dark Matter

Αγαπητοι συνοδοιπόροι, γειά σας.
Είμαι νέος στο community. Παλαιός στην αναζήτηση. Αρχαίος στην θλίψη.
Γιατί άραγε γράφω εδώ? Ποιός ξέρει? Ίσως κάποια ελπίδα μέσα μου να θέλει να εκφραστεί μέσω μιας γραμματοσειράς. Ίσως.
Πρέπει να μουν 18 όταν πρωτοκατάλαβα τι μου γίνεται. Στα 22 μου ήμουν σίγουρος. Ήμουν είμαι και θα είμαι sub. Όχι όπως ορίζει το βιβλίο, αλλά όπως ορίζει η ψυχή το μυαλό και το σώμα μου. Άρχισα το ψάξιμο......
Θλίψη....
Άδειοι άνθρωποι....
Χρήμα....
Κοροιδία.....
Σεβασμός ανύπαρκτος.
Άρχισα να φωνάζω μέσα μου... ( ΡΕ!!!!! ΖΗΣΕ!!!! )
και όμως εγώ εκεί. Να προσπαθώ να βρώ την Αφέντρα των ονείρων μου. Των ονείρων μου???
Μπα... Αυτή μόνο στα όνειρα υπάρχει.... Ας κάνουμε λοιπόν τους απαραίτητους συμβιβασμούς.
Στα 26 μου θεώρησα οτι είχα αρκετές εμπειρίες. Όμως... γιατί ένοιωθα τόσο άδειος???
Στα 29 βρήκα έναν άνθρωπο. Τον αγάπησα.... Μου υποσχέθηκε. Δεν ήξερε, θα μαθαίναμε λέει μαζί. 24/7. Παντρευτήκαμε. Με το που μπήκαμε σπίτι.... όλα άλλαξαν. Δήλωσε ανύμπορη να με υποτάξει. Δήλωσε ανύμπορη να Κυριαρχήσει.
Θλίψη....
Φτάσαμε στα όρια μας. Προσπαθήσαμε να χωρίσουμε....
Δεν μας άφησαν 3οι. Απειλές. Μικρότητες. Θλίψη....
Υπάρχουν τόσο κακοί άνθρωποι? Απίστευτο.
Ξανά πίσω στο ψάξιμο. Ώρες ώρες το εγκαταλείπω. Κουράστηκα. Είμαι 33. Ψάχνω απο τα 18. Κάθομαι και σκέφτομαι....
" Εϊμαι γοητευτικός, καλός άνθρωπος, κοινωνικά καταξιωμένος, σοβαρός, συνειδητοποιημένος. Γιατί δεν βρίσκω την Κυρία μου? "
Τζίφος.....
Το ένα χαστούκι της ζωής μετά το άλλο.
Σε ποιόν να μιλήσω? Σε κανέναν .....
Μέσα σε όλα.... Καρκίνο ο πατέρας μου. Λειώνει κάθε μέρα και πιο πολύ. Κάποιος εκέι ψηλά... με δοκιμάζει. Δ\οκιμάζει τις αντοχές μου.
Δεν είναι σεξ.... Δεν είναι φετιχ... Δεν είναι λόξα η ανωμαλία. Είναι στάση ζωής φιλοσοφίας, μυαλού.
Ποιός θα το καταλάβει.
Βαρέθηκα να μιλάω μόνος μου. Βαρέθηκα να κλαίω σιωπηλα. Βαρέθηκα να ονειρεύομαι και να μην ζώ, Βαρέθηκα της Γυναίκες τρωκτικά του πορτοφολιού. Βαρέθηκα .............
Βάζω στο cd το Dark Matter των Porcupine Tree....
Ίσως........... η λύση να είναι .... Ίσως..... Τα κότσια τα έχω... γιατί
" Δεν φοβάμαι τίποτα, Δεν ελπίζω τίποτα, Είμαι λέφτερος "
Έτσι Νίκο μου... Έτσι ... Δεν φοβάμαι πια.
Μιά κίνηση του δέικτη είναι....
Και μετά....
λουλούδια...... χρώματα, άρωμα... φώς ΖΩΗ.............
Σας φιλώ όλους και όλες γλυκά , τρυφερά, ανθρώπινα, αδερφικά.

 

Ζωή ‘’μισή’’ λέω πολλές φορές , στον εαυτό μου , αλλά και σε άλλους που βλέπω να μην μπορούν να ζήσουν έτσι όπως επιθυμούν και ταλαιπωρούνται και στεναχωριούνται .
Αλλά είναι αυτή ακριβώς η ζωή , έτσι όπως δεν θέλω να είναι , που με κάνει να πεισμώνω και να παλεύω και να αγωνίζομαι για να κατορθώσω κάποτε ( αν ) , να ζήσω έτσι όπως πραγματικά θα ήθελα .
Μα , αν , αν αυτό δεν γίνει ποτέ τελικά , θα έχω την χαρά ότι προσπάθησα και προσπαθώ σκληρά γι αυτό .Θα ξέρω πως έκανα ότι περνάει από τα χέρια μου.

