D/s με Π/παντρεμένο/η

Διαβάζοντας το post της Ioanna μου ήρθε μία φράση στο μυαλό μου που σε μια αντίστοιχη αντίδρασή μου μου είχε πει μία πολύ καλή μου φίλη  

Σκλάβα Του είσαι κούκλα μου κι όχι γκόμενα Του. Τι κι αν Είναι Παντρεμένος? Το ήξερες και συναίνεσες και το τι Κάνει με την γυναίκα Του είναι δικός Του λογαριασμός και δεν σου πέφτει λόγος

 

ioanna,

θα έχεις δει φαντάζομαι κάτι τύπους που σε πλησιάζουν στο κέντρο της πόλης και συνωμοτικά σου μισανοίγουν μια σακούλα και σου δείχνουν κάτι γυαλιά / κινητά / μπιζού / τσιγάρα κλπ. που είναι μοναδική ευκαιρία να τα πάρεις κοψοχρονιάς γιατί είναι λαθραία / αδασμολόγητα / κλεμμένα.

Ο μέσος άνθρωπος, ίσως πάρει μία φορά, άντε δύο, γιατί του γυάλισε το προσφερόμενο και δεν είδε ότι έλεγε χΑρμάνι και όχι Armani. Πάντως αν πάρει και τρίτη, δεν "δικαιούται" να έρχεται να μας λέει "αχ, κακούργα κενωνία.."

Στο σενάριο σου όμως (που κάνει και πολύ κομψό εδώ που τα λέμε, σε φαντάζεται κανείς σαν Μπλανς Επιφανί που υποφέρει τα πάνδεινα - θα το θυμούνται οι παλιότεροι) υπάρχει κάτι που μου κανει εντύπωση. Με γνώση των πραγμάτων, παρακάμπτεις κανόνες αυτοπροστασίας και εμπλέκεσαι με έναν τέτοιον άνθρωπο γιατί κάτι είδες σε αυτόν. Και μάλιστα σε μια σχέση υποταγής. Και όταν βλέπεις ότι ζει (ίσως εν αγνοία του) μια τραγωδία και δεν ξέρει πού του πάνε τα τέσσερα στη ζωή του, δεν έχεις κανένα ενδιαφέρον να τον καθήσεις κάτω και να του πεις δυό λέξεις. Να τον βοηθήσεις; Μόνο το ότι σε εξαπάτησε (θέλεις να) βλέπεις σε αυτόν; Μόνο την κυνικότητα; Δεν έχει διάσταση ανθρώπου αυτός που του προσφέρθηκες άνευ όρων και ορίων; Περίεργο...

Φανταστική συζήτηση, φανταστική και η απορία μου. Που δείχνει πάντως πόσο κάθετα διαφωνώ στο ότι είμαστε διαφορετικά όντα άνδρες - γυναίκες. Αν όντως σκεφτόμαστε διαφορετικά, είναι γιατί το στερότυπο μας βολεύει. Αλλά όλους. Και όλες.

 

εχω την αισθηση πως κανείς δεν μπορει να μας εξαπατησει εάν δεν θελουμε εμεις να εξαπατηθουμε.. γνωριζω βεβαια πολυ καλα πως πραγματα που δεν μας ειναι αρεστα , εχουμε την ταση να τα *θαβουμε* βαθεια στο υποσυνείδητο μας και ν αρκουμαστε στις δικαιολογιες (τον κακομοιρο που ειναι σ αδιεξοδο, που δεν τον καταλαβαινει η συμβια του, που ειναι δυστυχισμενος ... εγκλωβισμενος ...προσθεστε οσα θελετε..μεσα θα ειστε) και στις επιθυμιες μας (εμενα θελει, θα χωρισει, θα ζησουμε μαζι..θα ..θα ...θα... ) που βεβαια ειναι μονο δικες μας προβολές και δεν εχουν καμμια μα καμμια σχεση με την πραγματικοτητα ..Ομως ειναι ικανες να μας κατευνασουν τους φοβους μας , και να μας κανουν ικανους ν αντεξουμε μια κατασταση που υπό αλλες συνθηκες θα ηταν αδυνατο να την αντεξουμε..

