D/s σχέσεις και πληθυντικός

Απαντω εδω μόνο και μόνο επειδή μου φαίνεται λίγο απόλυτο..και απλά θα πω, πως

Ολος ο πληθυντικός και τα "δηθεν" σωστά του κόσμου δεν μπορούν να σε κάνουν πραγματικά μαζί με το Κ σου, από μόνα τους.
Για εμένα, και αυτό που ζω, το πραγματικό μαζί μέσα σε μια τέτοια σχέση θέλει πολύ ουσία, πολύ αλήθεια και πολυυυυ προσπάθεια.
Χίλιες φορές, λοιπόν η απουσία πληθυντικου ή τα βιαστικά " ο.,τι θέλετε ο,τι πείτε" έτσι για να υπάρχουν μπροστά στο πραγματικό και αληθινό " είμαι μαζί σου, ως σ - υ Σου" και να το εννοείς και να ισχύει και για τους δύο σας.
Τον τρόπο επικοινωνίας σας, θα τον φτιάξετε μαζί, θα στον ορίσει, θα βγει, θα ξεκινά και θα τελειώνει με το Κ..και θα είναι πραγματικά σημαντικό και δεικτης πραγμάτων!

Ίσως να είμαι λάθος, ίσως αγνοώ κάτι που άλλοι με εμπειρία να γνωρίζουν, δεκτό..αλλα για εμένα, και την δική μου καθημερινότητα..πολλές φορές ένα βλέμμα αρκεί, ένα χαμόγελο, μια συγκεκριμένη κίνηση..και είναι σαν να έχουμε πει 289220 " Κύριε τι θα θέλατε κτλ κτλ"

Την απόσταση, την όποια απόσταση, δεν την μικραίνουν οι τύποι..όσο εύκολο και αν θα ταν κάτι τέτοιο..την εξαφανίζει, όμως η αλήθεια και η ουσία *°•°**•°*•

 

Κάτι ακόμα που δεν καταλαβαίνω είναι από που προκύπτει η εξισωση:

Πληθυντικός + bdsm = κοντά
Πληθυντικός + vanilla = μακρυά

Επίσης.
Μια D/s σχέση μπορεί να είναι πολλά πράγματα.
Χαλαρή, αυστηρή, προσεκτικά δομημένη, να έχει πληθυντικό, να μην έχει, να έχει sm, να μην έχει, να έχει ροζ αγάπες, να μην έχει ΑΛΛΆ σε όλα αυτά ένας ειναι ο κοινός παράγοντας.

Ο,τι είναι και ο,τι δεν είναι αυτή η σχεση ειναι και πρέπει να είναι απόφαση του Κ.

Αυτό. Τίποτα άλλο.

 

<3

 

Μπορείτε παρακαλώ να αποσαφηνίσετε το παραπάνω γιατί δεν μου είναι κατανοητό...

Θα με βοηθούσε ένα παράδειγμα....

 

Ευχαρίστως.
Παράδειγμα: με τα άτομα με τα οποία δεν θέλω καμία παραπάνω σχέση πλέον της απολύτως αναγκαίας (π.χ. τον διαχειριστή της πολυκατοικίας, συναδέλφους, κλπ) τους μιλάω στον πληθυντικό για να διατηρήσω την απόσταση.
Ένα υ όμως που θα απευθυνθεί στον Κ του στον πληθυντικό, σίγουρα δεν θα το κάνει για να δημιουργήσει απόσταση .. αλλά μάλλον για να εκφράσει σεβασμό.

 

Ευχαριστώ για το παράδειγμα αλλά δεν με βοήθησε....

Μάλλον με μπέρδεψε το. ..μάλλον

 

Δεν διαφωνώ σε τίποτα από αυτά.

Οκ.

 

Προσπαθώ θα "δίνω" χώρο στο φαινόμενο του πληθυντικού εντός BDSM στο μυαλό μου - λέω προσπαθώ διότι γενικά, σε κοινωνικό επίπεδο τον θεωρώ απλά ανόητο. Είναι η αυτοματοποιημένη διαδικασία για έκφραση "σεβασμού" εκεί που σαφέστατα δεν έχει προκύψει η ύπαρξη του. Ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται κι έτσι το να τον αποδίδω αριστερά και δεξιά με αυτόν τον καθαρά εικονικό τρόπο μου φαίνεται παντελώς ανούσιο. Για μένα τίποτα δεν ξεπερνά την αμεσότητα της eye-to-eye επικοινωνίας, είναι ό,τι πιο ξεκάθαρο και σαφές σε μια εποχή που πραγματικά έχει ανάγκη την σαφήνεια.

Τώρα, εντός χώρου (όπως έγραψα) προσπαθώ να βρω ένα ψήγμα θετικότητας μέσα μου για το φαινόμενο. Αυτό καθίσταται προκλητικό για δύο κυρίως λόγους: A - Είναι ο φερετζές του κομπλέξικου/αγάμητου "masterakou" & "domakou" (όλα μικρά). Όχι MasterHardass, η υ στο chat την οποία προσέγγισες εσύ ΔΕΝ σου χρωστάει κανένα πρωτόκολλο και δεν έχεις δικαίωμα να το απαιτήσεις. Δεν είναι δική σου υ ή σ οπότε μπορείς να πάρεις την ανάγκη σου για αναγνώριση (μάλλον δεν απόλαυσες και πολλή στην ζωή σου) και να την αξιοποιήσεις αναλόγως. Β - Συνήθως χρησιμοποιείται σε καθεστώς "κουκλοθέατρου" από υ/σ άτομα τα οποία δεν ξέρουν ποια είναι η θεματική του ουσία. Καλό και τίμιο να θες να δείξεις στον άλλο πως αντιλαμβάνεσαι πως "γίνεται" γενικά, όμως αν ο νταλκάς σου είναι να μιλάς έτσι στην/τον πανωχερά και να τσινάς από εκεί και πέρα σε κάθε task που σου δίνεται, μάλλον το έχεις μπερδέψει το θέμα. Στην υποταγή υπάρχει ουσία πολύ πριν την ανάγκη για σημαίες.

