Dark Fantasies..

Αυτή η πραγματική ιστορία αφηγείται την πρώτη μου επαφή με τον bondage universe, και θεωρώ πως ήταν τελικά και η αφορμή για να αφήσω πίσω κάθε προκατάληψη και να εξερευνήσω τον ανθρώπινο ερωτισμό με τρόπους πολύ διαφορετικούς απο ότι είχα συνηθίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Να αναφέρω σε αυτό το σημείο πως η συγκεκριμένη ιστορία δεν περιέχει ούτε πιπεράτε λεπτομέρειες, ούτε non-Vanilla ερωτικές σκηνές, κα ακριβώς για αυτό έχω την εντύπωση οτι θα είναι μια απο τις πιο ασυνήθιστες ιστορίες που έχετε διαβάσει. Προειδοποιώ πως ίσως να μην αρέσει σε όλους σας, η φύση της είναι τόσο ιδιαίτερη που αρκετοί ίσως και να μην την καταλάβετε καν οπότε θα παρακαλούσα να μη γίνει αντικείμενο διαξιφισμών. Άλλωστε, δεν είναι τίποτα άλλο πέρα απο μια προσωπική εμπειρία που θέλησα να μοιραστώ  

Επίσης θα χρειαστεί να συγχωρέσετε έναν τεράστιο πρόλογο, κρίνεται όμως απαραίτητος. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. Εδώ και αρκετά χρόνια ασχολούμαι με τον θαυμαστό κόσμο των Role Playing Games- όχι, δεν αναφέρομαι ούτε στα παιχνίδια για PC, ούτε στις ιδιαιτερες στιγμές που μπορεί να απολαμβάνει κάποιος στο dungeon ή την κρεβατοκάμαρα του. Πρόκειται για παιχνίδια αφήγησης που έχουν σαν στόχο να αναπτύξουν τομείς όπως το role playing, την κοινωνικότητα αλλά και τη φαντασία των παικτών. Το concept είναι εξαιρετικά απλό: ένα άτομο εκτελεί χρέη storyteller, και αφηγείται μια ιστορία, ενώ οι παίκτες ενσαρκώνουν τους ρόλους των πρωταγωνιστών της ιστορίας. Πρακτικά δηλαδή οι παίκτες αποφασίζουν τι κάνουν οι ήρωες που ελέγχουν, ενώ ο αφηγητής αφηγείται τις συνέπειες των πράξεων αυτών.

Υπάρχουν πολλά διαφορετικά θέματα σε RPGs: Μεσαιωνικά, Αναχρονιστικά, Φουτοριστικά, ακόμα και κάποια που διαδραματίζονται στο σύγχρονο κόσμο, όπως το θρυλικό Vampire:The Masquerade της White Wolf, στο οποίο οι παίκτες υποδύονται -τι άλλο; Vampires. Σαν Vampires, είναι μέλη μιας μυστικής κοινωνίας που ακούει στο όνομα Camarila (ΣΣ:Παρακαλώ τους ήδη γνώστες να συγχωρέσουν τις ανακρίβειες στην αφήγηση), και έχει σαν στόχο να φροντίζει για όλα τα Vampires ενώ ταυτόχρονα διατηρεί την ύπαρξη τους κρυφή απο τον πολύ κόσμο(aka Masquerade). H κοινωνία των Vampires στηρίζεται πάνω απο όλα στους κανόνες, τους τύπους, και την ιεραρχεία. Το υψηλότερο σκαλοπάτι της ιεραρχείας αυτής είναι η θέση του/της Prince(ίδιο και για τα δύο φύλα),του απόλυτου άρχοντα μια πόλης, ενώ το χαμηλότερο είναι αυτό του ghoul, όπου πρακτικά είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει εισέλθει ακόμα στην Vampire κοινότητα, θεωρείται ιδιοκτησία του Master του, και οι υπόλοιποι τον αντιμετωπίζουν απλά ένα κινούμενο, ομιλόν έπιπλο. Και κάπου εδώ ξεκινάει επιτέλους και η ιστορία μου:μια καλή μου φίλη μόλις με είχε γνωρίσει σε μια παρέα παιδιών που έπαιζαν το συγκεκριμένο παιχνίδι, με την διαφορά οτι το πλαισίωναν με διάφορα live events: πράγμα το οποίο σήμαινε οτι μια στο τόσο, όλοι ντυνόμασταν με leather/vinyl/gothic, συναντιόμασταν στο σπίτι της και εκεί κάναμε roleplay τις κοινωνικές σχέσεις των χαρακτήρων μας.

