαρίστρια του εργοστασίου που θα βρεθεί σε μια εξωθεσμική συγκυρία να λειτουργήσει σαν να είναι αυτή η δουλειά της (το παράδειγμα της καθαρίστριας είναι πραγματικό: Μια γιαπωνέζα υπάλληλος που καθάριζε τις τουαλέτες, αντιλήφθηκε έναν κραδασμό στα τζάμια των παραθύρων, που κανείς από τους 2.000 εργάτες δεν είχε αντιληφθεί. Το ανέφερε στον διευθυντή και απεφεύχθη ζημιά στη γραμμή παραγωγής, κάποιων εκατομμυρίων γιέν. Από τότε, θεσπίστηκε και το εξής: οι διευθυντές όταν βλέπουν το χαρτί υγείας να τελειώνει στις τουαλέτες το αλλάζουν μόνοι τους!!!)

Για να γίνει όμως μια ομάδα ομάδα, και όχι άθροισμα μιας αρμάδας ταλαίπωρων γυναικών σαν τους γενναίους του Μπρανκαλεόνε (όποιος τους ξέρει μπορεί να συνεχίσει να με διαβάζει χωρίς τύψεις) χρειάζεται δουλειά από τον Αφέντη του σπιτιού.


Το δουλεύω…


…

 

Καταρχάς γιατί θεωρείς τη μονογαμία passe και γιατί οι μονογαμικοί να χρήζουν θεραπείας;

Επίσης, αναφέρεις παραδείγματα που είναι μεν πολύ καλά, όταν μιλάμε για καταμερισμό της εργασίας προκειμένου να εξασφαλίσουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, αλλα στις ανθρώπινες σχέσεις δεν λειτουργούν έτσι κατα τη γνώμη μου τα πράγματα. Αν μου έλεγες ότι θέλεις να έχεις 5 σκλάβες, μία από δω μία από κει, θα το καταλαβαινα. Αλλά να θες να υπάρχει συνεργασία και αλληλεπίδραση θα πρέπει (να το πω λαϊκά) να είσαι πολύ μεγάλος μάστορας...

Δε σε γνωρίζω και δεν αμφισβητώ εσένα, αλλά το εγχείρημα.
Μακαρι να σου βγει και να περνάς καλά, αλλα ας μην ξεχνάς ότι η εξειδίκευση επιφέρει αναπόφευκτα την τυποποίηση και την αλλοτρίωση.

 

 

μάστερ βι, εχεις περάσει σε πολλά θεωρητικά μονοπάτια καταμερισμού (εργασιών και ρόλων), ιδιαιτερα σε ζητήματα που είναι περισσότερο καθημερινά παρά ανήκουν σε μια σφαίρα νεφελώδους φαντασίωσης.

Θέλω να πω με αυτό πως τα ζητήματα που αναφέρεις θα προκύψουν μέσα από την πράξη καθώς είναι πολλύ περισσότερο απτά πράγματα και δυναμικές που θα δημιουργηθούν μεταξύ των συγκεκριμένων ατόμων. Είμαι σιγουρος πως ενας να αλλαξει απο την παρεα, θα αλλαξουν πολυ γρηγορα και οι δυναμικη μεταξυ των υπολοίπων.

Δεν ξέρω εάν το εχω ξαναπει σε αυτό το μακροσκελές σήριαλ, αλλά το πιο προβληματικό σημείο εμένα μου φαίνεται η ακτινωτή διάταξη του μοντέλου. Και ειλικρινα μου φαίνεται πιο προβληματική όχι για τις ακτίνες που θα φεγγοβολούν, αλλά για τον ίδιο τον βασιλιά βήλιο που θα έχει το micromanagement ολου αυτου του χωρου... Δηλαδή ανησυχω πως θα του παιρνει περισσότερο χρονο και ενεργητικότητα να το συντονίζει παρά να το απολαμβάνει και κατεπέκταση δεν θα το απολαμβάνουν και τόσο και οι υπολοιποι.

Δηλαδή εάν το δούμε ως πληροφοριακό διάγραμμα ροής, το εμφανές bottleneck του συστήματος βρίσκεται στο κέντρο. Και στα πλαίσια που δεν μπορείς να προδιαγράψεις τη δυναμική της σχέσης μεταξύ όλων των μελών, ίσως να ήταν πιο ευκολο να ξεκινήσεις από εσένα (που μπορείς να προβλέψεις λίγο καλύτερα)...

