Crash Test Προκαταληψεων - The Pregnant Man

Νομίζω ότι υπάρχουν 3 πιθανότητες: να είναι αυτοαναφορική, να εμφανίζεται βάσει ερεθισμάτων ή να πρόκειται για τον συνδυασμό και των δύο.

Όπως ίσως και το άγχος.

 

ΟΚ! Εκλεισε!

Dora ...μην με αφήσεις να σε νικήσω γμτ...Σε θέλω σκληρή, αλαζονική, δραστήρια, αντιδραστική, δυνατή κλπ... Τι σοι αγώνας θα είναι αν ξέρω ότι από την αρχή θα σε δείρω? Δωσ’ μου την χαρά της πραγματικής νίκης και σου υπόσχομαι την χαρά μιας αξιοπρεπέστατης ήττας!

 

 

Θεωρείς ότι άσκησα στην christina τόση πίεση ώστε να μην στέκει να αποκλείσεις το δεύτερο και το τρίτο ενδεχόμενο;

 

Νομίζω λέγεται σικέ. Εναλλακτικά, topping from the bottom. 

Προσωπικά, δεν είδα καμία απολύτως πίεση από την μεριά σου.

Θα παραπέμψω επομένως στον αγαπημένο μου πλέον όρο: πρόκειται για ένα είδος "μυγιάσματος", όπως το ανέλυσα στο νήμα του Mastershammer. Ειναι μία προσφιλής τακτική πολλών ατόμων (κυρίως υποτακτικής ψυχολογίας), σαφώς αυτοαναφορική, στην οποία επιδίδονται σχεδόν αυτομάτως. Ίσως να είναι ένα είδος άμυνας του Εγώ, ελλείψει αυτογνωσίας, αυτοπεποίθησης και αυτοκυριαρχίας.

Την αναγνωρίζω συχνά, ακόμη και σε μένα. Old habits die hard...

 

Όλα τα παραπάνω συνθέτουν και τη συμπεριφορά κάποιου. Και όπως είναι λογικό όλοι μας έχουμε κάποιες ιδέες γι’ αυτούς που... δεν έχουν τα δικά μας πιστεύω.
Μέσα μας λοιπόν τους κρίνουμε, άσχετα αν δεν εξωτερικεύουμε την κρίση μας αυτή πάντα.

Επίσης δεν είναι μη-ρατσιστής κάποιος ο οποίος δεν έχει πρόβλημα με τους μαύρους αλλά μισεί τους δεξιούς ή τους αριστερούς ή τους vanilla ή τους bdsmers.
Ούτε και πρεσβεύει κατ’ ανάγκη το «καλό».
Έχετε σκεφθεί το ενδεχόμενο να είμαστε όλοι μας ρατσιστές αλλά ο ρατσισμός αυτός να έχει διαφορετικό στόχο από το διπλανό μας;


Υ.Γ. Όπως και να έχει στο νήμα αυτό δεν είδα καμιά ρατσιστική συμπεριφορά από κανένα μέλος. Το πως κρίνουμε την εικόνα του έγκυου άνδρα-γυναίκα (τι διάολο είναι), είναι θέμα προσωπικής αισθητικής-κρίσης και φυσικά δικαίωμά μας.

 

Δεν ήξερα ότι όποιος διαμαρτύρεται υποστηρίζοντας την αλήθεια (του) ή έχει διαφορετική άποψη που την υποστηρίζει τεκμηριωμένα και ένθερμα, είναι "υποτακτικής ψυχολογίας"!!

Αυτή η θεωρεία δεν προκύπτει από πουθενά ...
Είναι μια άστοχη εικασία, που έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση και στόχο. Τίποτε παραπάνω!
Ξέρω ότι σε μερικούς ανθρώπους, ο γιατρός συνιστά να λέμε πάντα, ναι.... Αν λειτουργεί και αυτό που έγραψες, ως χάπι με θεραπευτικές ιδιότητες κατά του θιγμένου κομπλεξισμού, τότε εντάξει θα σου κάνω την χάρη να συμβάλλω στην καλή σου πράξη! "
Όπως τα λέει η dora είναι. Εύχομαι περαστικά σε όποιον πάσχει!!
 

 

Απάντηση: Re: Crash Test Προκαταληψεων - The Pregnant Man

Συνθέτει τη συμπεριφορά κάποιου η σεξουαλικότητα του ή το χρώμα του? 

