D/s σχέσεις και πληθυντικός

Αυξημένου βαθμού εγγύτητας και όχι οικειότητας, θεωρώ. Η οικειότητα έχει διπλές και τριπλές αναγνώσεις, με θετικό και αρνητικό πρόσημα, η εγγύτητα μόνο μία και μόνον θετική. Έτσι το αντιλαμβάνομαι, τουλάχιστον.

Χρησιμοποιώ σχεδόν πάντα πληθυντικό ευγενείας στην καθημερινή μου ζωή, πλην φίλων και συγγενών. Μου βγαίνει αβίαστα, το θεωρώ φυσιολογικό, εμπεριέχει πάντα σεβασμό προς τον άγνωστο ή γνωστό, σπανιότερα εκτίμηση.

Εντός πλαισίου, μου είναι αδιάφορο αν θα αποφασιστεί ο πληθυντικός ή ο ενικός. Πρακτικά, με κάνει χαρούμενη ό,τι τον ικανοποιεί. Λατρεύω, όμως, τους προσωπικούς μικρούς κώδικες επικοινωνίας, λέξεις, φράσεις, ματιές που "κλειδώνουν" - μεταξύ άλλων - την ασυμμετρία.

 

Eχω ξαναπεί και με την ευκαιρία επαναλαμβάνω πώς κατά την άποψη μου, το σετ συμπεριφορών που ονομάζεται πρωτόκολλο στο D/s, κομμάτι του οποίου μπορεί να είναι η χρήση πληθυντικού,(οφείλει να) εκφράζει, κατά προτίμηση αυθόρμητα και σε κάθε περίπτωση αβίαστα, την ήδη υπάρχουσα ασυμμετρία.
Παρ΄όλα αυτά, αντιλαμβάνομαι τη χρησιμότητα επιβολής του από κάποιους για διάφορους λόγους, πχ εκπαιδευτικούς,υποβοήθηση δημιουργίας πλαισίου (ή)και καύλας,αν και η επιλογή αυτή έχει το ρίσκο της.
Μιας και έγινε λόγος για τη σχέση της χρήσης πληθυντικού με τον σεβασμό και την οικειότητα,δύο πράγματα:
Πρώτον,όπως έχει ειπωθεί, ο σεβασμός δεν επιβάλλεται με κανέναν τρόπο.Εμπνέεται και το πώς θα εκφραστεί είναι προσωπικό θέμα του καθενός.
Δεύτερον, να σημειώσω ως συνήγορος του διαβόλου, το ότι για κάποιους η οικειότητα στο D/s δεν είναι ούτε επιθυμητή, ούτε απολαυστική.

 

Εκείνη που έφυγε γιατί ... προκαλούσε flames (γκουχ, γκουχ), είχε ως υπογραφή κάποτε "οι λέξεις που χρησημοποιούμε, γίνονται το σπίτι που κατοικούμε".
Η λέξη, η κάθε μία λέξη, που χρησημοποιούμε, έχει, οφείλει να έχει την δική της συγκεκριμένη βαρύτητα στο χωροχρόνο που εκστομίζεται ή γράφεται.
Σε ένα διαδικτυακό φόρουμ, στο οποίο κάθε άλλο παρά ασύνηθες είναι το φαινόμενο να ανταλλάσσουν σκέψεις σε μορφή γραπτού λόγου άτομα που δεν γνωρίζονται δια ζώσης, η βαρύτητα αυξάνεται.
Στο δημόσιο λόγο πάντοτε, αλλά και στον εντός της bdsm σχέσεως λόγο στο απαραίτητο διάστημα μέχρι η απολύτως ορθά εκπεφρασμένη από την @lexy εγγύτητα να ισχυροποιηθεί, η χρήση πληθυντικού είναι ένα ιδιαιτέρως χρήσιμο πολυεργαλείο, είτε στα πλαίσια της αστικής (κατά κοινωνικό - πολιτικό προσδιορισμό και όχι κατά το αστός είναι όποιος ζει στο άστυ, ο οποίος μπορεί να "βρωμά" σε όσους μιλούν για Μαρξισμό μόνο με Μαρξιστές, αλλά δεν παύει και ούτε θα πάψει να είναι κραταιός, σε αντίθεση με ήδη εν τη πραγματικότητι νεκρωμένες ιδεοληψίες) ευγένειας, είτε ως μέσον τηρήσεως αποστάσεων ( σε αντίθεση με το πούστηδες (ως ποιοτικό χαρακτηρισμό και όχι ως σεξουαλική επιλογή) και παλληκάρια, γίναμε μαλλιά κουβάρια) ή ως έκφραση αποδοχής διαφορετικών status ή τέλος απλά (απλά?!! κάθε άλλο) ως αισθητική επιλογή.