  

 

χμμμμ... φαντάζομαι ότι για τους περισσότερους η μονογαμία δεν είναι ιδεολογία αλλά αναγκαιότητα.
Αν η πληθυσμιακή αναλογία ήταν 1 άνδρας προς 5 γυναίκες η μονογαμία θα ήταν ότι είναι σήμερα η
πολυγαμία...φαντασίωση... Αλλά είναι 1 προς 1,2...,και το 0,2 που περισσευει είναι χαροκαμένες χήρες
,σε ηλικίες απόσυρσης....

Οι ιδεολογίες είναι παράγωγα της πραγματικότητας και όχι το αντίθετο βέβαια, και δεν έχει υπάρξει ποτέ
προηγούμενο όπου μια οποιαδήποτε "ιδέα" επικράτησε επι πραγματικότητας η οποία δεν ήταν συμβατή
με την ύπαρξη της.


Κατα τα άλλα...πεντε σεφ συνεργάζονται αρμονικά για να εξυπηρετήσουν ένα και μόνο πελάτη
...και μάλιστα σε συνεχή βάση... πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική... για τον πελάτη...

 

Αγαπητή ss, κατ’ αρχάς να αποσαφηνίσω ότι δεν προτείνω την θεραπεία των μονογαμικών ανθρώπων συλλήβδην, αλλά την θεραπεία των μονογαμικών ανθρώπων εκείνων, που δυσφορούν με την μονογαμία τους, επειδή ως έλλογα όντα έχουν συνειδητοποιήσει ότι η μονογαμία είναι passe. Αντίστοιχα δεν προτείνω την θεραπεία των χριστιανών, των κομμουνιστών, των βάζελων ή όλων εκείνων που είναι εναρμονισμένοι, βολεμένοι ή και ευτυχισμένοι με την εκάστοτε κοινωνική. πολιτική ή πολιτισμική τους επιλογή. Επίσης να τονίσω ότι επικροτώ τη θέση στοχαστών όπως ο Φουκώ που θεωρούν την φανατική lifestyle πολυγαμία το ίδιο άστοχη με την φανατική lifestyle μονογαμία. Έχω περιγράψει την άποψη αυτή εδώ και αλλού και ας μου επιτραπεί για τους light readers να την επαναλάβω:

​

Βεβαίως είμαι πεπεισμένος ότι η πολυγαμία ταιριάζει περισσότερο στη φυσική, αποδεσμευμένη από τις εκάστοτε κοινωνικούς περιορισμούς, κατάσταση των ανθρώπων. Είτε τα επιχειρήματα αντλούνται από κοινωνικοικονομικές θεωρίες (βλέπε Ένγκελς – εδώ ) είτε από νευροβιολογικές ενδείξεις (βλέπε οξυτοκίνη, η ορμόνη της μονογαμικής συμπεριφοράς) η παλέτα των στοιχείων που οδηγούν στην απομυθοποίηση του μονογαμικού ιδανικού επιβάλλουν να κρατάμε μια σκεπτικιστική στάση απέναντι σε όσα μας έχουν διδάξει η χριστιανική ηθική και η περί έρωτος φιλολογία με αποτέλεσμα να έχουμε εγκλωβιστεί στην «εξιδανικευμένη» άρνηση της ποικιλίας στην ηδονή και την σεξουαλικότητα.

Να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά υποστηρίζω τη θέση, πως η μονογαμία είναι μια επιλογή άρρηκτα συνδεδεμένη τόσο με τη χριστιανική θρησκεία όσο και τη μυθοπλασία του ιδανικού του ρομαντικού έρωτα. Βλέπω τον έρωτα (και δη τον έρωτα που υποθέτει την μονογαμική σχέση) ως έναν φιλολογικό – λογοτεχνικό όρο που έχει υπερτιμηθεί ιστορικά για να «βολέψει» είτε μεταφυσικές θεωρίες (σαν αυτή του Πλάτωνα) είτε θρησκευτικές και πολιτικές σκοπιμότητες (όπως αυτές της βικτοριανής σεμνοτυφικής ηθικής που κληρονομήσαμε στον σύγχρονο δυτικό κόσμο). Ας μην ξεχνάμε ότι ο ιπποτικός έρωτας του μεσαίωνα και της αναγέννησης (που τόσο νοσταλγούν οι απανταχού σουμπίτσες όταν κόβουν βόλτες σε κάστρα κι ερείπια) ήταν κατ’ εξοχήν πολυγαμικός έρωτας. Όμως αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε σε άλλο νήμα.