 

Αχ βρε Ιωάννα, δεν ξέρω από που ν' αρχίσω και που να τελείωσω, και δεν έχω και καθόλου χρόνο. Εχεις μία παιδική αφέλεια που σε κάνει διαφορετική από τους άλλους, ο συναισθηματισμός σου ξεχειλίζει με όποιο θέμα και να καταπιαστείς. Δεν θέλω να κάνω το δάσκαλο, έχω αυτό το ελάττωμα και προσπαθώ να το καταπολεμώ. Εχω διατελέσει παντρεμένος, έχω διατελέσει χωρισμένος, έχω κερατώσει κι έχω κερατωθεί. Αυτό που έχω να σου πω δεν είναι αισιόδοξο, αλλά δεν θα στο ωραιοποιήσω:

Για να το δώσω απλά, θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα σου. Πες λοιπόν ότι αυτός ο παντρεμένος που επικαλείτο προβλήματα στον γάμο του χώριζε και αποφασίζατε να μείνετε μαζί. Η πες ότι δεν ήταν καν παντρεμένος και πάλι αποφασίζατε να δοκιμάσετε να ενώσετε τις τύχες σας. Η συνέχεια υποψιάζεσαι ποιά θα ήταν? Μετά από λίγα χρόνια, εσύ η ερωμένη του θα μεταμορφωνόσουν στην σύζυγο τέρας που περιέγραψες προηγουμένως. Με τα ρόλει, τα τάπερ, την μουρμούρα, την βαρεμάρα. Ολοι ξεκινάμε με προσδοκίες, έρωτα, όνειρα και καταλήγουμε σ' ένα πηγάδι γεμάτο σκατά. Σ' αυτή την περίπτωση ο σύζυγος θα έψαχνε το χαμένο πάθος, σε κάποια άλλη η οποία θα εξανίστατο και θα αισθανόταν αδικημένη και παραμυθιασμένη.

Και όμως Ιωάννα αυτή η παραμυθιασμένη ίσως να είναι και η πιό τυχερή απ' όλες και ξέρεις γιατί? Γιατί σαν την πεταλούδα ζει μία μονάχα μέρα, αλλά αυτές οι λίγες ώρες είναι ώρες γεμάτες ένταση, πάθος, και ζωή!
Δυστυχώς δεν υπάρχει έλεος. Διάλεξε ποιόν ρόλο θέλεις από τους δύο, αλλά έχε υπ' όψιν σου ότι δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις. Πάντα για να έχεις κάτι, θα αναγκάζεσαι να στηερηθείς κάτι άλλο. Μπορείς να είσαι σύζυγος ή ερωμένη, όχι όμως και τα δύο.

 

RE: RE: D/s με Π/παντρεμένο/η

Ζει μια τραγωδία; Συγχωρήστε με Κύριε αλλά είναι σαν μελό με Ξανθόπουλο και εγώ όπως σωστά παρατηρήσατε βλέπω Monty Pythons αν ζει μια τραγωδία να τον βοηθήσω σαν φίλο αλλά όχι σαν Αφέντη μου.Αυτή η τραγωδία είναι μόνιμη επωδός στα χείλη βολεμένων παντρεμένων για να ξενοπηδήξουν και για να μη με πείτε απόλυτη αν αυτό ο παντρεμένος μου έλεγε ότι έχει μια καταπληκτική γυναίκα αλλά δεν μπορεί να εκφραστεί σε πλαίσια D/s τοτε ίσως να είχα άλλη γνώμη

 