 

Η πολιτική ως έννοια..:
Δεν είναι τσαχπινιά...
Δεν είναι κλείσιμο ματιού με νόημα...
Δεν είναι σήκωμα φρυδιού και παντεσπάνι...
Δεν είναι ποδοσφαιρική αντιπαράθεση...
Δεν είναι θέση ούτε τοποθεσία...
Δεν είναι πλέξιμο πουλόβερ...
Δεν απαντάται στα κοινοβούλιο...
Δεν βρίσκεται στα σαλόνια ή στους δρόμους...
Δεν είναι σεξουαλικώς ανενεργή...

Χρησιμοποίησα το Δεν, διότι συνιστά την λέξη - κλειδί της ανώριμης προσέγγισης.
Η κατάφαση (η πολιτική είναι... κλπ κλπ) είναι ώριμη προσέγγιση.

Ο πληθυντικός είναι πολιτική...

Δικό σας..!
____________
Αφιερωμένο μετά περισσής αγάπης και εκτιμήσεως και στις αδελφές και στα παληκάρια...
Ειλικρινώς ! Ως εκεί που δεν πάει άλλο..!

 

Ευτυχώς που δεν μιλάμε γιαπωνέζικα που έχουν 13 διαφορετικούς πληθυντικούς ευγενείας. σεβασμού, υποταγής, αποδοχής κλπ κλπ κλπ...
Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτε, που λέει και το ανέκδοτο...

 

Αγαπώ τον πληθυντικό από το υ Μου προς Εμένα.
Είναι μουσική στ' αυτιά Μου, είναι διαρκής ερωτικός λόγος.
Είναι άλλη μία υπέροχη σηματοδότηση της ασυμετρίας. Δεν τη δημιουργεί αλλά την εκφράζει... Προτιμώ όταν προκύπει αβίαστα και φυσικά ως έκφραση αυτού που υπάρχει εντός του υ. 'Εχουν υπάρξει και φορές που η επιβολή του πληθυντικού πριν το νιώσει ο υποτακτικός να έχει βοηθήσει να το νιώσει... Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές αναγκαιότητες...

Αγαπώ τον πληθυντικό από ένα Κ προς Εμένα κι από Εμένα προς ένα Κ ως παιχνίδι φλερτ κι ερωτισμού που υποδηλώνει την αναγνώριση της θέσης του κάθε έναν από τον έναν προς τον άλλον και ότι ο καθείς κρατάει τη θέση του, αναγνωρίζει τη θέση του άλλου και δε θα κάνει μαλακίες να επιτεθεί ώστε να επιχειρήσει να ανατρέψει τη θέση του άλλου... Μου βγάζει επίσης ερωτικά μία διαστροφική ατμόσφαιρα που τη γουστάρω.

Αγαπώ τον πληθυντικό προς το υ Μου από Εμένα, ως παιγνιώδη σηματοδότηση ότι έχει βγει από τη θέση του και καλό είναι να επανέλθει τάχιστα, πριν αρχίσω να τα παίρνω κρανίο... Όταν πω "στις υπηρεσίες σας, κύριε Σκλάβε Μου", ξέρει να μαζευτεί πάραυτα...

Ως προς τις γενικές ψευτοευγένειες της βανίλα ζωής δε Μου λέει τίποτε...

Ως Κ, ανάλογα το είδος του ατόμου που Έχω μπροστά Μου μπορεί να τον απαγορέψω, να τον επιβάλω, να τον εκμαιεύσω. Μπορεί να υπάρξει εξ' αρχής. Μπορεί να έρθει στην πορεία. Ανάλογα πάλι το είδος του ατόμου που 'Εχω μπροστά Μου, μπορεί να Με νοιάζει ή να μη Με νοιάζει αν το νιώθει από μέσα ή όχι.