Η ενοχοποίηση των ηδονών μέσα από τη μακρά χριστιανική δυτική παράδοση, ισχυροποιημένη από την προτεσταντική αντίληψη περί ιδιοκτησίας, πρόκρινε το ιδανικό του αποκλεισμού έναντι του δικαιώματος του μοιράσματος. Κι αυτό είναι φανερό στις περισσότερες κοινωνικές κατασκευές πέραν του έρωτα. Ας μην γελιόμαστε. Ζούμε σε μια κοινωνία που ενισχύει τον αποκλεισμό και όχι το μοίρασμα. Βάζουμε κάγκελα στους κήπους, κλειδαριές στις πόρτες, λουκέτα στα μουνιά των σκλάβων μας ή ξυραφάκια στ αρχίδια των συντρόφων μας (μεταφορικά κυρίως) διότι πιστεύουμε στον αποκλεισμό και την αποκλειστικότητα.

Για Μένα, η πολυγαμία δεν λειτουργεί ως μονόδρομος για την ικανοποίηση του αφέντη Ήλιου αλλά είναι θεμιτή για όλα τα μέλη του πολύσπιτου με την προϋπόθεση ότι ο Ήλιος την ελέγχει και την ρυθμίζει βάζοντας τους κανόνες και μοιράζοντας την τράπουλα όπως σε όλα τα άλλα θέματα, όχι από εξουσιαστική διαστροφή (κι αυτή μπορεί να υπάρχει), αλλά λόγω της πραγματικής αδυναμίας των «υ» να ελέγξουν και να ρυθμίσουν (τουλάχιστον στην αρχή) ικανοποιητικά, όχι μόνο την σεξουαλική τους ζωή, αλλά και κάθε σημαντική (όπως αποδεικνύεται) πτυχή του βίου τους. Και βέβαια η παραπάνω διαπίστωση απορρέει από τα Δικά μου κριτήρια για το τι σημαίνει «ικανοποιητικά», «σημαντικό» κλπ. Οι σκλάβες και οι υποψήφιες σκλάβες Μου ξέρουν τα κριτήρια για τα οποία μιλάω.

Με αυτό το τελευταίο απαντώ, ελπίζω σαφώς, στην λογιστική αριθμητική του zondag, μια αντίρρηση που μοιάζει εν πρώτοις εύλογη αλλά δεν λογαριάζει το δικαίωμα του μοιράσματος. Και φυσικά δεν καταλαβαίνω γιατί η εξίσωση τόσοι άντρες τόσες γυναίκες υπονοεί αναγκαστικά ένα αναλογικό σύστημα αντιστοιχίας αντρών – γυναικών 1/1 που συνεπάγεται την μονογαμία. Κάλλιστα οι συνδυασμοί μπορούν να ποικίλουν (1/3, 5/1, 3/2, 6/4 κλπ) και πάλι τελικά στη summa κανείς να μην μένει αγάμητος. Μια τέτοια φασιστικού τύπου αναγκαιότητα μας οδηγεί στην αμφισβήτηση της πορνείας, της ομοφυλοφιλίας, της αμφιφυλοφιλίας κλπ και βγάζει εκτός πλαισίου τις παρτούζες, την ανταλλαγή ή παραχώρηση των συντρόφων κλπ κλπ. Φαντάζομαι ο Ζ θα το ξανασκεφτεί και θα συμφωνήσει τελικά μαζί μου.

Δέχομαι τη μονογαμία ως άλλη μια "διαστροφή" (αν και εφόσον υπάρχουν τέτοιες) και μ αυτή την έννοια μπορεί να έχει χώρο σ αυτού του είδους τις συζητήσεις…

Εμμέσως, προσεγγίζω και την ανησυχία του μεσοδο.

Το σχήμα δεν είναι γραμμικά ακτινωτό. Ένας επινοητικός παρατηρητής θα μπορούσε να εικάσει εξυπνότερα, ότι ο «βήλιος» (όπως με χαρακτηριστική ευγλωττία ταμπλόϊντ σχολιάζεται) επιδρά στο σύστημα, περισσότερο ως ο «παράξενος ελκυστής» (ή ο ολκός) με αποτέλεσμα η μη γραμμική συμπεριφορά του συστήματος να παρουσιάζει μια εξαιρετική (απρόβλεπτη ίσως) ισορροπία.