Τώρα, αν σε μια δομή απαιτηθεί (ΕΝΤΟΣ δομής, όχι στο καλημέρα) από το Κ μέλος ή ζητηθεί από το υ, πάω πάσο. Για θέματα M/s δεν συζητώ καν, εκεί είναι μονομερής η ανάλυση της κατάστασης ούτως ή άλλως.

Αυτά τα ολίγα από εμένα λοιπόν για όσους ενδιαφέρονται.

 

Λόγω δέους  
Η ευγένεια και ο σεβασμός δεν κρίνονται κατά τη γνώμη μου στη χρήση του πληθυντικού, σέβομαι πάντα εξίσου όλους τους συντρόφους μου είτε σε bdsm πλαίσιο είτε όχι.
Ζητούμενο όμως για μένα μέσα στο Κ/υ είναι το δέος.
Το δέος δημιουργεί (σε μένα) την άριστη ισορροπία εγγύτητας και απόστασης προκειμένου η σχέση να είναι λειτουργική ως τέτοια (Κ/υ) αλλά και απολαυστική  
Η απόσταση δεν είναι απομάκρυνση, δεν είναι ψυχρότητα, είναι η δυναμική του Έρωτα  

 

Μια ασύμμετρη σχέση παραμένει ανθρώπινη σχέση αυξημένου βαθμού οικειότητας παρά την ασυμμετρία της.
Οικειότητα και πληθυντικός είναι εχθροί ασυμφιλίωτοι, παραπέμπουν σε γκροτέσκο θεατρική παράσταση.
Οσον αφορά τον σεβασμό του υ προς το Κ , είναι τουλάχιστον γελοίο να συνδέεται αυτός με την χρήση πληθυντικού.

 

Δεν σου έχει τύχει ποτέ να μιλάς σε κάποιον στον πληθυντικό παρόλο που είστε πχ κοντά ή φίλοι;
Θα μπορούσε να είναι λόγω σεβασμού ή λόγω θαυμασμού ή οτιδήποτε.

 

· Πληθυντικός ευγενείας
· Πληθυντικός σεβασμού
· Πληθυντικός υποταγής​

Τρία διαφορετικά είδη, χρήσεις και συμβολισμού του πληθυντικού.

Σημασιολογικά έχει τόσες χροιές όσοι είναι και οι εμπλεκόμενοι.
Ένα υ, μπορεί να τον χρησιμοποιεί από ευγένεια, ενώ ο αποδέκτης
να το εισπράττει ως υποτέλεια και κατωτερότητα.

Ο καθένας είτε που τον χρησιμοποιεί είτε τον αποδέχεται,
τον νοιώθει διαφορετικά, ανάλογα την περίσταση,
τον τόπο, τον χρόνο, τις συνθήκες.

Προσωπικά, στον χώρο αυτό, όταν μιλάω με κάποια υ, από πολύ νωρίς το θέτω ως ζήτημα,
να μιλάει έτσι. Όχι από σεβασμό, όχι από υποταγή, αλλά από ευγένεια και μόνο.
Κατ’ εμέ, δείχνει υποτακτική ωριμότητα, συνείδηση της θέσης της. Και με παροτρύνει να ασχοληθώ,
να ενδιαφερθώ, να συνεχίσω επί της ουσίας. Σίγουρα, έχω χάσει πολλές ευκαιρίας με αυτή την πολιτική
που ακολουθώ, διότι, δεν γίνεται αποδεχτό από όλες, διότι, εκλαμβάνεται από την μεριά τους
ως ένδειξη υποταγής, ή λανθάνουσα ένδειξη σεβασμού.

Πάλι μιλώντας καθαρά προσωπικά, ο πληθυντικός σε μια τέτοια σχέση, ξεκινάει ως δείγμα ευγένειας,
ποιότητας και ήθους, εάν συνεχιστεί μετατρέπεται σε ένδειξή σεβασμού,
και εάν προχωρήσει ακόμα περισσότερο τότε μετατρέπεται σε πληθυντικός υποταγής και αφοσίωσης.

Όταν η παραπάνω κατάσταση, γίνει ομαλά, συνειδητά, τότε κάθε υ δεν θα μπορεί να διανοηθεί
να μιλήσει διαφορετικά. Και αυτό, όχι γιατί είναι ένα τίποτα, ένα αντικείμενο δίχως αξία,
αλλά γιατί ο τρόπος αυτός της ομιλίας την καθορίζει, την εκφράζει.

Εν κατακλείδι, όταν έχουμε μια περίπτωση, όπου το υ, δεν νοιώθει καλά να τον χρησιμοποίει,
νοιώθει ότι την κρατάει σε απόσταση, εισπράττει μια ψυχρότητα, τότε δεν έχει επιτευχθεί ο σεβασμός,
πόσο μάλλον η υποταγή. Άρα εκεί έχουμε θέμα «εκπαίδευσης»,
αδιαφορίας από την μεριά του Κ.