Σϊγουρα πάντως η μεγαλύτερη χαρά Μου είναι όταν διαπιστώνω, νιώθω, εισπράττω ταύτιση του μέσα με το έξω, της μορφής με το περιεχόμενο. Η στιγμή που προκύπτει αυτή η ταύτιση είναι μαγική, είναι το σημείο που σηματοδοτεί την πραγματική έναρξη του D/s ή του M/s για Εμένα... Όλο το προηγούμενο το θεωρώ προκαταρκτικό...

Α.

 

Προσωπικά και μιλώντας για το BDSM μου αρέσει τουλάχιστον για αρχή η αμεσότητα που δημιουργεί η χρήση του ενικού και θα μιλήσω στον πληθυντικό μόνο και όταν μου το βγάλει κάποιος..δεν μου αρέσει η επιβολή του και δεν θεωρώ πως η χρήση του και μόνο είναι αυτή που θα με κάνει να σέβομαι τον άλλο..είναι πολύ περισσότερα από αυτό..τον σεβασμό τον κερδίζει κάποιος δεν τον απαιτεί και αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα..

 

Υπηρχε μια γυναικα στη γειτονια που μεγαλωσα εφυγε προσφατα γρια κ ευτυχισμενη που σε ολη της η ζωη ηταν μια προσφορα η πορτα της ηταν παντα ανοιχτη για οποιον ειχε προβλημα απο πλουσια εφυγε φτωχη σε υλικα αγαθα απο ψυχικα μπορω να φανταστω παντα της απευθηνομουν στον πληθυντικο για να της δειξω το σεβασμο μου αλλα αφου πρωτα ειχα εκτιμησει το μεγαλειο της.
Πρωτα εκτιμας ζυγιζεις ακους παρατηρεις νιωθεις την αξια του κ μετα αρχιζεις να δειχνεις το σεβασμο σου με οποιο τροπο πιστευεις καλητερα.
Προσωπικα δε σεβομαι κανενα δικαστηριο που ξερω οπως κ ολοι τι σοι δικαιοσυνη υπηρετουν ουτε το παπα της Ρωμης δε σεβομαι γιατι δεν εχει κερδισει την εκτιμηση μου.
Ακουστηκαν πολλες διαφορετικες αποψεις το μονο σιγουρο ειναι οπως το δει ο Κ και τι σχεση θελει να κτισει η υπο αφου διαλεξε το δρομο Του ακολουθει.
Για εμενα πρεπει να υπαρχει εναλλαγη αναλογα με τις καταστασεις παντως ειναι ενα χρησιμο εργαλειο στα χερια του Κ
Σε καθαρα επικοινωνια με καποια που δε ξερω δε μπορω να απαιτησω εκ των προτερων τιποτα παρ ολα αυτα θα εκτιμησω αν καποια υπο μ μιλησει πρωτη φορα στο πληθυντικο μεχρι να της πω οτι δε χρειαζεται κ οχι γιατι με σεβεται αλλα σεβεται το δρομο που διαλεξε να ακολουθησει απο κει κ περα καθε υπο κ διαφορετικος χαραχτηρας κ δε πρεπει να βλεπει καποιος τις τυπικοτητες κ να αποκλειει βαση αυτων πριν γνωρισει καλα το συνομιλητη του.

Οσο για το αλλο θεμα θα ηθελα να πω οτι η ελευθερια δεν ειναι ουτε τεχνη ουτε επιστημη ουτε αθλημα ουτε μια συνηθεια για να σαι φιλος ειναι απαραιτητο συστατικο της ζωης ολων ειναι το αιμα του πνευματος δινει οξυγονο για να ζεις περηφανος κ ας τρεχει απο τις πληγες που σ ανοιγουν αυτοι που το παιζουν φιλοι.
οι ασυμετρες σχεσεις σκοπο εχουν στην τελικη την ελευθερια των ατομων κ επιτυγχανεται μονο απο αυτους που τη καταχτουν τη κατεχουν κ που μαχονται καθημερινα για αυτην.
δε θελει φιλους θελει μαχητες.

 

Ο πληθυντικός εκφράζει διάφορα. Άλλοτε δείχνει σεβασμό, άλλοτε καυλώνει, άλλοτε αποτελεί ειρωνία, άλλοτε αποτελεί μαξιλαρακι.