Η δε «αναταραχή» που μπορεί να προκαλέσει στο σύστημα η αλλαγή ενός στοιχείου από την «παρέα», θα δημιουργήσει μεν ταλαντώσεις, αλλά η ισορροπία θα επανέλθει χάρη στην δυναμική του ολκού. Γι αυτό άλλωστε είναι διαφορετικό να μιλάμε (αγαπητή ss) για μαστοριλίκι ή μαστεριλίκι και διαφορετικό για Μαστοριά ή Μαεστρία.



...

 

βήλιε βήλιε   ειλικρινώς θέλω να πετύχει το σχέδιο σου, είναι που δεν αντέχω τη βαρύτητα και κάνω ταμπλόιντ αστειάκια...

Στο διατάυτα όμως διακρίνω μια έφεση να δημιουργείς ένα blackbox πάνω στη λειτουργία. Ως τέτοιο αντιλαμβάνομαι τον παράξενο ελκυστή που αναφέρεις καθώς οι παράξενοι ελκυστές έχουν την τάση να είναι χμμ παράξενοι . Με λίγα λόγια πως μπορεί να επιτευχθεί ευστάθεια σενα χαοτικό σύστημα, οταν ελάχιστες διαφορές στις τιμές, προβεβλημένες στο μέλλον δημιουργούν δραματικές αλλαγές στην ισορροπια του συστήματος?

Ένα χαοτικό σύστημα είναι εντελώς απρόβλεπτο για τις δυνατότητες μας να το αναλύσουμε και άρα αδιαφανές. Σενα χαοτικό σύστημα, το απλό και καθημερινό γεγονός της δυσκοιλιότητας μιας σκλάβας, προβεβλημένο στο μέλλον, μπορεί να δημιουργήσει δραματικές αλλαγές στην συμπεριφορά της και φυσικά ολόκληρου του συστήματος... Αλλαγές που δεν μπορούμε να προβλέψουμε (οτι δηλαδή έφταιγε η πρωινή δυσκοιλιότητα για να την αντιμετωπίσουμε χαιδεύοντας την κοιλίτσα της το πρωί), και όταν το γεγονός γίνεται εμφανές (έχει κλειστεί στο δωμάτιο και δεν μιλάει σε κανέναν), η επιστροφή στην ισορροπία απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη ενέργεια από μέρους του συστήματος.

Άρα στην ουσία όταν λες πως το σύστημα σου θα έχει μια χαοτική ισορροπία, στην ουσία λες πως δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα δημιουργηθει η ισορροπία, απλά θα εμφανιστεί χωρίς να μπορώ να την εξηγήσω.
Καταλαβαίνω πως αυτό μπορεί να είναι προτιμότερο για κάποιον, απλά είμαι control freak και κάτι τέτοιο είναι πέρα από τις δυνατότητές μου να αποδεχθώ.

 

Απάντηση: Re: Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

Μεταξύ μας, έχεις σκεφτεί πως και μια γυναίκα μπορεί να έχει και 5 εραστες, ταυτοχρόνως από δω κι από κει? Δηλαδή μονο τα αρσενικά έχουν δικαίωμα στην πολυγαμία? Είμαστε με τα καλα μας? Τα αρσενικά από καταβολής θηλαστικών είναι πολυγαμικά, αλλά τα θηλυκά κάνουν την επιλογή από τον καιρό που βγήκαν ...τα ρηχά πιάτα! Και επιπλέον τα θηλυκά είναι και οι θεματοφύλακες της πολυγαμικότητας! Αν δεν το μπορείτε να το κατανοήσετε αυτό και θέλετε να πειστειτε επι του θέματος απλά παρατηρηστε το σχημα του ανδρικου πέους. Έμβολο αναρροφητικής αντλίας..! Αν βρει βέβαια το αρσενικό από πού να αντλήσει! Το θηλυκό αποφασίζει...