Πριν αρχίσουμε να παίζουμε,η φίλη μου είχε συζητήσει μαζί μου για το τι επιλογές είχα στο θέμα του χαρακτήρα που θα έφτιαχνα. Καθώς είμασταν φίλοι, θέλαμε και οι χαρακτήρες μας να συνδέονται με κάποιου είδους φιλική σχέση, οπότε θα μπορούσα να φτιάξω έναν χαρακτήρα ο οποίος θα είχε το ίδιο κοινωνικό status με την φίλη μου και να "αλλοιώσουμε" την ιστορία, εικάζοντας οτι ο χαρακτήρας μου έλειπε στο εξωτερικό και μόλις επέστρεψε, ή να φτιάξω έναν χαρακτήρα ο οποίος θα ξεκινούσε απο το 0, δηλαδή το επίπεδο του ghoul που ανέλυσα πιο πάνω. Αυτό βέβαια θα σήμαινε οτι θα ξεκινούσα με τα ίδια ακριβώς δικαιώματα που έχει ένα έπιπλο, ενώ ο χαρακτήρας της φίλης μου θα ήταν η Mistress του χαρακτήρα, και θα έπρεπε να την υπακούει μέχρι να αποφασίσει η ίδια πως η εκπαίδευση του είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία- κοινώς, ένα είδος Μ/s σχέσης.

Το γεγονός όμως οτι παίζαμε live έκανε τα πράγματα πολύ πιο ενδιαφέροντα. Στα πρώτα sessions (ναι, μη σας ξενίζει ο όρος, χρησιμοποιείται και στα RPG) έπρεπε να ακολουθώ σιωπηλός, και να μην τολμήσω ποτέ να κοιτάξω στα μάτια κάποιον με μεγαλύτερο status απο μένα. Η τιμωρία φυσικά θα ήταν κάτι πραγματικά αμελητέο, άλλωστε παίζαμε απλά ένα παιχνίδι, όμως ένιωθα απόλυτα διεγερμένος απο το όλο κλίμα. Η εξουσία που είχε η Mistress μου πάνω μου με ηλέκτριζε, ήθελα πάση θυσία να της αποδείξω οτι ήμουν αντάξιος της. Αρχικά μου εμπιστευόταν πολύ μικρά tasks, όπως να σερβίρω τους καλεσμένους της, ή να εντυπωσιάζω κάποιον φιλότεχνο φίλο της με τις γνώσεις μου στην τέχνη- αργότερα όμως με εμπιστευτόταν με αποστολές παρακολούθησης ή και διπλωματίας. Τις ελάχιστες φορές που είχα κάποια αποτυχία, τα λόγια της με πλήγωναν περισσότερο απο όσο θα με πλήγωνε ένα μαστίγιο, μόνο και μόνο για να την δω μετά το τέλος της όποιας τιμωρίας μου επέβαλε να μου προσφέρει ένα απο τα αγαπημένα μου τσιγάρα, με μάτια χαμογελαστά, γεμάτα φροντίδα και στοργή για το σκλάβο της. Μπορούσες ξεκάθαρα να καταλάβεις οτι νοιαζόταν για μένα. Ναι, δεν είχα κερδίσει ούτε το δικαίωμα να την κοιτάω στα μάτια ακόμα, μα αυτή δεν με αντιμετώπιζε μόνο σαν ιδιοκτησία της, με αντιμετώπιζε ταυτόχρονα και σαν ευθύνη της. Εκείνη είχε τον τελευταίο λόγο για το πότε θα με επιβραβεύσει και το πότε θα με τιμωρήσει, αλλά μπορούσες να δεις ξεκάθαρα πως οι εναλλαγές ανάμεσα στα δύο γινόντουσαν για το δικό μου καλό, για να γίνω καλύτερος, για να γινω άξιος να την υπηρετώ. Και τότε ήταν που κατάλαβα πως πρέπει να είναι η τέλεια M/s σχέση: μια σχέση που συνδυάζει τόσο την τιμωρία και την πειθαρχία, όσο και την στοργή, την κατανόηση, την αμοιβαία αγάπη και τον αμοιβαίο σεβασμό. Δεν μιλάω για casual bondage sex, αλλά για μια πραγματική σχέση με πραγματικούς ανθρώπους, ανθρώπους που θέλουν -όχι, όχι θέλουν, χρειάζονται ο άνθρωπος που έχουν δίπλα τους να είναι ταυτόχρονα εραστής, φίλος, και σύμβουλος. Άλλωστε, το να είσαι καλύτερος Dom ή καλύτερος sub μπορείς να το καταφέρεις και διαβάζοντας κείμενα στο internet, ή βλέποντας σχετικές ταινίες. Το να είσαι καλύτερος άνθρωπος όμως, αυτό μπορεί να στο διδάξει μόνο κάποιος άλλος, ανεξάρτητα απο το status του.