Υσχίει αν αλλάξεις τη λέξη ρατσισμός με τη λέξη προκατάληψη (ο ρατσισμός είναι μια λέξη που μιλάει για κάτι πολύ συγκεκριμένο). Το ζήτημα είναι πως αντιμετωπίζουμε τις προκαταλήψεις μας. Αν κάποιος είναι τόσο εγωιστής ώστε να επιβραβεύει τον εαυτό του για το ότι είναι προκατελειμένος, λογικό είναι να μην θεωρίται αξιόλογη η κρίση του.

Αυτό ακριβώς 

 

Μάλλον δεν έγινα κατανοητή και μάλλον το "μύγιασμα" είναι κάτι τόσο εκτός πλαισίου σκέψης σου που δεν μπορείς να το κατανοήσεις. Μην μου πεις όμως ότι δεν το είδες να γίνεται, συχνά κιόλας.

Παράδειγμα: Λες σε κάποιο αξιόλογο άτομο, υποτακτικής ψυχολογίας, "Μην υποτιμάς τον εαυτό σου, μια χαρά είσαι." Τί απαντάει; "Δεν ξέρεις εσύ. Είμαι ένα τίποτα, ένα σκουπίδι. Επίτηδες τα λες για να με κάνεις να αισθανθώ όμορφα" (λες και άλλη δουλειά δεν είχες). Του λες, "Μην με απασχολείς άλλο με την αυτολύπηση, μάθε να ζεις μόνος σου" και σου λέει "το ξέρω ότι δεν με γουστάρεις, και τί να γουστάρεις από μένα; Άσε με ήσυχο κι εσύ πια."

Έλα βρε Εύα, κάνεις σαν να μην τα ξέρεις. Μπορεί να μιλάς περί ανέμων και υδάτων και ο υπό να σου πει "ααα...εμένα φωτογραφίζεις, για μένα μιλάς, σας ξέρω εσάς, είστε έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα, κομπλεξάρες, εγκλωβισμένοι στον ρόλο σας, Αφέντρες που δεν πηδιούνται κλπ. κλπ." λες κι έκανες επίσημη πρόσκληση να επισκεφτεί το μουνί σου ο άλλος με μπακλαβαδάκια και σιροπιαστά και να μην θέλει να φύγει. Έ φτάνει πια με το "μύγιασμα", δεν σε είπαμε και καμπούρη ρε φίλε, κουβέντα κάνουμε. Δεν τολμούμε να συζητήσουμε πια, βγάζουν το σπαθί των Σαμουράι κι όποιον πάρει ο Χάρος. Πες μου ότι έχω άδικο, όχι, πες μου.

Απαιτούνται γερές δόσεις ζαμανφουτισμού για μία ανταλλαγή απόψεων που να έχει νόημα πλέον και να αποτελεί απόλαυση και διαδικασία μάθησης και ίσως και αυτογνωσίας. Άμα είναι όλοι να αρπάζονται με το καλημέρα, ζήτω που καήκαμε. Δεν είπα να κοιμόμαστε όρθιοι σαν ζωντόβολα, σίγουρα να υπερασπιζόμαστε αυτά που πιστεύουμε, διατηρώντας κάπως μία πνευματική ευκαμψία, η αρτηριοσκλήρωση των πεποιθήσεων είναι ένας άτιμος εχθρός. Απλά, αυτό που εννοώ με το μύγιασμα είναι ότι δεν είναι απαραίτητο να κυλιόμαστε στις λάσπες μέχρι θανάτου με έναν υποτιθέμενο εχθρό, να του βγάζουμε τα μάτια επειδή είπε κάτι που δεν συμμεριζόμαστε, δεν είμαστε εχθροί εδώ πέρα, είμαστε άνθρωποι με παρόμοια ενδιαφέροντα και ψάχνουμε κάτι, την αλήθεια, ή έστω την αλήθεια μας, ή κάποιον που να συμμερίζεται την αλήθεια μας, ή απλά μια παρέα που να πιεί ένα τσίπουρο μαζί μας και να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί (ε, και κανένα βουρδούλισμα, καλό είναι).

Το μύγιασμα είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά εσωτερικά. Δεν το λέω "διδακτικά", το παρατήρησα στον εαυτό μου πρώτα και μετά το πρόσεξα και σε άλλους. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή τώρα.