 

Απάντηση: Re: Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

 

 

To χάος είναι μια μάλλον παρεξηγημένη έννοια Η δε διαδικασία επαλήθευσης των κριτηρίων τα οποία θα πρέπει να ικανοποιούνται για να χαρακτηρίσουμε ένα σύστημα ως χαοτικό είναι επίπονη και δύσκολη. Η μη γραμμικότητα δεν συνεπάγεται απαραίτητα χάος. Το ίδιο ισχύει και για τους παράξενους ελκυστές. Το χάος δεν προυποθέτει πάντα την παρουσία ενός παράξενου ελκυστή, και αντιστρόφως δεν σηματοδοτούν όλοι οι παράξενοι ελκυστές το χάος. Από την άλλη, η εξαιρετική ευαισθησία που έχει ένα χαοτικό σύστημα στις αρχικες του συνθήκες, είναι μόνο ένα από τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για να το χαρακτηρίσουν ως τέτοιο. Συνεπώς καλό είναι να μη βιαζόμαστε να χαρακτηρίσουμε ένα σύστημα ως χαοτικό. Γενικώς υπάρχει η τάση να μπερδεύουμε συστήματα, τα οποία εν γένει χαρακτηρίζονται από μεγάλο βαθμό εντροπίας ως χαοτικά και αυτό είναι λάθος. Στην πραγματικότητα, όσο μεγαλύτερη είναι η αβεβαιότητα , και όσο μεγαλύτερες είναι οι διαστάσεις ενός συστηματος , τόσο το δυσκολότερο να καταλήξουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα για το εαν αυτό είναι χαοτικό. Δεν θα σταθώ σε μεθόδους ελέγχου και πρόβλεψης χαοτικών συστημάτων. Από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, που το χάος έγινε της μόδας έπεσε πολύ χρήμα στην έρευνα τέτοιων μεθοδολογιών και έτσι σήμερα έχουμε μαζέψει αρκετά τέτοια αποτελέσματα.

Με αφορμή λοιπόν τα ερωτηματικά που εγείρει το black box που διέπει τις λειτουργιες του πολύσπιτου και κάνοντας την παραδοχή ότι το σύστημά μας, το πολύσπιτο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πράγματι χαοτικό ας μιλήσουμε...για μπιλιάρδο. Πρωτον, επειδή το μπιλιάρδο, και σε αντίθεση με το πολύσπιτο έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα χαοτικότατο σύστημα, και δεύτερον επειδή δε θεωρώ ότι θα μπορούσα να εκφέρω συγκροτημένη άποψη για τον έλεγχο που θα πρέπει να υπάρχει σε ένα πολύσπιτο.

Για να ξεκινήσει λοιπόν κάποιος να παίζει μπιλιάρδο, απαραίτητη προυπόθεση είναι να ξέρει να κρατά τη στέκα. Όσο καλή κλασική και κβαντική μηχανική και αν γνωρίζει, και όσο καλοί κι αν είναι οι θεωρητικοί υπολογισμοί που κάνει στο μυαλό του για το που ακριβώς και με πόση δύναμη θα χτυπήσει το μπαλάκι, αν το κάθε του χτύπημα συνεπάγεται το σχίσιμο της τσόχας τίποτα δεν πρόκειται να τον σώσει. . Για να μιλήσουμε για έλεγχο σε ένα σύστημα είναι απαραίτητο να προσδιορίσουμε τη θέση που έχουμε μέσα σε αυτό (εαν και εφόσον αποτελούμε μέρος του συστήματος...σε αντίθετη περίπτωση τα πράγματα είναι μάλλον πιο εύκολα) και ακολούθως να εντοπίσουμε τις δυνατότητες που έχουμε σε κάθε κατάσταση που έρχεται το σύστημά μας και ακολούθως κι εμείς. Η αναλογία με το μπιλιάρδο είναι απλή. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να κάνουμε ένα φάλτσο τη στιγμή που δε μπορούμε καλά καλά να καταφέρουμε ούτε ένα απλό χτυπηματάκι στο κέντρο της μπάλας και από την άλλη αν θεωρήσουμε ότι έχουμε πλεον ξεφύγει από το στάδιο του αρχάριου, επιλέγουμε το τρόπο που θα χτυπήσουμε ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ή ορθότερα με την εκτίμηση της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε.