Αλλά ας επιστέψω στην ιστορία μου. Όπως σας είπα και πριν, σπάνια απογοήτευα την Mistress μου, και αυτό με εξύψωνε απίστευτα στα μάτια του Vampire Society.Μέρα με την μέρα ένιωθα το status μου σε αυτη τη μικρή, φανταστική κοινωνία να μεγαλώνει, και αυτό ήταν κάτι που έκανε το αίμα να βράζει μέσα στις φλέβες μου. Κάθε φορά που έκανα την Mistress μου περίφανη, έβλεπα στο πονηρό της χαμόγελο οτι ήμουν όλο και πιο κοντά στο να την αποκτήσω, δίχως όμως να μπορώ να πω με βεβαιότητα αν το εννοούσε ή αν το έκανε απλά για να "σπιρουνίσει" τον σκλάβο. Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως αυτό το αισθησιακό χαμόγελο είχε αιχμαλωτίσει τη σκέψη μου 24/7 για πάνω απο 3 εβδομάδες

Θα προσέξατε πως στις 2 τελευταίες παραγράφους μετέφερα την αφήγηση απο το τρίτο ενικό στο πρώτο ενικό. Αντι να γράψω "ο χαρακτήρας μου" γράφω "εγώ". Αυτο γίνεται για τον εξής απλό λόγο: εγώ και η φίλη για την οποία σας γράφω είχαμε έρθει απίστευτα κοντά μέσω του παιχνιδιού, και πλέον πέραν της έντασης που χαρακτήριζε τις σχέσεις τον χαρακτήρων μας, η ίδια ακριβώς ένταση χαρακτήριζε και τις πραγματικές μας σχέσεις. Δεν θα πω οτι "ζούσαμε το παιχνίδι", γιατί θα σκεφτείται οτι βγήκαμε στους δρόμους και αρχίσαμε να δαγκώνουμε περαστικούς. Ας το θέσω λίγο πιο όμορφα: ζούσαμε το πάθος που ζούσαν και οι χαρακτήρες μας. Να τονίσω πως δεν είχαμε χρησιμοποίησει οποιοδήποτε bondage accesory, ούτε καν ένα απλό κολλάρο, και όμως ένιωθα απίστευτα υποταγμένος στο πνεύμα και τον χαρακτήρα αυτής της γυναίκας. Δυστυχώς όμως, η περίοδος εκπάιδευσης που πέρναγε ο χαρακτήρας μου τελείωνε, και μαζί της θα τελειώνει και όλες οι ευχάριστες kinky προεκτάσεις. Την τελευταία μέρα λοιπόν της "εκπαίδευσης" μου, και μόλις έχω φτάσει όλο άγχος στο σπίτι της φίλης μου, ανακαλύπτω οτι είμαστε μόνοι μας. Είχε πει στα άλλα παιδιά να μην έρθουν, ενώ είχε χαμηλώσει το φωτισμό και είχε αφήσει μόνο μερικά κεράκια να φωτίζουν το χώρο. Αφού μου προσέφερε ένα ποτήρι Gardhu, πήγε να αλλάξει. Σε αυτό το σημείο τσίμπησα τον εαυτό μου για να δω αν κοιμάμαι, αλλά όταν την είδα να επιστρέφει φορόντας μόνο τα προκλητικά, ημιδιάφανα μαύρα εσώρουχα της κατάλαβα οτι δεν είχε και τόση μεγάλη σημασία. Κάθισε αισθησιακά πάνω στην αγκαλιά μου, με φίλησε βαθιά, σχεδόν πρόστυχα, και... νομίζω οτι δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την εξέλιξη.  