Το χειρότερο είναι όταν αποτελεί μαξιλαρακι. Όταν αυτός που τον ζητά (άντρας, γυναίκα), το κάνει μονο και μόνο γιατί δεν μπορεί να υποστηρίξει την όποια θέση του απέναντι στους άλλους. Θεωρεί οτι εκ Θεού έχει το χάρισμα και αδυνατεί να το υποστηρίξει. Καταφεύγει λοιπόν σε πρωτόκολλα (κοινωνικά ή μη).
Ο δάσκαλος που επιβάλλει τον πληθυντικό είτε θεωρεί οτι εκ Θεού είναι ανώτερος, είτε χρειάζεται κι έχει αναγκη να λογίζεται ως ανώτερος, κυρίως αν δεν καταφέρνει να είναι, οπότε πρέπει να τον αντιμετωπίζουν ως τέτοιο. Στην ουσία όμως? Μόνο αυτό δεν είναι.

 

Η απαίτηση πληθυντικού, ιδιαίτερα από έναν άγνωστο, δείχνει για μένα τρομερή ανασφάλεια. Οι Κ που αντιμετωπίζουν τον πληθυντικό με σοβαρότητα, που τον θεωρούν σημαντικότερο από αλατοπίπερο, είναι συνήθως αυτοί που θα σε επιπλήξουν αν το επιχειρήσεις πολύ νωρίς.

Για μένα, ο πληθυντικός είναι εισαγωγή στον ρόλο μου ως υποτακτική, είσοδος στο subspace μου. Αναγνωρίζω τον άλλο ως ανώτερο, τον βάζω πιο ψηλά από εμένα. Και νομίζω έχει μεγαλύτερη αξία όταν ένας υποτακτικός αποδέχεται την ασυμμετρία χωρίς υπόδειξη.

 

Καταρχας βγαινει κατι αρνητικο ή θετικο ή περιεργο με τη χρηση του πληθυντικου αναλογως το ατομο που τον δεχεται ή το χρησιμοποιει,ετσι δεν ειναι;Καθε περιπτωση οποτε ειναι διαφορετικη γιατι καθε ανθρωπος σου πεταει διαφορετικα σηματα.Μ αυτο ως δεδομενο,οτιδηποτε γραφτηκε εδω ειναι και σωστο και λαθος μαζι.Δεν υπαρχουν κανονες σε αυτα.Αμα βγει βγηκε,αν δε βγει,δε βγηκε.Οποιο και να θεωρειται σωστο στο bdsm,δεν αλλαζει το πραγμα,οποτε ποιος ο λογος να το ψαξει καποιος;Αμα ειναι οντως κανονας απαραβατος ο πληθυντικος σε d/s σχεση,θα πιεστεις να τον χρησιμοποιεις ενω δε σου βγαινει;Δε ξερω αν με τη συχνη χρηση στη πορεια θα βγαινει πιο φυσικα αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα....Το bdsm δεν ειναι τροπος εκφρασης της σεξουαλικης σου ταυτοτητας;Η σεξουαλικη ταυτοτητα ειναι μοναδικη οπως και το δαχτυλικο αποτυπωμα,αρα;υπαρχουν βασικοι αξονες αλλα ακολουθεις το δρομο που εσενα σε εκφραζει καλυτερα.Πχ τα νευρα δεν εκφραζονται με τον ιδιο τροπο σ ολους...υπαρχουν βασικοι αξονες αλλα...εκφραζονται μοναδικα απο το καθε ατομο.Ετσι και στο bdsm και παντου.Οποτε ποιο το νοημα να μαθουμε αν ειναι σωστο ή αν πρεπει να χρησιμοποιειται πληθυντικος σε d/s σχεση;Αν σε εμπνεει ο συγκεκριμενος το κανεις,αν σου τη σπαει γενικα η χρηση πληθυντικου,μη το κανεις...Ετσι λεω εγω.Δε χρειαζεται να περιπλεκουμε τα πραγματα...

 

Όλα ωραία και καλά, αλλά αν τα κάνεις όλα όπως εσένα σου βγαίνει και γουστάρεις, το Κ βαράει κανένα ρόλο ή είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία;

Α.