D/s σχέσεις και πληθυντικός

Εγώ εδώ και καιρό, βλέπω ένα "σκάλωμα" με τα πρωτόκολλα, τις μανιέρες, τ' αλατοπίπερα, τα πείτε τα όπως θέτε. Κάποιοι τα επιθυμούν τα μάλα - και τους δίνουν μεγάλο βάρος -.
Κάποιοι άλλοι τ' απεχθάνονται και τα θεωρούν τουλάχιστον αστεία. Αλλά, όπως κάθε "παράσταση" και το βουδουσουμού έχει ανάγκη των σκηνικών του, του σεναρίου, των ρούχων του.
Όπως όλα τα θεατρικά έργα δεν είναι τα ίδια, έτσι δεν είναι πανομοιότυπο - και στην παραμικρή του λεπτομέρεια - το βουδουσουμού για όλους.

Τα περί "κοινωνικής" χρήσεως του πληθυντικού καθώς και των διάφορων αιτιάσεων/κινήτρων δεν τ' ακουμπάω καν. Πιστεύω, ότι έχουν ήδη υπέρ αναλυθεί - όχι ότι η βουδουσουμική χρήση ή όχι του πληθυντικού δεν θα είχε υπέρ αναλυθεί κι εκείνη -.

Εμένα ο βουδουσουμικός πληθυντικός μου τσακάει τα νεύρα στην χειρότερη και στην καλύτερη μου προκαλεί τον γέλωτα. Τον όποιο σεβασμό ή εκτίμηση θα είχε κάποια στο πρόσωπο μου, έχω άλλα κριτήρια για να τον διακρίνω - ή όχι -. Και η όποια ασυμμετρία μου δεν είχε ποτέ σαν συστατικό της στοιχείο τα κεφαλαία ή τον πληθυντικό ( εκτός από κείνες τις περιπτώσεις που για κάποιο λόγο ήθελα να ζορίσω κάποια ).

* Πριν απογειωθεί - ομολογώ ανούσια - κάποια "μύγα" για τα θεατρικά έργα, να εξηγήσω εδώ ότι αντιλαμβάνομαι όλη την ζωή σαν μια παράσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ρόλος που ο καθένας μας θα υποδυόταν, δεν θα του ανήκε σε καμία περίσταση.

Ευτυχείτε και καλή συνέχεια με το "κουβάριασμα" as always - που θ' απευχόμουν, αλλά θα ήταν σαν να περίμενα τον ήλιο να δύσει στην Ανατολή - .  

 

Το κυκλώσαμε το επιχείρημα  
Αν κάνεις ένα γκάλοπ, εδώ είναι άνθρωποι που θέλουν την επιβολή (είτε να επιβάλλονται, είτε να τους επιβάλλονται), οπότε δεν έχει νόημα να ξαναγυρνάμε στην ιδρυτική συνθήκη  

 

Εκπαιδεύομαι εκπαιδεύομαι   

 

Τοτε θεωρω οτι υπαρχει προβλημα επικοινωνιας..αν το δεχτεις παρ'ολο που δε σου αρεσει καλως..αν παλι δεν το δεχτεις παλι καλως απλα αποχωρεις. Τωρα αν εσυ θες να θεωρεις οτι στην πρωτη περιπτωση εισαι περισσοτερο υπο σε σχεση με τη δευτερη εχει να κανει με εσενα..

 

Καλά κάνεις και εχεις διαφορετική προσέγγιση, λέγεται φετιχ η Τοπ/μποτομ αναλογα το εύρος ελέγχου και είναι μια χαρά.
Διαφορετική ονομασία μην δίνεις μόνο, θα μπλέξουμε και σε αυτό το νήμα, και κρίμα, γιατί πήγαινε πολυ ωραία σο φαρ  

 

Ακριβως ο καθενας εχει δικαιωμα να ζησει την παρασταση του οπως θελει..Αν δυο σε δυο ανθρωπους αρεσει το ιδιο εργο με παρομοια κουστουμια και σκηνικα θα εχουν και την καλυτερη δυνατη παρασταση..Αν ομως δε μπορουν βα τα βρουν ειναι καλυτερο ο καθενας να ζησει τη δικη του παρασταση αναζητωντας καποιον αλλον συμπρωταγωνιστη με παρομοια γουστα σε αυτο το θεατρο..