Το επόμενο πρωί, ξύπνησα απο τη μυρωδιά ζεστού καφέ, αυγών και μπέικον..Άνοιξα τα μάτια μου διστακτικά, και την είδα να μου χαμογελάει φορόντας μόνο ένα παλιό, ξεβαμμένο. κοντομάνικο t-shirt. Και τότε ήξερα: η "εκπαίδευση" μου είχε πλέον ολοκληρωθεί.  

 

Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία ομολογώ που κατά την άποψή μου μάλλον θα υποκινήσει διάφορες συζητήσεις. 
Για μένα είναι άλλη μια απόδειξη ότι η έκφραση μιας D/s,M/s σχέσης δεν είναι αναγκαίο να ταυτίζεται συνειρμικά με τη σωματική πρόκληση πόνου ή άλλων όπως είπες casoual χαρακτηριστικών καθώς και με κάποιες δεδομένες συμπεριφορές που υποτίθεται ότι αναλογούν στο status του καθενός.
Πολύ όμορφο κείμενο και πολύ ωραία εκφρασμένο.
Επί τη ευκαιρία να σου πώ και ένα καλωσόρισες μιας και δεν είχα την τύχη να σε προσέξω μέχρι στιγμής. 

 

Απάντηση: Dark Fantasies..

Oμορφη εμπειρια..μακαρι να την ειχαν και άλλοι..

 

όντως μία καθαρή σχέση Κυριαρχίας/υποταγής χωρίς να έχει ανάγκη από σαδομαζοχιστικά στοιχεία
ή και μία δοκιμασία ,οι πεταλούδες πριν βγουν από το κουκούλι τους δεν είναι παρά ασήμαντα σκουλίκια ...

 

Πολύ ενδιαφέρουσα εξιστόρηση μίας μύησης στον χώρο. Ευχαριστούμε Firebrand  

 

Ωραια ιστορια που μας δειχνει πως τα παντα ξεκινανε και τελειωνουν στο μυαλο του καθενος!!Εχω ομως μια ερωτηση,σε ποιο επιπεδο εισαι τωρα;;Γιατι αν κρινω απο το στατους σου ξεπερασες το επιπεδο του κινουμενου επιπλου!! 

 

Αν εννοείς σε σχέση με το παιχνίδι φίλε Δία, θα πω μόνο πως πριν τελειώσουμε είχα φτάσει και στη θέση του Prince της πόλης (μέγιστο status που μπορούσε να αποκτήσει παίκτης). Τώρα, όσον αφορά στη κανονική μου ζωή, θα κάνω quote μια πρόσφατη ατάκα της αγαπητης Princess_of_Pain "Όπου ακούς πολλά κεράσια μη κρατάς καθόλου καλάθι", και θα δηλώσω απλά ένας απλός, καθημερινός και συνηθισμένος Κυρίαρχος της διπλανής πόρτας.  

 

Λες οι πορτες μας να συνορευουν;;