RE: RE: D/s με Π/παντρεμένο/η

Αγαπημένε Κύριε αν φτάσω ποτέ στα ταπεράκια στα ρόλει στη μουρμούρα καλυτέρα 2 χούφτες χάπια

 

Καλύτερα ένα καλό διαζύγιο, υπάρχουν και άλλοι αφέντες ιωάνα, το τέλος έχει νοήμα να έρθει μόνο όταν είναι η ώρα του

 

RE: RE: RE: D/s με Π/παντρεμένο/η

Πολύ σωστά - αυτό εννοούσα. Ομως, για να είμαι ακριβής: η τραγωδία του είναι ότι νομίζει πως σε κοροϊδεύει, έτσι όπως η δική "σου" είναι ότι νομίζεις πως εξαπατάσαι. Η zinnia έδωσε την μία όψη, εγώ δίνω την άλλη.

εμ, κάπως πρέπει να αυτο-εξαπατώνται και οι ίδιοι   Οι περισσότεροι όταν είμαι μαζί τους σε μπαρ και πίνουμε και τα λέμε, το πιστεύουν. Ότι θα χωρίσουν κλπ. κλπ. Αλήθεια. Μου ορκίζονται. Εμένα. Άντρες και γυναίκες. Αλλά μάλλον δεν θα το κάνουν...

Ισχύει λοιπόν η αρχική μου αντίδραση: "Κορίτσια, χαθήκαν οι λεύτεροι;"  

ΥΓ. Πάντως είναι και λίγο κουλό αυτό που λες για τον συγκεκριμένο χώρο. Ένας αληθινός Κυρίαρχος θα πλησίαζε ποτέ μια γυναίκα λέγοντάς της "Λυπήσου με, ζω ένα δράμα στο σπίτι, γίνε υποτακτική μου"; Βλ. και ένα σχόλιο του MasterJp περί "ξεκουράστρας"...

 

Εσείς Κύριε θα το κάνατε θα χωρίζατε; ( Αν είστε παντρεμένος βέβαια)

 

Ως τώρα στη ζωή μου προσπαθώ να κάνω πάντα αυτό που επιθυμώ, μέσα στο πλαίσιο της φυσικής πραγματικότητας. Αν βρισκόμουν ποτέ στη θέση που περιγράφεις (δηλ. να είμαι παντρεμένος και να επιθυμώ να χωρίσω) δεν βλέπω γιατί να μην το έκανα.

Βέβαια, όπως όλοι μας, σπαταλώ χρόνο και ενέργεια στο να καταλάβω τί ακριβώς επιθυμώ. Για να νιώθω καλύτερα και να μην ταλαιπωρώ τους άλλους.

ΥΓ. Δεν συναρτώ πάντως την ύπαρξη ενός τρίτου ανθρώπου με την απόφαση ενός παντρεμένου / μιας παντρεμένης να χωρίσει ή όχι. Άλλο το 'να, άλλο τ΄άλλο. Αν χωρίζεις έτσι, αν δοκιμάζεις δεύτερη φορά την "τύχη" σου, η διαδρομή που προδιαγράφει ο potty65 παραπάνω είναι σχεδόν βέβαιη.

 

μα γιατι να χωρισει?

ειναι καλα φτιαγμενο το στορυ ετσι που οταν τα πραγματα ειναι κατω απο ενα ελεγχο..η συμβια δεν πολυ - ενοχλει, η ερωμενη ειναι διακριτικη και δεν θα την δει καποια στιγμη φαντη-μπαστουνι μπροστα στο σπιτι του.. γιατι να ξε-βολευτει?

Ομως το θεμα μας δεν ειναι τι κανουν εκεινοι... εκεινοι καλα κανουν σ ο,τι κανουν,,, εχουν τους δικους τους λογους και τις δικες τους δικαιολογιες... Το θεμα ειναι τι κανουμε εμείς.. Το αντεχουμε η δεν?

 

RE: RE: D/s με Π/παντρεμένο/η

Εγώ δεν