Καθως αποτελούμε μέρος του συστήματος (άλλωστε εμείς παίζουμε το παιχνίδι), η γνώση που έχουμε για την κατάσταση τη δική μας, όσο και για την κατάσταση που έχουν οι υπόλοιπες παραμετροι του συστήματος χαρακτηρίζεται πάντα από αβεβαιότητα και η απόφαση που παίρνουμε για να δράσουμε στηρίζεται πάντοτε σε μια εκτίμηση. Αν θεωρήσουμε ότι η επόμενη κατάσταση του συστήματος εξαρτάται μόνο από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα, τότε όσο καλύτερη είναι η εκτίμηση που έχουμε για τη τωρινή μας κατάσταση, τόσο καλύτερη πρόβλεψη θα μπορέσουμε να κάνουμε για το μέλλον .H συγκεκριμένη υπόθεση έχει αρκετά μεγάλη επιτυχία στην πράξη...αλλά μιας και μιλάμε για χαοτικά συστήματα η επιτυχία της εξαρτάται από το τρόπο που συμπεριφέρεται το χαοτικό μας σύστημα. Υπάρχουν χαοτικά συστήματα, τα οποία επιτρέπουν λιγότερο η περισσότερο μακροπρόθεσμες προβλέψεις αλλά και γενικότερα υπάρχουν συστήματα στα οποία οι προβλέψεις έχουν επιτυχία σε ένα περισσότερο ή λιγότερο μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Και όπως πάντα, για να κάνουμε μια πρόβλεψη ή και μια διάγνωση μαζεύουμε δεδομένα. Σε κάθε βήμα η γνώση που αποκτούμε μπορεί να έχει αιτιακό ή διαγνωστικό χαρακτήρα. Γενικά, η δεύτερη περίπτωση είναι δυσκολότερη από την πρώτη. Για παράδειγμα, είναι πιο δύσκολο να υποθέσω ότι έχω γρίπη δεδομένου ότι έχω πυρετό (διάγνωση), από το να υποθέσω ότι έχω πυρετό δεδομένου ότι έχω γρίπη.

Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα του μπιλιάρδου. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε άριστη τεχνική και ας υποθέσουμε επιπλεόν ότι είμαστε τόσο ψυχάκηδες που σε κάθε χτύπημα υπολογίζουμε επακριβώς τη τριβή που θα συναντήσει το μπαλάκι (διαφορετικό χτύπημα, άρα διαφορετική κύληση της μπάλας, άρα διαφορετική τριβή...οι αντιστοιχίες με το πολύσπιτο είναι ανάλογες..). Επειδή όμως το σύστημα μας είναι χαοτικό, το μπαλάκι πάει αλλού γι αλλού και μάλιστα σταματάει σε αρκετά διαφορετική θέση από αυτήν που είχαμε προβλέψει (extreme υπόθεση για τους Μasters του είδους κι όχι μόνο). Είχε λοιπόν στην περίπτωση αυτή νόημα να κάτσουμε να υπολογίσουμε επακριβώς την τριβή; Εαν το μπαλάκι είχε σταματήσει πολυ πολύ κοντά στην θεση που είχαμε προβλέψει τότε δεν θα υπήρχε καμία αμφιβολία (φυσικά αυτό μπορεί να ήταν τυχαίο) . Στη γενική περίπτωση, επιλέγουμε συγκεκριμένες παραμέτρους στις οποίες στηριζόμαστε για να κάνουμε έλεγχο, στις οποίες προσδίδουμε συγκεκριμένα βάρη και τις οποίες αλλάζουμε ή τροποποιούμε ανάλογα με την επιτυχία που έχουμε στο στόχο πρόβλεψης που έχουμε βάλει. Ο ίδιος ο στόχος της πρόβλεψης οφείλει να είναι σαφής. Θέλουμε απλως να χτυπήσουμε το απέναντι μπαλάκι και δεν μας νοιάζει η τελική θεση της δικής μας μπάλας (ακραία υπόθεση) ή μας νοιάζουν και τα δυο; Όταν μιλάμε για έλεγχο στο μπιλιάρδο, στο πολύσπιτο ή οπουδήποτε αλλού, πρέπει θέτουμε και τις ανάλογες ερωτήσεις . Έλεγχος τίνος πράγματος και για ποιόν ακριβώς σκοπό. Γενικά ο συνδυαστικός έλεγχος περισσότερων μεταβλητών, 4 σκλάβων κτλ, αυξάνει την εντροπία του συστήματος εκτός και αν θεωρήσουμε ότι οι μεταβλητές αυτές είναι μεταξύ τους ανεξάρτητες οπότε η εντροπία του συστήματος παραμένει σταθερη . Γι αυτό είναι και προτιμότερο στο πολύσπιτο κάθε σκλάβα να έχει το δικό της πεδίο δράσης (και με κριτήριο την αποτελεσματική διεκπεραίωση μιας δουλειάς). Η συλλογική δουλειά μπορεί να έχει χειρότερα ή και καλύτερα αποτελέσματα αλλα σε κάθε περίπτωση ενδέχεται να αλλάξει δυναμικά τη πιθανότητα με την οποία μια σκλάβα τελειώνει ατομικά μια δουλειά με απρόβλεπτες αρχικά (και το τονίζω το αρχικά) συνέπειες για την ισορροπία του συστήματος.

