Bullying και BDSM-Εκλεκτικές συγγένειες ή όχι;

Έχεις δίκιο.
Και στο πρωτο μέρος και στο δεύτερο.

 

ακομα μιλαμε για το bullying στην καθημερινοτητα ενος απλου ανθρωπου η το παμε σε κοινωνιες κλπ?
γιατι ειναι καθαρα ο ανθρωπινος παραγοντας που το προκαλει και εμφανιζεται παντου χωρις διακρισεις.

 

αν ηξερα αδερφε θα σου επερνα 50 ευρω και θα σου ελεγα 

 

μιλάμε για το μπουλινγκ, την ταυτοποίησή του, τη διάκρισή του από αναμετρήσεις και διενέξεις, την φαντασιακή είσπραξή του, και την φαντασιακή ή πραγματική συσχέτισή του με συμπεριφορές. αυτό έχω καταλάβει ως εδώ. επιπρόσθετα και κατά παρέκβαση μιλήσαμε κάπως εκτεταμένα για επιλεκτικές αναγνώσεις εξ ορισμού μη καθώς πρέπει δαιμόνων και εξ ορισμού καθώς πρέπει θυμάτων.

 

Είσαι σε λάθος site στειλτα αλλού αυτά

 

Ερυθριώ...  μη νομίζεις...

 

Στόχευα στο συνοπτικό και όχι στο επιδερμικό.
Θυματοποιείται κανείς όταν δεν διαχειρίζεται το τραύμα του και οι επιλογές του εξακολουθούν να καθορίζονται στο πλαίσιο θύτης- θύμα.

Προφανώς και πολλά τραύματα χρειάζονται σκληρή δουλειά, βοήθεια και υπομονή για να επουλωθούν, ανάλογα με το μέγεθος της "ζημιάς" και την ιδιοσυγκρασία. Και ένας άνθρωπος σε αυτήν την κατεύθυνση δεν έχει λόγους να αισθάνεται ενοχή αν δεν το έχει καταφέρει ακόμα. Αλλά χρειάζεται να ξέρει ότι είναι εφικτό. Και αυτό είπα.

Μέσα στα χαρακτηριστικά της θυματοποίησης, συμφωνώ ότι είναι και η χειριστικότητα. Και είναι πολλοί οι άνθρωποι δίπλα μας που επιλέγουν αυτήν την κατεύθυνση συνειδητά και δεν επιθυμούν να βοηθηθούν. Για διάφορους λόγους.

Για το "δαχτυλοδειχτούμενο" διατηρώ επιφυλάξεις. Είναι μεγάλο το θέμα της αντιμετώπισης του τραμπουκισμού. Συναισθηματικά συντάσσομαι πάντως.

Δεν μίλησα πουθενά για λιθοβολισμό. Ανέφερα έναν υπαρκτό διαχωρισμό ανάμεσα στο θύμα και την θυματοποίηση και όχι τους τυχερούς από τους άτυχους. Η θυματοποίηση είναι "μοιραία", τα θύματα όχι. Υπάρχουν άνθρωποι που ξεπέρασαν σοβαρά τραύματα και όχι από τύχη αλλά από θέληση.
Όποιος περιμένει την τύχη για να σωθεί, ατύχησε αγαπητή.

Μου αρέσουν οι ουλές. Τις προτιμώ από τις φλεγμονές.  

 

@rea..
Πάντα θαυμάζουμε κάποιον που πέρασε από τη κόλαση και βγήκε ζωντανός.
Θέληση, συνθήκες, βοήθεια;

Υπάρχουν και οι άλλοι. Που η κόλαση δεν τους άφησε ουλές. Αλλά πληγές ανοικτες. Φλεγμονές όπως ανέφερες.
Που παλεύουν ακόμα με τον εαυτό τους σε ένα παιχνίδι άνισο.
Θέληση, συνθήκες, βοήθεια;

Εύκολα τους ταμπελαρουμε και τους υποβιβάζουμε σε δειλούς η χειριστικους.

Όπως και να έχει.
Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

 

Έξοχο παράδειγμα θυματοποίησης.
Από το πουθενά και για κανέναν λόγο σε κάθε μου ποστ βρίσκεις κάποια "επίθεση" στα θύματα. Πριν λιθοβολούσα και τώρα ταμπελάρω.

Από την θέση άμυνας μια συζήτηση παίρνει διαφορετικά μεγέθη, αλλοιώνεται - παραφράζεται και η συνεννόηση δεν είναι εφικτή.

Θύμα γίνεται κανείς από ένα πραγματικό γεγονός. Μια υπαρκτή πράξη επίθεσης.

Όταν βλέπουμε επιθέσεις παντού. Είμαστε θύματα του εαυτού μας, την επίθεση την κάνει η ίδια μας η αντίληψη σε εμάς. Αναπαράγοντας τον ρόλο του "θύματος" δεν βρισκόμαστε σε κατεύθυνση επούλωσης τραυμάτων, αλλά σε δημιουργία νέων. Είναι λανθασμένη διαχείριση.