 

καλο θα ητο -νομιζω,ισως-να μη προσπαθουμε να κρινουμε στο τι ισχυει σε D/s χρησιμοποιωντας κριτηρια ασχετα με το D/s

 

@Ταξιδευτης συμφωνώ μαζί σου και μέχρι πριν δυο-τρία χρόνια, θα σου έλεγα ότι συζητούμε τ' αυτονόητα. Μέχρι πριν δυο-τρία χρόνια...
Μια μόνο "ένσταση" σε μια πρότερη σου παρέμβαση - ευκαιρίας δοθείσας -, συναινετική επιβολή σε μένα τουλάχιστον φαντάζει οξύμωρο.
Άρα αν δεχτούμε ότι η συναίνεση δεν βγαίνει απ' το κάδρο, η επιβολή ίσως και να είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό "επιβολή" ( ή θέλω να με "αναγκάσεις" να κάνω κάτι που θέλω, αλλά ίσως και να μην έχει γούστο να ομολογήσω "φωναχτά" ). Τουτέστιν, ότι και αν λέμε για τα υ/σ που η ύστατη τους βλέψη είναι, να ικανοποιούν τον/την Α/Κ τους, για μένα πάντα κάποια πράγματα είναι απλά μεγαλοστομίες.
Άρα και η χρήση του πληθυντικού σαν πλήρης απόδειξη ( όχι απλά ένδειξη ) αληθινής/σωστής ( με ή χωρίς εισαγωγικά ) ασυμμετρίας, μάλλον είναι λειψή και σαν θεμέλιο, χάρτινο.

Αλλά είπαμε, αν αφαιρέσεις απ' την παράσταση ( ξανά με ή χωρίς εισαγωγικά ) τα σκηνικά, τα κουστούμια, ακόμη και το σενάριο, μένει μονάχα να κατεβάσεις και τις κουίντες ( και γιατί όχι, να κλειδώσεις τα καμαρίνια ). Ο καθείς χρησιμοποιεί τα στοιχεία που θεωρεί λειτουργικά για το έργο του, αν φτάσει στο σημείο να τα εξαλείψει όλα, μάλλον μένει μονάχα με την ιδέα του.  

 

χαχαχαχαχα!

 

Νομιζω οτι δε λεμε κατι διαφορετικο. Για να ειμαι πιο ξεκαθαρος.. Δεν ξυπνησε καποιος ενα πρωι βγηκε στο δρομο με ενα ροπαλο χτυπησε στο κεφαλι ενα υ και αφου το πηγε στη σπηλια του του ειπε: Τωρα θα κανεις οτι σου λεω..
Αντιθετα δυο ανθρωποι ηρθαν κοντα συμφωνησαν σε καποια πραγματα (εδω νομιζω τα λετε ορια). Με απιδοχη λοιπον και των δυο συνεχιζεται η παρασταση..αλλιως πεφτει αυλαια..
Αλλα νομιζω οτι ξεφυγαμε αρκετα απο το νημα..εγω δεν εχω να προσθεσω κατι αλλο απλα διατυπωσα την αποψη μου..

 

καγχασμός της συναίνεσης είναι αυτό το γέλιο;

 

Χώρις να θέλω να εξηγήσω εγώ, τι μπορεί να εννοεί..Αλλά θα το κάνω χαχα γιατί πετάγομαι και χωνομαι χαχα

Στα αυτιά μου ήταν πιο πολύ, καγχασμος του τραβάτε με και ας κλαίω σε λεπτομέρειες, προκειμένου να επιτευχθεί-γίνει φοκους στην αρχική συναίνεση, δηλαδή σε αυτό το τρόπο σχετίζεσθαι.