 

Παιδιά εγώ διάβασα τα ποστ Συραχ και Χριστίνας και έχω μια απορία
Γιατί μου φαίνεται ότι έχουν δίκιο και οι δυο? Διάβαζα την Συραχ
προσεχτικά και όχι διαγώνια όπως την διαβάζω συνήθως και είδα
ότι καλά τα έλεγε μετά διάβαζα την Χριστίνα και είδα ότι καλά τα έλεγε
και αυτή. Τι σημαίνει τώρα αυτό? Αν έπρεπε να βγάλω απόφαση θα με
είχαν καταμπερδεψει. Στο τέλος θα έβγαζα απόφαση υπέρ της πιο όμορφης.  
(τόσο επιστημονικά θα ήταν τα κριτήρια)
Αλλά τώρα δεν μπορώ να το κάνω ούτε αυτό. Δεν μπορώ να συγκρίνω
ενα πρόσωπο με μια γόβα (δεν είμαι και φετιχιστής παπουτσιών ρε γαμοτο)
Και σου έχω πει ρε Συραχ βάλε μια φωτογραφία σου στο αβαταρ να βρίσκεται
Να τώρα που χρειάστηκε  

 

Έγινες απόλυτα κατανοητή. Μπορεί να το έχω δει άπειρες φορές να συμβαίνει, αλλά δεν το θεωρώ κακό, όταν υπάρχει πρόκληση σε κάποιο θέμα αλλά και σοβαρός αντίλογος όπως στην προκειμένη περίπτωση.
Εάν ασχοληθεί κάποιος με ένα θέμα προσπαθώντας να εκθέσει τις αντίθετες απόψεις του ...σημαίνει ότι έχει την μύγα και μυγιάζεται. Εάν δεν απαντήσει...σημαίνει ότι στριμώχτηκε και δεν ξέρει τι να πει.
Δηλαδή τι από τα δυο θα έπρεπε να κάνει?
Αν το ύφος κάποιου στα κειμενα του, είναι και λίγο καυστικό …ε, δεν έγινε και τίποτε δα! Προσωπικά το απολαμβάνω έστω και αν είμαι Εγώ αποδέκτης.
Με εξιτάρει, και μου προκαλεί το ενδιαφέρον (αν αξίζει)

Αυτό το παράδειγμα που έθεσες dora, έχει να κάνει με ανασφάλειες που έχουν να κάνουν συνήθως με τους υποτακτικούς και όχι με κάποιον που απλά «μυγιάζεται»

Σ’ αυτά έχεις πολύ μεγάλο δίκιο dora. Όμως δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να συμβαίνουν τα αντίθετα, όσο ζαμανφουτισμό και να διαθέτουν κάποιοι από Ε/εμάς. Κάποια στιγμή κάποια άτομα "σκάνε" αφού έχει ξεχειλίσει το ποτήρι τους και τότε αρχίζουμε οι υπόλοιποι να τους κατηγορούμε για "μύγιασμα".

Παράδειγμα: Aν έρθει κάποιος και με σπρώξει μια φορά θα αδιαφορήσω, σκεπτόμενη ότι ίσως και να μην το κατάλαβε επειδή θα συνέβη κατά λάθος. Αν με σπρώξει και δεύτερη φορά στο καπάκι, θα περιμένω την συγγνώμη του και αν δεν το κάνει, θα του την ζητήσω. Αν επαναλάβει την σπρωξιά για τρίτη φορά, τότε χωρίς δεύτερη κουβέντα και κανένα ενδοιασμό θα τον αρχίσω στα χαστούκια ή στις τακουνιές. Θα φταίω Εγώ? Θα έχω μυγιαστει με αυτήν την έννοια? Σίγουρα όχι ...Θα έχω όμως ένα καλό λόγο για να τον ξεφτιλίσω με όλα μου τα δίκια.

Πολλοί άνθρωποι γύρο μας έχουν αγανακτήσει, έχουν απελπιστεί, έχουν αδικηθεί και έχουν κουραστεί να αντιμετωπίζουν καθημερινά την γενικότερη ειρωνική και επιθετική συμπεριφορά που προκύπτει από την αμάθεια και την ημιμάθεια, χαρακτηριστικά και συμπεριφορές που αποβαίνουν εις βάρος τους. Έχουν σιχαθεί τις προκαταλήψεις και την υποκρισία του κόσμου, που τους δείχνει απροκάλυπτα με το δάχτυλο τον Καιάδα. Εισπράττουν την απόρριψη από την κοινωνία για τις επιλογές, την θέση τους και τον τρόπο που ζουν. Βιώνουν την δυσπιστία και την κακία, σε βαθμό κακουργήματος.

Είναι πολύ φυσικό λοιπόν να συμβαίνει…
Αν δεν συνέβαινε και δεχόντουσαν τα πάντα παθητικά, τότε ήταν που θα ανησυχούσα πολύ για την υποταγή και τις ενοχές τους.

 

"Symbolic of our struggle against depression"