Έτσι τα πρωινά και οι μέρες έχουν ... νόημα , έτσι προχωράει η ζωή , μια ζωή που δεν μου αρέσει αλλά και που ... χαίρομαι που ζω μέσα σε αυτή .

Να προσέχεις !

Τίποτα δεν είναι εύκολο , μα τίποτα δεν αξίζει , όσο να παλεύεις γι αυτό που θέλεις ακόμα και με όποιο αποτέλεσμα !

 

Φίλε scatslave μην σου γινουν ποτε έμμονη ιδέα οι επιθυμίες σου..θα εισαι παντα δυστυχισμενος...αυτο που θες θα συμβει οταν δεν το περιμενεις..γιαυτο ζήσε και ποτε δεν ξερεις...

 

RE: Πρωτα απ' ολα ηρέμησε

καταλοβαινω πως ισως εισαι πολυ στα κατω σου και σου βγαινει ετσι, αλλα πες μου μπας και το μαθω κι εγω..ειναι αυτο μια καποια λυση? εσενα παντως στο υπογραφω δεν θα σε εξυπηρετησει σε τιποτα.. κατι σκουληκακια θα εξυπηρετησεις μονο.. (μπρρρρρρρ τι λεω η γυναικα παλι..)

και για να επανελθω..

συμφωνω απολυτα με τον κυριο Maley.. οσο ζητας κατι απεγνωσμενα ολο σε λουμπες θα πεφτεις.. πιστεψε με δεν ξερω πως , αλλα συμβαινει εκει που δεν ψαχνεις τιποτε να βρισκεις ακριβως αυτο που ονειρευοσουν μια ζωη...

το καλυτερο θα ηταν , να παψεις να συμβιβαζεσαι με τα υποκαταστατα, να εισαι εκλεκτικος κι επιλεκτικος και προπαντος να χαιρεσαι τη ζωη σου... να σ αγαπας και να σε νοιαζεσαι..και μετα θα ρθουν και τ αλλα...

με φιλικους χαιρετισμους
ζ

 

Εκ των προτέρων σας ευχαριστώ όλους που διαβάσατε το thread μου , αλλά ιδιαίτερα αυτούς που μπήκαν στον κόπο να μου απαντήσουν. Οι συμβιβασμοί, έχουν ελαχιστοποιηθεί. Η ουσία παραμένει. Να ζήσω άσχημα? Να φύγω? Να μην έιμαι ο εαυτός μου? Υπάρχει μεγαλύτερη αδικία αποο αυτήν? Δηλαδή να αναγκάζεσαι να δηλώνεις κάτι άλλο ως κοινωνική παράσταση απ ότι πραγματικά είσαι? Δεν υπάρχει κάτι πιο ψυχοφθόρο απ αυτό. Δοκίμασα κάποτε ώς Master σε Fem sub. Αηδίασα με τον εαυτό μου, και ταυτόχρονα έχασα μια καλή φίλη. Δεν είμαι εκεί. Να περιμένω λέτε..... Όμως, πόσες αντοχές μπορεί να έχει μια ήδη τραυματισμένη ψυχή.
Όχι άλλο κενο..... Δεν το αντέχω.
Αισθήματα... ελάτε και πλυμμηρίστε με ... Γεμίστε με.....
Αλλάγη cd : New Born - Muse

 

φιλε μου ετσι ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις,εδω ειναι δυσκολο να βρεις εναν ανθρωπο να ταιριαζεις εκτος bdsm φασης ποσο μαλλον εντος,

μην απελπιζεσαι,μην σταματας να ελπιζεις,και αν χρειαστεις κατι εδω ειμαστε.

 

Η ελπιδα ειναι σιγουρο πως ειναι η χειροτερη πεθερα και ο λογος οτι πεθαινει τελευταια... αυτο ομως δεν σημαινει κατι...

Οσο ζω ελπιζω οσο ελπιζω ζω.... παλεψε για αυτο που θες να ζησεις να βιωσεις...

Αν πετυχεις τον, πιθανοτατα, αυτοσκοπο σου τοτε θα εχεις διπλη ικανοποιηση και ο λογος απλος παλεψε προσπαθησα τα καταφερα....

Και κλεινοντας θα σου πω κατι που ισως υπαρχει γραμμενο σε αρκετα μου post...

Δωσε λιγη σημασια στην υπογραφη μου και κανε την σκοπο σου...

 

RE: RE: dark Matter

Νομιζεις πως δεν εχεις τίποτα. Εχεις τουλάχιστον κάτι... έχεις τη μουσική. Αυτή εμένα με στήριξε οταν είχα πιάσει πάτο. Ηταν ενα μικρό φωτεινό σημείο στο ατελείωτο σκοτάδι. Κρατήσου απ' αυτή κι άπλωσε το φώς της σιγά σιγά. Φώτισε και θα βρείς τα μονοπάτια.

Ακούω κι εγώ τώρα ενα κομμάτι, "patience" guns & roses

 

εγω επαιζα παιχνιδια  
κατα προτιμηση warcraftIII the frozen throne με αποροφησε πολυ και ειλικρινα ξεφυγα και ησυχασε η ψυχη μου τοτε θα δουλεψει και η τυχη σου και θα αναγεννηθει η ελπιδα