Όχι μόνο αισθανόμαστε μια ανύπαρκτη επίθεση, αλλά προσάπτουμε και ευθύνες εκεί που δεν υπάρχουν.
Όπως σε αυτήν την συζήτηση 2 συνεχόμενες φορές που αισθάνεσαι την ανάγκη να υπερασπιστείς τα θύματα από τους λιθοβολισμούς μου και τις ταμπελοποιήσεις μου.

Το σημείο που μετατρέπουμε σε θύτη κάποιο άτομο, παραφράζοντας αυτά που γράφει, ίσως εμπεριέχει στοιχεία χειριστικότητας. Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις που είναι αρκετά συχνές στο φόρουμ και όχι μόνο.

Είμαι στην διάθεση σου αν θες να συζητήσουμε οτιδήποτε περαιτέρω σε πμ σε περίπτωση που εξακολουθείς να αισθάνεσαι ότι υπάρχει κακοπροαίρετη στάση ή επίθεση εκ μέρους μου προς τα θύματα ή προς εσένα.

 

Οπου να'ναι, δεν θα αργησουν, να εμφανιστουν και οι παρολες περι "μισογυνισμου" (τι στον πουτσο ειναι αυτο, ποτε μου δεν καταλαβα)
και οποιος διαφωνει με αυτες τις θεωριες (για τον πουτσο) θαναι "σεξιστης", "βιαστης" κλπ. Μια καλη μηνυση περι συκοφαντησης και ξεμπερδεψαμε,
Αλλα μπορει σε καποιος/ες να αρεσει η αναμπουμπουλα.

Μια ματια στο αλλο, ποιος/α ειναι "φιλος" με ποιον/αν και λυθηκαν ολες οι αποριες.

Καμια φορα σκεφτομαι ποσο λαθος ειχε αυτος που ελεγε για το 10% του εγκεφαλου.
Αισιοδοξος ηταν. Εβαλε ΑΣΣΟ μπροστα.

 

Το ότι συζήτηση στρέφεται γύρω από την ευθύνη του θύματος και όχι του θύτη με ξεπερνάει .Και φυσικά ελάχιστα πράγματα για την ουσία του νήματος και αν εχει κάποια σχέση με τα καθ΄ημας ...Ίσως φταίνε τα παραδείγματα στο αρχικό ποστ της @brenda που αφορούν γυναίκες θύματα .Ακόμη και το ένα και μοναδικό που αφορά γυναίκα θύτη , δεν έχει να κάνει με ουσιαστική απόπειρα επιβολής και κατά την γνώμη μου ,σε όλες τις περιπτώσεις ΑΝ αυτό το βίωμα τις οδηγούσε το βδσμ θα είχαν όλες υποτακτικές τάσεις .Ίσως να είχε περισσότερο ενδιαφέρον να συζητηθεί όλο αυτό από την οπτική του θύτη . Ποια η ανάγκη του , ποια η ικανοποίηση που παίρνει ασκώντας μπουλινγκ και αν αυτοί οι θύτες θα μπορούσαν να βρουν στέγη κάτω από την ομπρέλα του βδσμ.

ΥΓ1 Το μπουλινγκ μπορεί να μοιάζει , αλλά δεν είναι επιβολή ,είναι ωμή εκμετάλλευση αδυναμιών για να ανακουφίσει ο θύτης το δικο του αίσθημα κατωτερότητας .
ΥΓ2 Η αντιμετώπιση του μπουλινγκ δεν είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση του θυματος αλλά αφορά και το κοινωνικο σύνολο ,ομάδα μέσα στο οποίο εκδηλώνεται .

 

@rea..
Λυπάμαι αν βρήκες τις απάντησεις μου ενοχλητικες και χειριστικες.
Για την αντίδραση να ξέρεις καποια σχέση έχει και η δράση.

Δεν νομίζω ότι φάνηκε πουθενά να αμφισβητώ τα κίνητρα σου.
Η να θεωρώ την άποψη σου επίθεση προς εμένα.

Εκφραστηκα, χρησιμοποιώντας πρώτο πληθυντικό. Κοινώς είμαι και εγώ ανάμεσα σε αυτούς που μπορεί να πέσουν σε σφάλμα αντίληψης των πραγμάτων και για αυτό ξεκαθαρίζω ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Η τροπή όμως όπως έγραψε και η @jasmin sg της συζήτησης στην ευθύνη του θύματος ειναι σοκαριστική.


Αυτοί που έχουν ανάγκη να επιρριψουν ευθύνες στα θύματα και να υπερασπιστούν τον θυτη ας κοιτάξουν τα δικά τους βιώματα(όχι δεν αναφέρομαι σε σένα) κάτι θα έχουν να τους δειξουν.

@brenda
Δεν φταις εσύ. Η φαντασία σου τα φταίει.