Θεωρούμε μέσα σε όλα αυτά ότι η τυχαιότητα είναι κάτι κακό, κάτι που προσπαθούμε να αποφύγουμε. Συμβαίνει όμως πολλές φορές να είναι η τυχαιότητα και το απρόβλεπτο της κατάστασης που μας σώζει. Μερικές φορές όσο πιο ομοιόμορφος είναι ο χώρος των πιθανοτήτων, όσο πιο ανοιχτό είναι το σύστημά μας σε όλα τα ενδεχόμενα τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να επιτύχουμε. Δε θα τολμήσω να χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα το πολύσπιτο. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις στα οποία η τυχαιότητα μας εξυπηρετεί. Ο κανόνας απόφασης σε αυτή την περίπτωση είναι απλως να ρίξουμε ένα κέρμα. Ακούγεται αστείο και χαζό αλλα δεν είναι. Αντιθέτως χρειάζεται αρκετή ευφυία για να καταφέρεις να δεις ότι η τυχαιότητα κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες οφελεί και ότι ο βέλτιστος κανόνας απόφασης είναι να ρίξεις απλώς ένα κέρμα.

Κλείνοντας ...το black box χρειάζεται μεθοδολογία, τύχη ( ; ) και ταλέντο. Το μπιλιάρδο είναι μόνο ένα παράδειγμα χαοτκού συστήματος, στο οποίο κάποιος μπορεί να είναι κακός, καλός ή πάρα πολύ καλός παίκτης. Για να διαπιστώσει κανείς τι είναι, αρκεί να πάρει στα χέρια του τη στέκα και να αρχίσει να παίζει...

 

Νομίζω ότι συγχέεις την πιθανότητα με την πραγματικότητα... Βεβαίως μια γυναίκα μπορεί να έχει και πέντε και πενηντα εραστές ταυτόχρονα. Αυτό είναι μια "δυνατότητα"...
Υπάρχει βέβαια και η ακριβώς αντίθετη κατάσταση. Μια γυναίκα να μην συνάψει ποτέ σεξουαλική σχέση στη ζωή της. Και αυτή μια "δυνατότητα" είναι. Αν με ρωτήσεις αν
έχω ακούσει ποτέ για μια τέτοια γυναίκα θα σου πω, όχι ποτέ... αλλά έχεις εσύ μήπως ακούσει καμμιά γυναίκα με 5 εραστές ταυτόχρονα? Μη μου πεις για την Κλεοπάτρα
της Αιγύπτου μόνο.

Εγώ μιλάω για την πραγματικότητα, και λέω το εξης απλό. Η πραγματικότητα είναι αυτή που είναι γιατί έτσι απαιτούν οι συνθήκες, Αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές τότε κα
ι αυτή θα ήταν διαφορετική.Το γεγονός ότι η πραγματικότητα αναδεικνύει την μονογαμία ως κυρίαρχο θεσμό σημαίνει ότι οι συνθήκες ( αναλογία αρσενικών - θηλυκών) είναι έτσι
διαμορφωμένες ώστε να μην επιτρέπουν τη διαμορφωση μιας διαφορετικής κατάστασης.

Φυσικά κάποιος μπορεί να προσπαθήσει να αλλάξει αυτές τις συνθήκες. Αλλά θα πρέπει να ξέρει απο πριν ότι για να το κάνει αυτό θα πρέπει να έρθει σε συγκρουση με την
πραγματικότητα. Αυτό λέω στο φίλο μου τον MasterV. Η άποψη μου δεν έχει ηθική βάση, είναι μια άποψη καθαρής λογικής... ή τουλάχιστον έστι την αντιλαμβάνομαι εγώ.